iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 657
The Witch (1964, Damiano Damiani)
http://www.imdb.com/title/tt0061036/
Ηθοποιοί: Richard Johnson, Rosanna Schiaffino, Gian Maria Volonte, Sarah Ferrati, Vittorio Venturoli, Margherita Guzzinati, Ivan Rassimov
Υπόθεση: Ένας ιστορικός προσλαμβάνεται από μια παράξενη χήρα, η οποία ζει σε ένα παλιό κάστρο, για να μελετήσει ένας μέρος βιβλίων της που αφορούν την ερωτική λογοτεχνία. Στο κάστρο, ο ιστορικός, γοητεύεται από την σαγηνευτική παρουσία της κόρης της χήρας, για να βρεθεί τελικά παγιδευμένος σε έναν παράξενο κόσμο γεμάτο με σκοτεινά μυστικά και απαγορευμένες επιθυμίες.
Το The Witch είναι ένα περίεργο ψυχολογικό θρίλερ με κάποια στοιχεία μεταφυσικού τρόμου, σκηνοθετημένο από τον Ιταλό σκηνοθέτη Damiano Damiani, σε μια εποχή που ο ανερχόμενος, τότε, Ιταλικός τρόμος είχε δώσει μερικά εξαιρετικά δείγματα. Χωρίς να μπορεί να συγκριθεί με ταινίες όπως το Black Sunday ή το Castle of Blood, το Witch έχει κι αυτό την δικιά του δυναμική, με την οποία καταφέρνει να λειτουργήσει αρκετά καλά πάνω στις επιθυμίες και τις προσδοκίες του κινηματογραφικού κοινού. Ξεκινώντας από μια σχετικά απλή πλοκή, ο Damiani καταφέρνει να παίξει με θέματα που αφορούν την ερωτική χειραγώγηση, την αρρενωπότητα και την μεταφυσική δυαδικότητα των χαρακτήρων, δημιουργώντας ένα αρκετά υποβλητικό κινηματογραφικό σύμπαν, που τουλάχιστον έχει τη δύναμη να γοητεύει τον θεατή. Περισσότερο ένα ψυχολογικό θρίλερ, γεμάτο με νοητικά παιχνίδια που οδηγούν σε μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας, παρά μια κλασσική ταινία τρόμου, το Witch, ακολουθεί ένα αργό ρυθμό που κινείται με χάρη γύρω από μυστικά, επιθυμίες και εμμονές, αφήνοντας τον μεταφυσικό τρόμο να πάρει υπόσταση μόνο προς το τέλος της ταινίας. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Damiani οικοδομεί μια αόριστα μεταφυσική αίσθηση να υποβόσκει πίσω από τα δρώμενα της ταινίας, με αποτέλεσμα το Witch να κυριαρχείται από ένα ισχυρό αίσθημα αβεβαιότητας και διαρκούς ανασφάλειας. Ο Damiani δανείζεται τον αρχετυπικό noir χαρακτήρα της femme fatale, δίνοντάς του έναν μεταφυσικό τόνο, για να στήσει έναν ιδιότροπο ιστό από ανατροπές που έρχονται να παγιδεύσουν τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα σε μια δίνη σκοτεινών επιθυμιών, κατακλύζοντας παράλληλα την ταινία με μια ισχυρή κι αφόρητη αίσθηση ερωτισμού και διάχυτης σεξουαλικότητας. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα είναι η σκηνοθετική προσέγγιση από τον Damiani, που γεμίζει τις εικόνες του με μια αιθέρια ομορφιά, γεμάτη με σκιές, σύμβολα και υπονούμενα που έρχονται να ενισχύσουν τόσο τον ερωτικό, όσο και τον μεταφυσικό τόνο της ταινίας. Ο υπνωτικός ρυθμός του The Witch και η offbeat διάθεση του Damiani, οικοδομούν μια αδιαπέραστη και σκοτεινά ονειρική ατμόσφαιρα, με τον σκηνοθέτη να εμμένει σε μια καφκική αίσθηση του τρόμου που σταδιακά μετατρέπεται σε μια υπαρκτή απειλή. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία, η χρήση του φωτισμού και των σκιών, η έντονη γοτθική αύρα των εικόνων που μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από κάποια ταινία του Bava, τα χορογραφημένα πλάνα, η απελπισμένα ερωτική διάσταση που αποκτά η ιστορία και η εξαιρετική κινηματογράφηση του εσωτερικού του κάστρου, που μοιάζει να αποκτά μια λαβυρινθώδη διάσταση όμοια με τα σκηνικά του Welles στο The Trial, προσθέτουν μια εικαστική ομορφιά στο τελικό αποτέλεσμα. Πρωταγωνιστούν ο Richard Johnson του The Haunting και η πανέμορφη Rosanna Schiaffino. Ειδικά η Schiaffino, καταφέρνει να προσδόσει έναν ρευστό ερωτισμό στον ρόλο της, με τον Damiani να κινηματογραφεί με λεπτομερή τελειότητα τις αιθέριες κινήσεις της, τονίζοντας την μεταφυσική δυαδικότητα του χαρακτήρα. Εξαιρετική η δουλειά του Luis Bacalov στο μουσικό score της ταινίας. Αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με τις γοτθικές όπερες του Bava, το The Witch είναι μια αρκετά καλή ταινία που αξίζει κάποια προσοχή από έναν λάτρη του γοτθικού τρόμου.
http://www.imdb.com/title/tt0061036/
Ηθοποιοί: Richard Johnson, Rosanna Schiaffino, Gian Maria Volonte, Sarah Ferrati, Vittorio Venturoli, Margherita Guzzinati, Ivan Rassimov
Υπόθεση: Ένας ιστορικός προσλαμβάνεται από μια παράξενη χήρα, η οποία ζει σε ένα παλιό κάστρο, για να μελετήσει ένας μέρος βιβλίων της που αφορούν την ερωτική λογοτεχνία. Στο κάστρο, ο ιστορικός, γοητεύεται από την σαγηνευτική παρουσία της κόρης της χήρας, για να βρεθεί τελικά παγιδευμένος σε έναν παράξενο κόσμο γεμάτο με σκοτεινά μυστικά και απαγορευμένες επιθυμίες.
