Fulci
RetroMaNiaC
- Joined
- 18 Μάρ 2018
- Μηνύματα
- 553
- Αντιδράσεις
- 902
Ο ιταλικός τίτλος της ταινίας είναι " Il prezzo del potere".
Υπόθεση :
Είμαστε στο 1881, στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών,στο Τέξας..Δεκαέξι περίπου χρόνια μετά τον εμφύλιο,μερικοί νότιοι δεν έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα του πολέμου.. Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζέιμς Γκάρφιλντ , πρόκειται να επισκεφτεί το Ντάλας. Και οι συνωμότες "βάζουν μπρος" τα σχέδια τους.
Σκηνοθεσία: Tonino Valerii
Παίζουν: Giuliano Gemma , Fernando Rey . . .
Μουσική: Luis Bacalov
Τι μας θυμίζει,τι μας θυμίζει.. Πρόεδρος των ΗΠΑ,επίσκεψη στο Ντάλας!.. Ναι, ο Tonino Valerii, θέλει να "μεταφέρει" την δολοφονία του JFK στο Ντάλας το 1963,στον μετεμφυλιακό νότο του 19ου αιώνα!..Θέλει να φτιάξει ένα "πολιτικό γουέστερν"..
"Παίρνει" λοιπόν τον Τζέιμς Γκάρφιλντ (1831-1881), που ήταν ο 20ος πρόεδρος των ΗΠΑ και τον "τοποθετεί" στο Ντάλας.Μία επίσκεψη στο Νότο, για να αναδείξει τους πολιτικούς του στόχους και σχέδια που έχει. Ο Γκάρφιλντ ήταν ένας από τους προέδρους των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε,όχι όμως στο Ντάλας αλλά στη Βαλτιμόρη (το δολοφονικό χτύπημα έγινε στη Βαλτιμόρη και πέθανε 2 μήνες αργότερα).
Στο Νότο υπάρχουν διάφορες τάσεις.Κάποιοι έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα του εμφυλίου και συνεχίζουν να ζουν, υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν τον πρόεδρο,υπάρχουν και όμως κάποιοι που τον μισούν.Αυτοί έχουν και κάποια "σχέδια" για την επίσκεψη του προέδρου.
Οι συνωμότες λοιπόν,παρουσιάζονται από τον σκηνοθέτη σαν ένα "σώμα",μια ψυχή,μια καρδιά αλλά με δύο κεφάλια..Ένα σώμα αλλά με δύο διαφορετικές σκέψεις,δύο τάσεις,δυο διαφορετικά "μυαλά".. Και τα 2 θέλουν να σκοτώσουν τον πρόεδρο.Αλλά για διαφορετικούς σκοπούς..Το ένα,το ακραίο,για να υπάρξει μια "ρεβάνς",να ξαναρχίσει ένας πόλεμος.Το άλλο δεν θέλει πόλεμο.Απλά θέλει να εκμεταλευτεί μία αντικατάσταση του προέδρου,προς όφελος των δικών του συμφερόντων.Γιατί όμως θέλει και αυτό τον πρόεδρο νεκρό?
Μα φυσικά εξαιτίας των μεταρρυθμίσεων που ο πρόεδρος σκοπεύει να κάνει.Στη συνέντευξη τύπου τον ρωτάνε "μα πρόεδρε,από που θα βρείτε τα χρήματα για όλα όσα σχεδιάζετε να κάνετε?", και αυτός απαντάει " Από τους πλούσιους"!..
Οι πολιτικές αναφορές του Valerii είναι πολλές..Το πρώτο μισό της ταινίας περνάει με τέτοια μηνύματα και στίγματα,που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν βλέπεις
spaghetti western ή ένα πολιτικό θρίλερ..Και στο υπόλοιπο της ταινίας βέβαια υπάρχουν οι πολιτικές αναφορές (ο έλεγχος του Τύπου,μια δίκη που γίνεται),αλλά πλέον μπαίνουμε και σε πιο action μονοπάτια.
