Adanedhel
RetroN00b
- Joined
- 6 Ιαν 2012
- Μηνύματα
- 4
- Αντιδράσεις
- 0
Sonic Generations
Για να αρχίσω και εγώ κάπως κλισέ αυτό το review, να πώ πως υπήρξα μεγάλος fan του sonic. Ώς πιτσιρίκος, θεωρούσα αδιανόητο η κονσόλα της αγαπητής Sega που έπεφτε στα χέρια μου, να μη συνοδεύεται απο τον αγαπημένο μου μπλε σκαντζόχοιρο. Φυσικά όταν αναφέρομαι στα παιχνίδια του Sonic, εννοείται πως κάνω λόγο στα παιχνίδια που έκαναν την εμφάνισή τους μέχρι και το Sega Saturn! Tα υπόλοιπα της σειράς, το μόνο που κατάφεραν ήταν να βεβηλώσουν το βαρύ αυτό όνομα της βιομηχανίας του gaming.
Aπο τις τρισδιάστατες σαβούρες, να πώ πως έχω εμπειρία μόνο απο το Sonic Adventure (DC) και το Sonic Heros, καθώς στα υπόλοιπα έχω ρίξει απλώς πρόχειρες ματιές σε reviews και videos. Νταξ..ό,τι και να λέμε είναι λίγο...τραγικά παιχνίδια και αυτό ειναι γνωστό σε κάθε μη πορωμένο sonic fan-boy. Ώς έτσι είχα σκοπό να αντιμετωπίσω και το επερχόμενο Sonic Generations, αλλά το λίγο ασυνήθιστο hype απο τη μια (γενέθλια είναι αυτά :Ρ) και απο την άλλη η πληροφορία ότι θα υπάρξει το κλασσικό gameplay παλαιών εποχών, να πω την αλήθεια μου με έκαναν να ανυπομονώ.
Το παιxνίδι λοιπόν ξεκινά ώς εξής: Ο (modern) Sonic γιορτάζει με τα φιλαράκια του, τα γενέθλιά του ώσπου μια μαύρη τεράστια χλαπάτσα, έρχεται και τα κάνει όλα λίμπα..Τσάμπα οι ετοιμασίες, τσάμπα τα φαγητά, τσάμπα και το hod-dog που καταβρόχθιζε εκείνη την ώρα ο Sonic...και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτή η χλαπάτσα δημιουργεί ένα μπέρδεμα στο χρόνο ώστε οι παλιοι "κλασσικοι" χαρακτήρες, να συνυπάρξουν με τους "μοντέρνους". Κλισέ μεν αλλά δοκιμασμένο-και πετυχημένο-στόρυ η μετάβαση στο χωροχρόνο, καθώς και απαραίτητο για να δικαιολογήσει την συνύπαρξη του νέου και ώριμου Sonic ταυτόχρονα. Βέβαια όσο ωραίο και άν ακούγεται ώς σενάριο, άλλο τόσο απλοϊκή είναι η υλοποίηση του, οπότε μη περιμένετε να δείτε cutscenes τύπου "Back to the Future". Τα cutscenes του παιχνιδιού είναι σε γενικές γραμμές λίγα και μικρά. Τίποτα το ιδιαίτερο. Το voice acting επίσης μέτριο αλλά ο c.Sonic δεν μιλά! Ω ναί καλά διαβάσατε! Τουλάχιστον στον c.Sonic δεν υπάρχει αυτή η "κουλ" φωνή (ειρωνικό είναι αυτό) που έχει ο "μεγάλος" του εαυτός! Μάλλον επέλεξαν να μένει "μουγκός" ώστε να είναι τόσο "γλυκούλης" όσο δείχνει! Sweet!
Κοιτάξτε διαφορά του "κλασσικού" Tails και του "μοντέρνου". Αλήθεια τώρα προτιμά κανείς το δεύτερο μοντέλο;
Έτσι λοιπόν ώς αρχική εικόνα του παιχνιδιού έχουμε κάτι σαν μια "απλουστευμένη" πίστα (το λεγόμενο main hub δηλαδή) η οποία συμπεριλαμβάνει όλα τα επίπεδα (περιοχές) σαν σε μικρογραφίες. Με την πρόοδο στο παιχνίδι ξεκλειδώνονται και τα υπόλοιπα επίπεδα. To κάθε επίπεδο (συνολικά 9 στον αριθμό), αποτελείται απο δύο acts εκ των οποίων κάθε μια παίζεται με τον απλό και μοντέρνο sonic αντίστοιχα. Εκτός απο τα επίπεδα, μπορούμε επίσης να επιλέγουμε να δούμε/ακούσουμε τα arts/musics και λοιπά "καλούδια" του παιχνιδιού, τα οποία προφανώς "ξεκλειδώνουμε" με την πρόοδο μας στον παιχνίδι.
Tα επίπεδα (και οι τίτλοι απο τους οποίους προέρχονται) είναι τα εξής:
Πηγή:wikipedia
Aπο αυτές κρατάμε μόνο τις Green Hill Zone, Chemical Plant Zone, Sky Sanctuary Zone, Seaside Hill Zone και Planet Wisp. Οι υπόλοιπες...στα τσακίδια!
Απο το Μain Hub (Green Hill Zone)
Πρώτα απ όλα η πρώτη ευχάριστη έκπληξη του παιχνιδιού: Ο classic Sonic επιτέλους κάνει ξανά την εμφάνισή του! Αν και θα το χετε διαπιστώσει και εσείς που δεν έχετε παίξει το παιχνίδι, ο κλασσικός Sonic είναι αισθητά διαφορετικός απο αυτή την μετ΄έπειτα αηδία τον μοντέρνο εαυτό του. Με άλλα λόγια είναι ο Sonic όπως έπρεπε να είναι όλα αυτά τα χρόνια! Ένα πλήρως "αξιαγάπητο" πλάσμα που πραγματικά μας φέρνει στις χρυσές εποχές των 8 και 16 bit κονσολών, εν αντιθέση με τον αντιαισθητικότατο-σχεδιαστικά-sonic του "Sonic Adventure". Ποτέ μου δεν κατάλαβα προς τι αυτή η "cool" αλλαγή του σκαντζόχοιρου.
Υπάρχει κάποιος (ακόμη και Sonic hater) που δεν βρίσκει "αξιαγάπητο" τον κλασσικό Sonic και να προτιμά το σημερινό μοντέλο-έκτρωμα που έχει διαμορφωθεί απο το Sonic Adventure και έπειτα;
Και για να είμαι πιο ειλικρινής δύο πράγματα τσέκαρα πριν ξεκινήσω το "Sonic Generations" όταν άκουσα για επιστροφή στο "κλασσικό gameplay":
1) Να τσεκάρω πως είναι σχεδιαστικά (όπως και είδαμε πριν κάτι που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο)
2) Να μην περιλαμβάνεται (τουλάχιστον στα επίπεδα με τον c. Sonic) αυτή η αηδία που έχει επικρατήσει στα μεταγενέστερα παιχνίδια της σειράς, το λεγόμενο Homing Attack. Πρόκειται για μια κίνηση, με την οποία ο Sonic ενώ είναι στον αέρα, "καρφώνεται" ταχύτατα πάνω σε κάθε αντίπαλο χωρίς να πατήσει στη γή! Μια κίνηση που ουσιαστικά εκμηδενίζει το όποιο platform στοιχείο αφού εξαλείφει την όποια δυσκολία θα μπορούσε να υπάρξει απο τους-ήδη-εύκολους αντίπαλους του παιχνιδιού. Πρόκειται για μια κίνηση η οποία είναι κατάλληλη και για...5χρονα παιδιά όπου δεν έχουν ανάγκη να σκεφτούν καθόλου! Στο SG η εν λόγω κίνηση, υπάρχει μόνο στον m.Sonic και για να μας διευκολύνει ακόμα πιο πολύ, πριν "καρφώσουμε" τους εχθρούς μας μας, λίγο πριν ο εχθρός "στοχεύεται" με ένα κόκκινο σημάδι! (λές και παίζουμε flight simulator..)
