iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
The Man from the Deep River (1972, Umberto Lenzi)
http://www.imdb.com/title/tt0069956/
Υπόθεση: Ένας φωτογράφος (Ivan Rassimov), αιχμαλωτίζεται από μία ντόπια φυλή της ζούγκλας. Η κόρη του αρχηγού (Me Me Lai) τον επιλέγει για σύζυγό της και, μετά από μερικές βίαιες τελετές μύησης και κάποιες ακόμα αηδιαστικές τελετές μύησης, γίνεται μέλος της φυλής, μαθαίνει τον τρόπο ζωής τους και τελικά τους βοηθά στη διαμάχη που έχουν με μια αντίπαλη φυλή, που από ειρωνεία της τύχης, είναι κανίβαλοι
Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Το Man from the Deep River αποτελεί την πρώτη ταινία που έβγαλαν οι Ιταλοί φίλοι μας που μας εισήγαγε στο πιο αιματοβαμμένο και κακόφημο sub-genre τρόμου, τις ταινίες με κανίβαλους. Βρισκόμαστε στο 1972 και ο Lenzi αποφασίζει να παρατήσει για λίγο τα giallo με την ξεπεσμένη Carroll Baker και να κάνει μια στροφή στην καριέρα του, οριοθετώντας ένα είδος που θα αιματοκυλήσει την μεγάλη οθόνη για τα επόμενα 10 χρόνια περίπου. Η σκηνοθεσία του Lenzi είναι αρκετά καλή και εκμεταλλεύται άριστα τα όμορφα και επιβλητικά φυσικά τοπία. Ο ρυθμός της ταινίας είναι αρκετά αργός αλλά χωρίς να κάνει κάποια σημαντική "κοιλιά" και το γενικότερο κλίμα βγάζει μια αρκετά άβολη αίσθηση αόριστης απειλής. Ο Lenzi, αρκετά επηρεασμένος από τη mondo σχολή, καταφέρνει να οικοδομήσει μια αρκετά μελαγχολική ατμόσφαιρα, να αποδόσει με αρκετά ρεαλιστικό τρόπο τα δρώμενα και να προσαρμόσει αρκετά καλά τον πρωτογονισμό της φυλής στο άγριο φυσικό περιβάλλον. Ως εδώ καλά, γιατί αν περιμένετε κάποια ατελείωτη παρέλαση από αδέσποτα έντερα και συκώτια μάλλον είστε σε λάθος ταινία. Το Man from the Deep River είναι περισσότερο ένας συνδυασμός περιπέτειας και διαφυλετικού ρομάντσου, που κοπιάρει το A Man Called Horse, παρά μια κλασική ταινία με κανίβαλους. H βία είναι αρκετά πιο ήπια και πιο υποτονική από άλλους εκπρόσωπους του συγκεκριμένου είδους και κανίβαλοι δεν εμφανίζονται παρά μόνο προς το τέλος της ταινίας. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας ασχολούμαστε με τα παρελκόμενα του έρωτα του φωτογράφου και της κόρης του αρχηγού με κάποιες εμβόλιμες τελετουργίες, αλλά και με την προσαρμογή του δυτικού ανθρώπου στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής των ιθαγενών. Όσο και αν θέλει να περάσει σαν ταινία τρόμου, το Man from the Deep River είναι στην πραγματικότητα ένα κουραστικό υβρίδιο εξωτικής περιπέτειας και αισθηματικού δράματος, που πετάει κάπως αυθαίρετα μερικές βίαιες σκηνές που σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν στα φεστιβάλ σαδιστικής βίας που θα σκηνοθετήσει αργότερα ο Lenzi. Το Man from the Deep River έχει μόνο ιστορική αξία για κάποιο λάτρη των ταινιών gore και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας είναι η σταδιακή μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή από γνήσιο εκπρόσωπο του δυτικού πολιτισμού σε πρωτόγονο πολεμιστή. O Lenzi θα ξαναμπεί στο συγκεκριμένο sub-genre λίγο αργότερα, μετά την επιτυχία των ταινιών του Deodato, κυνηγώντας μερίδιο στη δόξα και φτηνές εντυπώσεις με τίτλους όπως Cannibal Ferox και Eaten Alive.