Πάντως και οι "καλοί" της ταινίας είναι σαν μια δικέφαλη οντότητα.Δυο τάσεις και εδώ που συγκρούονται μεταξύ τους..Από τη μια ο ντόπιος-καλός Γουίλερ (Τζουλιάνο Τζέμα), που αναζητά τη δικαιοσύνη κοιτάζοντας μόνο το ΠΑΡΟΝ και πως θα απαλλάξει τον φίλο του από τις κατηγορίες που του προσάπτουν πιάνοντας τους πραγματικούς ενόχους..Και από την άλλη,ο υπεύθυνος ασφαλείας,ο έμπιστος άνθρωπος του προέδρου Γκάρφιλντ,που ναι μεν ψάχνει και αυτός τη δικαιοσύνη αλλά κοιτάζει και προς το ΜΕΛΛΟΝ, θέλοντας να διαφυλάξει τα συμφέροντα των ΗΠΑ από αυτούς που θέλουν να εκμεταλευθούν τα γεγονότα για τα δικά τους σχέδια.
O Valerii, πετυχαίνει να γυρίσει ένα καλό πολιτικό θρίλερ με γουέστερν ατμόσφαιρα.Οι καθιερωμένες υπερβολές που χαρακτηρίζουν τα spaghetti (και τις αγαπάμε φυσικά) είναι πολύ λίγες.Η σκηνοθεσία του είναι πολύ καλή,αν και δείχνει μετά την πρώτη ώρα πως "βιάζεται" να τελειώσει.Και πολύ φυσιολογικά βέβαια, έτσι όπως ανοίχθηκε και εξελίχθηκε το σενάριο. Είμαι σίγουρος,πως αν ήταν ο Σέρτζιο Λεόνε,με τους δικούς του ρυθμούς θα έκανε μια τρίωρη ταινία για να ολοκληρωθεί!..Πάντως μαζί με το "My name is nobody",το "The price of power" είναι από τις καλύτερες του ταινίες..
Ο Τζουλιάνο Τζέμα,από τους αγαπημένους μου πρωταγωνιστές,είναι "ορεξάτος", με τα γνωστά ακροβατικά του που τον ξεχωρίζουν από άλλους "σκυθρωπούς και αργούς" ήρωες των spaghetti.. Οι "κακοί", δεν χρειάζονται και ιδιαίτερη προσπάθεια για να πείσουν.Συνωμότες,ωμοί,ρατσιστές,δολοφόνοι..Τι άλλο περισσότερο να είναι για να τους μισήσει κάποιος?
Και τέλος, η καταπληκτική μουσική του Luis Bacalov.. "Στενάχωρη" και μελοδραματική,χαρακτηρίζει την ατμόσφαιρα της ταινίας.Απλά υπέροχη.
Την ταινία την πρωτοείδα ένα Σαββατόβραδο στην ΕΡΤ 1, στα τέλη των 80s..O ελληνικός τίτλος ήταν "Ο κυνηγός των εφτά συμμοριών". Το θυμάμαι γιατί,στα αυτοκόλλητα που έγραφα πάνω στις βιντεοκασέτες (εννοείται πως το έγραψα στο βίντεο) ,πρέπει να χάλασα 2-3..Μεγάλος τίτλος,δεν χωρούσε στην πάνω γραμμή.Την είδα,την ξαναείδα,αρκετές φορές μέχρι που λίγο πριν το '98 το AKAI βίντεο μου,μοντέλο '86, "μάσησε" την ταινία (όπως και πολλές άλλες)..
