Omenforever
RetroMasteR
- Joined
- 26 Mαϊ 2006
- Μηνύματα
- 1.933
- Αντιδράσεις
- 1.174
Σημαντική Υπενθύμιση: Είμαι ένας απλός αρχάριος της μεταλλικής σκηνής, ένας ταπεινός μαθητής του Μεταλλικού ήχου και έτσι θα μείνω. (Έχω καλό δάσκαλο βέβαια αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία… χεχε)
Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ανέβηκα το Σάββατο σωματικά και ψυχικά κουρασμένος και αυτό φοβάμαι ότι θα αντανακλαστεί λίγο και στις εντυπώσεις μου.
Ήμουν στο An αρκετή ώρα πριν ανοίξει και πρόλαβα τους Titan Force πάνω σε δοκιμές ήχου με τον αεικίνητο Τύραννο να τρέχει σαν τρελός πάνω κάτω. Φοβερή περσόνα ο τύπος, φιλικός και προσιτός με όλους. Εντελώς έξω-καρδιά άνθρωπος.
Η αυλαία άνοιξε με τους νεολαίους Stormbringer. Τα παλληκάρια δεν υπάρχουν. Ξερά. Ιδανικό ξεκίνημα σε power/epic ύφος.
Ακολούθησαν οι Darkest Era… Λοιπόν αν πάρω κανένα ματσούκι-σφυρί του Θορ και αρχίσω και βαράω τώρα θα φταίω; Πήξαμε στο Mετα-Βικινγκο-Κελτοειδo-Δρυΐδικό μέταλλο, νισάφι… Σαν παιδιά ήταν υπέροχοι πάντως, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον μπασίστα τους, ο οποίος πούλαγε το cd τους -δίκην έγχρωμου πωλητή- για να μαζέψει λεφτά για την επιστροφή τους, από ότι μου είπε. Και οι συμπατριώτισσες του στην κιθάρα και τα ντραμς, ομορφούλες, αλλά όχι του τύπου μου.
Για τους Etrus Grave παραπέμπω στην άποψη μου για τους Dark Quarterer στο περσινό thread. Άθλιοι, nuff said.
Μετά από την εγκληματική(να συλληφθούν πάραυτα) -κατʼ εμέ- εμφάνιση των παραπάνω, οτιδήποτε και να εμφανιζόταν θα ήταν μάννα εξ ουρανού. Πόσο μάλλον όταν αυτοί ήταν οι Reflection(παντελώς άγνωστοι για μένα μέχρι τότε) οι οποίοι έδειραν σε ξέφρενο power ρυθμό. Φοβερή μορφή ο τραγουδιστής που γούσταρε τρελά την όλη φάση. Πάει να γίνει θεσμός κάθε χρόνο να παίζεται το Battle Hymns. Φέτος το έπαιξαν αυτοί οι κύριοι, προκαλώντας πανικό όπως και οι Airged Lamh πέρυσι.
Την σκυτάλη παρέλαβαν(έτσι το κλισέ) οι Isole… Doom φάση που μας «καταδίκασε»(το πιάσατε έτσι; Ε; E; ) O χρόνος επιμηκύνθηκε… πολύ… πάρα πολύ… Και αναπολήσαμε τους ξέφρενους ρυθμούς τον Reflection… Και πήγαμε για ύπνο…
Όταν ξυπνήσαμε την σκηνή είχαν καταλάβει κάτι κύριοι προχωρημένης ηλικίας, οι επίσης άγνωστοι μου Emerald. Ήταν η προσωπική μου αποκάλυψη για φέτος(Πέρυσι ήταν οι αμίμητοι Sentinel Beast). Φοβερές power πενιές με τον απάλευτο τραγουδιστή τους να δίνει ρέστα. Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω: Ο τύπος στα σόλο «οπισθοχωρούσε» κοντά στα ηχεία και περίμενε υπομονετικά σε μία στάση Κούρου και όταν ήταν να μπει, κυριολεκτικά ΧΥΝΟΤΑΝ στη σκηνή εκτός εαυτού και έχωνε τρελά. Δυστυχώς η ορμή του είχε και λίγα παρατράγουδα… Σε μια φάση, ορμάει στο πλήθος, σκοντάφτει και χτυπάει μια κοπέλα, της ζητάει συγγνώμη και μετά από λίγο της προσφέρει ιπποτικά το περιβραχιόνιο του. Μετά από λίγο, σε μία οπισθοχώρηση τρώει τη σαβούρα της χρονιάς. Εξαφανίζεται για λίγα δευτερόλεπτα, και επανέρχεται δριμύτερος. Παρέσυρε και ένα τμήμα των ντραμς στην πτώση του. Ε, και στο τέλος έπεσε και μία από μόνος του για πλάκα. Πέρα από τα ευτράπελα, μιλάμε για μια φοβερή μπάντα που έβαλε φωτιά στην υπόγα.
