iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
The Honeymoon Killers (1969, Leonard Kastle)
http://www.imdb.com/title/tt0064437/
Ηθοποιοί: Shirley Stoler, Tony Lo Bianco, Mary Jayne Higby, Doris Roberts, Kip McArdle, Marilyn Chris
Υπόθεση: Η Martha και ο Raymond συναντιούνται μέσα από μια στήλη προσωπικών αγγελιων και γίνονται εραστές. Όταν η Martha μαθαίνει ότι ο Raymond είναι στην πραγματικότητα ένας ζιγκολό που είχε ως στόχο τα λεφτά της, παρατά τη δουλειά της και τη μητέρα της και τον ακολουθεί ως συνεργός στις απάτες του. Αφου παρουσιάζονται στα ανυποψίαστα θύματά τους ως αδέρφια, ο Raymond να παντρεύεται γυναίκες από τις οποίες τελικά κλέβουν τα χρήματα και τα τιμαλφή τους. Όμως η παθολογική ζήλεια της Martha θα έχει ως αποτέλεσμα να δολοφονήσει αρκετά από τα θύματα της απάτης τους.
Κινηματογραφική μεταφορά της δράσης του ζευγαριού Beck/Fernandez, που κατηγορήθηκαν ότι τη διετία 1947-49 δολοφόνησαν είκοσι περίπου γυναίκες και οι οποίοι έγιναν γνωστοί ως "Honeymoon Killers" ή "Lonely Hearts Killers". Η ίδια ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και το 2006 με τον τίτλο Lonely Hearts με πρωταγωνιστές τους John Travolta, Salma Hayek και Jared Leto, αλλά εκεί που η σύγχρονη μεταφορά της ιστορίας επικεντρώνεται κυρίως στην προσπάθεια της αστυνομίας να συλλάβει τους δολοφόνους, η ταινία του Leonard Kastle παρουσίαζει το ζευγάρι μέσα από την ίδια την φονική τους πορεία. Το Honeymoon Killers αποτέλεσε τη μοναδική σκηνοθετική δουλειά του Kastle, και είναι πραγματικά περιεργο γιατί ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης, που εμφανώς είχε ταλέντο, δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τον κινηματογράφο. Καταρχήν, το Honeymoon Killers είναι μια b-movie που δεν κρύβει το περιορισμένο μπάτζετ της. Ο Kastle καταφέρνει όμως να μετατρέψει αυτή την αδυναμία της παραγωγής στο απόλυτο πλεονέκτημα της σκηνοθετικής του γραμμής. Με έντονα ρεαλιστική σκηνοθετική προσέγγιση και ντοκιμαντερίστικη αισθητική, ο Kastle, καταφέρνει να μετατρέψει την παρουσίαση των γεγονότων σε μια λεπτομερή απεικόνιση της σχέσης των δυο εραστών και της επίδρασης που είχε ο ένας στην ψυχολογία και στον χαρακτήρα του άλλου. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Kastle φέρνει αρκετές φορές στο μυαλό το cinema verite ή ακόμη τις προσπάθειες της nouvelle vague γενιάς, άλλωστε δεν πρέπει να είναι τυχαίο ότι το Honeymoon Killers αποτελούσε την αγαπημενη αμερικανικη ταινία του Francois Truffaut, με το τελικό αποτέλεσμα να αποκτά μια ωμή αμεσότητα και πρωτόγονη εσωτερική δύναμη παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κάποιες εξαιρετικά βίαιες σκηνές. Ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί ικανοποιητικά τους χαρακτήρες της ταινίας και μελετά την μεταξύ τους σχέση εξάρτησης, την παθογενή συμπεριφορά τους, την ζήλεια που χαρακτηρίζει την Martha και την μεταξύ τους αλληλεπίδραση, εμμένοντας σε έντονους διαλόγους, σκληρές αντιπαραθέσεις και νευρωτικές, υστερικές καταστάσεις, αφήνοντας παράλληλα αρκετά στοιχεία μακάβριου, μαύρου χιούμορ να κάνουν την εμφάνισή τους. Η κλειστοφοβική ασπρόμαυρη φωτογραφία, οι αυτοσχεδιαστικές ερμηνείες, η pulp αισθητική, η τραχιά κινηματογράφηση, η ντοκιμαντερίστικη σκηνοθεσία και ο έντονος ρεαλισμός καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα αφόρητα νοσηρό, πεσιμιστικό κλίμα γεμάτο με μια σκοτεινή, βλοσυρή ατμόσφαιρα και μια βαριά αίσθηση απόγνωσης κι απελπισίας. Αρκετά καλές η ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, και ιδιαίτερα αυτή της Shirley Stoler στον ρόλο της Martha Beck.
