iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
She Killed in Ecstasy (1971, Jess Franco)
http://www.imdb.com/title/tt0066104/
Ηθοποιοί: Soledad Miranda, Howard Vernon, Paul Muller, Ewa Stromberg, Fred Williams
Υπόθεση: Ένας γιατρός αυτοκτονεί, όταν μια ιατρική επιτροπή τερματίζει την έρευνά του πάνω σε ανθρώπινα έμβρυα, θεωρώντας την υπερβολικά απάνθρωπη. Η σύζυγος του, αναζητά εκδίκηση από τους ανθρώπους που οδήγησαν τον άντρα της στο θάνατο, αποπλανώντας κάθε μέλος της επιτροπής ξεχωριστά με σκοπό τη δολοφονία τους.
Όσοι δεν γνωρίζουν πολλά για τον Ισπανό σκηνοθέτη Jesus "Jess" Franco, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ταινίες τρόμου που έχει σκηνοθετήσει, τουλάχιστον από το 1970 και μετά, έχουν πολύ γυμνό, καλή ατμόσφαιρα και λίγο τρόμο. Η αιώνια κόντρα για το αν πραγματικά έχει ταλέντο συνεχίζει να κρατά μέχρι τις μέρες μας, αλλά στην πραγματικότητα το She Killed in Ecstasy, που ανήκει στην καλύτερή περίοδό του από τις αρχές των 60's μέχρι τα μέσα περίπου των 70's, είναι μια από τις πιο αξιοπρεπείς ταινίες του, χωρίς όμως, προσωπικά, να την τοποθετώ μέσα στο Top 10 των δημιουργιών του. Στο She Killed in Ecstasy, o Franco, πιάνει το The Bride Wore Black του Truffaut και το φέρνει στα δικά του μέτρα και σταθμά. Για όσους δεν γνωρίζουν το σινεμά του Franco, το παραπάνω σημαίνει σκοτεινή σεξουαλικότητα, ακραίος ερωτισμός, σεξουαλική βία, αποκλίνουσες συμπεριφορές, ψυχεδελική ατμόσφαιρα και φυσικά αναίτιο γυμνό. Αυτή τη φορά ο Franco θυσιάζει τη γνωστή σκηνοθετική τεχνική του με τα φρενήρη zoom και τη θολούρα των fade out, στο βωμό μιας πιο moody, νωχελικής κινηματογράφησης με χαλαρές, εκλεπτυσμένες κινήσεις της κάμερας που ταιριάζουν περισσότερο στην πλοκή της ταινίας. Αν και ακολουθεί κάπως αργούς ρυθμούς με το σενάριο να έχει αρκετές αμήχανες στιγμές, αισθητικά ο Franco κάνει τα γνωστά του κόλπα με τα χρώματα, τον φωτισμό, τις σκιές, τις κλίσεις της κάμερας, το βάθος των πλάνων για να δημιουργήσει μια απόκοσμη, υπνωτική, παραισθησιακή ατμόσφαιρα που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της ταινίας. Δεύτερο πλεονέκτημα του She Killed in Ecstasy΄είναι το εξαιρετικό soundtrack των Manfred Hubler και Siegfred Schwab, ένα sexadelic-acid-pop-jazz-funk-fusion υβρίδιο που συμπληρώνει τέλεια την trippy, ψυχεδελική αισθητική που χαρακτηρίζει την ταινία. Τρίτο, και σημαντικότερο, πλεονέκτημα της ταινίας, είναι φυσικά η παρουσία της αδικοχαμένης Soledad Miranda. Αν και η Miranda πρωταγωνίστησε σε δυο από τις καλύτερες ταινίες του Franco, τα Vampyros Lesbos και Eugenie de Sade, εδώ είναι που πραγματικά λάμπει, αφού ολόκληρη η ταινία στηρίζεται πάνω της. Ο φακός του Franco αποθεώνει την μελαγχολική ομορφιά της Miranda, κι αυτή με τη σειρά της δίνει μια καλή ερμηνεία, γεμάτη με ερωτισμό και εκδικητική μανία. Στην πραγματικότητα η Soledad Miranda ήταν μια από τις πιο αξιοπρεπείς, ερμηνευτικά, ηθοποιούς στο χώρο του exploitation κινηματογράφου και η απώλεια της στοίχησε στην ποιότητα των ταινιών του Franco. Κατά τα άλλα, το καστ συμπληρώνεται από γνωστές φάτσες στις ταινίες του Franco (Howard Vernon, Paul Muller) που καταφέρνουν να δώσουν μερικές εκκεντρικές, αλλά ικανοποιητικές ερμηνείες.
