Universal Monsters

[Thor]

Οι ταινίες τρόμου της Universal των δεκαετιών του 1930-40 δεν ήταν οι πρώτες ταινίες τρόμου του κινηματογράφου, ούτε και οι πιο ποιοτικές, όμως η επιρροή τους είναι παρούσα ακόμα κα σήμερα με πλήθος σινεφίλ αναφορές, αντιγραφές ή παρωδίες. Θα ξεκινήσω το θέμα με αναφορά στις ταινίες της σειράς του Φρανκενστάιν που θεωρώ την καλύτερη και αντιπροσωπευτικότερη από αυτές τις σειρές ταινιών.

Ο Φρανκενστάιν αποτελεί ελεύθερη μεταφορά του γοτθικού μυθιστορήματος που έγραψε η Μέρι Σέλεϊ το 1818. Το κέντρο βάρους στις ταινίες της Universal πέφτει στο τέρας, με μια αντιμετώπιση που θυμίζει νεανική κωμωδία της δεκαετίας του ’80 το τέρας αρχικά γεννιέται σε έναν κόσμο που δεν το καταλαβαίνει και το φοβάται και ενώ αυτό αρχικά έχει καλές προθέσεις οι προθέσεις του παρεξηγούνται, ενώ όμως στη νεανική κωμωδία θα εύρισκε τη λύτρωση μέσω του έρωτα και όλα καλά εδώ ο κόσμος συνεχίζει να το καταδιώκει μέχρι να το σκοτώσει. Κάθε ταινία τελειώνει με το τέρας νεκρό για να αναστηθεί με μια προσχηματική δικαιολογία στην επόμενη. Οι ταινίες της σειράς ήταν οι:

Φρανκενστάιν (Frankenstein, 1931)


Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουέιλ (1889-1957)

Τέρας: Μπορίς Καρλόφ (1887-1969)

Δρ. Φρανκενστάιν (Χένρι): Κόλιν Κλάιβ (1900-1937)

Άλλοι Ηθοποιοί: Ντουάιτ Φράι (1899-1943, Φριτς ο καμπούρης βοηθός του Φρανκενστάιν), Έντουαρντ βαν Σλόαν (1882-1964, ο αφηγητής και ο δάσκαλος του Φρανκενστάιν)

Σχόλια: ο Φρανκενστάιν είναι μια πολύ καλή ταινία όχι μόνο για το είδος της. Η μορφή του Καρλόφ στο ρόλο του τέρατος είναι κλασική όπως αξιοπρόσεκτος είναι και ρόλος του Ντουάιτ Φράι σαν σατανικός καμπούρης βοηθός του τρελού επιστήμονα. Ο βαν Σλόαν που ήδη είχε παίξει στο Δράκουλα τον ρόλο του βαν Χέλσινγκ ουσιαστικά επαναλαμβάνει το ρόλο (όπως θα κάνει σε πολλές ταινίες της Universal). Αξιοπρόσεκτη και η σκηνή με το πλήθος που καταδιώκει το τέρας με τα τσαπιά και τις τσουγκράνες, μια κλασική σκηνή σε ανάλογες ταινίες.


Η νύφη του Φρανκενστάιν (Bride of Frankenstein, 1935)


Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουέιλ

Τέρας: Μπορίς Καρλόφ

Δρ. Φρανκενστάιν (Χένρι): Κόλιν Κλάιβ

Άλλοι Ηθοποιοί: Έλσα Λάντσεστερ (1902-1986, σαν Νύφη και σαν Μέρι Σέλεϊ), Έρνεστ Θέσιγκερ (1879-1961, δρ Πρετόριους, ανταγωνιστής του Φρανκενστάιν) Ντουάιτ Φράι (Καρλ, ο καμπούρης βοηθός του Πρετόριους)

Σχόλια: μια πολύ καλή ταινία, καλύτερη και από τον Φρανκενστάιν. Το βασικό καστ επαναλαμβάνει τους ρόλους του ξανά σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Γουέιλ που αρχικά δεν ήθελε να την σκηνοθετήσει. Η μοναδική ταινία της σειράς που το τέρας μιλάει.

Ο γιός του Φρανκενστάιν (Son of Frankenstein, 1939)


Σκηνοθεσία: Ρόουλαντ Β. Λι (1891-1975)

Τέρας: Μπορίς Καρλόφ

Δρ. Φρανκενστάιν (Βολφ): Μπάζιλ Ραθμπόουν (1892-1967)

Άλλοι Ηθοποιοί: Μπέλα Λουγκόζι (1882-1956, Ίγκορ ένας καμπούρης εγκληματίας που χρησιμοποιεί το Τέρας για τα εγκλήματά του), Λάιονελ Άτγουιλ (1885-1946, ο επιθεωρητής Κρόχ, φίλος του Φρανκενστάιν)

Σχόλια: Η τελική εμφάνιση του Καρλόφ στο Ρόλο του τέρατος είναι μια ενδιαφέρουσα αλλά κατώτερη από τις προηγούμενες ταινία. Στα συν η σύμπραξη Καρλόφ και Λουγκόζι (ο Λουγκόζι είχε αρνηθεί το ρόλο του Τέρατος στην πρώτη ταινία) και η εμφάνιση του Ραθμπόουν (του διασημότερου κινηματογραφικού Σέρλοκ Χολμς) στα μείον η αίσθηση επανάληψης και η απώλεια του ανθρωπινού χαρακτήρα του Τέρατος (πράγμα που θα συνεχιστεί στις επόμενες ταινίες της σειράς). Η παρωδία του Μελ Μπρουκς Φρανκενστάιν Τζούνιορ αντλεί υλικό από αυτές τις τρείς ταινίες.