Τα physics ήταν αρκετά καλά άν και πιστεύω πως θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα. Αν μη τι άλλο όμως..ωραία πανοραμική θέα ε;
Έτσι λοιπόν ξεκινάμε είτε ώς c.Sonic (classic Sonic), είτε ώς m.Sonic (modern Sonic). Περιττό να πώ πως η όλη μου ανυπομονησία ήταν στο να παίξω τις κλασσικές πίστες που αγάπησα, με τον κλασσικό χαρακτήρα. Τα επίπεδα με τον c.Sonic είναι στο παλιό "στυλ" και τα επίπεδα με τον m. Sonic (τρομάρα μας) είναι-και καλά-τρισδιάστατα. Για να μη χαλάω και πολυ την ψηφιακή μου μελάνη και το χρόνο μου πάνω στα «τρισδιάστατα επίπεδα», να πώ γρήγορα γρήγορα πως το gameplay του m.Sonic είναι τόσο σάπιο όπως το θυμάστε απο τα προηγούμενα της σειράς. Τα επίπεδα είναι πέρα ώς πέρα αγγαρεία, και δεν προσφέρουν καμία μα καμία πρόκληση! Δεν θα κουραστείτε και καθόλου αφού το μόνο που θα χρειαστείτε είναι να πατάτε το "μπροστά" και εννίοτε το κουμπί της επίθεσης. Τις λίγες στιγμές που θα σταματάτε (άν μπορέσετε δηλαδή) θα διαπιστώσετε πόσο ουτοπία είναι αυτό το "3D" αφού στην ουσία το όλο επίπεδο είναι μόνο μια ευθεία. Ούτε "περπατάει" σε κάποιο τρισδιάστατο επίπεδο και φυσικά δεν υπάρχει κάποιου είδους τρισδιάστατης...εξερεύνησης! (χαχαχα δεν πιστεύω να σκέφτηκε κανείς το αντίθετο γιατί θα του πετάξω στο κεφάλι του αντίτυπα απο τα τρισδιάστατα sonic..). Να το πώ διαφορετικά: Δεν τίθεται θέμα gameplay. Έτσι απλά. Άν τώρα κάπου νιώσετε πως δυσκολεύεστε και αισθανθείτε ασφυκτικό τον κλοιό των εχθρών γύρω σας, μην ανησυχείτε! O modern/cool/teenager Sonic, μπορεί να εφαρμόσει την..κίνηση των κινήσεων! Μια κίνηση που απαιτεί μεγάλη στρατηγική, πολύ φαντασία και ταχύτατα αντανακλαστικά για να την εφαρμόσεις! Την λεγόμενη Homing Attack! Ω ναι! Αυτή η μεγάλη "επινόηση" των δημιουργών (ήθελα να ξερα ποιός τη σκέφτηκε) ήρθε για να "εμπλουτίσει" τα sonic games..και όχι τίποτα άλλο..είναι να απορείς: "Αφού δεν καλυτερεύει την ποιότητα του παιχνιδιού, γιατί το βάζουν σε κάθε παιχνίδι;"
Συν τοις άλλοις εκτός απο κινησάρα, έχει και μια άλλη ιδιότητα..ψυχολογικής φύσεως. Τι θέλω να πώ; Εφαρμόστε την και νιώστε τελείως ηλίθιοι ή αγοράκια που μόλις αποφοίτησαν απο τον..παιδικό σταθμό. (τουλάχιστον εγώ..έτσι ένιωθα) ^_^ /emoticons/happy@2x.png 2x" width="20" height="20" />
Η collection Room. Εδώ μπορείτε να δείτε artworks, να ακούσετε διάφορα μουσικά κομμάτια και γενικά ό,τι έχετε ξεκλειδώσει στο παιχνίδι.
Το μοναδικό θετικό που μπόρεσα να βρώ στο gameplay με τον m.Sonic είναι τα όμορφα επίπεδα που παρεμβάλονται-όσο προλαβαίνεις δηλαδή να δείς-στα μάτια μας (οκ αυτό αναφέρεται σε αυτούς που έχουν αετήσια μάτια και καταφέρουν να πιάσουν καμια εικόνα σε αυτό τον αχταρμά). Ναι σωστά καταλαβαίνετε..ας το πούμε once more...πρόκειται για ένα πλήρως trash gameplay και το λυπηρό είναι πως υπάρχουν αρκετοί πιστεύουν πως υπάρχει μια "ομορφιά" σε αυτού του είδους gameplay! Ακόμα χειρότερα μερικοί βλέπουν την αθλιότητα αλλά προσπαθούν να «πείσουν» τον εαυτό τους : "εγώ το διασκέδασα" "η Sega παρατηρώ πως έχει στραφεί πλέον στη σωστή πλευρά και έχει διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος (!) "επιτέλους βρήκα τους μηχανισμούς του gameplay βελτιωμένους (!!!)". Oυδέν σχόλιον.
Και πριν προχωρήσω στο ζουμί του παιχνιδιού, να κάνω μια απαραίτητη νύξη όσο αφορά το «Sonic 4» το παιχνίδι που φημίζεται ότι επέστρεψε στις...ρίζες των παλαιών καλών εποχών. Θα πώ μόνο τα εξής:
1) Το παιχνίδι έχει τον σχεδιασμό του μοντέρνου sonic
2) Ο sonic χρησιμοποιεί την homing attack!
Συμπέρασμα:
Άλλη μια sonic-σαπίλα στο σύμπαν του sonic. Έτσι απλά! Τέλος του Sonic 4 Review! Ούγκ! Προχωράμε στο θέμα μας.
Άν και 2D ο χειρισμός του c.Sonic, στην ουσία όμως τα επίπεδα είναι τρισδιάστατα.
Αφού τελειώσαμε λοιπόν με τον m.Sonic (και τα λοιπά παρελκόμενά του), άς πάμε σε ένα άν όχι ενδιαφέρον κομμάτι του παιχνιδιού για κάποιους, σίγουρα το μοναδικό άξιο λόγου τμήμα του SG και αυτό δεν είναι άλλο απο τα επίπεδα και γενικότερα το gameplay που αφορούν τον classic Sonic.