http://www.imdb.com/title/tt0066104/
Ηθοποιοί: Soledad Miranda, Howard Vernon, Paul Muller, Ewa Stromberg, Fred Williams
Υπόθεση: Ένας γιατρός αυτοκτονεί, όταν μια ιατρική επιτροπή τερματίζει την έρευνά του πάνω σε ανθρώπινα έμβρυα, θεωρώντας την υπερβολικά απάνθρωπη. Η σύζυγος του, αναζητά εκδίκηση από τους ανθρώπους που οδήγησαν τον άντρα της στο θάνατο, αποπλανώντας κάθε μέλος της επιτροπής ξεχωριστά με σκοπό τη δολοφονία τους.
Όσοι δεν γνωρίζουν πολλά για τον Ισπανό σκηνοθέτη Jesus "Jess" Franco, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ταινίες τρόμου που έχει σκηνοθετήσει, τουλάχιστον από το 1970 και μετά, έχουν πολύ γυμνό, καλή ατμόσφαιρα και λίγο τρόμο. Η αιώνια κόντρα για το αν πραγματικά έχει ταλέντο συνεχίζει να κρατά μέχρι τις μέρες μας, αλλά στην πραγματικότητα το She Killed in Ecstasy, που ανήκει στην καλύτερή περίοδό του από τις αρχές των 60's μέχρι τα μέσα περίπου των 70's, είναι μια από τις πιο αξιοπρεπείς ταινίες του, χωρίς όμως, προσωπικά, να την τοποθετώ μέσα στο Top 10 των δημιουργιών του. Στο She Killed in Ecstasy, o Franco, πιάνει το The Bride Wore Black του Truffaut και το φέρνει στα δικά του μέτρα και σταθμά. Για όσους δεν γνωρίζουν το σινεμά του Franco, το παραπάνω σημαίνει σκοτεινή σεξουαλικότητα, ακραίος ερωτισμός, σεξουαλική βία, αποκλίνουσες συμπεριφορές, ψυχεδελική ατμόσφαιρα και φυσικά αναίτιο γυμνό. Αυτή τη φορά ο Franco θυσιάζει τη γνωστή σκηνοθετική τεχνική του με τα φρενήρη zoom και τη θολούρα των fade out, στο βωμό μιας πιο moody, νωχελικής κινηματογράφησης με χαλαρές, εκλεπτυσμένες κινήσεις της κάμερας που ταιριάζουν περισσότερο στην πλοκή της ταινίας. Αν και ακολουθεί κάπως αργούς ρυθμούς με το σενάριο να έχει αρκετές αμήχανες στιγμές, αισθητικά ο Franco κάνει τα γνωστά του κόλπα με τα χρώματα, τον φωτισμό, τις σκιές, τις κλίσεις της κάμερας, το βάθος των πλάνων για να δημιουργήσει μια απόκοσμη, υπνωτική, παραισθησιακή ατμόσφαιρα που αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα της ταινίας. Δεύτερο πλεονέκτημα του She Killed in Ecstasy΄είναι το εξαιρετικό soundtrack των Manfred Hubler και Siegfred Schwab, ένα sexadelic-acid-pop-jazz-funk-fusion υβρίδιο που συμπληρώνει τέλεια την trippy, ψυχεδελική αισθητική που χαρακτηρίζει την ταινία. Τρίτο, και σημαντικότερο, πλεονέκτημα της ταινίας, είναι φυσικά η παρουσία της αδικοχαμένης Soledad Miranda. Αν και η Miranda πρωταγωνίστησε σε δυο από τις καλύτερες ταινίες του Franco, τα Vampyros Lesbos και Eugenie de Sade, εδώ είναι που πραγματικά λάμπει, αφού ολόκληρη η ταινία στηρίζεται πάνω της. Ο φακός του Franco αποθεώνει την μελαγχολική ομορφιά της Miranda, κι αυτή με τη σειρά της δίνει μια καλή ερμηνεία, γεμάτη με ερωτισμό και εκδικητική μανία. Στην πραγματικότητα η Soledad Miranda ήταν μια από τις πιο αξιοπρεπείς, ερμηνευτικά, ηθοποιούς στο χώρο του exploitation κινηματογράφου και η απώλεια της στοίχησε στην ποιότητα των ταινιών του Franco. Κατά τα άλλα, το καστ συμπληρώνεται από γνωστές φάτσες στις ταινίες του Franco (Howard Vernon, Paul Muller) που καταφέρνουν να δώσουν μερικές εκκεντρικές, αλλά ικανοποιητικές ερμηνείες.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Αυτό κι αν είναι σπάνιο
