iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 652
Tombs of the Blind Dead (aka Night of the Blind Terror) (1972, Armando de Ossorio)
http://www.imdb.com/title/tt0067500/
Υπόθεση: Το 13ο αιώνα, υπήρχε μια λεγεώνα από Ναΐτες ιππότες, οι οποίοι, προσπαθώντας να κερδίσουν την αιώνια ζωή, έκαναν ανθρωποθυσίες κι έπιναν ανθρώπινο αίμα. Για τις ανόσιες αυτές πράξεις τους, οι ιππότες, εκτέλέστηκαν. Στη σύγχρονη εποχή, μια ομάδα ανθρώπων καταλύει στο μοναστήρι όπου ήταν οι έδρα τους, με αποτέλεσμα οι νεκροί ιππότες να βγαίνουν από τους τάφους τους αναζητώντας εκδίκηση.
Σχεδόν κλασσική πλέον, Ισπανική ταινία τρόμου, το Tombs of the Blind Dead αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σειράς ταινιών τρόμου με ήρωες τους νεκρούς Ναΐτες ιππότες (Return of the Blind Dead, The Ghost Galleon, Night of the Seagulls οι άλλες τρεις). H ταινία λανθασμένα τοποθετείται αυθαίρετα στο zombie-genre, αν και στην πραγματικότητα απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως εκρπόσωπος τους συγκεκριμένου είδους. Έχουμε βέβαια τις γνωστές, στους λάτρεις του είδους, νεκραναστάσεις, αλλά ούτε οι νεκροί Ιππότες θυμίζουν ζόμπι, παρά μόνο σκελετούς, ούτε τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα αλλά με αίμα. Το Tombs of the Blind Dead έχει αποκτήσει σημαντικό cult status μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, αλλά στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει μερικά προβλήματα που το αποτρέπουν από το να θεωρηθεί κάποιο cult αριστούργημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι το, μερικές φορές, ασύνδετο σενάριο που αφήνει αρκετές αμήχανες στιγμές και ασυνάρτητες λύσεις να τραυματίσουν την εξέλιξη της ιστορίας. Οι μέτριες ερμηνείες δημιουργούν ένα επιπλέον πρόβλημα, ενώ επίσης και οι λάτρεις του gore δεν θα εντυπωσιατούν από μια ταινία που αν και, έστω λανθασμένα, ανήκει στο χώρο της ζόμπι φιλμογραφίας διατηρεί το αίμα σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το Tombs of the Blind Dead όμως έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα που απορρέει από τη σκηνοθεσία του Armando de Ossorio, κι αυτό είναι η εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Διατηρώντας αργούς ρυθμούς, που ομολογουμένως αρκετές φορές μοιάζουν κουραστικοί, ο Ossorio, όπως συνηθιζόταν στον ευρωπαϊκό τρόμο, δίνει στο σενάριο μια επικουρική θέση, αφήνοντας το σημαντικότερο ρόλο στην ατμόσφαιρα. Με την εξαιρετική χρήση του φωτισμού, των χρωματων, των φίλτρων, των σκιών και της κίνησης να δημιουργούν μια γνήσια αντριχιαστική ατμόσφαιρα, ο Ossorio υφαίνει μια ονειρική αίσθηση που κάνει την ταινία να εξελίσσεται πάνω στη λογική ενός εφιάλτη. Η ποιητική υφή της εικόνας, σε συνδυασμό με τις χορογραφημένες σκηνές και τα επιβραδυμένα, αρκετές φορές, πλάνα, προσφέρουν στην ταινία μια παραισθησιακή αίσθηση που υπερκαλύπτει τα όποια προβλήματα της ταινίας, γεμίζοντας τις σκηνές απειλητικά όμορφες εικόνες που εστιάζουν στην αισθητική πλευρά του αποτελέσματος. Με τις ακολουθίες γκροτέσκων εικόνων να βυθίζουν τον θεατή σε ένα πνιγηρό, στοιχειωμένο κλίμα και τα τοπία να δημιουργούν ένα αίσθημα που συνδυάζει την φυσική ομορφιά και την εγκατάλειψη, ο Ossorio δημιουργεί ένα ικανοποιητικό γοτθικό ιστό αγωνίας και απειλής, αφήνοντας τον εφιαλτικό τόνο της ταινίας να οικοδομήσει ένα αίσθημα αφόρητης απελπισίας. Αν και με κάποια εμφανή προβλήματα, το Tombs of the Blind Dead είναι μια αρκετά καλή ταινία τρόμου που θα ικανοποιήσει αυτούς που αναζητούν στοιχειωμένη ατμόσφαιρα κι εφιαλτική αισθητική, αλλά θα απογοητεύεσει όσους ψάχνουν για gore συγκινήσεις. Για κάποιο περίεργο λόγο, θέλοντας μάλλον να εκμεταλευτεί την επιτυχία του Planet of the Apes, η ταινία κυκλοφόρησε στην Αμερική με τον τίτλο Revenge from Planet Ape.
http://www.imdb.com/title/tt0067500/
Υπόθεση: Το 13ο αιώνα, υπήρχε μια λεγεώνα από Ναΐτες ιππότες, οι οποίοι, προσπαθώντας να κερδίσουν την αιώνια ζωή, έκαναν ανθρωποθυσίες κι έπιναν ανθρώπινο αίμα. Για τις ανόσιες αυτές πράξεις τους, οι ιππότες, εκτέλέστηκαν. Στη σύγχρονη εποχή, μια ομάδα ανθρώπων καταλύει στο μοναστήρι όπου ήταν οι έδρα τους, με αποτέλεσμα οι νεκροί ιππότες να βγαίνουν από τους τάφους τους αναζητώντας εκδίκηση.