Αχ ρε Sonic...σε φάγανε οι νεωτερισμοί. Γιατί να μην παραμένει έτσι ο χαρακτήρας σε όλα τα παιχνίδια της σειράς;
Φτάνει λοιπόν η στιγμή να ασχοληθούμε με το τμήμα που αξίζει να ασχοληθείς. Το gameplay λοιπόν με τον classic Sonic, είναι όπως τα παλιά sonic games και γενικά δεν παρατηρείται κάποια ουσιαστική διαφορά. Μεγάλο μείον για μένα η πολύ μεγάλη ευκολία ολοκληρωσης των επιπέδων (καλά για αυτά του m.Sonic δεν το συζητάμε έτσι) καθώς θα προτιμούσα οι εχθροί να είναι δύσκολοι. Αντί αυτού είναι όπως ήταν παλιά...κάθονται στο σημείο τους και περιμένουν να τους..κάνουμε βίδες! Αυτό όμως μας φέρνει στα "παλιά" με την αρνητική την έννοια, αφού υποτίθεται με την πάροδο των ετών πρέπει να παρατηρείται βελτίωση σε όλους τους τομείς. Επίσης με λύπη μου παρατήρησα πως και το gameplay λίγο πολυ δεν αλλάζει με τα αρχικά sonic games, αφού ο όλος "σκοπός" είναι να τερματίσουμε το επίπεδο. ΔΕΝ υπάρχει platform εμπειρία όπως παρουσιάζεται απο μερικούς σε κάποια reviews. Τρίχες κατσαρές. Απλώς παίζετε για να ζήσετε εκείνη τη νοσταλγία που χαμε μικροί και τα λοιπά...αλλά να κάνεις κατι ουσιαστικό...δεν υπάρχει! Το μόνο που μπορεί να κάνει το gameplay να εμφανίζει κάποια..ποικιλία είναι αφενός η επίτευξη καλύτερου χρόνου τερματισμού των επιπέδων (sonic παίζουμε όχι τάβλι) και αφετέρου η συλλογή κάποιων κόκκινων αστεριών που βρίσκονται διασκορπισμένα μέσα στο παιχνίδι.
Sky Sanctuary Zone. Επιστρέφει στις οθόνες μας βελτιωμένη απο το Sonic & Knuckles
Προσωπικά με άφηνε αδιάφορο η συλλογή τους (ποσώς με ενδιαφέρει τι γίνεται/ξεκλειδώνεται ύστερα απο τη συλλογή τους). Άν όμως έμπαινα στη διαδικασία να το κάνω, ήταν σαν "αφορμή" να παίξω τα επίπεδα που μου άρεσαν (με τον c.Sonic εννοείται...στα επίπεδα του m.Sonic ας τα πάρει ο Robotnic χάρισμα του :Ρ). Και μιας που μιλάμε για platforming στοιχείο, η μοναδική "πρόκληση" που ένοιωσα ήταν στο τελευταίο επίπεδο (Planet Wisp) στο οποίο ο Sonic "μεταμορφωνόταν" σαν κατι σε "σιδερένια μπάλα" επηρεάζοντας όμως σημαντικά το gameplay του παιχνιδιού (πχ το να "γκατζώνεται" στους τοίχους, ή να χρησιμεύει ώς "γρανάζι" σε διάφορους μηχανισμούς). Η συγκεκριμένη δυνατότητα του Sonic, άν και άγνωστη σε μένα, υποθέτω ότι θα υπήρχε στο Sonic Colours το οποίο όμως δεν έχω παίξει και δεν ξέρω ακριβώς τι έπαιζε εκεί. Πάντως μου φανηκε πολυ ενδιαφέρουσα προσθήκη (για παιχνίδι σόνικ) και ήταν πραγματικά κάτι το διαφορετικό. Εκεί όμως που είχα "χαρεί" διότι για λίγο είχα νιώσει μια δυσκολία στο πετσί μου χωρίς να τρέχω σαν παλαβό στην πίστα, "ανακαλύπτω" τυχαία πως ο Sonic ακόμα και ώς "σιδερένια μπάλα" που ήταν, μπορούσε να κάνει το λεγόμενο "Spin Dash". Με λύπη διαπίστωσα πως ακόμα και αυτή η λειτουργία υπεραπλουστεύεται και κανει το παιχνίδι ακόμα πιο εύκολο (αφού κάνοντας spin dash κόλλαγα στον τοίχο και πέρναγα το μισό επίπεδο χωρίς να βλέπω τι γίνεται μπροστά μου και χωρίς καμία πρόκληση)! Θα μπορούσαν εδώ οι δημιουργοί να κάνουν το sonic ανήμπορο να εκτελέσει αυτή την κίνηση, αφού με την εν λόγω "μεταμόρφωσή" του θα ήταν βαρύς και θα αδυνατούσε να εκτελέσει μια τόσο ταχύτατη κίνηση! Κρίμα και σε κάποια φάση ένιωσα οτι υπήρξε κάποια πρόκληση.
Η αγαπημένη Green Hill Zone
Και μιας ανέφερα τη λεξη "επίπεδα", τα πρώτα τρία επίπεδα (Green Hill, Chemical Plant και Sky Sanctuary Zone) είναι τα μοναδικά που προέρχονται απο τα παλιά παιχνίδια της σειράς. Τα υπόλοιπα είναι μεταγενέστερα. Επίπεδα απο το "Sonic the Hedgehog (2006)" ή "Sonic Unleashed" με αφήνουν πέρα ως πέρα αδιάφορο παρα ταύτα μου άρεσαν άλλες δύο πίστες και δεν ήταν άλλες απο τις Seaside Hill Zone και Planet Wisp. Ειδικά η τελευταία "κένταγε" σχεδιαστικά και έλεγες μόλις την έβλεπες: "πραγματικά μια αληθινή sonic πίστα"! Πάνω σε αυτό δηλαδή παρατηρώ πως υπάρχει ένα θέμα (οκ υπάρχουν πολλά αλλά λέμε τώρα). Γιατί δεν βγάζουν επίπεδα που να αρμόζουν στον χαρακτήρα και γενικά στο σύμπαν του Sonic (πχ πόσα επίπεδα με φαντασία θα μπορούσαν να σχεδιαστούν έχοντας ώς ιδέα τον πλανήτη Mobius; ) Όχι σαν κάτι άλλες που πέρναγες πάνω απο σπίτια λές και κάνεις παραθερισμό σε ένα νησί ή περνάς το δρόμο προσέχοντας μη σε πατήσει κανένα..αυτοκίνητο, νομίζοντας πως οι σχεδιαστές είχαν εμπνευστεί το..Xαϊδάρι ή το Παγκράτι. Αντί αυτού, οι σχεδιαστές θεωρούν καλύτερο ο Sonic να συναναστρέφεται με ανθρώπους, να τρέχει σε δρόμους που θυμίζουν τη λεωφόρο κατεχάκη και να τον κυνηγάνε μπουλντόζες σαν και αυτές που βλέπεις στην οδό Πατρών-Κορίνθου. Ε ναι....αυτά τα επίπεδα ΔΕΝ είναι "επίπεδα Sonic"!
Πολύ όμορφα επίπεδα συνθέτουν το 2D κομμάτι του τίτλου
Εν τάχυ να αναφέρω πως κατα την πρόοδό μας στο παιχνίδι, ξεκλειδώνουν και κάποια challenges στα οποία καλούμαστε να αναμετρηθούμε με φίλους ή εχθρούς (πχ Metal Sonic) για την επίτευξη κάποιου σκοπού όπως να πάρουμε κλειδιά για να ανοίξει την πύλη για τον boss ή κάποιο chaos emerald. Προσωπικά εμένα..δεν μου άρεσαν. Απο τραγικά ώς αδιάφορα. Και μιας και έκανα λόγο για τα boss του παιχνιδιού, θέλω να πώ το εξής: Σε άλλα fora διάβαζα πόσο "επικά" είναι τα boss fights και μπλα μπλα...λοιπόν εγώ σας ξεκαθαρίζω πως οι αρχηγοί είναι εύκολοι! Οκ θα χάσετε κάποιες ζωές, αλλά αυτό δεν έγκειται τόσο στην πρόκληση των boss fight, οσο στο άθλιο-και γνωστό τα τελευταία χρόνια-gameplay που μας έχει συνηθίσει ο sonic (δεν ξέρεις που χτυπάς ένα πράμα, να μην δεν ξέρεις τι σου γίνεται και τα συναφή). Προσωπικά όταν ήμουν αντιμέτωπος με τους αρχηγούς, κυρίως αγγαρεία έκανα "αντε να βγεί να τελειώνουμε". Πραγματική πρόκληση δεν υπήρχε!