Το φάντασμα του Φρανκενστάιν (Ghost of Frankenstein, 1942)


Σκηνοθεσία: Ερλ Κ. Κέντον (1896-1980)

Τέρας: Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ (1906-1973)

Δρ. Φρανκενστάιν (Λούντβιχ): σερ Σέντρικ Χάρντγουικ (1893-1964)

Άλλοι Ηθοποιοί: : Μπέλα Λουγκόζι (Ίγκορ), Λάιονελ Άτγουιλ (Δρ. Μπόμερ, βοηθός του Φρανκενστάιν),Ραλφ Μπελαμί (1904-1991, ο δικαστής)

Σχόλια: αλλαγή στο ρόλο του Τέρατος με τον Λον Τσάνεϊ που έγινε διάσημος με το ρόλο του Λυκάνθρωπου να συνεχίζει τη περιήγησή του σε ρόλους τεράτων. Η ταινία είναι πολύ κατώτερη από τις προηγούμενες παρά το καλό επιτελείο ηθοποιών.


Ο Φρανκενστάιν συναντά το Λυκάνθρωπο(Frankenstein meets the wolfman, 1943)


Σκηνοθεσία: Ρόι Γουίλιαμ Νιλ (1887-1946)

Τέρας: Μπέλα Λουγκόζι

Λυκάνθρωπος: Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ

Τρελός Επιστήμονας: Πάτρικ Νόουλς (1911-1995)

Άλλοι Ηθοποιοί: : Ιλόνα Μάσεϊ (1910-1974, Έλσα Φρανκενστάιν), Λάιονελ Άτγουιλ (Δήμαρχος), Μαρία Ουσπανσκάγια (1876-1949, Μαλέβα)

Σχόλια: ο Λουγκόζι τελικά παίζει το Τέρας μετά από 12 χρόνια και 4 ταινίες. Ο Τσάνεί ξαναγίνεται Λυκάνθρωπος σε μια ταινία με τη λογική 1 Τέρας = Λεφτά, 2 Τέρατα = περισσότερα Λεφτά. Σαν ταινία δεν έχει τα σεναριακά χάσματα της προηγούμενης αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τις πρώτες. Η σκηνή της μάχης μεταξύ Τέρατος και Λυκανθρώπου μπορεί να πάρει βραβείο χειρότερης κινηματογραφικής μάχης.


Το σπίτι του Φρανκενστάιν(House of Frankenstein, 1944)


Σκηνοθεσία Ερλ Κ. Κέντον

Τέρας: Γκλεν Στρέιντζ (1899-1973)

Λυκάνθρωπος: Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ

Δράκουλας: Τζον Καραντάιν (1906-1988)

Τρελός Επιστήμονας: Μπορίς Καρλόφ

Άλλοι Ηθοποιοί: :Λάιονελ Άτγουιλ (Αστυνόμος),Τζ. Κάρολ Νάις (1896-1973, ο καμπούρης βοηθός)

Σχόλια: προσθέτοντας και τον Δράκουλα στο τιμ έχουμε σαν αποτέλεσμα μια ταινία για τους φανατικούς του είδους. Στα συν η επιστροφή του Καρλόφ (έστω και σε άλλο ρόλο) και ο Δράκουλας του Καραντάιν.


Το σπίτι του Δράκουλα (House of Dracula, 1945)


Σκηνοθεσία Ερλ Κ. Κέντον

Τέρας: Γκλεν Στρέιντζ

Λυκάνθρωπος: Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ

Δράκουλας: Τζον Καραντάιν

Τρελός Επιστήμονας: Όνσλοου Στίβενς (1902-1977)

Άλλοι Ηθοποιοί: :Λάιονελ Άτγουιλ (Αστυνόμος),Τζέιν Άνταμς (η βοηθός του επιστήμονα – ναι έχει και αυτή καμπούρα – μάλλον θα ήταν στα προσόντα που ζητούσε η προκήρυξη)

Σχόλια: με το ίδιο βασικό καστ και με μόνη διαφορά το ότι ο επιστήμονας έχει γυναίκα βοηθό (με καμπούρα) ισχύει ότι ειπώθηκε και στην προηγούμενη (χωρίς τον Καρλόφ όμως).


Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τον Φρανκενστάιν (Abbott and Costello meet Frankenstein, 1948)


Σκηνοθεσία Τσαρλς Μπαρτον (1902-1981)

Τέρας: Γκλεν Στρέιντζ

Λυκάνθρωπος: Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ

Δράκουλας: Μπέλα Λουγκόζι

Άλλοι Ηθοποιοί: Μπαντ Άμποτ (1895-1974), Λου Κοστέλο (1906-1959), Βίνσεντ Πράις (1911-1993, Αόρατος Άνθρωπος)

Σχόλια: μετά από μερικές κατά λάθος κωμωδίες έχουμε μια εκ προθέσεως κωμωδία με τους Άμποτ και Κοστέλο να πρωταγωνιστούν ενώ ο Μπέλα Λουγκόζι επιστρέφει στο Ρόλο του Δράκουλα μετά από 17 χρόνια. Στην τελευταία σκινή ακούγεται ο Βίνσεντ Πράις σαν η φωνή του αόρατου ανθρώπου σαν ένα είδος διαφήμησης για την επόμενη ταινία του ντουέτου Οι Άμποτ και Κοστέλο συναντούν τον Αόρατο άνθρωπο.

 

[Thor]

Μια άλλη σειρά ταινιών που έδωσε αξιόλογες ταινίες ως την τελική συγχώνευσή της με τον Φρανκενστάιν ήταν η σειρά του Δράκουλα. Η πρώτη (ομώνυμη) ταινία προηγήθηκε της αντίστοιχης του Φρανκενστάιν και από κοινού με τον πρώτο Φρανκενστάιν δημιούργησαν το μύθο των ταινιών τεράτων της Universal. Και εδώ έχουμε μια χαλαρή μεταφορά ενός κλασικού γοτθικού μυθιστορήματος (αν και το μυθιστόρημα του Στόκερ είναι αρκετά νεώτερο από μυθιστόρημα της Σέλεϊ). Οι ταινίες είναι:

Δράκουλας (Dracula, 1931)

Σκηνοθεσία: Τοντ Μπράουνινγκ (1880-1962)

Δράκουλας: Μπέλα Λουγκόζι

Δρ. Βαν Χέλσινγκ: Έντουαρντ βαν Σλόαν

Άλλοι Ηθοποιοί: Ντουάιτ Φράι (ο Ρένφιλντ), Έλεν Τσάντλερ (1906-1965, Μίνα Χάρπερ), Φράνσις Ντέιντ (1910-1968, Λούσι)

Σχόλια: ο Δράκουλας είναι μια κλασική ταινία. Από τις πρώτες ομιλούσες ταινίες έχει κάποια προβλήματα με το συγχρονισμό του ήχου όμως και χάνει στη σύγκριση του με τον Φρανκενστάιν. Είναι η γνωστότερη ταινία του Λουγκόζι ο οποίος επιλέχθηκε για το ρόλο λόγω του ότι διαγνώστηκε με καρκίνο ο Λον Τσάνεϊ που ήταν η αρχική επιλογή. Όπως πολλές από τις πρώτες ομιλούσες αμερικάνικες ταινίες γυρίστηκε και ισπανόφωνη εκδοχή της ταινίας με τα ίδια σκηνικά και διαφορετικό καστ.

Δράκουλας- Ισπανόφωνη εκδοχή (Dracula, 1931)

Σκηνοθεσία: Τζορτζ Μέλφορντ (1877-1961)

Δράκουλας: Κάρλος Βιγιαρίας (1892-1976)

Δρ. Βαν Χέλσινγκ: Εδουαρδο Αροθαμένα (1877-1951)

Άλλοι Ηθοποιοί: Πάμπλο Αλβάρεθ Ρούμπιο (ο Ρένφιλντ), Λουπίτα Τοβάρ (1910-, Εύα), Κάρμεν Γερέρο (1911-, Λουθία)

Σχόλια: Αρκετά μεγαλύτερος σε διάρκεια ο ισπανόφωνός Δράκουλας είναι μια αρκετά καλή ταινία, ξεχασμένη όμως σε σχέση με αυτή του Μπέλα Λουγκόζι.

Η κόρη του Δράκουλα (Draculaʼs daughter, 1936)

Σκηνοθεσία: Λάμπερτ Χίλιερ (1893-1969)

Μαρία Ζελέσκα (Η κόρη του Δράκουλα): Γκλόρια Χόλντεν (1908-1991)

Δρ. Βαν Χέλσινγκ: Έντουαρντ βαν Σλόαν

Άλλοι Ηθοποιοί: Ότο Κρούγκερ (1885-1974, ο γιατρός της Ζελέσκα), Ίρβιν Πίτσελ (1891-1954, ο βοηθός της Ζελέσκα)

Σχόλια: Η κόρη του Δράκουλα γυρίστηκε μετά την επιτυχία του σίκουελ του Φρανκενστάιν το 1935. Δεν φτάνει το επίπεδο της κόρης του Φρανκενστάιν αλλά βλέπεται ακόμα ευχάριστα. Είναι η πρώτη ταινία που συνδέει ένα θηλυκό βρικόλακα με λεσβιακά υπονοούμενα. Από το αρχικό καστ του Δράκουλα μόνο ο βαν Σλόαν επιστρέφει στο ρόλο του βαν Χέλσινγκ μόνο που εδώ ονομάζεται Βον Χέλσινγκ.