Σχεδόν κλασσική πλέον, Ισπανική ταινία τρόμου, το Tombs of the Blind Dead αποτελεί το πρώτο μέρος μιας σειράς ταινιών τρόμου με ήρωες τους νεκρούς Ναΐτες ιππότες (Return of the Blind Dead, The Ghost Galleon, Night of the Seagulls οι άλλες τρεις). H ταινία λανθασμένα τοποθετείται αυθαίρετα στο zombie-genre, αν και στην πραγματικότητα απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ως εκρπόσωπος τους συγκεκριμένου είδους. Έχουμε βέβαια τις γνωστές, στους λάτρεις του είδους, νεκραναστάσεις, αλλά ούτε οι νεκροί Ιππότες θυμίζουν ζόμπι, παρά μόνο σκελετούς, ούτε τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα αλλά με αίμα. Το Tombs of the Blind Dead έχει αποκτήσει σημαντικό cult status μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, αλλά στην πραγματικότητα αντιμετωπίζει μερικά προβλήματα που το αποτρέπουν από το να θεωρηθεί κάποιο cult αριστούργημα. Το σημαντικότερο πρόβλημα είναι το, μερικές φορές, ασύνδετο σενάριο που αφήνει αρκετές αμήχανες στιγμές και ασυνάρτητες λύσεις να τραυματίσουν την εξέλιξη της ιστορίας. Οι μέτριες ερμηνείες δημιουργούν ένα επιπλέον πρόβλημα, ενώ επίσης και οι λάτρεις του gore δεν θα εντυπωσιατούν από μια ταινία που αν και, έστω λανθασμένα, ανήκει στο χώρο της ζόμπι φιλμογραφίας διατηρεί το αίμα σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το Tombs of the Blind Dead όμως έχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα που απορρέει από τη σκηνοθεσία του Armando de Ossorio, κι αυτό είναι η εκπληκτική του ατμόσφαιρα. Διατηρώντας αργούς ρυθμούς, που ομολογουμένως αρκετές φορές μοιάζουν κουραστικοί, ο Ossorio, όπως συνηθιζόταν στον ευρωπαϊκό τρόμο, δίνει στο σενάριο μια επικουρική θέση, αφήνοντας το σημαντικότερο ρόλο στην ατμόσφαιρα. Με την εξαιρετική χρήση του φωτισμού, των χρωματων, των φίλτρων, των σκιών και της κίνησης να δημιουργούν μια γνήσια αντριχιαστική ατμόσφαιρα, ο Ossorio υφαίνει μια ονειρική αίσθηση που κάνει την ταινία να εξελίσσεται πάνω στη λογική ενός εφιάλτη. Η ποιητική υφή της εικόνας, σε συνδυασμό με τις χορογραφημένες σκηνές και τα επιβραδυμένα, αρκετές φορές, πλάνα, προσφέρουν στην ταινία μια παραισθησιακή αίσθηση που υπερκαλύπτει τα όποια προβλήματα της ταινίας, γεμίζοντας τις σκηνές απειλητικά όμορφες εικόνες που εστιάζουν στην αισθητική πλευρά του αποτελέσματος. Με τις ακολουθίες γκροτέσκων εικόνων να βυθίζουν τον θεατή σε ένα πνιγηρό, στοιχειωμένο κλίμα και τα τοπία να δημιουργούν ένα αίσθημα που συνδυάζει την φυσική ομορφιά και την εγκατάλειψη, ο Ossorio δημιουργεί ένα ικανοποιητικό γοτθικό ιστό αγωνίας και απειλής, αφήνοντας τον εφιαλτικό τόνο της ταινίας να οικοδομήσει ένα αίσθημα αφόρητης απελπισίας. Αν και με κάποια εμφανή προβλήματα, το Tombs of the Blind Dead είναι μια αρκετά καλή ταινία τρόμου που θα ικανοποιήσει αυτούς που αναζητούν στοιχειωμένη ατμόσφαιρα κι εφιαλτική αισθητική, αλλά θα απογοητεύεσει όσους ψάχνουν για gore συγκινήσεις. Για κάποιο περίεργο λόγο, θέλοντας μάλλον να εκμεταλευτεί την επιτυχία του Planet of the Apes, η ταινία κυκλοφόρησε στην Αμερική με τον τίτλο Revenge from Planet Ape.