-- Σε μια σκηνή της ταινίας, και ενώ προειδοποιούν τον πρόεδρο ότι φημολογείται σχέδιο δολοφονίας αυτός απαντάει:
"Δεν θα φοβηθώ μια σφαίρα..Αλίμονο αν μια σφαίρα μπορεί να σταματήσει μια ιδέα".. --
Το τρέιλερ της ταινίας:
Υπόθεση :
Είμαστε στο 1881, στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών,στο Τέξας..Δεκαέξι περίπου χρόνια μετά τον εμφύλιο,μερικοί νότιοι δεν έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα του πολέμου.. Ο πρόεδρος των Η.Π.Α. Τζέιμς Γκάρφιλντ , πρόκειται να επισκεφτεί το Ντάλας. Και οι συνωμότες "βάζουν μπρος" τα σχέδια τους.
Σκηνοθεσία: Tonino Valerii
Παίζουν: Giuliano Gemma , Fernando Rey . . .
Μουσική: Luis Bacalov
Τι μας θυμίζει,τι μας θυμίζει.. Πρόεδρος των ΗΠΑ,επίσκεψη στο Ντάλας!.. Ναι, ο Tonino Valerii, θέλει να "μεταφέρει" την δολοφονία του JFK στο Ντάλας το 1963,στον μετεμφυλιακό νότο του 19ου αιώνα!..Θέλει να φτιάξει ένα "πολιτικό γουέστερν"..
"Παίρνει" λοιπόν τον Τζέιμς Γκάρφιλντ (1831-1881), που ήταν ο 20ος πρόεδρος των ΗΠΑ και τον "τοποθετεί" στο Ντάλας.Μία επίσκεψη στο Νότο, για να αναδείξει τους πολιτικούς του στόχους και σχέδια που έχει. Ο Γκάρφιλντ ήταν ένας από τους προέδρους των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε,όχι όμως στο Ντάλας αλλά στη Βαλτιμόρη (το δολοφονικό χτύπημα έγινε στη Βαλτιμόρη και πέθανε 2 μήνες αργότερα).
Στο Νότο υπάρχουν διάφορες τάσεις.Κάποιοι έχουν αποδεχθεί το αποτέλεσμα του εμφυλίου και συνεχίζουν να ζουν, υπάρχουν κάποιοι που αγαπούν τον πρόεδρο,υπάρχουν και όμως κάποιοι που τον μισούν.Αυτοί έχουν και κάποια "σχέδια" για την επίσκεψη του προέδρου.
Οι συνωμότες λοιπόν,παρουσιάζονται από τον σκηνοθέτη σαν ένα "σώμα",μια ψυχή,μια καρδιά αλλά με δύο κεφάλια..Ένα σώμα αλλά με δύο διαφορετικές σκέψεις,δύο τάσεις,δυο διαφορετικά "μυαλά".. Και τα 2 θέλουν να σκοτώσουν τον πρόεδρο.Αλλά για διαφορετικούς σκοπούς..Το ένα,το ακραίο,για να υπάρξει μια "ρεβάνς",να ξαναρχίσει ένας πόλεμος.Το άλλο δεν θέλει πόλεμο.Απλά θέλει να εκμεταλευτεί μία αντικατάσταση του προέδρου,προς όφελος των δικών του συμφερόντων.Γιατί όμως θέλει και αυτό τον πρόεδρο νεκρό?
Μα φυσικά εξαιτίας των μεταρρυθμίσεων που ο πρόεδρος σκοπεύει να κάνει.Στη συνέντευξη τύπου τον ρωτάνε "μα πρόεδρε,από που θα βρείτε τα χρήματα για όλα όσα σχεδιάζετε να κάνετε?", και αυτός απαντάει " Από τους πλούσιους"!..
Οι πολιτικές αναφορές του Valerii είναι πολλές..Το πρώτο μισό της ταινίας περνάει με τέτοια μηνύματα και στίγματα,που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν βλέπεις
spaghetti western ή ένα πολιτικό θρίλερ..Και στο υπόλοιπο της ταινίας βέβαια υπάρχουν οι πολιτικές αναφορές (ο έλεγχος του Τύπου,μια δίκη που γίνεται),αλλά πλέον μπαίνουμε και σε πιο action μονοπάτια.