Ο γιός του Δράκουλα (Draculaʼs son, 1943)

Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Σιοντμάκ (1900-1973)

Κόμης Αλουκάρντ (Δράκουλας): Λον Τσάνεϊ τζούνιορ

Άλλοι Ηθοποιοί: Τζ. Έντουαρντ Μπρόμμπεργκ (1903-1951, ο δρ. Λάζλο, κυνηγός βρικολάκων), Έβελιν Άνκερς (1918-1985)

Σχόλια: ο γιος του Δράκουλα είναι σήμερα γνωστός για τη συμμετοχή του Λον Τσάνεϊ τζούνιορ που κατά τη δεκαετία του 40 πέρασε από όλους σχεδόν τους ρόλους τεράτων της Universal. Ακόμα είναι η πρώτη ταινία όπου ο βρικόλακας μεταμορφώνεται σε νυχτερίδα. Η τελευταία αυτόνομη ταινία με το Δράκουλα της Universal. Μετά ο Δράκουλας συγχωνεύεται με τον Φρανκενστάιν και το Λυκάνθρωπογια τρεις ακόμα ταινίες.

Το σπίτι του Φρανκενστάιν(House of Frankenstein, 1944)

 


Το σπίτι του Δράκουλα (House of Dracula, 1945)

 


Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τον Φρανκενστάιν (Abbott and Costello meet Frankenstein, 1948)

Λεπτομέρειες γι αυτές τις τρεις ταινίες στο ποστ Νο1

 

[exetlaios]

Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα SON OF FRANKENSTEIN + BRIDE OF FRANNKENSTEIN,

είναι από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Ιδίως ο "αστυνομικός" Lionell Atwill (με το ξύλινο χέρι) στο SON OF ... είναι εμβληματικός χαρακτήρας.

 

[Thor]

Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα SON OF FRANKENSTEIN + BRIDE OF FRANNKENSTEIN, είναι από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.

Ιδίως ο "αστυνομικός" Lionell Atwill (με το ξύλινο χέρι) στο SON OF ... είναι εμβληματικός χαρακτήρας.

συμφωνώ αλλά μην ξεχνάς και την It's alive σκηνη του Κόλιν Κλάιβ στον 1ο Φρανκενστάιν και την Children of the night

του Λουγκόζι στο Δράκουλα

 

[Aardvark]

Bluray Μοnsters Collection,ασπρομαυρες ταινιες σε HD αναλυση,γιατι οχι..Οτι καλυτερο για τους Φανς που θελουν το καλυτερο!

 

 

 

[Freud]

Πολύ καλό κείμενο, αλλά πρέπει να γίνει μια αναφορά και στα υπόλοιπα τέρατα της Universal κάποια στιγμή.

 

[Thor]

Οι Λυκάνθρωποι

Πολύ καλό κείμενο, αλλά πρέπει να γίνει μια αναφορά και στα υπόλοιπα τέρατα της Universal κάποια στιγμή.

Έφτασέ!!!

Ο Λυκάνθρωπος είναι άλλη μια δημοφιλής και με μεγάλη επιρροή στο είδος σειρά ταινιών. Η διαφορά του με τις προηγούμενες δυο σειρές που έχω προαναφέρει (Δράκουλας και Φρανκενστάιν) είναι ότι οι ταινίες δεν βασίζονται σε προγενέστερο λογοτεχνικό υλικό αλλά είναι πρωτότυπες ιστορίες των σεναριογράφων της Universal εμπνευσμένες από διάφορους μεσαιωνικούς κεντροευρωπαϊκούς θρύλους. Η υπόθεση κάθε ταινίας αφορά κάποιον αθώο ταξιδιώτη που δέχεται επίθεση από έναν λυκάνθρωπο και στη συνεχεία με τρόμο ανακαλύπτει ότι πλέον και ο ίδιος είναι φορέας της κατάρας του λυκανθρώπου. Οι ταινίες είναι:

Ο Λυκάνθρωπος του Λονδίνου (Werewolf of London, 1935)

Σκηνοθεσία: Στιούαρτ Γουόλκερ (1888-1941)

Λυκάνθρωπος/Δρ Γκλέντον: Χένρι Χαλ (1890-1977)

Άλλοι Ηθοποιοί: Γουόρνερ Όλαντ (1879-1938, ο αρχικός Λυκάνθρωπος/Δρ Γιογκάμι), Βαλερί Χόμπσον (1917-1998, Λίζα Γκλέντον, σύζυγος του Δρ Γκλέντον),

Σχόλια: ο Λυκάνθρωπος του Λονδίνου ήταν η μέινστριμ αμερικάνικη ταινία με θέμα το θρύλο του Λυκάνθρωπου. Ο Βασικός σκελετός του σεναρίου θα επαναληφθεί έξι χρόνια αργότερα στο Λυκάνθρωπο με τον Λον Τσάνεϊ τζ. Σήμερα θεωρείται ένα κλασικό δείγμα ταινίας γοτθικού τρόμου στην εποχή της όμως δεν ήταν εισπρακτική επιτυχία, εν μέρει και λόγω της ομοιότητάς της σε ορισμένα σημεία (κυρίως στις σκηνές μεταμόρφωσης του τέρατος) με την ταινία Δρ Τζέκυλ και κύριος Χάιντ του 1932 (Paramount), πράγμα που εξηγεί την απουσία άμεσου σικουελ.