http://www.imdb.com/title/tt0064437/
Ηθοποιοί: Shirley Stoler, Tony Lo Bianco, Mary Jayne Higby, Doris Roberts, Kip McArdle, Marilyn Chris
Υπόθεση: Η Martha και ο Raymond συναντιούνται μέσα από μια στήλη προσωπικών αγγελιων και γίνονται εραστές. Όταν η Martha μαθαίνει ότι ο Raymond είναι στην πραγματικότητα ένας ζιγκολό που είχε ως στόχο τα λεφτά της, παρατά τη δουλειά της και τη μητέρα της και τον ακολουθεί ως συνεργός στις απάτες του. Αφου παρουσιάζονται στα ανυποψίαστα θύματά τους ως αδέρφια, ο Raymond να παντρεύεται γυναίκες από τις οποίες τελικά κλέβουν τα χρήματα και τα τιμαλφή τους. Όμως η παθολογική ζήλεια της Martha θα έχει ως αποτέλεσμα να δολοφονήσει αρκετά από τα θύματα της απάτης τους.
Κινηματογραφική μεταφορά της δράσης του ζευγαριού Beck/Fernandez, που κατηγορήθηκαν ότι τη διετία 1947-49 δολοφόνησαν είκοσι περίπου γυναίκες και οι οποίοι έγιναν γνωστοί ως "Honeymoon Killers" ή "Lonely Hearts Killers". Η ίδια ιστορία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και το 2006 με τον τίτλο Lonely Hearts με πρωταγωνιστές τους John Travolta, Salma Hayek και Jared Leto, αλλά εκεί που η σύγχρονη μεταφορά της ιστορίας επικεντρώνεται κυρίως στην προσπάθεια της αστυνομίας να συλλάβει τους δολοφόνους, η ταινία του Leonard Kastle παρουσίαζει το ζευγάρι μέσα από την ίδια την φονική τους πορεία. Το Honeymoon Killers αποτέλεσε τη μοναδική σκηνοθετική δουλειά του Kastle, και είναι πραγματικά περιεργο γιατί ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης, που εμφανώς είχε ταλέντο, δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τον κινηματογράφο. Καταρχήν, το Honeymoon Killers είναι μια b-movie που δεν κρύβει το περιορισμένο μπάτζετ της. Ο Kastle καταφέρνει όμως να μετατρέψει αυτή την αδυναμία της παραγωγής στο απόλυτο πλεονέκτημα της σκηνοθετικής του γραμμής. Με έντονα ρεαλιστική σκηνοθετική προσέγγιση και ντοκιμαντερίστικη αισθητική, ο Kastle, καταφέρνει να μετατρέψει την παρουσίαση των γεγονότων σε μια λεπτομερή απεικόνιση της σχέσης των δυο εραστών και της επίδρασης που είχε ο ένας στην ψυχολογία και στον χαρακτήρα του άλλου. Η σκηνοθετική προσέγγιση του Kastle φέρνει αρκετές φορές στο μυαλό το cinema verite ή ακόμη τις προσπάθειες της nouvelle vague γενιάς, άλλωστε δεν πρέπει να είναι τυχαίο ότι το Honeymoon Killers αποτελούσε την αγαπημενη αμερικανικη ταινία του Francois Truffaut, με το τελικό αποτέλεσμα να αποκτά μια ωμή αμεσότητα και πρωτόγονη εσωτερική δύναμη παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν κάποιες εξαιρετικά βίαιες σκηνές. Ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί ικανοποιητικά τους χαρακτήρες της ταινίας και μελετά την μεταξύ τους σχέση εξάρτησης, την παθογενή συμπεριφορά τους, την ζήλεια που χαρακτηρίζει την Martha και την μεταξύ τους αλληλεπίδραση, εμμένοντας σε έντονους διαλόγους, σκληρές αντιπαραθέσεις και νευρωτικές, υστερικές καταστάσεις, αφήνοντας παράλληλα αρκετά στοιχεία μακάβριου, μαύρου χιούμορ να κάνουν την εμφάνισή τους. Η κλειστοφοβική ασπρόμαυρη φωτογραφία, οι αυτοσχεδιαστικές ερμηνείες, η pulp αισθητική, η τραχιά κινηματογράφηση, η ντοκιμαντερίστικη σκηνοθεσία και ο έντονος ρεαλισμός καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα αφόρητα νοσηρό, πεσιμιστικό κλίμα γεμάτο με μια σκοτεινή, βλοσυρή ατμόσφαιρα και μια βαριά αίσθηση απόγνωσης κι απελπισίας. Αρκετά καλές η ερμηνείες από το πρωταγωνιστικό δίδυμο, και ιδιαίτερα αυτή της Shirley Stoler στον ρόλο της Martha Beck.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