Avatar Zone :-Ρ
Αφού τελειώσαμε με το gameplay φτάνουμε σε ένα νευραλγικό τομέα για τα sonic-δεδομένα. Ένα σημείο αναφοράς! Και το σημείο αυτό δεν είναι άλλο απο τη μουσική του! Ανέκαθεν η sonic series μας παρουσίαζε, όχι μόνο απλώς "καλή" μουσική, ούτε κάν main hit-άκια, αλλά ένα ολόκληρο ηχητικό οργασμό σε κάθε παιχνίδι και σε όλο το παιχνίδι! Μαζί λοιπόν με τα βελτιωμένα-αισθητικά-γραφικά των επιπέδων, περίμενα και ήλπιζα να γίνει κατι αντίστοιχο και στη μουσική. Και μιας και μιλάγαμε για επίπεδα ήδη γνωστά, άρα έχουμε να κάνουμε και με remixes των κλασσικών αυτών κομματιών! Καλά απο που να αρχίσω και που να τελειώσω...Απο τις εκτελέσεις με βιολί στο main hub ή στα μουσικά ακούσματα των επιπέδων; Φοβερές και καταπληκτικές επανεκτελέσεις τα περισσότερα κομμάτια, σε κάνουν να ταξιδεύεις και να τα ακούς ξανά και ξανά..Green Hill Zone, Chemical Planet Zone κτλ, μελωδίες που έχουν περάσει στο πάνθεον των games soundtrack ακούγονται ξανά καλύτερες απο ποτέ! Αξίζει να σημειωθεί πως η μουσική είναι πολύ καλή ακόμα και εκεί που τα επίπεδα είναι εξ΄ορισμού για σκουπίδια (Crisis City). Στην πορεία μπορείτε να ξεκλειδώσετε και άλλες μουσικές απο τα classic sonic games μέχρι και τα πιο σύγχρονα στην αυθεντική τους μορφή τα οποία φυσικά μπορείτε να τα ακούσετε στο συγκεκριμένο δωμάτιο του main hub.
Ρίξτε φώτα προβολείς! Η Chemical Planet Zone πιο όμορφη απο ποτέ!
Εν κατακλείδι: Το SG δεν είναι η επιστροφή στα παλιά. Δεν είναι κάν παιχνιδάρα. Απευθύνεται νομίζω σε περιορισμένο κοινό. Πρώτον σε αυτούς που λάτρεψαν τα "παλιά" της σειράς και αποστρέφονται τα νεότερα (σαν και μένα) και δεύτερον σε αυτούς που αρέσκονται να παίζουν τα καινούργια της σειράς (δεν ξέρω άν υπάρχουν τέτοια άτομα και άν υπάρχουν πόσο νορμάλ είναι :Ρ). Δεν είναι για όλους, δεν προτείνεται σε καμία περίπτωση για "platform gameplay" και λοιπές αηδίες. Δεν προσφέρει σχεδόν απολύτως καμία πρόκληση, είναι εύκολο και σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον αδιάφορο. Είναι ένα απλό παιχνίδι sonic στο οποίο όμως προτείνω να "πετάξετε" ότι αφορά το 3D κομμάτι του τίτλου και να "κρατήσετε" μόνο ότι αφορά τον c.Sonic. Μπορεί ως παιχνίδι το SG να είναι κάτω του μετρίου (και ας παίρνει καλές βαθμολογίες σε διάφορα reviews), αλλά κατάφερε με τον classic Sonic, με τα πολύ όμορφα σχεδιασμένα-και παλιά αγαπημένα-επίπεδα, καθώς και με τις επανεκτελέσεις των μουσικών κομματιών να σε μεταφέρει στον κόσμο του Sonic, ένα συναίσθημα που το ένιωθες μόνο στα παιχνιδια της 8bit και 16bit εποχής. Στο SG αφήνω στην άκρη αυτά που έχουν-αποδεδειγμένα-βουλιάξει την μασκώτ της Sega σε βαθιά μετριότητα και κρατάω μόνο τα θετικά τα οποία δεν έχουν εμφανιστεί σε κανέναν τρισδιάστατο τίτλο μέχρι τώρα. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος, να επέλεγα τα μέρη του παιχνιδιού τα οποία εγώ ήθελα! Δηλαδή κάποια επίπεδα με τον c.Sonic και ένα απάνθισμα απο το soundtrack. Τότε θα συνιστούσα την αγορά του και όντως θα αποτελούσε μια ακόμα προσθήκη στο πάνθεον των Sonic games!
Συνοψίζοντας:
Θετικά: (τα οποία κρίνω ότι είναι ικανά για να κάνει κάποιον να ασχοληθεί με τον τίτλο)
-Σχεδιασμός του classic Sonic. It was about time.
-Τα 2D επίπεδα των Green Hill, Chemical Plant, Sky Sanctuary Zone, Seaside Hill Zone και Planet Wisp. Πολύ όμορφα σχεδιασμένες, θυμίζουν παλιές-καλές εποχές.
-Τo εκπληκτικό-στο μεγαλύτερο μέρος-soundtrack. Πολύ όμορφες επανεκτελέσεις κυρίως αυτές με το βιολί.
Αρνητικά: (τα οποία κρίνω ότι είναι ικανά να αποτρέψουν κάποιον να ασχοληθεί με τον τίτλο)
-Ο ίδιος άθλιος modern Sonic
-To ελλεινό gameplay στα 3D επίπεδα με ταχύτητες που προκαλούν επιληψία και στην ουσία υποβιβάζουν τη νουμοσύνη του gamer παρουσιαζοντάς ώς "μορφή ψυχαγωγίας" το εν λόγω σκουπίδι. Παντελής έλλειψη δυνατότητας στο "3D" περιβάλλον. (τότε τι να το κάνω το 3D; )
-Το γελοίο Homing Attack το οποίο απ΄ότι παρατηρώ έχει καθιερωθεί στο "ρεπερτόριο" των κινήσεων του Sonic και έχει γίνει κλασσικό όπως η Spin Dash. Αναιρούσε ουσιαστικά κάθε πρόκληση με τους αντίπαλους. Δεν υφίσταται καμία πρόκληση. Απλά πατάς ένα κουμπί...και πάει "μόνο" του!
-Η ταχύτητα παρέμεινε μεγάλη ακόμα και στον c.Sonic. Έτσι περιορίζει την όποια δυνατότητα να "ασχοληθεί" κανείς λίγο παραπάνω με το επίπεδο (να εξερευνήσει χαλαρά κτλ).
-Υπεραπλουστευμένο gameplay. Δεν υφίσταται platform πρόκληση.
-Απουσία Hacking Tools ώστε να "κρατήσουμε" απο το παιχνίδι, αυτά που εμείς θέλουμε.