Λυκάνθρωπος (Wolfman, 1941)

Σκηνοθεσία: Τζορτζ Βάγκνερ (1894-1984)

Λυκάνθρωπος/Λάρυ Τάλμποτ: Λον Τσάνεϊ τζούνιορ

Άλλοι Ηθοποιοί: Μπέλα Λουγκόζι (Μπέλα, ο αρχικός Λυκάνθρωπος), Κλοντ Ρέινς, (1889-1967, σερ Τζον Τάλμποτ, πατέρας του Λάρυ), Ραλφ Μπελαμί (συνταγματάρχης Μόντφορντ), Έβελιν Άνκερς, Μαρία Ουσπενσκάγια (Μαλέβα)

Σχόλια: Η δεύτερη προσπάθεια της Universal να γυρίσει ένα επιτυχημένο (εμπορικά) Λυκάνθρωπο ήταν πιο επιτυχημένη από την πρώτη. Με ένα all star cast που περιλαμβάνει ηθοποιός με ποιοτικό στάτους αλλά και τον θρύλο Μπέλα Λουγκόζι και πρωταγωνιστή έναν άγνωστο ηθοποιό τον Λον Τσανεϊ τζ., γιο του θρυλικού Λον Τσάνεϊ (1883-1930), τον πρώτο σταρ ταινιών τρόμου. Οι σκηνές μεταμόρφωσης παραπέμπουν σε αυτές της προηγούμενης ταινίας (και μέσω αυτής στο Δρ Τζέκυλ και κύριος Χάιντ). Η ταινία ήταν επιτυχία, ο Λον Τσάνεϊ Τζούνιορ έγινε και ο ίδιος σταρ ταινιών τρόμου (αν και ποτέ δεν έφτασε την ποιότητα του πατέρα του) και πέρασε από μια σειρά ρόλους τεράτων για την Universal (Φρανκενστάιν, Δράκουλας, Μούμια κτλ), ο Wolfman συγχωνεύθηκε αρχικά με τον Φρανκενστάιν και στη συνέχεια και με τον Δράκουλα. Το 2010 στους κινηματογράφους βγήκε το (κατά πολύ κατώτερό του) ριμέικ με τον Μπενίσιο ντελ Τόρο.

Ο Φρανκενστάιν συναντά το Λυκάνθρωπο (Frankenstein meets the wolfman, 1943)


Το σπίτι του Φρανκενστάιν (House of Frankenstein, 1944)

Το σπίτι του Δράκουλα (House of Dracula, 1945)

Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τον Φρανκενστάιν (Abbott and Costello meet Frankenstein, 1948)

Αυτές οι τέσσερις ταινίες, συνέχειες του Wolfman με συγχώνευση και άλλων σειρών (του Φρανκενστάιν μετά το Frankenstein meets the wolfman, ενώ στο House of Frankenstein προστίθεται στην παρέα και ο Δράκουλας. Τελικά στο φινάλε του Abbott and Costello meet Frankenstein κάνει την εμφάνιση του και ο αόρατος άνθρωπος. Σε όλες τις ταινίες ο Λυκάνθρωπος είναι ο Λάρυ Τάλμποτ του Λον Τσάνεϊ τζούνιορ.


Η Λυκάνθρωπος του Λονδίνου (She-wolf of London, 1946)

Σκηνοθεσία: Ζαν Γιαρμπρόου (1901-1975)

Λυκάνθρωπος/Φίλις Άλενμπι: Τζουν Λόκχαρτ (1925-)

Άλλοι Ηθοποιοί: Ντόν Πορτερ (1912-1997, Μπάρι Λάνφιλντ, ο μνηστήρας της Φίλις), Σάρα Χέιντεν (1898-1981, Μάρθα Γουίντροπ, θεία της Φίλις).

Σχόλια: Μια πλούσια ορφανή γυναίκα που μένει με τη θεία της αρχίζει να υποψιάζεται ότι μια παλιά κατάρα που φαίνεται να βαρύνει την οικογένειά της είναι η αιτία πίσω από μια σειρά φόνων που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή όπου βρίσκεται το σπίτι τους. Δεν σχετίζεται με κάποια από τις προηγούμενες ταινίες, δεν βλέπουμε την λυκάνθρωπο ποτέ στη σκηνή και αποτελεί μια απόπειρα της Universal να κάνει μια ταινία υπαινικτικού τρόμου, που έγινε της μόδα τη δεκαετία του 40 από τον Ζακ Τουρνέ. Δεν είναι αποτυχία αλλά ούτε και αριστούργημα.

...συνεχίζεται

 

[Freud]

Σέβας!

 

[Thor]

Ο Αόρατος Άνρωπος

Ο Αόρατος άνθρωπος, ένα κλασικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας γραμμένο από τον μάστορα του είδους Χ. Τζ. Γουέλς (1866-1946), αποτέλεσε την αφορμή για άλλη μια σειρά ταινιών.