Η νύχτα έμπαινε στην κορύφωσή της. Οι απόλυτα CULT μορφές Crush ξεσήκωσαν τον λαό με τα έπη τους. Ο τραγουδιστής μπορεί εξωτερικά να μοιάζει με προϊστάμενο σε δημόσια υπηρεσία αλλά όταν αρχίζει να τραγουδάει το εννοεί. Είχαν πολύ πλάκα οι εκφράσεις που έπαιρνε όταν σπαζόταν με τον, ομολογουμένως, ολίγον προβληματικό ήχο. Άπαιχτοι πάντως. Kingdom of the Kings και Unborn, τι να λέμε τώρα. Ξέρουμε ποιος ήταν ο τύπος στο κοινό που φώναζε στον τραγουδιστή «Σκίσʼ τους Άρχοντα του Σκότους!» ή κάτι τέτοιο; Πέθανα στο γέλιο…
Και ήρθε η ώρα των Titan Force. Δε σηκώνει πολλά λόγια η φάση. Οι τύποι έχουν κομματάρες και κάποια λιγότερο καλά τραγούδια με ορισμένες αδυναμίες στο στήσιμο. Όπως και να έχει, εκτέλεσαν το ρεπερτόριο τους άψογα, για δύο ώρες παρακαλώ. Πραγματικά ΤΕΛΕΙΑ απόδοση, πόσα συγκροτήματα μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Ο Τύραννος στο τέλος έδειχνε φρέσκος σαν να μπορούσε να κάνει όλο το σόου από την αρχή. Master of Disguise, Chase your Dreams, New Age Rebels… και μόνο για αυτούς τους ΥΜΝΟΥΣ άξιζαν μεγαλύτερη αναγνώριση στο Μεταλλικό στερέωμα.
Γενικά ήταν μια πολύ όμορφη μέρα, εννιάμιση ώρες μουσικής. Μακάρι να μπορούσα να τις χαρώ περισσότερο. Του χρόνου πάντως θα προσπαθήσω να είμαι και τις δύο μέρες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μάνο(Battleroar) χωρίς τον οποίο δε θα ήταν δυνατό να υπάρξει αυτό το φεστιβάλ. Κατάφερα να του αποσπάσω και λίγες πληροφορίες: Του χρόνου σημαδεύει Savage Grace, και αν δεν κάτσει κάτι άλλο ίσως δούμε και τους Jag Panzer.
Λοιπόν έχουμε και λέμε. Ανέβηκα το Σάββατο σωματικά και ψυχικά κουρασμένος και αυτό φοβάμαι ότι θα αντανακλαστεί λίγο και στις εντυπώσεις μου.
Ήμουν στο An αρκετή ώρα πριν ανοίξει και πρόλαβα τους Titan Force πάνω σε δοκιμές ήχου με τον αεικίνητο Τύραννο να τρέχει σαν τρελός πάνω κάτω. Φοβερή περσόνα ο τύπος, φιλικός και προσιτός με όλους. Εντελώς έξω-καρδιά άνθρωπος.
Η αυλαία άνοιξε με τους νεολαίους Stormbringer. Τα παλληκάρια δεν υπάρχουν. Ξερά. Ιδανικό ξεκίνημα σε power/epic ύφος.
Ακολούθησαν οι Darkest Era… Λοιπόν αν πάρω κανένα ματσούκι-σφυρί του Θορ και αρχίσω και βαράω τώρα θα φταίω; Πήξαμε στο Mετα-Βικινγκο-Κελτοειδo-Δρυΐδικό μέταλλο, νισάφι… Σαν παιδιά ήταν υπέροχοι πάντως, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον μπασίστα τους, ο οποίος πούλαγε το cd τους -δίκην έγχρωμου πωλητή- για να μαζέψει λεφτά για την επιστροφή τους, από ότι μου είπε. Και οι συμπατριώτισσες του στην κιθάρα και τα ντραμς, ομορφούλες, αλλά όχι του τύπου μου.
Για τους Etrus Grave παραπέμπω στην άποψη μου για τους Dark Quarterer στο περσινό thread. Άθλιοι, nuff said.
Μετά από την εγκληματική(να συλληφθούν πάραυτα) -κατʼ εμέ- εμφάνιση των παραπάνω, οτιδήποτε και να εμφανιζόταν θα ήταν μάννα εξ ουρανού. Πόσο μάλλον όταν αυτοί ήταν οι Reflection(παντελώς άγνωστοι για μένα μέχρι τότε) οι οποίοι έδειραν σε ξέφρενο power ρυθμό. Φοβερή μορφή ο τραγουδιστής που γούσταρε τρελά την όλη φάση. Πάει να γίνει θεσμός κάθε χρόνο να παίζεται το Battle Hymns. Φέτος το έπαιξαν αυτοί οι κύριοι, προκαλώντας πανικό όπως και οι Airged Lamh πέρυσι.
Την σκυτάλη παρέλαβαν(έτσι το κλισέ) οι Isole… Doom φάση που μας «καταδίκασε»(το πιάσατε έτσι; Ε; E; ) O χρόνος επιμηκύνθηκε… πολύ… πάρα πολύ… Και αναπολήσαμε τους ξέφρενους ρυθμούς τον Reflection… Και πήγαμε για ύπνο…
Όταν ξυπνήσαμε την σκηνή είχαν καταλάβει κάτι κύριοι προχωρημένης ηλικίας, οι επίσης άγνωστοι μου Emerald. Ήταν η προσωπική μου αποκάλυψη για φέτος(Πέρυσι ήταν οι αμίμητοι Sentinel Beast). Φοβερές power πενιές με τον απάλευτο τραγουδιστή τους να δίνει ρέστα. Από πού να ξεκινήσω και που να τελειώσω: Ο τύπος στα σόλο «οπισθοχωρούσε» κοντά στα ηχεία και περίμενε υπομονετικά σε μία στάση Κούρου και όταν ήταν να μπει, κυριολεκτικά ΧΥΝΟΤΑΝ στη σκηνή εκτός εαυτού και έχωνε τρελά. Δυστυχώς η ορμή του είχε και λίγα παρατράγουδα… Σε μια φάση, ορμάει στο πλήθος, σκοντάφτει και χτυπάει μια κοπέλα, της ζητάει συγγνώμη και μετά από λίγο της προσφέρει ιπποτικά το περιβραχιόνιο του. Μετά από λίγο, σε μία οπισθοχώρηση τρώει τη σαβούρα της χρονιάς. Εξαφανίζεται για λίγα δευτερόλεπτα, και επανέρχεται δριμύτερος. Παρέσυρε και ένα τμήμα των ντραμς στην πτώση του. Ε, και στο τέλος έπεσε και μία από μόνος του για πλάκα. Πέρα από τα ευτράπελα, μιλάμε για μια φοβερή μπάντα που έβαλε φωτιά στην υπόγα.
Η νύχτα έμπαινε στην κορύφωσή της. Οι απόλυτα CULT μορφές Crush ξεσήκωσαν τον λαό με τα έπη τους. Ο τραγουδιστής μπορεί εξωτερικά να μοιάζει με προϊστάμενο σε δημόσια υπηρεσία αλλά όταν αρχίζει να τραγουδάει το εννοεί. Είχαν πολύ πλάκα οι εκφράσεις που έπαιρνε όταν σπαζόταν με τον, ομολογουμένως, ολίγον προβληματικό ήχο. Άπαιχτοι πάντως. Kingdom of the Kings και Unborn, τι να λέμε τώρα. Ξέρουμε ποιος ήταν ο τύπος στο κοινό που φώναζε στον τραγουδιστή «Σκίσʼ τους Άρχοντα του Σκότους!» ή κάτι τέτοιο; Πέθανα στο γέλιο…
Και ήρθε η ώρα των Titan Force. Δε σηκώνει πολλά λόγια η φάση. Οι τύποι έχουν κομματάρες και κάποια λιγότερο καλά τραγούδια με ορισμένες αδυναμίες στο στήσιμο. Όπως και να έχει, εκτέλεσαν το ρεπερτόριο τους άψογα, για δύο ώρες παρακαλώ. Πραγματικά ΤΕΛΕΙΑ απόδοση, πόσα συγκροτήματα μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Ο Τύραννος στο τέλος έδειχνε φρέσκος σαν να μπορούσε να κάνει όλο το σόου από την αρχή. Master of Disguise, Chase your Dreams, New Age Rebels… και μόνο για αυτούς τους ΥΜΝΟΥΣ άξιζαν μεγαλύτερη αναγνώριση στο Μεταλλικό στερέωμα.
Γενικά ήταν μια πολύ όμορφη μέρα, εννιάμιση ώρες μουσικής. Μακάρι να μπορούσα να τις χαρώ περισσότερο. Του χρόνου πάντως θα προσπαθήσω να είμαι και τις δύο μέρες. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μάνο(Battleroar) χωρίς τον οποίο δε θα ήταν δυνατό να υπάρξει αυτό το φεστιβάλ. Κατάφερα να του αποσπάσω και λίγες πληροφορίες: Του χρόνου σημαδεύει Savage Grace, και αν δεν κάτσει κάτι άλλο ίσως δούμε και τους Jag Panzer.
