The 4th Man (1983)

[iggylebowski]

The 4th Man (1983, Paul Verhoeven)

http://www.imdb.com/title/tt0086543/

Ηθοποιοί: Jeroen Krabbe, Renee Soutendijk, Thom Hoffman

Υπόθεση: Ένας αλκοολικός, ομοφυλόφιλος συγγραφέας, που έχει κάποιες παράξενες εμμονές με το θάνατο, θα αναπτύξει σεξουαλικές σχέσεις με μια περίεργη γυναίκα που πιστεύεται ότι είναι μάγισσα. Σταδιακά θα μπλεχτεί σε ένα λαβύρινθο παράνοιας και θα αρχίσει να βασανίζεται από εφιαλτικά οράματα που θα τον υποδεικνύουν ως το τέταρτο θύμα της εν λόγω γυναίκας.

Η τελευταία ταινία του Verhoeven, που γύρισε αποκλειστικά στην πατρίδα του την Ολλανδία, θεωρείται από πολλούς και η καλύτερή του, τουλάχιστον μαζί με το μεταγενέστερο Flesh+Blood. Έχοντας ήδη κατηγορηθεί για φτηνή εντυπωσιοθηρία με την προηγούμενη δουλειά του, το Spetters, εξαιτίας της ακραία σεξουαλικής θεματολογίας του, o Verhoeven επαναλαμβάνει μια προβληματική που αφορά τον φόβο του θανάτου και τη αχαλίνωτη σεξουαλικότητα, αυτή τη φορά όμως μέσα από μια ιστορία γεμάτη με κατάμαυρο και προκλητικό χιούμορ. Χρησιμοποιώντας αρκετά σύμβολα, σουρεαλιστικές και γκροτέσκες εικόνες, στυλιζαρισμένη σκηνοθεσία και ονειρική ατμόσφαιρα δημιουργεί μια ταινία που είναι επηρρεασμένη από τα ψυχολογικά δράματα του Bergman και από τα θρίλερ του Hitchcock. Εκείνο που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η ικανότητα του Verhoeven να πλέξει αριστοτεχνικά την παραδοξότητα και την παραισθησιακή αίσθηση των εικόνων του με ένα δαιδαλώδες πέπλο μυστηρίου και ανσφάλειας. Σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ο Verhoeven προσφέρει μια πολύ πυκνή εξέλιξη του μυστηρίου γεμάτη αγωνία και ένταση, παράλληλα με στοιχεία έντονου ψυχολογικού δράματος που έρχονται σε αντιπαράθεση με τις σποραδικές εκρήξεις βίας και αχαλίνωτου ερωτισμού. Εικαστικά η ταινία είναι πολύ όμορφη γεμάτη παραισθησιακές εικόνες, όμορφη χρήση των χρωμάτων και του φωτός, γκρίζες φθνιπωρινές αποχρώσεις και αργόσυρτες κινήσεις της κάμερας, δημιουργώντας ένα κόσμο που ακροβατεί μεταξύ της noir αισθητικής και του μακάβριου σουρεαλισμού, προσθέτοντας μ' αυτό τον τρόπο γενναιες δόσεις σασπένς και παρουσιάζοντας ένα αποτέλεσμα που μοιάζει τόσο πραγματικό όσο και ονειρικό. Το The 4th Man, αποτελεί μια αλλόκοτη ψυχαγωγία που λειτουργεί σε επίπεδα σχετικά τόσο με την σεξουαλική επιθυμία και τις εμμονές, όσο και με φιλοσοφικές ιδέες αναφορικά με την ιδέα του θανάτου και την ίδια τη θρησκεία. Υπάρχουν χιτσκοκικές νύξεις, femme fatale χαρακτήρες, στοιχεία σεξουαλικής σύγχυσης, θρησκευτικά σύμβολα και αλληγορίες, καταστάσεις ψυχολογικής πτώσης που θυμίζουν το Hour of the Wolf του Bergman, μια παρατεταμένη ακροβασία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας καθώς και μια συνεχής επανάληψη του συμβολισμού της "μαύρης χήρας", ως κομμάτια που προαναγγέλουν την εξέλιξη των τραγικών γεγονότων. Και πίσω από όλα αυτά υπάρχει ένα καταχθόνιο, διεστραμένο, προβοκατόρικο χιούμορ στην πιο μαύρη εκδοχή του. Όσοι δεν ενοχλούνται από τον ακραίο ερωτισμό και ηδονισμό των εικόνων και από κάποιες ομοφυλοφιλικές σκηνές, καθώς και από θρησκευτικούς συμβολισμούς ή χριστιανικές αναφορές που ενδέχεται να προκαλέσουν, ακόμη και να προσβάλλουν, τα πιστεύω τους ας δώσουν στο The 4th Man μια ευκαιρία. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Gerard Reve.

Trailer: [video=youtube;s38K5hzxD-E]

 

[elephadas]

Μου είχε αρέσει πολύ όταν την είχα δει (εποχή που ήταν φρέσκια, πριν ο Verhoeven το ρίξει στα Χολλυγουντιανά). Αυτό το μπέρδεμα που ποτέ δεν ήξερες τι ακριβώς συνέβαινε, αν ήταν "αλήθεια" ή παραίσθηση, φαντασία ή πραγματικότητα, συν τα αναπάντεχα συμβάντα, κατάφερε να μου κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο. Βαριέμαι τις προβλέψιμες ταινίες, που ξέρεις από την αρχή τι ακριβώς θα γίνει διότι είναι μία διαδοχή από κλισέ.