Ο Αόρατος Άνθρωπος (The invisible man, 1933)

Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γουέιλ

Αόρατος Άνθρωπος (Τζακ Γκρίφιν): Κλοντ Ρέινς

Άλλοι Ηθοποιοί: Γκλόρια Στιούαρτ (1910-2010, Φλόρα Κράνλεϊ, η μνηστή του Δρ Γκρίφιν), Ούνα Οʼ Κόνορ (1880-1959, η ξενοδόχος όπου μένει ο Αόρατος Άνθρωπος στην αρχή της ταινίας), ακόμα σε πολύ μικρούς ρόλους οι Ντουάιτ Φράι και Τζον Καραντάιν

Σχόλια: Μετά την επιτυχία του Φρανκενστάιν οι παραγωγοί ζητούσαν ένα σίκουελ. Ο σκηνοθέτης του Τζέιμς Γουέιλ δεν ήθελε να το γυρίσει και αντιπρότεινε μια διασκευή του Αόρατου Ανθρώπου. Η ταινία με πρωταγωνιστή τον άγνωστο τότε Κλοντ Ρέινς (στην πρώτη του Αμερικάνικη ταινία) είναι αριστούργημα στο είδος της και τα εφέ της είναι εντυπωσιακά για ταινία του 1933. Οι κινηματογραφόφιλοι της γενιάς μου θα θυμούνται την συμπρωταγωνίστρια Γκλόρια Στιούαρτ (που και αυτή κάνει το ντεμπούτο της εδώ) από τον Τιτανικό. Μια must see ταινία για τους λάτρεις του κλασικού κινηματογράφου. Ακολουθήθηκε από μια σειρά από συνέχειες τη δεκαετία του 1940 κατά πολύ κατώτερες της πρώτης.

Η επιστροφή του Αόρατου Ανθρώπου (The invisible man returns, 1940)

Σκηνοθεσία: Τζο Μέι (1880-1954)

Αόρατος Άνθρωπος (Τζέφρι Ράντκλιφ): Βίνσεντ Πράις

Τρελός επιστήμονας (Δρ Φρανκ Γκρίφιν): Τζον Σάτον (1908-1963)

Άλλοι Ηθοποιοί: σερ Σέντρικ Χάρντγουικ (Ρίτσαρντ Κομπ, ο ξάδερφος του Ράντκλιφ).

Σχόλια: 7 χρόνια μετά την πρώτη ταινία, η Universal βγάζει την δεύτερη ταινία της σειράς η οποία είναι περισσότερο αστυνομική και λιγότερο τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας από την πρώτη. Δεν είναι κακή, αλλά συγκρινόμενη με την πρώτη χάνει κατά κράτος. Αποτελεί την πρώτη ταινία φαντασίας στην καριέρα του Βίνσεντ Πράις, ενός ηθοποιού συνδεμένου με το είδος. Αν και υποτίθεται βασισμένο στο έργο του Γουέλς δεν έχει καμία σχέση με αυτό.

Η Αόρατη Γυναίκα (The invisible woman, 1940)

Σκηνοθεσία: Α. Έντουαρντ Σάδερλαντ (1895-1974)

Αόρατος Άνθρωπος (Κίτι Κάρολ): Βιρτζίνια Μπρους (1910-1982)

Τρελός επιστήμονας (Δρ Γκιμπς): Τζον Μπάριμορ (1882-1942)

Σχόλια: Το ίδιο έτος με την επιστροφή του Αόρατου Ανθρώπου εμφανίζεται και η Αόρατη Γυναίκα, με σαφώς πιο κωμικό προσανατολισμό και χωρίς καμία σύνδεση με τις προηγούμενες ταινίες της σειράς.

Ο Αόρατος Πράκτορας (The invisible agent, 1942)

Σκηνοθεσία: Έντουιν Λ. Μαρίν (1889-1951)

Αόρατος Άνθρωπος (Φρανκ Ρέιμοντ, εγγονός του Τζακ Γκρίφιν): Τζον Χαλ (1915-1979)

Άλλοι Ηθοποιοί: Ιλόνα Μάσεϊ (Μαρία Σόρενσον, Βρετανίδα κατάσκοπος και συνεργάτης του Ρέιμοντ), Πίτερ Λορέ (1904-1964, βαρόνος Ικίτο, Ιάπωνας κατάσκοπος), σερ Σέντρικ Χάρντγουικ (Στάουφερ, Γερμανός Κατάσκοπος), Κέγε Λουκ (1904-1991)

Σχόλια: Ενώ οι ΗΠΑ έχουν μπει στον Βʼ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυκλοφορεί αυτή η καθαρά προπαγανδιστική ταινία με θέμα την προσπάθεια Ιαπώνων και Γερμανών να αποκτήσουν τη φόρμουλα του Δρ Γκρίφην, ενώ Αμερικάνοι και Βρετανοί προσπαθούν να τους αποτρέψουν. Έχει πάντως ενδιαφέροντες πρωταγωνιστές.

Η εκδίκηση του Αόρατου Ανθρώπου (The invisible manʼs revenge, 1944)

Σκηνοθεσία: Φορντ Μπέμπε (1888-1978)

Αόρατος Άνθρωπος (Ρόμπερτ Γκριφιν): Τζον Χαλ

Τρελός επιστήμονας (Δρ Ντούρι): Τζον Καραντάιν

Άλλοι Ηθοποιοί: Έβελιν Άνκερς.

