Sweet Movie (1974)

[iggylebowski]

Sweet Movie (1974, Dusan Makavejev)

http://www.imdb.com/title/tt0072235/

Ηθοποιοί: Carole Laure, Anna Prucnal, Pierre Clementi, John Vernon, Sami Frey, Otto Muehl, Jane Mallett

Υπόθεση: Η ιστορία δύο γυναικών, μιας Καναδής που ανακηρύσσεται νικήτρια σε κάποια καλλιστεία και σταδιακά εισέρχεται σε ένα κόσμο παράνοιας και μιας πλοιάρχου σε ένα πλοίο που μεταφέρει ζάχαρη και η οποία είναι μια αποτυχημένη επαναστάτρια.

Ο Γιουγκοσλάβος σκηνοθέτης Dusan Makavejev, πριν το Sweet Movie, είχε δείξει αρκετά σημάδια με τις προηγούμενες ταινίες του (Case of the Missing Switchboard Operator, Mysteries of the Organism) για το πόσο θα εξερευνούσε τα όρια του κινηματογράφου, κανείς όμως δεν περίμενε αυτή την παραληρηματική επίθεση στις αντοχές και στη λογική του κοινού. Το Sweet Movie είναι μια από τις προκλητικότερες, και ίσως προσβλητικότερες για τις αισθήσεις, ταινίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Περιέχει ένα σύνολο από προσβλητικές, βλάσφημές και αιρετικές εικόνες που ενδέχεται να προσβάλλουν τον θεατή που είναι απροετοίμαστος γι'αυτό που πρόκειται να βιώσει. Η ταινία ένα ντελιριακό ταξίδι ψυχο-σεξουαλικής απελευθέρωσης, αρκετά επηρρεασμένο από το The Sexual Revolution του Reich σχετικά με την κρίση της αστικής σεξουαλικής ηθικής στα πλαίσια μιας σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας. Αποτελεί μια μελέτη πάνω στις επιπλοκές της σεξουαλικότητας και στην αρχέγονη ανάγκη της ανθρώπινης φύσης για αναπαραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι ένα μπαράζ από γραφικές, τραγικές και ορισμένες φορές τραγελαφικές σκηνές με βάση τη σεξουαλική επαφή. Πέρα από αυτό όμως, το Sweet Movie είναι μια γκροτέσκα σάτιρα στη σχέση κοινωνικής πολιτικής και σεξουαλικής μεταρρύθμισης και παράλληλα ένα κριτικό σχόλιο στην εμπορευματοποίηση, τον καταναλωτισμό, τον ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τη χειραγώγηση, την παρακμή του υπαρκτού σοσιαλισμού, τη ματαιότητα των δυτικών αξιων, τις συνέπειες της σεξουαλικής καταπίεσης και όλα αυτά με τη χρήση αφηρημένου χιούμορ, παραλογισμών και προκλητικών εικόνων που δημιουργούν ένα διονυσιακό ντελίριο με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας. Ο Makavejev παντρεύει στοιχεία σουρεαλισμού, αρχέγονων τελετουργιών και slapstick κωμωδίας με τέτοιο τρόπο που δημιουργούν ένα σπάνιο αποτέλεσμα που είναι παράλληλα εθιστικό και προσβλητικό. Και αν η πρώτη ιστορία, με την Carole Laure, συμβολίζει μια κάθοδο στις αποκλεισμένες πλευρές μιας καταπιεσμένης σεξουαλικότητας, αφού η πρωταγωνίστρια περνά διαδοχικά από την κοινωνικά αποδεκτή αγνότητα, στην σύγχρονη πολιτιστική και σεξουαλική εμπορευματοποίηση και τελικά στην απόγνωση και στην τρέλα, η δεύτερη ιστορία, με την Anna Prucnal, είναι μια ευθεία επίθεση στην παρακμή και τις αποτυχίες τόσο της ανατολικής (κυρίως), όσο και της δυτικής μορφής πολιτειακής διακυβέρνησης. Ο Makavejev ρίχνει στο μίξερ σόκαριστικές σκηνές, συμβολισμούς, φροϋδικά συμπλέγματα, έικαστικά όμορφες εικόνες, καταστάσεις αχαλίνωτου ερωτισμού, σουρεαλιστικές πινελιές και σκηνές από ντοκιμαντέρ που αφορούν την σφαγή στο Katyn για να παρουσιάσει ένα θέατρο του παραλόγου που αφορά τόσο την ιδεολογική δυσκαμψία και την διαστροφή των ιδεών όσο και την απώλεια της αθωότητας και την σεξουαλική απελευθέρωση. Ο Makavejev χρησιμοποιεί έντονα χρώματα, μια παραισθησιακή, υπνωτική αισθητική και μια "παρδαλή" εικαστική προσέγγιση που ενισχύει το γενικότερο παράλογο κλίμα της ταινίας. Ο Μάνος Χατζιδάκις υπογράφει το όμορφο soundtrack της ταινίας.

Προειδοποίηση: Η ταινία περιέχει αρκετές σκηνές που μπορεί να χαρακτηριστούν βλάσφημες, προκλητικές, σοκαριστικές ή ακόμη αηδιαστικές και ενδέχεται να προσβάλλουν αρκετούς που θα επιχειρήσουν να δουν την ταινίας.