http://www.imdb.com/title/tt0069956/
Υπόθεση: Ένας φωτογράφος (Ivan Rassimov), αιχμαλωτίζεται από μία ντόπια φυλή της ζούγκλας. Η κόρη του αρχηγού (Me Me Lai) τον επιλέγει για σύζυγό της και, μετά από μερικές βίαιες τελετές μύησης και κάποιες ακόμα αηδιαστικές τελετές μύησης, γίνεται μέλος της φυλής, μαθαίνει τον τρόπο ζωής τους και τελικά τους βοηθά στη διαμάχη που έχουν με μια αντίπαλη φυλή, που από ειρωνεία της τύχης, είναι κανίβαλοι
Από εδώ ξεκίνησαν όλα. Το Man from the Deep River αποτελεί την πρώτη ταινία που έβγαλαν οι Ιταλοί φίλοι μας που μας εισήγαγε στο πιο αιματοβαμμένο και κακόφημο sub-genre τρόμου, τις ταινίες με κανίβαλους. Βρισκόμαστε στο 1972 και ο Lenzi αποφασίζει να παρατήσει για λίγο τα giallo με την ξεπεσμένη Carroll Baker και να κάνει μια στροφή στην καριέρα του, οριοθετώντας ένα είδος που θα αιματοκυλήσει την μεγάλη οθόνη για τα επόμενα 10 χρόνια περίπου. Η σκηνοθεσία του Lenzi είναι αρκετά καλή και εκμεταλλεύται άριστα τα όμορφα και επιβλητικά φυσικά τοπία. Ο ρυθμός της ταινίας είναι αρκετά αργός αλλά χωρίς να κάνει κάποια σημαντική "κοιλιά" και το γενικότερο κλίμα βγάζει μια αρκετά άβολη αίσθηση αόριστης απειλής. Ο Lenzi, αρκετά επηρεασμένος από τη mondo σχολή, καταφέρνει να οικοδομήσει μια αρκετά μελαγχολική ατμόσφαιρα, να αποδόσει με αρκετά ρεαλιστικό τρόπο τα δρώμενα και να προσαρμόσει αρκετά καλά τον πρωτογονισμό της φυλής στο άγριο φυσικό περιβάλλον. Ως εδώ καλά, γιατί αν περιμένετε κάποια ατελείωτη παρέλαση από αδέσποτα έντερα και συκώτια μάλλον είστε σε λάθος ταινία. Το Man from the Deep River είναι περισσότερο ένας συνδυασμός περιπέτειας και διαφυλετικού ρομάντσου, που κοπιάρει το A Man Called Horse, παρά μια κλασική ταινία με κανίβαλους. H βία είναι αρκετά πιο ήπια και πιο υποτονική από άλλους εκπρόσωπους του συγκεκριμένου είδους και κανίβαλοι δεν εμφανίζονται παρά μόνο προς το τέλος της ταινίας. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας ασχολούμαστε με τα παρελκόμενα του έρωτα του φωτογράφου και της κόρης του αρχηγού με κάποιες εμβόλιμες τελετουργίες, αλλά και με την προσαρμογή του δυτικού ανθρώπου στις συνήθειες και στον τρόπο ζωής των ιθαγενών. Όσο και αν θέλει να περάσει σαν ταινία τρόμου, το Man from the Deep River είναι στην πραγματικότητα ένα κουραστικό υβρίδιο εξωτικής περιπέτειας και αισθηματικού δράματος, που πετάει κάπως αυθαίρετα μερικές βίαιες σκηνές που σε καμία περίπτωση δεν φτάνουν στα φεστιβάλ σαδιστικής βίας που θα σκηνοθετήσει αργότερα ο Lenzi. Το Man from the Deep River έχει μόνο ιστορική αξία για κάποιο λάτρη των ταινιών gore και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της ταινίας είναι η σταδιακή μεταμόρφωση του πρωταγωνιστή από γνήσιο εκπρόσωπο του δυτικού πολιτισμού σε πρωτόγονο πολεμιστή. O Lenzi θα ξαναμπεί στο συγκεκριμένο sub-genre λίγο αργότερα, μετά την επιτυχία των ταινιών του Deodato, κυνηγώντας μερίδιο στη δόξα και φτηνές εντυπώσεις με τίτλους όπως Cannibal Ferox και Eaten Alive.