Το The Witch είναι ένα περίεργο ψυχολογικό θρίλερ με κάποια στοιχεία μεταφυσικού τρόμου, σκηνοθετημένο από τον Ιταλό σκηνοθέτη Damiano Damiani, σε μια εποχή που ο ανερχόμενος, τότε, Ιταλικός τρόμος είχε δώσει μερικά εξαιρετικά δείγματα. Χωρίς να μπορεί να συγκριθεί με ταινίες όπως το Black Sunday ή το Castle of Blood, το Witch έχει κι αυτό την δικιά του δυναμική, με την οποία καταφέρνει να λειτουργήσει αρκετά καλά πάνω στις επιθυμίες και τις προσδοκίες του κινηματογραφικού κοινού. Ξεκινώντας από μια σχετικά απλή πλοκή, ο Damiani καταφέρνει να παίξει με θέματα που αφορούν την ερωτική χειραγώγηση, την αρρενωπότητα και την μεταφυσική δυαδικότητα των χαρακτήρων, δημιουργώντας ένα αρκετά υποβλητικό κινηματογραφικό σύμπαν, που τουλάχιστον έχει τη δύναμη να γοητεύει τον θεατή. Περισσότερο ένα ψυχολογικό θρίλερ, γεμάτο με νοητικά παιχνίδια που οδηγούν σε μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας, παρά μια κλασσική ταινία τρόμου, το Witch, ακολουθεί ένα αργό ρυθμό που κινείται με χάρη γύρω από μυστικά, επιθυμίες και εμμονές, αφήνοντας τον μεταφυσικό τρόμο να πάρει υπόσταση μόνο προς το τέλος της ταινίας. Ακόμη κι έτσι όμως, ο Damiani οικοδομεί μια αόριστα μεταφυσική αίσθηση να υποβόσκει πίσω από τα δρώμενα της ταινίας, με αποτέλεσμα το Witch να κυριαρχείται από ένα ισχυρό αίσθημα αβεβαιότητας και διαρκούς ανασφάλειας. Ο Damiani δανείζεται τον αρχετυπικό noir χαρακτήρα της femme fatale, δίνοντάς του έναν μεταφυσικό τόνο, για να στήσει έναν ιδιότροπο ιστό από ανατροπές που έρχονται να παγιδεύσουν τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα σε μια δίνη σκοτεινών επιθυμιών, κατακλύζοντας παράλληλα την ταινία με μια ισχυρή κι αφόρητη αίσθηση ερωτισμού και διάχυτης σεξουαλικότητας. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα είναι η σκηνοθετική προσέγγιση από τον Damiani, που γεμίζει τις εικόνες του με μια αιθέρια ομορφιά, γεμάτη με σκιές, σύμβολα και υπονούμενα που έρχονται να ενισχύσουν τόσο τον ερωτικό, όσο και τον μεταφυσικό τόνο της ταινίας. Ο υπνωτικός ρυθμός του The Witch και η offbeat διάθεση του Damiani, οικοδομούν μια αδιαπέραστη και σκοτεινά ονειρική ατμόσφαιρα, με τον σκηνοθέτη να εμμένει σε μια καφκική αίσθηση του τρόμου που σταδιακά μετατρέπεται σε μια υπαρκτή απειλή. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία, η χρήση του φωτισμού και των σκιών, η έντονη γοτθική αύρα των εικόνων που μοιάζουν σαν να ξεπήδησαν από κάποια ταινία του Bava, τα χορογραφημένα πλάνα, η απελπισμένα ερωτική διάσταση που αποκτά η ιστορία και η εξαιρετική κινηματογράφηση του εσωτερικού του κάστρου, που μοιάζει να αποκτά μια λαβυρινθώδη διάσταση όμοια με τα σκηνικά του Welles στο The Trial, προσθέτουν μια εικαστική ομορφιά στο τελικό αποτέλεσμα. Πρωταγωνιστούν ο Richard Johnson του The Haunting και η πανέμορφη Rosanna Schiaffino. Ειδικά η Schiaffino, καταφέρνει να προσδόσει έναν ρευστό ερωτισμό στον ρόλο της, με τον Damiani να κινηματογραφεί με λεπτομερή τελειότητα τις αιθέριες κινήσεις της, τονίζοντας την μεταφυσική δυαδικότητα του χαρακτήρα. Εξαιρετική η δουλειά του Luis Bacalov στο μουσικό score της ταινίας. Αν και δεν μπορεί να συγκριθεί με τις γοτθικές όπερες του Bava, το The Witch είναι μια αρκετά καλή ταινία που αξίζει κάποια προσοχή από έναν λάτρη του γοτθικού τρόμου.
