iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 674
The Baby of Macon (1993, Peter Greenaway)
http://www.imdb.com/title/tt0106335/
Ηθοποιοί: Julia Ormond, Ralph Fiennes, Philip Stone, Jonathan Lacey, Don Henderson, Celia Gregory, Jeff Nuttall
Υπόθεση: Σε μια πόλη, μια γριά, άσχημη γυναίκα γεννά ένα παιδί. Η κόρη της ηλικιωμένης μητέρας ισχυρίζεται το παιδί είναι δικό της παρά το γεγονός ότι η ίδια είναι ακόμη παρθένα. Φυλακίζει την πραγματική μητέρα του παιδιού και αρχίζει να εκμεταλλεύεται το βρέφος και την υποτιθέμενη θεϊκή του φύση δημιουργώντας μια σειρά από βίαια γεγονότα.
Είτε σε κάποιον αρέσει το σινεμά του Greenaway ως προϊόν καθαρής τέχνης, είτε όχι επειδή θεωρεί τον σκηνοθέτη δήθεν και νάρκισσο, οφείλει ν αναγνωρίσει την ικανότητα που έχει ο Greenaway στη δημιουργία εικόνων. Προσωπικά, αν και ποτέ δεν υπήρξα πιστός θαυμαστής του Greenaway, πιστεύοντας ότι θα λειτουργούσε καλύτερα ως ζωγράφος παρά ως σκηνοθέτης, και συνεχίζω να θεωρώ ότι η "τέχνη για την τέχνη" σκηνοθετική του προσέγγιση μερικές φορές γίνεται αδιέξοδη, πάντα οι δουλειές του μου ασκούσαν μια γοητεία. Το Baby of Macon για μένα είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του και το θεωρώ πολύ καλύτερο από τα κάπως εξεζητημένα Prospero's Books και A Zed & Two Thoughts και τουλάχιστον ισάξιο με τα πιο γνωστά Draughtsman's Contract, Drowning by Numbers, Belly of an Architect και The Cook, The Thief, His Wife & Her Lover. To Baby of Macon αποτελεί μια από τις πιο προσιτές, και ταυτόχρονα μια από τις πιο δύσκολες, σκηνοθετικές δουλειές του Greenaway. Χρησιμοποιώντας την διπλή αφήγηση του θεατρικού έργου μέσα σε ταινία, ο σκηνοθέτης επιχειρεί ένα σχόλιο πάνω στη διαφθορά οποιασδήποτε μορφής εξουσίας, την απληστία, τη δύναμη της εκκλησίας, τον αμοραλισμό και την αφέλεια της ανθρωπότητας, την μαζική εκμετάλλευση των προκαταλήψεων και των φόβων της κοινωνίας, την ακραία εμπορευματοποίηση, τον ωφελιμισμό, την φύση του θεάματος και τη μηχανική του κέρδους. Το Baby of Macon είναι γεμάτο από μια ζοφερή αίσθηση του χιούμορ και αποτελεί μια σκοτεινή, εφιαλτική σάτιρα της ίδιας της κοινωνίας, της θρησκέιας και της ανθρώπινης φύσης. Ο Greenaway θολώνει τις γραμμές που χωρίζουν το θεατρικό έργο από τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφει συνολικά η ταινία, ενισχύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ των θεατρικών ηθοποιών, του θεατρικού κοινού μέσα στην ταινία και των κινηματογραφικών θεατών, διασπώντας τόσο το φράγμα μεταξύ θεατρικού έργου και πραγματικής ταινίας, όσο και το αντίστοιχο φράγμα μεταξύ ταινίας και πραγματικότητας. Η αποδόμηση της γραμμικής και παραδοσιακής αφήγησης γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποστασιοποιεί συναισθηματικά το κοινό από τα δρώμενα της ταινίας. με αποτέλεσμα ο θέατής αντί να ταυτίζεται με αυτό που βλέπει, να καταφέρνει τελικά να κρατά μια απόσταση που του δίνει τη δυνατότητα να κρίνει τα γεγονότα και να σκεφτεί πόσο αυτά που βλέπει τον αφορούν. Οι σεξουαλικές, πολιτικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις της ανθρώπινης κοινωνίας αποτελούν στην πραγματικότητα τον σκελετό της ταινίας και ο Greenaway φροντίζει να εντείνει την αμφισημία αυτών των προκαταλήψεων, θέτοντας ως παραδοχή την πλαστότητα των παραδοσιακών αξιων της ανθρωπότητας και κάνοντας τελικά μια επίθεση με έντονα σοκαριστικές και προβοκατόρικες σκηνές. Το κλίμα της ταινίας είναι ιδιαίτερα σκοτεινό και η ατμόσφαιρα είναι παρακαμιακή δίνοντας μια έντονη αίσθηση διαφθοράς και δυσωδίας. Το Baby of Macon είναι, μάλλον, η πιο σκοτεινή, βάναυση, προκλητική και δύσπεπτη ταινία του Greenaway, που στηρίζεται πάρα πολύ στην χαοτική αφηγηματική της δομη, στην εικαστική τελειότητα που έχουν πάντα οι ταινίες του σκηνοθέτη και στην πολυεπίπεδη προβληματική της που δημιουργεί η έντονη μεταφορική διάθεση της ιστορίας.