Πάντως και οι "καλοί" της ταινίας είναι σαν μια δικέφαλη οντότητα.Δυο τάσεις και εδώ που συγκρούονται μεταξύ τους..Από τη μια ο ντόπιος-καλός Γουίλερ (Τζουλιάνο Τζέμα), που αναζητά τη δικαιοσύνη κοιτάζοντας μόνο το ΠΑΡΟΝ και πως θα απαλλάξει τον φίλο του από τις κατηγορίες που του προσάπτουν πιάνοντας τους πραγματικούς ενόχους..Και από την άλλη,ο υπεύθυνος ασφαλείας,ο έμπιστος άνθρωπος του προέδρου Γκάρφιλντ,που ναι μεν ψάχνει και αυτός τη δικαιοσύνη αλλά κοιτάζει και προς το ΜΕΛΛΟΝ, θέλοντας να διαφυλάξει τα συμφέροντα των ΗΠΑ από αυτούς που θέλουν να εκμεταλευθούν τα γεγονότα για τα δικά τους σχέδια.
O Valerii, πετυχαίνει να γυρίσει ένα καλό πολιτικό θρίλερ με γουέστερν ατμόσφαιρα.Οι καθιερωμένες υπερβολές που χαρακτηρίζουν τα spaghetti (και τις αγαπάμε φυσικά) είναι πολύ λίγες.Η σκηνοθεσία του είναι πολύ καλή,αν και δείχνει μετά την πρώτη ώρα πως "βιάζεται" να τελειώσει.Και πολύ φυσιολογικά βέβαια, έτσι όπως ανοίχθηκε και εξελίχθηκε το σενάριο. Είμαι σίγουρος,πως αν ήταν ο Σέρτζιο Λεόνε,με τους δικούς του ρυθμούς θα έκανε μια τρίωρη ταινία για να ολοκληρωθεί!..Πάντως μαζί με το "My name is nobody",το "The price of power" είναι από τις καλύτερες του ταινίες..
Ο Τζουλιάνο Τζέμα,από τους αγαπημένους μου πρωταγωνιστές,είναι "ορεξάτος", με τα γνωστά ακροβατικά του που τον ξεχωρίζουν από άλλους "σκυθρωπούς και αργούς" ήρωες των spaghetti.. Οι "κακοί", δεν χρειάζονται και ιδιαίτερη προσπάθεια για να πείσουν.Συνωμότες,ωμοί,ρατσιστές,δολοφόνοι..Τι άλλο περισσότερο να είναι για να τους μισήσει κάποιος?
Και τέλος, η καταπληκτική μουσική του Luis Bacalov.. "Στενάχωρη" και μελοδραματική,χαρακτηρίζει την ατμόσφαιρα της ταινίας.Απλά υπέροχη.
Την ταινία την πρωτοείδα ένα Σαββατόβραδο στην ΕΡΤ 1, στα τέλη των 80s..O ελληνικός τίτλος ήταν "Ο κυνηγός των εφτά συμμοριών". Το θυμάμαι γιατί,στα αυτοκόλλητα που έγραφα πάνω στις βιντεοκασέτες (εννοείται πως το έγραψα στο βίντεο) ,πρέπει να χάλασα 2-3..Μεγάλος τίτλος,δεν χωρούσε στην πάνω γραμμή.Την είδα,την ξαναείδα,αρκετές φορές μέχρι που λίγο πριν το '98 το AKAI βίντεο μου,μοντέλο '86, "μάσησε" την ταινία (όπως και πολλές άλλες)..
-- Σε μια σκηνή της ταινίας, και ενώ προειδοποιούν τον πρόεδρο ότι φημολογείται σχέδιο δολοφονίας αυτός απαντάει:
"Δεν θα φοβηθώ μια σφαίρα..Αλίμονο αν μια σφαίρα μπορεί να σταματήσει μια ιδέα".. --
Το τρέιλερ της ταινίας:
