iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 647
The Punisher (1989, Mark Goldblatt)
http://www.imdb.com/title/tt0098141/
Ηθοποιοί: Dolph Lundgren, Louis Gossett Jr., Jeroen Krabbe, Kim Miyori, Nancy Everhard, Barry Otto, Bryan Marshall
Αρκετά χρόνια πριν γίνουν της μόδας οι κινηματογραφικές μεταφορές των ηρώων της Marvel, ακριβώς 15 χρόνια πριν το Punisher με τον Thomas Jane, υπήρχε μια, ξεχασμένη πλέον, μεταφορά της vigilante μανίας του Frank Castle. Βέβαια η συγκεκριμένη ταινία ακολουθεί μια επιδερμική παρουσίαση της καταγωγής του ήρωα της Marvel, αλλά από την άλλη μεριά είναι πολύ πιο πιστή στην ουσία, το ύφος και την ατμόσφαιρα του κόμικ. Με την ιστορία να ξεκινά μερικά χρόνια μετά την δολοφονία της οικογένειας του Frank Castle, η ταινία απόδίδει πολύ πιο πιστά τον κόμικ χαρακτήρα. Το Punisher του 1989 δεν έχει δραματικές κορυφώσεις, δεν παρουσιάζει με απολογητικό τρόπο την εκδικητική μανία του χαρακτήρα και ούτε ακολουθεί μια σχεδόν απενοχοποιητική απεικόνιση της αυτοδικίας. Στη συγκεκριμένη ταινία, ο Frank Castle έίναι ένας ψυχωτικός vigilante, βυθισμένος μέσα σε μια συναισθηματική αδράνεια που του προκάλεσε ο θάνατος της οικογένειάς του, που ακολουθεί μια πολύ προσωπική πορεία προς την κόλαση, κινούμενος ανάμεσα σε μια διεστραμένη αίσθηση της δικαιοσύνης και μια σχιζοφρενή εκδικητική μανία. Το ύφος της ταινίας είναι διεφθαρμένο και πεσιμιστικό, δημιουργώντας ένα μηδενιστικό, κυνικό, μοχθηρό κλίμα γεμάτο από αναίτια βία και καταστροφική μανία. Επιπλέον, ο Goldblatt, καταφέρνει να οικοδομήσει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα που πλησιάζει την σκοτεινή αύρα που αποπνέει το κόμικ, εδραιώνοντας έναn politically incorrect τόνο στο συνολικό αποτέλεσμα. Η ατμόσφαιρα στο Punisher είναι κατάμαυρη και βρώμικη, που δεν αφήνει καμιά ελπίδα για ηθική ικανοποίηση ή προσωπική λύτρωση. Δεν υπάρχει χώρος για συγκινήσεις, δραματικές στιγμές, θλίψη, συναισθηματισμούς και ηρωισμούς. Το Punisher είναι ένα κυνικό ντελίριο βίας, αίματος και πυροβολισμών που δεν έχει σκοπό να εκθειάσει την μανιακή περσόνα του Frank Castle. Είναι η απόλυτη κινηματογραφική μεταφορά του βίαιου, μοχθηρού, παρανοϊκού κόμικ σύμπαντος μέσα στο οποίο δρα η αντιηρωική φιγούρα του Punisher, ενός χαρακτήρα που δεν γίνεται ποτέ αρεστός κι ευχάριστος. Οι ερμηνείες φυσικά απέχουν από το να χαρακτηριστούν καλές, αλλά ποτέ δεν φαίνονται να καταστρέφουν το αποτέλεσμα. Ακόμα και ο Dolph Lundgren, που δεν διακρίνεται για τις ερμηνευτικές του δυνατότητες, καταφέρνει με την λακωνική του παρουσία να ενισχύσει τον βίαιο κινηματογραφικό κόσμο της ταινίας. Η ταινία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανεγκέφαλη ταινία δράσης, οπότε κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει ρεαλιστικούς χαρακτήρες και αληθοφανείς καταστάσεις. Ο Punisher δεν κάνει τίποτα περισσότερο παρά μόνο να σκοτώνει δεκάδες μαφιόζους χωρίς ο ίδιος να παθαίνει το παραμικρό, μέσα σε ένα εκστατικό παραλήρημα από συνεχείς πυροβολισμούς που μερικές φορές κάνουν την ταινία να μοιάζει με video game. Διασκεδαστικότατη περίπετεια δράσης χωρίς περαιτέρω προβληματισμούς, που προσωπικά θεωρώ ότι κάνει σκόνη το πλαστικό, politically correct μελό του 2004.
http://www.imdb.com/title/tt0098141/
Ηθοποιοί: Dolph Lundgren, Louis Gossett Jr., Jeroen Krabbe, Kim Miyori, Nancy Everhard, Barry Otto, Bryan Marshall
Αρκετά χρόνια πριν γίνουν της μόδας οι κινηματογραφικές μεταφορές των ηρώων της Marvel, ακριβώς 15 χρόνια πριν το Punisher με τον Thomas Jane, υπήρχε μια, ξεχασμένη πλέον, μεταφορά της vigilante μανίας του Frank Castle. Βέβαια η συγκεκριμένη ταινία ακολουθεί μια επιδερμική παρουσίαση της καταγωγής του ήρωα της Marvel, αλλά από την άλλη μεριά είναι πολύ πιο πιστή στην ουσία, το ύφος και την ατμόσφαιρα του κόμικ. Με την ιστορία να ξεκινά μερικά χρόνια μετά την δολοφονία της οικογένειας του Frank Castle, η ταινία απόδίδει πολύ πιο πιστά τον κόμικ χαρακτήρα. Το Punisher του 1989 δεν έχει δραματικές κορυφώσεις, δεν παρουσιάζει με απολογητικό τρόπο την εκδικητική μανία του χαρακτήρα και ούτε ακολουθεί μια σχεδόν απενοχοποιητική απεικόνιση της αυτοδικίας. Στη συγκεκριμένη ταινία, ο Frank Castle έίναι ένας ψυχωτικός vigilante, βυθισμένος μέσα σε μια συναισθηματική αδράνεια που του προκάλεσε ο θάνατος της οικογένειάς του, που ακολουθεί μια πολύ προσωπική πορεία προς την κόλαση, κινούμενος ανάμεσα σε μια διεστραμένη αίσθηση της δικαιοσύνης και μια σχιζοφρενή εκδικητική μανία. Το ύφος της ταινίας είναι διεφθαρμένο και πεσιμιστικό, δημιουργώντας ένα μηδενιστικό, κυνικό, μοχθηρό κλίμα γεμάτο από αναίτια βία και καταστροφική μανία. Επιπλέον, ο Goldblatt, καταφέρνει να οικοδομήσει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα που πλησιάζει την σκοτεινή αύρα που αποπνέει το κόμικ, εδραιώνοντας έναn politically incorrect τόνο στο συνολικό αποτέλεσμα. Η ατμόσφαιρα στο Punisher είναι κατάμαυρη και βρώμικη, που δεν αφήνει καμιά ελπίδα για ηθική ικανοποίηση ή προσωπική λύτρωση. Δεν υπάρχει χώρος για συγκινήσεις, δραματικές στιγμές, θλίψη, συναισθηματισμούς και ηρωισμούς. Το Punisher είναι ένα κυνικό ντελίριο βίας, αίματος και πυροβολισμών που δεν έχει σκοπό να εκθειάσει την μανιακή περσόνα του Frank Castle. Είναι η απόλυτη κινηματογραφική μεταφορά του βίαιου, μοχθηρού, παρανοϊκού κόμικ σύμπαντος μέσα στο οποίο δρα η αντιηρωική φιγούρα του Punisher, ενός χαρακτήρα που δεν γίνεται ποτέ αρεστός κι ευχάριστος. Οι ερμηνείες φυσικά απέχουν από το να χαρακτηριστούν καλές, αλλά ποτέ δεν φαίνονται να καταστρέφουν το αποτέλεσμα. Ακόμα και ο Dolph Lundgren, που δεν διακρίνεται για τις ερμηνευτικές του δυνατότητες, καταφέρνει με την λακωνική του παρουσία να ενισχύσει τον βίαιο κινηματογραφικό κόσμο της ταινίας. Η ταινία δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια ανεγκέφαλη ταινία δράσης, οπότε κανείς δεν θα πρέπει να περιμένει ρεαλιστικούς χαρακτήρες και αληθοφανείς καταστάσεις. Ο Punisher δεν κάνει τίποτα περισσότερο παρά μόνο να σκοτώνει δεκάδες μαφιόζους χωρίς ο ίδιος να παθαίνει το παραμικρό, μέσα σε ένα εκστατικό παραλήρημα από συνεχείς πυροβολισμούς που μερικές φορές κάνουν την ταινία να μοιάζει με video game. Διασκεδαστικότατη περίπετεια δράσης χωρίς περαιτέρω προβληματισμούς, που προσωπικά θεωρώ ότι κάνει σκόνη το πλαστικό, politically correct μελό του 2004.