Y.Γ Το τελευταίο Sonic game 3D που άξιζε, ήταν το Sonic X-treme. ;-)
Για να αρχίσω και εγώ κάπως κλισέ αυτό το review, να πώ πως υπήρξα μεγάλος fan του sonic. Ώς πιτσιρίκος, θεωρούσα αδιανόητο η κονσόλα της αγαπητής Sega που έπεφτε στα χέρια μου, να μη συνοδεύεται απο τον αγαπημένο μου μπλε σκαντζόχοιρο. Φυσικά όταν αναφέρομαι στα παιχνίδια του Sonic, εννοείται πως κάνω λόγο στα παιχνίδια που έκαναν την εμφάνισή τους μέχρι και το Sega Saturn! Tα υπόλοιπα της σειράς, το μόνο που κατάφεραν ήταν να βεβηλώσουν το βαρύ αυτό όνομα της βιομηχανίας του gaming.
Aπο τις τρισδιάστατες σαβούρες, να πώ πως έχω εμπειρία μόνο απο το Sonic Adventure (DC) και το Sonic Heros, καθώς στα υπόλοιπα έχω ρίξει απλώς πρόχειρες ματιές σε reviews και videos. Νταξ..ό,τι και να λέμε είναι λίγο...τραγικά παιχνίδια και αυτό ειναι γνωστό σε κάθε μη πορωμένο sonic fan-boy. Ώς έτσι είχα σκοπό να αντιμετωπίσω και το επερχόμενο Sonic Generations, αλλά το λίγο ασυνήθιστο hype απο τη μια (γενέθλια είναι αυτά :Ρ) και απο την άλλη η πληροφορία ότι θα υπάρξει το κλασσικό gameplay παλαιών εποχών, να πω την αλήθεια μου με έκαναν να ανυπομονώ.
Το παιxνίδι λοιπόν ξεκινά ώς εξής: Ο (modern) Sonic γιορτάζει με τα φιλαράκια του, τα γενέθλιά του ώσπου μια μαύρη τεράστια χλαπάτσα, έρχεται και τα κάνει όλα λίμπα..Τσάμπα οι ετοιμασίες, τσάμπα τα φαγητά, τσάμπα και το hod-dog που καταβρόχθιζε εκείνη την ώρα ο Sonic...και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτή η χλαπάτσα δημιουργεί ένα μπέρδεμα στο χρόνο ώστε οι παλιοι "κλασσικοι" χαρακτήρες, να συνυπάρξουν με τους "μοντέρνους". Κλισέ μεν αλλά δοκιμασμένο-και πετυχημένο-στόρυ η μετάβαση στο χωροχρόνο, καθώς και απαραίτητο για να δικαιολογήσει την συνύπαρξη του νέου και ώριμου Sonic ταυτόχρονα. Βέβαια όσο ωραίο και άν ακούγεται ώς σενάριο, άλλο τόσο απλοϊκή είναι η υλοποίηση του, οπότε μη περιμένετε να δείτε cutscenes τύπου "Back to the Future". Τα cutscenes του παιχνιδιού είναι σε γενικές γραμμές λίγα και μικρά. Τίποτα το ιδιαίτερο. Το voice acting επίσης μέτριο αλλά ο c.Sonic δεν μιλά! Ω ναί καλά διαβάσατε! Τουλάχιστον στον c.Sonic δεν υπάρχει αυτή η "κουλ" φωνή (ειρωνικό είναι αυτό) που έχει ο "μεγάλος" του εαυτός! Μάλλον επέλεξαν να μένει "μουγκός" ώστε να είναι τόσο "γλυκούλης" όσο δείχνει! Sweet!
Κοιτάξτε διαφορά του "κλασσικού" Tails και του "μοντέρνου". Αλήθεια τώρα προτιμά κανείς το δεύτερο μοντέλο;
Έτσι λοιπόν ώς αρχική εικόνα του παιχνιδιού έχουμε κάτι σαν μια "απλουστευμένη" πίστα (το λεγόμενο main hub δηλαδή) η οποία συμπεριλαμβάνει όλα τα επίπεδα (περιοχές) σαν σε μικρογραφίες. Με την πρόοδο στο παιχνίδι ξεκλειδώνονται και τα υπόλοιπα επίπεδα. To κάθε επίπεδο (συνολικά 9 στον αριθμό), αποτελείται απο δύο acts εκ των οποίων κάθε μια παίζεται με τον απλό και μοντέρνο sonic αντίστοιχα. Εκτός απο τα επίπεδα, μπορούμε επίσης να επιλέγουμε να δούμε/ακούσουμε τα arts/musics και λοιπά "καλούδια" του παιχνιδιού, τα οποία προφανώς "ξεκλειδώνουμε" με την πρόοδο μας στον παιχνίδι.
Tα επίπεδα (και οι τίτλοι απο τους οποίους προέρχονται) είναι τα εξής:
Πηγή:wikipedia
Aπο αυτές κρατάμε μόνο τις Green Hill Zone, Chemical Plant Zone, Sky Sanctuary Zone, Seaside Hill Zone και Planet Wisp. Οι υπόλοιπες...στα τσακίδια!
Απο το Μain Hub (Green Hill Zone)
Πρώτα απ όλα η πρώτη ευχάριστη έκπληξη του παιχνιδιού: Ο classic Sonic επιτέλους κάνει ξανά την εμφάνισή του! Αν και θα το χετε διαπιστώσει και εσείς που δεν έχετε παίξει το παιχνίδι, ο κλασσικός Sonic είναι αισθητά διαφορετικός απο αυτή την μετ΄έπειτα αηδία τον μοντέρνο εαυτό του. Με άλλα λόγια είναι ο Sonic όπως έπρεπε να είναι όλα αυτά τα χρόνια! Ένα πλήρως "αξιαγάπητο" πλάσμα που πραγματικά μας φέρνει στις χρυσές εποχές των 8 και 16 bit κονσολών, εν αντιθέση με τον αντιαισθητικότατο-σχεδιαστικά-sonic του "Sonic Adventure". Ποτέ μου δεν κατάλαβα προς τι αυτή η "cool" αλλαγή του σκαντζόχοιρου.
Υπάρχει κάποιος (ακόμη και Sonic hater) που δεν βρίσκει "αξιαγάπητο" τον κλασσικό Sonic και να προτιμά το σημερινό μοντέλο-έκτρωμα που έχει διαμορφωθεί απο το Sonic Adventure και έπειτα;
Και για να είμαι πιο ειλικρινής δύο πράγματα τσέκαρα πριν ξεκινήσω το "Sonic Generations" όταν άκουσα για επιστροφή στο "κλασσικό gameplay":
1) Να τσεκάρω πως είναι σχεδιαστικά (όπως και είδαμε πριν κάτι που με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο)
2) Να μην περιλαμβάνεται (τουλάχιστον στα επίπεδα με τον c. Sonic) αυτή η αηδία που έχει επικρατήσει στα μεταγενέστερα παιχνίδια της σειράς, το λεγόμενο Homing Attack. Πρόκειται για μια κίνηση, με την οποία ο Sonic ενώ είναι στον αέρα, "καρφώνεται" ταχύτατα πάνω σε κάθε αντίπαλο χωρίς να πατήσει στη γή! Μια κίνηση που ουσιαστικά εκμηδενίζει το όποιο platform στοιχείο αφού εξαλείφει την όποια δυσκολία θα μπορούσε να υπάρξει απο τους-ήδη-εύκολους αντίπαλους του παιχνιδιού. Πρόκειται για μια κίνηση η οποία είναι κατάλληλη και για...5χρονα παιδιά όπου δεν έχουν ανάγκη να σκεφτούν καθόλου! Στο SG η εν λόγω κίνηση, υπάρχει μόνο στον m.Sonic και για να μας διευκολύνει ακόμα πιο πολύ, πριν "καρφώσουμε" τους εχθρούς μας μας, λίγο πριν ο εχθρός "στοχεύεται" με ένα κόκκινο σημάδι! (λές και παίζουμε flight simulator..)