[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0106335/
Ηθοποιοί: Julia Ormond, Ralph Fiennes, Philip Stone, Jonathan Lacey, Don Henderson, Celia Gregory, Jeff Nuttall
Υπόθεση: Σε μια πόλη, μια γριά, άσχημη γυναίκα γεννά ένα παιδί. Η κόρη της ηλικιωμένης μητέρας ισχυρίζεται το παιδί είναι δικό της παρά το γεγονός ότι η ίδια είναι ακόμη παρθένα. Φυλακίζει την πραγματική μητέρα του παιδιού και αρχίζει να εκμεταλλεύεται το βρέφος και την υποτιθέμενη θεϊκή του φύση δημιουργώντας μια σειρά από βίαια γεγονότα.
Είτε σε κάποιον αρέσει το σινεμά του Greenaway ως προϊόν καθαρής τέχνης, είτε όχι επειδή θεωρεί τον σκηνοθέτη δήθεν και νάρκισσο, οφείλει ν αναγνωρίσει την ικανότητα που έχει ο Greenaway στη δημιουργία εικόνων. Προσωπικά, αν και ποτέ δεν υπήρξα πιστός θαυμαστής του Greenaway, πιστεύοντας ότι θα λειτουργούσε καλύτερα ως ζωγράφος παρά ως σκηνοθέτης, και συνεχίζω να θεωρώ ότι η "τέχνη για την τέχνη" σκηνοθετική του προσέγγιση μερικές φορές γίνεται αδιέξοδη, πάντα οι δουλειές του μου ασκούσαν μια γοητεία. Το Baby of Macon για μένα είναι μια από τις καλύτερες ταινίες του και το θεωρώ πολύ καλύτερο από τα κάπως εξεζητημένα Prospero's Books και A Zed & Two Thoughts και τουλάχιστον ισάξιο με τα πιο γνωστά Draughtsman's Contract, Drowning by Numbers, Belly of an Architect και The Cook, The Thief, His Wife & Her Lover. To Baby of Macon αποτελεί μια από τις πιο προσιτές, και ταυτόχρονα μια από τις πιο δύσκολες, σκηνοθετικές δουλειές του Greenaway. Χρησιμοποιώντας την διπλή αφήγηση του θεατρικού έργου μέσα σε ταινία, ο σκηνοθέτης επιχειρεί ένα σχόλιο πάνω στη διαφθορά οποιασδήποτε μορφής εξουσίας, την απληστία, τη δύναμη της εκκλησίας, τον αμοραλισμό και την αφέλεια της ανθρωπότητας, την μαζική εκμετάλλευση των προκαταλήψεων και των φόβων της κοινωνίας, την ακραία εμπορευματοποίηση, τον ωφελιμισμό, την φύση του θεάματος και τη μηχανική του κέρδους. Το Baby of Macon είναι γεμάτο από μια ζοφερή αίσθηση του χιούμορ και αποτελεί μια σκοτεινή, εφιαλτική σάτιρα της ίδιας της κοινωνίας, της θρησκέιας και της ανθρώπινης φύσης. Ο Greenaway θολώνει τις γραμμές που χωρίζουν το θεατρικό έργο από τα ιστορικά γεγονότα που περιγράφει συνολικά η ταινία, ενισχύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ των θεατρικών ηθοποιών, του θεατρικού κοινού μέσα στην ταινία και των κινηματογραφικών θεατών, διασπώντας τόσο το φράγμα μεταξύ θεατρικού έργου και πραγματικής ταινίας, όσο και το αντίστοιχο φράγμα μεταξύ ταινίας και πραγματικότητας. Η αποδόμηση της γραμμικής και παραδοσιακής αφήγησης γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποστασιοποιεί συναισθηματικά το κοινό από τα δρώμενα της ταινίας. με αποτέλεσμα ο θέατής αντί να ταυτίζεται με αυτό που βλέπει, να καταφέρνει τελικά να κρατά μια απόσταση που του δίνει τη δυνατότητα να κρίνει τα γεγονότα και να σκεφτεί πόσο αυτά που βλέπει τον αφορούν. Οι σεξουαλικές, πολιτικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις της ανθρώπινης κοινωνίας αποτελούν στην πραγματικότητα τον σκελετό της ταινίας και ο Greenaway φροντίζει να εντείνει την αμφισημία αυτών των προκαταλήψεων, θέτοντας ως παραδοχή την πλαστότητα των παραδοσιακών αξιων της ανθρωπότητας και κάνοντας τελικά μια επίθεση με έντονα σοκαριστικές και προβοκατόρικες σκηνές. Το κλίμα της ταινίας είναι ιδιαίτερα σκοτεινό και η ατμόσφαιρα είναι παρακαμιακή δίνοντας μια έντονη αίσθηση διαφθοράς και δυσωδίας. Το Baby of Macon είναι, μάλλον, η πιο σκοτεινή, βάναυση, προκλητική και δύσπεπτη ταινία του Greenaway, που στηρίζεται πάρα πολύ στην χαοτική αφηγηματική της δομη, στην εικαστική τελειότητα που έχουν πάντα οι ταινίες του σκηνοθέτη και στην πολυεπίπεδη προβληματική της που δημιουργεί η έντονη μεταφορική διάθεση της ιστορίας.
[edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
