iggylebowski
RetroAdept
- Joined
- 10 Mαϊ 2012
- Μηνύματα
- 868
- Αντιδράσεις
- 652
Two Thousand Maniacs (1964, Herschell Gordon Lewis)
http://www.imdb.com/title/tt0058694/
Υπόθεση: Έξι τουρίστες φτάνουν σε μια μικρή πόλη του αμερικάνικου νότου ως τιμώμενα πρόσωπα στην εορταστική επέτειο των 100 χρόνων από την εποχή που τα στρατεύματα των Βορείων κατέστρεψαν την μικρή αυτή πόλη. Οι τουρίστες αποκόπτωνται ο ένας από τον άλλο και αναγκάζονται να λάβουν μέρος σε κάποια νοσηρά παιχνίδια που θα οδηγήσουν στον αιματηρό θάνατό τους.
Ένα χρόνο πριν το Two Thousand Maniacs, o Herschell Gordon Lewis, ο επονομαζόμενος "godfather of gore" σόκαρε τα πλήθη με το κατακλυσμιαίο Blood Feast. Μέσα σε περίπου μια ώρα, ο αθεόφοβος ο Lewis, κατάφερε να βάλει τόσους ακρωτηριασμούς, τόσα ξεκοιλιάσματα και τόσο ψεύτικο αίμα, που αν προσθέσεις το σύνολο των ταινιών τρόμου όλων των προηγούμενων ετών δεν πλησιάζει καν την υπερβολή του Blood Feast. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι το Blood Feast ήταν και κανένα αριστούργημα, αφού το μηδαμινό μπάτζετ, οι αστείες ερμηνείες και τα μέτρια εφέ, έκαναν την ταινία συνολικά μέτρια, αλλά την καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού των b-movies. Με το Two Thousand Maniacs επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια του gore, έχοντας όμως μια πιο συγκεκριμένη οπτική. Πρώτα από όλα τα άλλα, στο Two Thousand Maniacs ο Lewis φαίνεται να έχει βελτιωθεί ως σκηνοθέτης, αφού καταφέρνει να παρουσιάσει αρκετά καλά ένα πλήθος εκκεντρικών χαρακτήρων, να δώσει καλό ρυθμό στην ταινία και να διατηρήσει μια παράλογη ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Επιπλέον, επειδή μάλλον ο Lewis αναγνώρισε το ακούσιο χιούμορ που έβγαζε το Blood Feast λόγω αφέλειας, το Two Thousand Maniacs είναι γεμάτο με ένα ιδιότροπο, κατάμαυρο, μακάβριο χιούμορ. Αυτή τη φορά ο Lewis αφήνει ελεύθερή μια αρρωστημένα σαρκαστική διάθεση που, εκτός από στοιχεία μακάβριας κωμωδίας, συνδυάζει την εκκεντρική πολυχρωμία, την kitsch αισθητική, την παράλογη ατμόσφαιρα και μια feel-good κατάχρηση υπερβολής και βίας. Η ταινία κρατά ένα ανατριχιαστικό ύφος, ενώ και οι κάποιες ανατροπές στην πλοκή προς το τέλος της ταινίας διατηρούν κάποιο επίπεδο αγωνίας και σασπένς. Η χρήση του slapstick gore, αν και πιο υποτονική σε σχέση με το Blood Feast που δεν σε άφηνε να πάρεις ανάσα, λειτουργεί αρκετά καλά, κι ακόμη και αν είναι προφανές πως το αίμα είναι ψεύτικο, καταφέρνει μερικές φορές να φτάνει σε νοσηρά επίπεδα. Το γενικότερο politically incorrect ύφος που έχει η ταινία γίνεται πολλές φορές προκλητικό, χαρίζοντας ένα σαρδόνιο τόνο στο τελικό αποτέλεσμα. Φυσικά, το Two Thousand Maniacs, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα, αφού είναι εμφανές πως οι ηθοποιοί δεν ξέρουν να ερμηνεύουν, ενώ και το σενάριο της ταινίας έχει αρκετές τρύπες. Πέρα όμως από τα εμφανή μειονεκτήματα της ταινίας, το συνολικό αποτέλεσμα είναι αρκετά εθιστικό, αφού ο χιουμοριστικός τόνος, η ύστερική εκκεντρικότητα, η ευρυματική ιδέα, η παρανοϊκή φύση των χαρακτήρων, το παιχνίδι με τα στερότυπα που αφορούν τον αμερικανικο νότο και η ωμή, ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθετική προσέγγιση του Lewis κάνουν το Two Thousand Maniacs μια απαραίτητη προβολή για τους απανταχού μπιμουβάδες.