Σχόλια: Ο Τζον Χαλ είναι ξανά ο Αόρατος Άνθρωπος αλλά το όνομά του είναι διαφορετικό από την προηγούμενη ταινία. Μάλλον αδιάφορη ταινία που προσπαθεί να γυρίσει το μύθο στην αφετηρία του (ο εγκληματικός αόρατος άνθρωπος που αποτελεί απειλή για την κοινωνία)

Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τον Φρανκενστάιν (Abbott and Costello meet Frankenstein, 1948)

Το διάσημο κωμικό ντουέτο αρχίζει να παρωδεί τα κλασικά τέρατα της Universal. Σε αυτή την ταινία επικεντρώνεται στους Φρανκενστάιν, Δράκουλα και Λυκάνθρωπο, όμως στο φινάλε εμφανίζεται (μάλλον ακούγεται) ο Αόρατος Άνθρωπος με τη φωνή του Βίνσεντ Πράις.

Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τον Αόρατο Άνθρωπο (Abbott and Costello meet the Invisible Man, 1951)

Σκηνοθεσία: Τσαρλς Λαμόντ (1895-1993)

Αόρατος Άνθρωπος (Τόμι Νέλσον): Άρθουρ Φράνς (1920-2006)

Τρελός επιστήμονας (Δρ Γκρέι): Γκαβέν Μουάρ (1900-1972)

Άλλοι Ηθοποιοί: Μπαντ Άμποτ, Λου Κοστέλο, Νάνσι Γκιλντ (1925-1999).

Σχόλια: Το υποχρεωτικό πέρασμα και του Αόρατου Ανθρώπου από τις ταινίες των Άμποτ και Κοστέλο είναι ουσιαστικά ένα κωμικό ριμέικ της ταινίας η Επιστροφή του Αόρατου Ανθρώπου, όπου φυσικά την παράσταση κλέβουν οι Άμποτ και Κοστέλο.

 

[Thor]

Μούμιες!!!

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 η Universal επιθυμώντας να εκμεταλλευτεί το ενδιαφέρον του κοινού για την πρόσφατη σχετικά ανακάλυψη του ασύλητου (σχετικά) τάφου του Τουταγχαμών και τις ιστορίες σχετικά με την υποτιθέμενη κατάρα του προγραμμάτισε να γυρίσει μια σχετική ταινία. Αν και λογοτεχνικά ιστορίες με μούμιες που ζωντάνευαν υπήρχαν επί ένα αιώνα, (με χαρακτηριστικά παραδείγματα το πρώιμο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας της Τζέιν Σ. Λούντον (1807-1859) «Η μούμια ή Μια ιστορία του 22ου αι.» (1927) ή το μυθιστόρημα του Μπραμ Στόκερ (1847-1912) «Το κόσμημα των 7 αστεριών» (1903) ) η υπόθεση της ταινίας ήταν πρωτότυπη, αν και κάποιες ιδέες προερχόταν από το μυθιστόρημα του Στόκερ. Στη συνέχεια στις αρχές της δεκαετίας του 1940 γυρίστηκαν μια σειρά από ταινίες που αν και θεωρούνται συνέχειες της πρώτης ταινίας στην πραγματικότητα αποτελούν διασκευή της. Οι ταινίες ήταν:

Η Μούμια (The Mummy, 1932)

Σκηνοθεσία: Καρλ Φρόιντ (1890-1969)

Μούμια (Ιμχοτέπ): Μπορίς Καρλόφ

Αρχαιολόγος (Φρανκ Γουέμπλ): Ντέιβιντ Μάνερς (1900-1998)

Αρχαιολόγος (Τζόζεφ Γουέμπλ): Άρθουρ Μπάιρον (1872-1943)

Άλλοι Ηθοποιοί: Ζίτα Γιόχαν (1904-1993, Έλεν Γκρόβενσορ/Ανκ-ες-εν-Αμόν, το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου του Ιμχοτέπ αλλά και του Φ. Γουέμπλ), Έντουαρντ βαν Σλόαν (Δρ Μιούλερ, ένας Βαν-Χελσινγκοειδής ρόλος από αυτούς που ο βαν Σλόαν είχε ειδικευτεί)

Σχόλια: σκηνοθετημένη από τον Φρόιντ που είχε διαπρέψει σαν διευθυντής φωτογραφίας σε ταινίες του γερμανικού εξπρεσιονισμού αλλά και προγενέστερες ταινίες της Universal, η Μούμια είναι αναμφίβολα μια από τις καλύτερες ταινίες της σειράς. Ο Μπορίς Καρλόφ ερμηνεύει ξανά ένα ρόλο τέρατος, η Ζίτα Γίοχαν γοητευτική και μυστηριώδης δεν είναι απλά άλλη μια screaming queen, ενώ η ατμόσφαιρα της ταινίας λειτουργεί ικανοποιητικά ακόμα και σήμερα.

