iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
The Perfume of the Lady in Black (1974, Francesco Barilli)
http://www.imdb.com/title/tt0070565/
Υπόθεση: Η Silvia (Mimsy Farmer), μια επιστήμονας με τραυματική παιδική ηλικία, αρχίζει να βασανίζεται από εφιαλτικά οράματα με πρωταγωνιστή ένα μικρό κορίτστι. Σταδιακά αναβιώνει και ξαναζει τραυματικά συμβάντα του παρελθόντος στο φως της ημέρας, αρχίζοντας να απομακρύνεται από τους ανθρώπους που είναι κοντά της.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι τα ιταλικά θρίλερ της δεκαετίας του 70, ακόμη και αν ήταν μέτρια, σε κέρδιζαν αμέσως από τους τίτλους τους. Πραγματικά, ποιο λάτρη των θρίλερ, δεν θα του κέντριζαν το ενδιαφέρον τίτλοι ιταλικών ταινιών όπως Lizard in a Woman's Skin, Black Belly of Tarantula ή The Perfume of the Lady in Black; Η συγκεκριμένη ταινία πάντως απέχει αρκετά από τον ορισμό του καθαρού giallo, καθώς αντί για μασκοφόρους δολοφόνους με δερμάτινα γάντια, ο σκηνοθέτης εστιάζει στον ψυχολογικό τρόμο, στα χνάρια των Repulsion και Rosemary's Baby του Polanski, και σε κάποια στοιζεία αποκρυφισμού. Η ποσότητα του αίματος είναι σε χαμηλά επίπεδα και οι φόνοι, αν και αρκούντως αποτελεσματικοί, είναι λίγοι. Η ταινία ξεκινά αρκετά αργά, δίνοντας βάση σε κάποιες σκηνές και στοιχεία που αρχικά μοιάζουν άσχετα, αλλά σταδιακά λειτουργεί σαν παζλ και όλα τα κομμάτια δένουν πολύ αποτελεσματικά. Όσοι αναζητούν όμορφη κινηματογράφηση, υποχθόνιο τρόμο που σταδιακά προκαλεί ανατριχίλλες, εφιαλτική ατμόσφαιρα και μια περίεργη αίσθηση που παντρεύει σε ίσες δόσεις την παράνοια και την αγωνία, θα βρουν αυτό που ζητάνε. Ο Barilli παίζει πολύ καλά το παιχνίδι της σύγχυσης μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή που μπερδεύει την φαντασία με την αλήθεια. Φυσικά υπάρχει το μειονέκτημα που υπάρχει σε πολλά giallo εκείνης της περιόδου, αφού πολλές φορές οι καταστάσεις γίνονται αρκετά συγκεχυμένες, αλλά αυτή πάντα ήταν η γοητεία αυτών των ταινιών, που συνήθιζαν να θυσιάζουν την αληθοφάνεια στο βωμό των εικόνων για να δημιουργήσουν μια ανατριχιαστική, σκοτεινή και σχεδόν σουρεαλιστική ατμόσφαιρα. Σημαντικά πλεονεκτήματα της ταινίας είναι η πανέμορφη φωτογραφία, η υπνωτική αύρα που δημιουργεί μια αίσθηση αδιόρατης απειλής και η αποτελεσματική μουσική του Nicola Piovani. Πολύ καλή η ερμηνεία της Mimsy Farmer.
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=5amcw2M6PZM
Soundtrack: [edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο [edit]
http://www.imdb.com/title/tt0070565/
Υπόθεση: Η Silvia (Mimsy Farmer), μια επιστήμονας με τραυματική παιδική ηλικία, αρχίζει να βασανίζεται από εφιαλτικά οράματα με πρωταγωνιστή ένα μικρό κορίτστι. Σταδιακά αναβιώνει και ξαναζει τραυματικά συμβάντα του παρελθόντος στο φως της ημέρας, αρχίζοντας να απομακρύνεται από τους ανθρώπους που είναι κοντά της.
Οφείλω να παραδεχτώ ότι τα ιταλικά θρίλερ της δεκαετίας του 70, ακόμη και αν ήταν μέτρια, σε κέρδιζαν αμέσως από τους τίτλους τους. Πραγματικά, ποιο λάτρη των θρίλερ, δεν θα του κέντριζαν το ενδιαφέρον τίτλοι ιταλικών ταινιών όπως Lizard in a Woman's Skin, Black Belly of Tarantula ή The Perfume of the Lady in Black; Η συγκεκριμένη ταινία πάντως απέχει αρκετά από τον ορισμό του καθαρού giallo, καθώς αντί για μασκοφόρους δολοφόνους με δερμάτινα γάντια, ο σκηνοθέτης εστιάζει στον ψυχολογικό τρόμο, στα χνάρια των Repulsion και Rosemary's Baby του Polanski, και σε κάποια στοιζεία αποκρυφισμού. Η ποσότητα του αίματος είναι σε χαμηλά επίπεδα και οι φόνοι, αν και αρκούντως αποτελεσματικοί, είναι λίγοι. Η ταινία ξεκινά αρκετά αργά, δίνοντας βάση σε κάποιες σκηνές και στοιχεία που αρχικά μοιάζουν άσχετα, αλλά σταδιακά λειτουργεί σαν παζλ και όλα τα κομμάτια δένουν πολύ αποτελεσματικά. Όσοι αναζητούν όμορφη κινηματογράφηση, υποχθόνιο τρόμο που σταδιακά προκαλεί ανατριχίλλες, εφιαλτική ατμόσφαιρα και μια περίεργη αίσθηση που παντρεύει σε ίσες δόσεις την παράνοια και την αγωνία, θα βρουν αυτό που ζητάνε. Ο Barilli παίζει πολύ καλά το παιχνίδι της σύγχυσης μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ακροβατώντας πάνω στη λεπτή γραμμή που μπερδεύει την φαντασία με την αλήθεια. Φυσικά υπάρχει το μειονέκτημα που υπάρχει σε πολλά giallo εκείνης της περιόδου, αφού πολλές φορές οι καταστάσεις γίνονται αρκετά συγκεχυμένες, αλλά αυτή πάντα ήταν η γοητεία αυτών των ταινιών, που συνήθιζαν να θυσιάζουν την αληθοφάνεια στο βωμό των εικόνων για να δημιουργήσουν μια ανατριχιαστική, σκοτεινή και σχεδόν σουρεαλιστική ατμόσφαιρα. Σημαντικά πλεονεκτήματα της ταινίας είναι η πανέμορφη φωτογραφία, η υπνωτική αύρα που δημιουργεί μια αίσθηση αδιόρατης απειλής και η αποτελεσματική μουσική του Nicola Piovani. Πολύ καλή η ερμηνεία της Mimsy Farmer.
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=5amcw2M6PZM
Soundtrack: [edit] Αυτό το βίντεο δεν είναι διαθέσιμο [edit]
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