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=nLuzFvTM0TU
http://www.imdb.com/title/tt0058694/
Υπόθεση: Έξι τουρίστες φτάνουν σε μια μικρή πόλη του αμερικάνικου νότου ως τιμώμενα πρόσωπα στην εορταστική επέτειο των 100 χρόνων από την εποχή που τα στρατεύματα των Βορείων κατέστρεψαν την μικρή αυτή πόλη. Οι τουρίστες αποκόπτωνται ο ένας από τον άλλο και αναγκάζονται να λάβουν μέρος σε κάποια νοσηρά παιχνίδια που θα οδηγήσουν στον αιματηρό θάνατό τους.
Ένα χρόνο πριν το Two Thousand Maniacs, o Herschell Gordon Lewis, ο επονομαζόμενος "godfather of gore" σόκαρε τα πλήθη με το κατακλυσμιαίο Blood Feast. Μέσα σε περίπου μια ώρα, ο αθεόφοβος ο Lewis, κατάφερε να βάλει τόσους ακρωτηριασμούς, τόσα ξεκοιλιάσματα και τόσο ψεύτικο αίμα, που αν προσθέσεις το σύνολο των ταινιών τρόμου όλων των προηγούμενων ετών δεν πλησιάζει καν την υπερβολή του Blood Feast. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι το Blood Feast ήταν και κανένα αριστούργημα, αφού το μηδαμινό μπάτζετ, οι αστείες ερμηνείες και τα μέτρια εφέ, έκαναν την ταινία συνολικά μέτρια, αλλά την καθιέρωσαν στη συνείδηση του κοινού των b-movies. Με το Two Thousand Maniacs επιστρέφει στα γνώριμα λημέρια του gore, έχοντας όμως μια πιο συγκεκριμένη οπτική. Πρώτα από όλα τα άλλα, στο Two Thousand Maniacs ο Lewis φαίνεται να έχει βελτιωθεί ως σκηνοθέτης, αφού καταφέρνει να παρουσιάσει αρκετά καλά ένα πλήθος εκκεντρικών χαρακτήρων, να δώσει καλό ρυθμό στην ταινία και να διατηρήσει μια παράλογη ατμόσφαιρα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Επιπλέον, επειδή μάλλον ο Lewis αναγνώρισε το ακούσιο χιούμορ που έβγαζε το Blood Feast λόγω αφέλειας, το Two Thousand Maniacs είναι γεμάτο με ένα ιδιότροπο, κατάμαυρο, μακάβριο χιούμορ. Αυτή τη φορά ο Lewis αφήνει ελεύθερή μια αρρωστημένα σαρκαστική διάθεση που, εκτός από στοιχεία μακάβριας κωμωδίας, συνδυάζει την εκκεντρική πολυχρωμία, την kitsch αισθητική, την παράλογη ατμόσφαιρα και μια feel-good κατάχρηση υπερβολής και βίας. Η ταινία κρατά ένα ανατριχιαστικό ύφος, ενώ και οι κάποιες ανατροπές στην πλοκή προς το τέλος της ταινίας διατηρούν κάποιο επίπεδο αγωνίας και σασπένς. Η χρήση του slapstick gore, αν και πιο υποτονική σε σχέση με το Blood Feast που δεν σε άφηνε να πάρεις ανάσα, λειτουργεί αρκετά καλά, κι ακόμη και αν είναι προφανές πως το αίμα είναι ψεύτικο, καταφέρνει μερικές φορές να φτάνει σε νοσηρά επίπεδα. Το γενικότερο politically incorrect ύφος που έχει η ταινία γίνεται πολλές φορές προκλητικό, χαρίζοντας ένα σαρδόνιο τόνο στο τελικό αποτέλεσμα. Φυσικά, το Two Thousand Maniacs, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί αριστούργημα, αφού είναι εμφανές πως οι ηθοποιοί δεν ξέρουν να ερμηνεύουν, ενώ και το σενάριο της ταινίας έχει αρκετές τρύπες. Πέρα όμως από τα εμφανή μειονεκτήματα της ταινίας, το συνολικό αποτέλεσμα είναι αρκετά εθιστικό, αφού ο χιουμοριστικός τόνος, η ύστερική εκκεντρικότητα, η ευρυματική ιδέα, η παρανοϊκή φύση των χαρακτήρων, το παιχνίδι με τα στερότυπα που αφορούν τον αμερικανικο νότο και η ωμή, ιδιοσυγκρασιακή σκηνοθετική προσέγγιση του Lewis κάνουν το Two Thousand Maniacs μια απαραίτητη προβολή για τους απανταχού μπιμουβάδες.
Trailer: http://www.youtube.com/watch?v=nLuzFvTM0TU
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πάντως, μπροστά στο ριμέικ, το πρωτότυπο μοιάζει με αριστούργημα!