Τα physics ήταν αρκετά καλά άν και πιστεύω πως θα μπορούσαν να ήταν καλύτερα. Αν μη τι άλλο όμως..ωραία πανοραμική θέα ε;
Έτσι λοιπόν ξεκινάμε είτε ώς c.Sonic (classic Sonic), είτε ώς m.Sonic (modern Sonic). Περιττό να πώ πως η όλη μου ανυπομονησία ήταν στο να παίξω τις κλασσικές πίστες που αγάπησα, με τον κλασσικό χαρακτήρα. Τα επίπεδα με τον c.Sonic είναι στο παλιό "στυλ" και τα επίπεδα με τον m. Sonic (τρομάρα μας) είναι-και καλά-τρισδιάστατα. Για να μη χαλάω και πολυ την ψηφιακή μου μελάνη και το χρόνο μου πάνω στα «τρισδιάστατα επίπεδα», να πώ γρήγορα γρήγορα πως το gameplay του m.Sonic είναι τόσο σάπιο όπως το θυμάστε απο τα προηγούμενα της σειράς. Τα επίπεδα είναι πέρα ώς πέρα αγγαρεία, και δεν προσφέρουν καμία μα καμία πρόκληση! Δεν θα κουραστείτε και καθόλου αφού το μόνο που θα χρειαστείτε είναι να πατάτε το "μπροστά" και εννίοτε το κουμπί της επίθεσης. Τις λίγες στιγμές που θα σταματάτε (άν μπορέσετε δηλαδή) θα διαπιστώσετε πόσο ουτοπία είναι αυτό το "3D" αφού στην ουσία το όλο επίπεδο είναι μόνο μια ευθεία. Ούτε "περπατάει" σε κάποιο τρισδιάστατο επίπεδο και φυσικά δεν υπάρχει κάποιου είδους τρισδιάστατης...εξερεύνησης! (χαχαχα δεν πιστεύω να σκέφτηκε κανείς το αντίθετο γιατί θα του πετάξω στο κεφάλι του αντίτυπα απο τα τρισδιάστατα sonic..). Να το πώ διαφορετικά: Δεν τίθεται θέμα gameplay. Έτσι απλά. Άν τώρα κάπου νιώσετε πως δυσκολεύεστε και αισθανθείτε ασφυκτικό τον κλοιό των εχθρών γύρω σας, μην ανησυχείτε! O modern/cool/teenager Sonic, μπορεί να εφαρμόσει την..κίνηση των κινήσεων! Μια κίνηση που απαιτεί μεγάλη στρατηγική, πολύ φαντασία και ταχύτατα αντανακλαστικά για να την εφαρμόσεις! Την λεγόμενη Homing Attack! Ω ναι! Αυτή η μεγάλη "επινόηση" των δημιουργών (ήθελα να ξερα ποιός τη σκέφτηκε) ήρθε για να "εμπλουτίσει" τα sonic games..και όχι τίποτα άλλο..είναι να απορείς: "Αφού δεν καλυτερεύει την ποιότητα του παιχνιδιού, γιατί το βάζουν σε κάθε παιχνίδι;"
Συν τοις άλλοις εκτός απο κινησάρα, έχει και μια άλλη ιδιότητα..ψυχολογικής φύσεως. Τι θέλω να πώ; Εφαρμόστε την και νιώστε τελείως ηλίθιοι ή αγοράκια που μόλις αποφοίτησαν απο τον..παιδικό σταθμό. (τουλάχιστον εγώ..έτσι ένιωθα) ^_^ /emoticons/happy@2x.png 2x" width="20" height="20" />
Η collection Room. Εδώ μπορείτε να δείτε artworks, να ακούσετε διάφορα μουσικά κομμάτια και γενικά ό,τι έχετε ξεκλειδώσει στο παιχνίδι.
Το μοναδικό θετικό που μπόρεσα να βρώ στο gameplay με τον m.Sonic είναι τα όμορφα επίπεδα που παρεμβάλονται-όσο προλαβαίνεις δηλαδή να δείς-στα μάτια μας (οκ αυτό αναφέρεται σε αυτούς που έχουν αετήσια μάτια και καταφέρουν να πιάσουν καμια εικόνα σε αυτό τον αχταρμά). Ναι σωστά καταλαβαίνετε..ας το πούμε once more...πρόκειται για ένα πλήρως trash gameplay και το λυπηρό είναι πως υπάρχουν αρκετοί πιστεύουν πως υπάρχει μια "ομορφιά" σε αυτού του είδους gameplay! Ακόμα χειρότερα μερικοί βλέπουν την αθλιότητα αλλά προσπαθούν να «πείσουν» τον εαυτό τους : "εγώ το διασκέδασα" "η Sega παρατηρώ πως έχει στραφεί πλέον στη σωστή πλευρά και έχει διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος (!) "επιτέλους βρήκα τους μηχανισμούς του gameplay βελτιωμένους (!!!)". Oυδέν σχόλιον.
Και πριν προχωρήσω στο ζουμί του παιχνιδιού, να κάνω μια απαραίτητη νύξη όσο αφορά το «Sonic 4» το παιχνίδι που φημίζεται ότι επέστρεψε στις...ρίζες των παλαιών καλών εποχών. Θα πώ μόνο τα εξής:
1) Το παιχνίδι έχει τον σχεδιασμό του μοντέρνου sonic
2) Ο sonic χρησιμοποιεί την homing attack!
Συμπέρασμα:
Άλλη μια sonic-σαπίλα στο σύμπαν του sonic. Έτσι απλά! Τέλος του Sonic 4 Review! Ούγκ! Προχωράμε στο θέμα μας.
Άν και 2D ο χειρισμός του c.Sonic, στην ουσία όμως τα επίπεδα είναι τρισδιάστατα.
Αφού τελειώσαμε λοιπόν με τον m.Sonic (και τα λοιπά παρελκόμενά του), άς πάμε σε ένα άν όχι ενδιαφέρον κομμάτι του παιχνιδιού για κάποιους, σίγουρα το μοναδικό άξιο λόγου τμήμα του SG και αυτό δεν είναι άλλο απο τα επίπεδα και γενικότερα το gameplay που αφορούν τον classic Sonic.
