iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 675
The Day of the Jackal (1973, Fred Zinnemann)
http://www.imdb.com/title/tt0069947/
Ηθοποιοί: Edward Fox, Jean Martin, Alan Badel, Michael Lonsdale, Barrie Ingham, Olga Georges Picot, Delphine Seyrig, Tony Britton
Υπόθεση: Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, με το κωδικό όνομα "Τσακάλι", αναλαμβάνει την δολοφονία του προέδρου της Γαλλίας, Charles de Gaulle.
Ξεχάστε το ανεκδιήγητο The Jackal, που πάντρευε την διεθνή τρομοκρατία, τον IRA, την ETA, το FBI με το βαμμένο, ξανθό μαλλί του Bruce Willis, γιατί το πρωτότυπο The Day of the Jackal του 1973 δεν έχει καμία σχέση με το γελοίο remake του 1997, αφού αποτελεί ένα από τα καλύτερα αστυνομικά, πολιτικά θρίλερ της δεκαετίας του '70, και όχι μόνο. Βασισμένο στο ομώνυμο έργο του συγγραφέα Frederick Forsyth, το Day of the Jackal είναι μια εξαιρετική ταινία που έχει το εξής παράδοξο: Παρά το γεγονός πως ο Charles de Gaulle, ο οποίος ήτάν στόχος σε αρκετές δολοφονικές απόπειρες, πέθανε από φυσικά αίτια το 1970, επομένως είναι προφανές το τέλος της ταινίας, το Day of the Jackal καταφέρνει να οικοδομήσει τέτοια επίπεδα σασπένς που κάνει τον θεατή να αγωνιά για το αποτέλεσμα της δολοφονικής απόπειρας, ανεξάρτητα της φυσικής εξέλιξης της ιστορίας. Κι αυτό οφείλεται στην εντυπωσιακή σκηνοθεσία του Fred Zinnemann, που καταφέρνει να πλέξει αριστοτεχνικά έναν πυκνό ιστό αγωνίας και αβεβαιότητας που υποβάλει τον θεατή. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για την συγκεκριμένη ταινία, αφού κυριολεκτικά δεν υπάρχει τίποτα που λειτουργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη και στην παρουσίαση του story. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι κινήσεις του δολοφόνου, με σχεδόν τελετουργικό τρόπο, σαν μελετημένες κινήσεις πάνω σε σκακιέρα, είναι εκπληκτικός. Η εμμονική, μεθοδική επιλογή των κινήσεων του δολοφόνου, παρουσιάζεται από τον Zinnemann με χειρουργική τελειότητα, εμμένοντας στην λεπτομέρεια, κινηματογραφώντας με ένα σχεδόν ημι-ντοκιμαντερίστικο στυλ. Εξαιρετική κινηματογράφηση και φωτογραφία, σφιχτός ρυθμός, εντυπωσιακή χρήση των αστικών τοπίων και ήχων και πολύ όμορφη σκιαγράφηση του βασικού χαρακτήρα, που o Zinnemann έξυπνα, αφήνει το παρελθόν του, τους λογους που τον οδήγησαν να ακολουθήσει αυτή την καριέρα και την ιστορία του στο σκοτάδι, εμμένοντας σε μια σχεδόν μεταφυσική ανωνυμία, που προσθέτει στο "Τσακάλι" τον χαρακτήρα του απόλυτου δολοφόνου. Εκπληκτική η απαθέστατη, ψυχρή ερμηνεία του Edward Fox στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αριστούργημα!
[edit] dead picture [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0069947/
Ηθοποιοί: Edward Fox, Jean Martin, Alan Badel, Michael Lonsdale, Barrie Ingham, Olga Georges Picot, Delphine Seyrig, Tony Britton
Υπόθεση: Ένας επαγγελματίας δολοφόνος, με το κωδικό όνομα "Τσακάλι", αναλαμβάνει την δολοφονία του προέδρου της Γαλλίας, Charles de Gaulle.
Ξεχάστε το ανεκδιήγητο The Jackal, που πάντρευε την διεθνή τρομοκρατία, τον IRA, την ETA, το FBI με το βαμμένο, ξανθό μαλλί του Bruce Willis, γιατί το πρωτότυπο The Day of the Jackal του 1973 δεν έχει καμία σχέση με το γελοίο remake του 1997, αφού αποτελεί ένα από τα καλύτερα αστυνομικά, πολιτικά θρίλερ της δεκαετίας του '70, και όχι μόνο. Βασισμένο στο ομώνυμο έργο του συγγραφέα Frederick Forsyth, το Day of the Jackal είναι μια εξαιρετική ταινία που έχει το εξής παράδοξο: Παρά το γεγονός πως ο Charles de Gaulle, ο οποίος ήτάν στόχος σε αρκετές δολοφονικές απόπειρες, πέθανε από φυσικά αίτια το 1970, επομένως είναι προφανές το τέλος της ταινίας, το Day of the Jackal καταφέρνει να οικοδομήσει τέτοια επίπεδα σασπένς που κάνει τον θεατή να αγωνιά για το αποτέλεσμα της δολοφονικής απόπειρας, ανεξάρτητα της φυσικής εξέλιξης της ιστορίας. Κι αυτό οφείλεται στην εντυπωσιακή σκηνοθεσία του Fred Zinnemann, που καταφέρνει να πλέξει αριστοτεχνικά έναν πυκνό ιστό αγωνίας και αβεβαιότητας που υποβάλει τον θεατή. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για την συγκεκριμένη ταινία, αφού κυριολεκτικά δεν υπάρχει τίποτα που λειτουργεί ανασταλτικά στην ανάπτυξη και στην παρουσίαση του story. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται οι κινήσεις του δολοφόνου, με σχεδόν τελετουργικό τρόπο, σαν μελετημένες κινήσεις πάνω σε σκακιέρα, είναι εκπληκτικός. Η εμμονική, μεθοδική επιλογή των κινήσεων του δολοφόνου, παρουσιάζεται από τον Zinnemann με χειρουργική τελειότητα, εμμένοντας στην λεπτομέρεια, κινηματογραφώντας με ένα σχεδόν ημι-ντοκιμαντερίστικο στυλ. Εξαιρετική κινηματογράφηση και φωτογραφία, σφιχτός ρυθμός, εντυπωσιακή χρήση των αστικών τοπίων και ήχων και πολύ όμορφη σκιαγράφηση του βασικού χαρακτήρα, που o Zinnemann έξυπνα, αφήνει το παρελθόν του, τους λογους που τον οδήγησαν να ακολουθήσει αυτή την καριέρα και την ιστορία του στο σκοτάδι, εμμένοντας σε μια σχεδόν μεταφυσική ανωνυμία, που προσθέτει στο "Τσακάλι" τον χαρακτήρα του απόλυτου δολοφόνου. Εκπληκτική η απαθέστατη, ψυχρή ερμηνεία του Edward Fox στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Αριστούργημα!
[edit] dead picture [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