Soundtrack:

 

[cloud]

Αρκετά "γεια σου" ταινία..

Αν και αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο είναι μάλλον το τραγούδια στο τέλος..

[edit] dead picture [edit]

 

[elephadas]

Ήξερα τη μουσική πολύ πριν δω την ταινία. Την έχω δει μια φορά πριν πολλά χρόνια, ίσως σε βίντεο, και δεν θυμάμαι τίποτε. Περισσότερα θυμάμαι από "Τα μυστήρια του οργανισμού" που είδα πολύ παλιότερα (εκεί κι αν είχε επηρεαστεί από τον Ράιχ!). Και αρκετά μου άρεσε και το μεταγενέστερο Montenegro.

...και μετά έφτιαξε το "The Coca-Cola Kid" με τον Έρικ Ρόμπερτς. Εμπορική αισθηματική κωμωδία που αναρωτιόσουν πώς μπορούσε να είχε φτιαχτεί από τον ίδιο σκηνοθέτη

 

[iggylebowski]

Ήξερα τη μουσική πολύ πριν δω την ταινία. Την έχω δει μια φορά πριν πολλά χρόνια, ίσως σε βίντεο, και δεν θυμάμαι τίποτε. Περισσότερα θυμάμαι από "Τα μυστήρια του οργανισμού" που είδα πολύ παλιότερα (εκεί κι αν είχε επηρεαστεί από τον Ράιχ!). Και αρκετά μου άρεσε και το μεταγενέστερο Montenegro.
...και μετά έφτιαξε το "The Coca-Cola Kid" με τον Έρικ Ρόμπερτς. Εμπορική αισθηματική κωμωδία που αναρωτιόσουν πώς μπορούσε να είχε φτιαχτεί από τον ίδιο σκηνοθέτη

Και το Mysteries of the Organism και το Montenegro, αν και κόβει λίγο ταχύτητα, είναι πολύ καλές ταινίες. Το Coca-Cola Kid είναι όπως τα λες, αισθηματική κωμωδιούλα που θα μπορούσε να γυρίσει οποιοσδήποτε σκηνοθέτης. Να πω την αμαρτία μου όμως, τις "μικρές" ώρες που έτυχε και την είδα, την βρήκα διασκεδαστική. Έχει μια θολή κριτική στις πολυεθνικές, είναι και γλυκύτατη η Greta Scacchi, μάλλον δεν θέλει πολλά εκείνες τις ώρες ο άνθρωπος για να διασκεδάσει. Πριν κάποια χρόνια είδα και το Manifesto και μου φάνηκε αρκετά καλό. Απο εκεί και μετά έχασα τα ίχνη του.

 

[Imgema]

Αυτή η ταινία μου ανοίγει την όρεξη για merenda, nutella και γενικώς πολύ σοκολάτα

 

[lass]

Καταπληκτικό το soundtrack από τον Μάνο Χατζιδάκι (ιδιαίτερα τα instrumental κομμάτια).


[edit]

 

[αριαδνη]

Για την ταινία πρώτη φορά , άκουσα φέτος δεν ήξερα καν οτι ο Χατζηδακις έγραψε μουσική. Την έδειξε ή λέσχη μας.Θεωρείται μία από τις 500 πιο τολμηρές ταινίες όλων των εποχών. Δεν την έχω δει, δεν ξέρω αν θα την άντεχε το στομάχι μου, είναι κάτι σαν το Σάλο του Παζολινι; Από το τρέιλερ δεν κατάλαβα τίποτα!

 

[αριαδνη]

Γνωρίζετε πως η πρωταγωνίστρια, γαλλοκαναδέζα, πολύ διάσημη στον γαλλόφωνο Καναδά έφυγε νύκτα μετά από όσα επακολούθησαν στο β΄μέρος της ταινίας και μάλιστα πήγε δικαστικώς με τον σκηνοθέτη για ορισμένες σκηνές που τις ζητησε. Αν δεν έφευγε η μις κόσμος τελικα δεν θα υπήρχε η αννα  Πλανέτα με το πλοιο -φαντασμα , θα υπήρχε μόνο η ιστορια της "παρθένας, εστεμμενης κοπελιάς" που χάνει την παρθενιά της σε έναν σκληρό κόσμο. Λοιπόν συζητώντας με φίλους , ο σκηνοθέτης αν δεν είχε τόση εμμονή με το σεξ θα έλεγε κάποια πράγματα : πχ. η μις κόσμος ζητα την εύκολη ζωή στο πρόσωπο τριων ανδρων, στον μιστερ καπιταλ, που συμβολίζει το χρήμα, στον μποντυ-γκαρντ με τα μεγάλα προσόντα που συμβολίζει την δύναμη και την εξουσία και τελικά στον πανέμορφο τραγουδιστή με την μυθική φωνή που συμβολίζει την διασημότητα, τελικά την ευτυχία πουθενά δεν την βρίσκει στο τέλος χάνει τις ελπίδες της να ορθοπατησει στον ψευδή κόσμο που η ίδια διαλεξε.