Αχ ρε Sonic...σε φάγανε οι νεωτερισμοί. Γιατί να μην παραμένει έτσι ο χαρακτήρας σε όλα τα παιχνίδια της σειράς;
Φτάνει λοιπόν η στιγμή να ασχοληθούμε με το τμήμα που αξίζει να ασχοληθείς. Το gameplay λοιπόν με τον classic Sonic, είναι όπως τα παλιά sonic games και γενικά δεν παρατηρείται κάποια ουσιαστική διαφορά. Μεγάλο μείον για μένα η πολύ μεγάλη ευκολία ολοκληρωσης των επιπέδων (καλά για αυτά του m.Sonic δεν το συζητάμε έτσι) καθώς θα προτιμούσα οι εχθροί να είναι δύσκολοι. Αντί αυτού είναι όπως ήταν παλιά...κάθονται στο σημείο τους και περιμένουν να τους..κάνουμε βίδες! Αυτό όμως μας φέρνει στα "παλιά" με την αρνητική την έννοια, αφού υποτίθεται με την πάροδο των ετών πρέπει να παρατηρείται βελτίωση σε όλους τους τομείς. Επίσης με λύπη μου παρατήρησα πως και το gameplay λίγο πολυ δεν αλλάζει με τα αρχικά sonic games, αφού ο όλος "σκοπός" είναι να τερματίσουμε το επίπεδο. ΔΕΝ υπάρχει platform εμπειρία όπως παρουσιάζεται απο μερικούς σε κάποια reviews. Τρίχες κατσαρές. Απλώς παίζετε για να ζήσετε εκείνη τη νοσταλγία που χαμε μικροί και τα λοιπά...αλλά να κάνεις κατι ουσιαστικό...δεν υπάρχει! Το μόνο που μπορεί να κάνει το gameplay να εμφανίζει κάποια..ποικιλία είναι αφενός η επίτευξη καλύτερου χρόνου τερματισμού των επιπέδων (sonic παίζουμε όχι τάβλι) και αφετέρου η συλλογή κάποιων κόκκινων αστεριών που βρίσκονται διασκορπισμένα μέσα στο παιχνίδι.
Sky Sanctuary Zone. Επιστρέφει στις οθόνες μας βελτιωμένη απο το Sonic & Knuckles
Προσωπικά με άφηνε αδιάφορο η συλλογή τους (ποσώς με ενδιαφέρει τι γίνεται/ξεκλειδώνεται ύστερα απο τη συλλογή τους). Άν όμως έμπαινα στη διαδικασία να το κάνω, ήταν σαν "αφορμή" να παίξω τα επίπεδα που μου άρεσαν (με τον c.Sonic εννοείται...στα επίπεδα του m.Sonic ας τα πάρει ο Robotnic χάρισμα του :Ρ). Και μιας που μιλάμε για platforming στοιχείο, η μοναδική "πρόκληση" που ένοιωσα ήταν στο τελευταίο επίπεδο (Planet Wisp) στο οποίο ο Sonic "μεταμορφωνόταν" σαν κατι σε "σιδερένια μπάλα" επηρεάζοντας όμως σημαντικά το gameplay του παιχνιδιού (πχ το να "γκατζώνεται" στους τοίχους, ή να χρησιμεύει ώς "γρανάζι" σε διάφορους μηχανισμούς). Η συγκεκριμένη δυνατότητα του Sonic, άν και άγνωστη σε μένα, υποθέτω ότι θα υπήρχε στο Sonic Colours το οποίο όμως δεν έχω παίξει και δεν ξέρω ακριβώς τι έπαιζε εκεί. Πάντως μου φανηκε πολυ ενδιαφέρουσα προσθήκη (για παιχνίδι σόνικ) και ήταν πραγματικά κάτι το διαφορετικό. Εκεί όμως που είχα "χαρεί" διότι για λίγο είχα νιώσει μια δυσκολία στο πετσί μου χωρίς να τρέχω σαν παλαβό στην πίστα, "ανακαλύπτω" τυχαία πως ο Sonic ακόμα και ώς "σιδερένια μπάλα" που ήταν, μπορούσε να κάνει το λεγόμενο "Spin Dash". Με λύπη διαπίστωσα πως ακόμα και αυτή η λειτουργία υπεραπλουστεύεται και κανει το παιχνίδι ακόμα πιο εύκολο (αφού κάνοντας spin dash κόλλαγα στον τοίχο και πέρναγα το μισό επίπεδο χωρίς να βλέπω τι γίνεται μπροστά μου και χωρίς καμία πρόκληση)! Θα μπορούσαν εδώ οι δημιουργοί να κάνουν το sonic ανήμπορο να εκτελέσει αυτή την κίνηση, αφού με την εν λόγω "μεταμόρφωσή" του θα ήταν βαρύς και θα αδυνατούσε να εκτελέσει μια τόσο ταχύτατη κίνηση! Κρίμα και σε κάποια φάση ένιωσα οτι υπήρξε κάποια πρόκληση.
Η αγαπημένη Green Hill Zone
Και μιας ανέφερα τη λεξη "επίπεδα", τα πρώτα τρία επίπεδα (Green Hill, Chemical Plant και Sky Sanctuary Zone) είναι τα μοναδικά που προέρχονται απο τα παλιά παιχνίδια της σειράς. Τα υπόλοιπα είναι μεταγενέστερα. Επίπεδα απο το "Sonic the Hedgehog (2006)" ή "Sonic Unleashed" με αφήνουν πέρα ως πέρα αδιάφορο παρα ταύτα μου άρεσαν άλλες δύο πίστες και δεν ήταν άλλες απο τις Seaside Hill Zone και Planet Wisp. Ειδικά η τελευταία "κένταγε" σχεδιαστικά και έλεγες μόλις την έβλεπες: "πραγματικά μια αληθινή sonic πίστα"! Πάνω σε αυτό δηλαδή παρατηρώ πως υπάρχει ένα θέμα (οκ υπάρχουν πολλά αλλά λέμε τώρα). Γιατί δεν βγάζουν επίπεδα που να αρμόζουν στον χαρακτήρα και γενικά στο σύμπαν του Sonic (πχ πόσα επίπεδα με φαντασία θα μπορούσαν να σχεδιαστούν έχοντας ώς ιδέα τον πλανήτη Mobius; ) Όχι σαν κάτι άλλες που πέρναγες πάνω απο σπίτια λές και κάνεις παραθερισμό σε ένα νησί ή περνάς το δρόμο προσέχοντας μη σε πατήσει κανένα..αυτοκίνητο, νομίζοντας πως οι σχεδιαστές είχαν εμπνευστεί το..Xαϊδάρι ή το Παγκράτι. Αντί αυτού, οι σχεδιαστές θεωρούν καλύτερο ο Sonic να συναναστρέφεται με ανθρώπους, να τρέχει σε δρόμους που θυμίζουν τη λεωφόρο κατεχάκη και να τον κυνηγάνε μπουλντόζες σαν και αυτές που βλέπεις στην οδό Πατρών-Κορίνθου. Ε ναι....αυτά τα επίπεδα ΔΕΝ είναι "επίπεδα Sonic"!
Πολύ όμορφα επίπεδα συνθέτουν το 2D κομμάτι του τίτλου
Εν τάχυ να αναφέρω πως κατα την πρόοδό μας στο παιχνίδι, ξεκλειδώνουν και κάποια challenges στα οποία καλούμαστε να αναμετρηθούμε με φίλους ή εχθρούς (πχ Metal Sonic) για την επίτευξη κάποιου σκοπού όπως να πάρουμε κλειδιά για να ανοίξει την πύλη για τον boss ή κάποιο chaos emerald. Προσωπικά εμένα..δεν μου άρεσαν. Απο τραγικά ώς αδιάφορα. Και μιας και έκανα λόγο για τα boss του παιχνιδιού, θέλω να πώ το εξής: Σε άλλα fora διάβαζα πόσο "επικά" είναι τα boss fights και μπλα μπλα...λοιπόν εγώ σας ξεκαθαρίζω πως οι αρχηγοί είναι εύκολοι! Οκ θα χάσετε κάποιες ζωές, αλλά αυτό δεν έγκειται τόσο στην πρόκληση των boss fight, οσο στο άθλιο-και γνωστό τα τελευταία χρόνια-gameplay που μας έχει συνηθίσει ο sonic (δεν ξέρεις που χτυπάς ένα πράμα, να μην δεν ξέρεις τι σου γίνεται και τα συναφή). Προσωπικά όταν ήμουν αντιμέτωπος με τους αρχηγούς, κυρίως αγγαρεία έκανα "αντε να βγεί να τελειώνουμε". Πραγματική πρόκληση δεν υπήρχε!