Το χέρι της Μούμιας (The Mummyʼs hand, 1940)

Σκηνοθεσία: Κρίστι Καμπέιν (1888-1950)

Μούμια (Κχαρίς): Τομ Τάιλερ (1903-1954)

Αρχαιολόγος (Στιβ Μπάνινγκ): Ντικ Φοράν (1910-1979)

Άλλοι Ηθοποιοί: Πέγκι Μόραν (1918-2002, Μάρθα Σολβάνι, το κορίτσι σε κίνδυνο), Τζορτζ Ζουκό (1886-1960, Δρ Αντοχέμπ, άλλος ένας Βαν-Χελσινγκοειδής ρόλος που λειτουργεί και σαν αφηγητής της ιστορίας του Κχαρίς), Γουάλας Φορντ (1898-1966, Μπέιμπ Τζένσον, κωμικό σάιντκικ του αρχαιολόγου)

Σχόλια: Οχτώ χρόνια μετά το υποτιθέμενο σίκουελ (αν και είναι περισσότερο ένα χαλαρό ριμέικ) γυρίζεται από έναν από τους πιο εργατικούς σκηνοθέτες του αμερικάνικου κινηματογράφου. Είναι αρκετά κατώτερη από την προηγούμενη, όχι όμως και σκουπίδι. Τα ποιο γνωστά μέλη του καστ είναι οι καρατερίστες Ζουκό και Φορντ. Οι επόμενες ταινίες της σειράς βασίζονται σε αυτήν την ταινία.

Ο τάφος της Μούμιας (The Mummyʼs tomb, 1942)

Σκηνοθεσία: Χάρολντ Γιάνγκ (1897-1972)

Μούμια (Κχαρίς): Λον Τσάνεϊ τζούνιορ

Αρχαιολόγος (Στιβ Μπάνινγκ): Ντικ Φοράν

Άλλοι Ηθοποιοί: Ελίζ Νοξ (1917-2012, Ισομπέλ Έβανς, το κορίτσι σε κίνδυνο), Τζορτζ Ζουκό ( Δρ Αντοχέμπ), Γουάλας Φορντ (1898-1966, Μπέιμπ Χάντσον, κωμικό σάιντκικ του αρχαιολόγου)

Σχόλια: Δυο χρόνια μετά την προηγούμενη ταινία, ο Στιβ Μπάνινγκ (και ο Κχαρίς) μεταφέρουν τη δράση τους στις ΗΠΑ σε μια αδιάφορη ταινία με μοναδικό ατού την παρουσία του θρυλικού Λον Τσάνεϊ τζούνιορ στο ρόλο της μούμιας για πρώτη φορά.

Το φάντασμα της Μούμιας (The Mummyʼs ghost, 1944)

Σκηνοθεσία: Ρέτζιναλντ λε Μποργκ (1902-1989)

Μούμια (Κχαρίς): Λον Τσάνεϊ τζούνιορ

Αρχαιολόγος (Δρ Νόρμαν): Φρανκ Ρέιτσερ (1875-1965)

Άλλοι Ηθοποιοί: Τζον Καραντάιν (Γουσούφ Μπέη), Ρόμπερτ Λόουερι (1913-1971, Τομ Χέρβεϊ, ο ηρωικός νέος), Ράμσεϊ Άμες (1919-1998, Αμίνα Μανσόρι/Ανάκα, το κορίτσι μετεμψύχωση της αιγύπτιας πριγκίπησσας), Τζορτζ Ζουκό ( Δρ Αντοχέμπ)

Σχόλια: Με μια ιστορία που τοποθετείται 30 χρόνια μετά την προηγούμενη ταινία αυτή η ταινία επιστρατεύει και τον καρατερίστα Τζον Καραντάιν για να δώσει ζωή σε ένα ήδη κουρασμένη σειρά.

Η κατάρα της Μούμιας (The Mummyʼs curse, 1944)

Σκηνοθεσία: Λέσλι Γκούντγουινς (1899-1969)

Μούμια (Κχαρίς): Λον Τσάνεϊ τζούνιορ

Μούμια (Ανάκα): Βιρτζίνια Κριστίν (1920-1996)

Αρχαιολόγος (Δρ Ζαντάαμπ): Πίτερ Κόε (1918-1993)

Αρχαιολόγος (Δρ Χάλσεϊ): Ντένις Μουρ (1908-1964)

Άλλοι Ηθοποιοί: Χολμς Χέρμπερτ (1882-1956, Δρ Κούπερ), Κουρτ Κατς (1896-1958, Καχούν Τζο)

Σχόλια: Μόλις 6 μήνες μετά την προηγούμενη η Universal κυκλοφόρησε τη νέα ταινία με τη μούμια που σηματοδοτεί την τελευταία εμφάνιση του Λον Τσάνεϊ τζούνιορ στο ρόλο. Η ταινία είναι λίγο καλύτερη από την προηγούμενη αλλά τα περιθώρια εκμετάλλευσης της ιστορίας έχουν εξαντληθεί. Η επόμενη ταινία θα έρθει μετά από 11 χρόνια.

Ο Άμποτ και ο Κοστέλο συναντούν τη Μούμια (Abbot and Costello meet the Mummy, 1955)

Σκηνοθεσία: Τσαρλς Λαμοντ

Μούμια (Κλαρίς): Έντι Πάρκερ (1900-1960)

Αρχαιολόγος (Δρ Ζούμερ): Κουρτ Κατς

Άλλοι Ηθοποιοί: Μαντ Άμποτ, Λου Κοστέλο, Μαρί Γουίντσορ (1919-2000, Μαντάμ Ροντρού, μια δυναμική γυναίκα, έτσι για αλλαγή)

Σχόλια: Καθαρά κωμική προσέγγιση της ιστορίας με μια μούμια που ονομάζεται Κλαρίς (αντί για Κχαρίς). Έμελλε να είναι η τελευταία ταινία του δίδυμου Άμποτ και Κοστέλο για την Universal.