Avatar Zone :-Ρ
Αφού τελειώσαμε με το gameplay φτάνουμε σε ένα νευραλγικό τομέα για τα sonic-δεδομένα. Ένα σημείο αναφοράς! Και το σημείο αυτό δεν είναι άλλο απο τη μουσική του! Ανέκαθεν η sonic series μας παρουσίαζε, όχι μόνο απλώς "καλή" μουσική, ούτε κάν main hit-άκια, αλλά ένα ολόκληρο ηχητικό οργασμό σε κάθε παιχνίδι και σε όλο το παιχνίδι! Μαζί λοιπόν με τα βελτιωμένα-αισθητικά-γραφικά των επιπέδων, περίμενα και ήλπιζα να γίνει κατι αντίστοιχο και στη μουσική. Και μιας και μιλάγαμε για επίπεδα ήδη γνωστά, άρα έχουμε να κάνουμε και με remixes των κλασσικών αυτών κομματιών! Καλά απο που να αρχίσω και που να τελειώσω...Απο τις εκτελέσεις με βιολί στο main hub ή στα μουσικά ακούσματα των επιπέδων; Φοβερές και καταπληκτικές επανεκτελέσεις τα περισσότερα κομμάτια, σε κάνουν να ταξιδεύεις και να τα ακούς ξανά και ξανά..Green Hill Zone, Chemical Planet Zone κτλ, μελωδίες που έχουν περάσει στο πάνθεον των games soundtrack ακούγονται ξανά καλύτερες απο ποτέ! Αξίζει να σημειωθεί πως η μουσική είναι πολύ καλή ακόμα και εκεί που τα επίπεδα είναι εξ΄ορισμού για σκουπίδια (Crisis City). Στην πορεία μπορείτε να ξεκλειδώσετε και άλλες μουσικές απο τα classic sonic games μέχρι και τα πιο σύγχρονα στην αυθεντική τους μορφή τα οποία φυσικά μπορείτε να τα ακούσετε στο συγκεκριμένο δωμάτιο του main hub.
Ρίξτε φώτα προβολείς! Η Chemical Planet Zone πιο όμορφη απο ποτέ!
Εν κατακλείδι: Το SG δεν είναι η επιστροφή στα παλιά. Δεν είναι κάν παιχνιδάρα. Απευθύνεται νομίζω σε περιορισμένο κοινό. Πρώτον σε αυτούς που λάτρεψαν τα "παλιά" της σειράς και αποστρέφονται τα νεότερα (σαν και μένα) και δεύτερον σε αυτούς που αρέσκονται να παίζουν τα καινούργια της σειράς (δεν ξέρω άν υπάρχουν τέτοια άτομα και άν υπάρχουν πόσο νορμάλ είναι :Ρ). Δεν είναι για όλους, δεν προτείνεται σε καμία περίπτωση για "platform gameplay" και λοιπές αηδίες. Δεν προσφέρει σχεδόν απολύτως καμία πρόκληση, είναι εύκολο και σε μεγάλο βαθμό τουλάχιστον αδιάφορο. Είναι ένα απλό παιχνίδι sonic στο οποίο όμως προτείνω να "πετάξετε" ότι αφορά το 3D κομμάτι του τίτλου και να "κρατήσετε" μόνο ότι αφορά τον c.Sonic. Μπορεί ως παιχνίδι το SG να είναι κάτω του μετρίου (και ας παίρνει καλές βαθμολογίες σε διάφορα reviews), αλλά κατάφερε με τον classic Sonic, με τα πολύ όμορφα σχεδιασμένα-και παλιά αγαπημένα-επίπεδα, καθώς και με τις επανεκτελέσεις των μουσικών κομματιών να σε μεταφέρει στον κόσμο του Sonic, ένα συναίσθημα που το ένιωθες μόνο στα παιχνιδια της 8bit και 16bit εποχής. Στο SG αφήνω στην άκρη αυτά που έχουν-αποδεδειγμένα-βουλιάξει την μασκώτ της Sega σε βαθιά μετριότητα και κρατάω μόνο τα θετικά τα οποία δεν έχουν εμφανιστεί σε κανέναν τρισδιάστατο τίτλο μέχρι τώρα. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος, να επέλεγα τα μέρη του παιχνιδιού τα οποία εγώ ήθελα! Δηλαδή κάποια επίπεδα με τον c.Sonic και ένα απάνθισμα απο το soundtrack. Τότε θα συνιστούσα την αγορά του και όντως θα αποτελούσε μια ακόμα προσθήκη στο πάνθεον των Sonic games!
Συνοψίζοντας:
Θετικά: (τα οποία κρίνω ότι είναι ικανά για να κάνει κάποιον να ασχοληθεί με τον τίτλο)
-Σχεδιασμός του classic Sonic. It was about time.
-Τα 2D επίπεδα των Green Hill, Chemical Plant, Sky Sanctuary Zone, Seaside Hill Zone και Planet Wisp. Πολύ όμορφα σχεδιασμένες, θυμίζουν παλιές-καλές εποχές.
-Τo εκπληκτικό-στο μεγαλύτερο μέρος-soundtrack. Πολύ όμορφες επανεκτελέσεις κυρίως αυτές με το βιολί.
Αρνητικά: (τα οποία κρίνω ότι είναι ικανά να αποτρέψουν κάποιον να ασχοληθεί με τον τίτλο)
-Ο ίδιος άθλιος modern Sonic
-To ελλεινό gameplay στα 3D επίπεδα με ταχύτητες που προκαλούν επιληψία και στην ουσία υποβιβάζουν τη νουμοσύνη του gamer παρουσιαζοντάς ώς "μορφή ψυχαγωγίας" το εν λόγω σκουπίδι. Παντελής έλλειψη δυνατότητας στο "3D" περιβάλλον. (τότε τι να το κάνω το 3D; )
-Το γελοίο Homing Attack το οποίο απ΄ότι παρατηρώ έχει καθιερωθεί στο "ρεπερτόριο" των κινήσεων του Sonic και έχει γίνει κλασσικό όπως η Spin Dash. Αναιρούσε ουσιαστικά κάθε πρόκληση με τους αντίπαλους. Δεν υφίσταται καμία πρόκληση. Απλά πατάς ένα κουμπί...και πάει "μόνο" του!
-Η ταχύτητα παρέμεινε μεγάλη ακόμα και στον c.Sonic. Έτσι περιορίζει την όποια δυνατότητα να "ασχοληθεί" κανείς λίγο παραπάνω με το επίπεδο (να εξερευνήσει χαλαρά κτλ).
-Υπεραπλουστευμένο gameplay. Δεν υφίσταται platform πρόκληση.
-Απουσία Hacking Tools ώστε να "κρατήσουμε" απο το παιχνίδι, αυτά που εμείς θέλουμε.
Y.Γ Το τελευταίο Sonic game 3D που άξιζε, ήταν το Sonic X-treme. ;-)
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
)
Φυσικα για μενα δεν υπαρχει θεμα συγκρισης γιατι πολυ απλα NINTENDO RULES
.
:tongue:
