X-Men 1992 Παρουσίαση (Review)

[Getta Robo]

Προβολή συνημμένου 111770

Η θρυλικη ομαδα των X-Men επειτα τα τρομερα κωμικ, σαρωσε το 1992 και τα μεγαλα ηλεκτρονικα!


Προλογος

Το παιχνιδι ειναι βασισμενο στην φοβερη σειρα "The uncanny X-Men" οπου και τοτε ειχε φτασει στο απογειο της. Η Konami πηρε τα δικαιωματα εκδοσης ενος παιχνιδιου στα ηλεκτρονικα, και ο κοσμος απολαυσε ενα πολυ καλο τιτλο.

Ιστορια / Πλοκη

Τον 21 αιωνα, ο αρχικακος Magneto, στρατολογει μερικους απο τους γνωστοστερους μεταλαγμενους κακους της Marvel, και σε συνδιασμο με τον στρατο απο ρομποτ, προσπαθει να κυριαρχησει στους ανθρωπους. Εκει που ολοι απετυχαν, οι X-Men αναλαμβανουν και παλι να σωσουν την ανθρωποτητα και τον πλανητη μας.

Σχεδιασμος

Το παιχνιδι οπως ειπαμε, ειναι βασισμενο στην θρυλικη σειρα κωμικ The uncanny X-Men. Οι X-Men καθως και οι μεγαλοι κακοι ειναι εντυπωσιακα ομορφα σχεδιασμενοι, με τους υπολοιπους κακους να κειμενοντε και αυτοι σε πολυ καλα επιπεδα για τα δεδομενα της τοτε εποχης. Τα επιπεδα ειναι μεν αρκετα επαναλαμβανομενα στο σχεδιασμο τους, ωστοσο εχουν παρα πολλα ομορφα στοιχεια και πινελιες, απο τις εκρηξεις και καταστροφες στο υποβαθρο, μηχανες παραγωγης ρομποτ μεσα στο εργοστασιο, ως καταρακτες και λαβα να ρεει.

Ενα απο τα εντυπωσιακα σημεια του παιχνιδιου ειναι η εξιστοριση της πλοκης σε μορφη κινουμενου σχεδιου, κατι που ειχε υλοποιηθει ελαχιστες φορες στο παρελθον σε αλλους τιτλους, και ισως το πρωτο παιχνιδι που το εκανε τοσο καλα.




Μηχανισμοι


Το X-men ειναι μια φοβερη εξελιξη των κλασικων δισδιαστατων παιχνιδιων δρασης/ξυλου οπως διδαξαν Θρυλικοι τιτλοι σαν το Final Fight και το TNMT: Heroes in time. Το σημαντικοτερο πραγμα οπου θα πρεπει να αναφερθει, ειναι ο αριθμος των ταυτοχρονων παικτων, οπου φτανει ως και τους εξι!!! Η δραση με τοσους παικτες ειναι πραγματικα καταιγιστικη, και μετα δυσκολιας σε πολλες φασεις μπορει κανεις να καταλαβει τι γινεται στο παιχνιδι!

Οι χαρακτηρες κινουντε με αντιστοιχο τροπο στις 2.5 διαστασεις οπως οι παραπανω τιτλοι, και εχουν στη διαθεση τους τρεις κινησεις. Απλη επιθεση, αλμα και ειδικη επιθεση. Η τελευταια γινεται με το αντιστοιχο τιμημα, την μερικη απωλεια ενεργειας του παικτη. Σε αντιθεση με τους περισσοτερους αλλους τιτλους, δεν υπαρχουν αντικειμενα προς βοηθεια του παικτη, ουτε υφισταται καποιος τροπος να αναπληρωθει η ενεργεια του. Αυτα σε συνδιασμο των απειρων αλλα και δυσκολων εχθρων, καθιστουν το X-Men ειναι δυσκολο και απαιτητικο παιχνιδι. Μοναδικο power up, ειναι η "δωρεαν" χρηση μιας η και δυο ειδικων κινησεων, αναλογως το επιπεδο.





Ηχος / Μουσικη

Ενα πολυ δυνατο χαρτι του τιτλου, η καθαρη, εντυπωσιακη αλλα και πετυχημενη επιλογη της μουσικης οπου περιλαμβανει απο funk και techno μεχρι electronica. Το παιχνιδι επισης εχει πεντοκαθαρες ομιλιες, οπου εντυπωσιαζουν και απο το ποσο καλα βαζουν τους παικτες στο κλιμα, αλλα και απο την συχνοτητα και πληθωρα τους.

Επιλογος

To X-Men καταφερε να εντυπωσιασει στην εποχη του. Ο ομορφος και πλουσιος ηχος, με την πληθωρα των ομιλιων καθως και την ανεπαναληπτη δραση του, το καθεστισαν εξαιρετικα δημοφιλη και πετυχημενη μεταφορα απο κωμικ στα μεγαλα ηλεκτρονικα. Αντικειμενικα, αν και αξιζει για ολους αυτους τους λογους να το δει κανεις, υπαρχουν αρκετα καλυτερα παιχνιδια στο ειδος του.

Ωστοσο, δεν μπορω να προδοσω τον παιδικο εαυτο μου, τοτε που καθομουν με τις ωρες και παρακολουθουσα με υπομονη το παιχνιδι να παιζει στο demo, και με λαχταρα να περιμενω και κοιταω απο την τζαμαρια να το παιζει κανεις. Οντας δεκα χρονων τοτε, δεν μπορουσα να κανω κατι αλλο για να εχω καποια επαφη με το παιχνιδι οπου τοσο πολυ ηθελα να παιξω.

Οσοι φιλοι της σειρας θα θελατε να δειτε ενα αξιολογο τιτλο, ριξτε του μια ματια. Νιωθω περηφανος που μετα απο τοσα χρονια, τιμησα και εκπληρωσα την αναμνηση και υποσχεση που ειχα δωσει μικρος στον ενηλικο εαυτο μου. Καταφερα να το παιξω τοσα χρονια μετα μεσω του mame, αφου το καταστημα οπου το κοιτουσα μικρος ειχε κλεισει τοτε λιγους μηνες πριν γινω 18..

Απολαυστε το!

 

[Rakeesh]

Φανταστικο παιχνιδι. Το ειχα ξεσκισει με ενα ξαδελφακι μου (πριν γινουμε 18 :ρ) σε ενα επαρχιακό ουφαδικο. Διαβαζα τοτε Χ-ΜΕΝ και τα επληκτικα κομιξοειδη γραφικα που ζωντανευαν τους χαρακτηρες στην οθονη ηταν μια ηδονη που επισκιαζε τη δυσκολια του παιχνιδιου. Συνηθως επαιρνα Γουλβεριν ή Nightcrawler. Ενω ο ξαδελφος μου ηταν ασχετος με το κομικ, και του "εξηγουσα"

Βεβαιως αφου θυσιασαμε πολλα κερματα, απαξ και τερματισα το παιχνιδι, δεν ξανασχοληθηκα μαζι του.

 

[Metalcandyman]

Εξαιρετικο review και σε συνδιασμο και με την παιδικη αναμνηση γεινεται ακομα καλητερο

Οπως γεινοταν με ολα τα arcades η καλητερα οπως γεινοταν με την πλειοψηφια γενικοτερα στο χωριο μου ετσι και το x-men δεν το επαιξα ποτε το 1992 αλλα 1994 με 95 αν θυμαμαι καλα.Δεν ειχα και ουτε εχω καμια τρελη συμπαθια στους X-MEN αλλα επειδη εχω μεγαλη τρελα για τα beat em ups με την πρωτη ματια που εριξα οταν ειχε φερει το παιχνιδι με ειχαν αρεσει παρα πολυ οι μεγαλοι χαρακτηρες και οι ποικηλια στης πιστες γενικοτερα οπως και ο σχεδισμος των επιπεδων,των εχθρων αλλα και τα χρωματα που κατεκλυζαν την οθονη.Συνηθισμενος απο αλλα και πολυ δυσκολοτερα beat em ups με ελαχιστα κερματα εμαθα να το τερματιζω και συντομα ανακαλυψα τα πολλα προβλημα που εβλεπα εγω στο παιχνιδι και που δεν με κρατησαν κολημενο μαζι του οπως δεκαδες αλλα και το επαιζα οταν ειχα αφραγκιες γιατι οσο να ναι για να τερματιστη χρειαζεται απο 35 μεχρι 45 λεπτα αναλογα το παιξιμο του καθενος και ποσο καλα το γνωριζει.Τα ιδια θεματα που εβλεπα και τοτε τα ξαναειδα και τωρα γιατι με το που ειδα το review εβαλα να παιξω το παιχνιδι και ασχετα που ειχα πολλα χρονια να το παιξω το τερματισα με ενα credit ανετα με τον colossus.

Καταρχην ολοι οι εχθροι γενικοτερα εκτος απο ελαχιστες μετρημενες στα δαχτυλα του ενος χεριου περιπτωσεις ειναι πιο αργοι απο την καθηστερηση πραγμα πολυ αρνητικο για τετοιο ειδους παιχνιδι.Περα απο αυτο τραγικη ειναι και η τεχνικη νοημοσυνη των εχθρων αλλα και των αρχηγων και ακομα και στης περιπτωσεις που γεμισει η οθονη με εχθρους μπορουμε να τους ξεφυγουμε με ολη μας την ανεση και να τους νικησουμε χωρις να μας χτυπησουν ουτε μια φορα γιατι ειναι πολυ αργοι οπως ειπα αλλα ειναι και ηλιθιοι αφου μπορει να γυρνανε γυρω γυρω ολοι στην μεση ο μανωλης και να μην μας επιτιθονται ολοι μαζι την στιγμη που ιδια περιπτωση σε αλλα beat em ups ειναι ικανη να μας κανει την ζωη πολυ δυσκολη.Περα απο τους εχθρους το ιδιο πραγμα βιωνουμε και με τους αρχηγους που και αυτοι δεν φημιζονται για την υψηλη νοημοσυνη τους.Υπαρχουν αρχηγοι που απλα τους στηλωνουμε στον τοιχο και με μπουνιες τους νικαμε πανευκολα και ολους τους αλλους απλα τους χτυπαμε με εναερια κλωτσια και αντε καμια μπουνια και ξεμπερδευουμε απο αυτους.Τα ιδια και χειροτερα και στον τελικο που ειναι ο magneto και που ειναι απο τους πιο ευκολους ενω θα επρεπε να ειναι ο πιο δυσκολος.Eυτυχως υπαρχει και αρχηγος σχετικα δυσκολος σε σχεση με τους αλλους και αυτος η αυτοι καλητερα ειναι οι τυποι με τα δρεπανια στην ''Αιγυπτιακη'' πιστα αλλα που ακομα και αυτοι τελικα μπορει να γεινουν γελοια ευκολοι.Το κολπακι για να γιννει αυτο ειναι να εχουμε 3 η καλητερα 4 ειδικες κινησεις οποτε μολις αρχισουν να μας επειτιθονται οι δυο πρωτοι της εκτελουμε ολες με αποτελσεμα μετα να θελουν ελαχιστα χτυπηματα για να τους νικησουμε.Μολις γιννει αυτο και εμφανιστη ο τριτος απλα τον χτυπαμε με εναερια κλωτσια και μπουνιες αποφευγοντας τα χτυπηματα με το δρεπανι και ολα καλα.Μονο με μπουνια μπορει να βγει το 80% του παιχνιδιου για να μην πω και παραπανω και αυτο ειναι πολυ αρνητικο.

Ολα τα παραπανω φερνουν την δυσκολια του παιχνιδι κατω του μετριου με αποτελεσμα το επιπεδο προκλησης να ειναι πολυ χαμηλο και να μην προκαλει το ενδιαφερον στον gamer που το τερματιζει με κλειστα ματια να ασχοληθειο περαιτερω μαζι του.

 

[Other_Reality]

αλλα και το επαιζα οταν ειχα αφραγκιες γιατι οσο να ναι για να τερματιστη χρειαζεται απο 35 μεχρι 45 λεπτα

Θεός ! Πάντως η ατάκα σου μου ξύπνησε μέσα μου αναμνήσεις για διάφορα παιχνίδια που τα έπαιζα όταν είχα αφραγκίες (γιατι ήταν ευκολα). Θα ήταν καλό θέμα. Με σένα πάντως, φαντάζομαι το μισό ουφάδικο και βάλε με ένα κέρμα θα το έβγαζες....

 

[Metalcandyman]

Θεός ! Πάντως η ατάκα σου μου ξύπνησε μέσα μου αναμνήσεις για διάφορα παιχνίδια που τα έπαιζα όταν είχα αφραγκίες (γιατι ήταν ευκολα). Θα ήταν καλό θέμα. Με σένα πάντως, φαντάζομαι το μισό ουφάδικο και βάλε με ένα κέρμα θα το έβγαζες....

Ετσι ακριβως ηταν φιλαρακι και ειδικα οταν ειχε Pacman,Ghosts'n Goblins,Tumblepop,Zew zealand story,Ghouls'n Goblins,Wonder Boy και ενα σωρο αλλα που επαιζα ωρες πραγματικα.Εδω μονο για το Pacman ηθελα 4 ωρες πανω κατω.Το προβλημα οπως καταλαβαινεις το ειχε ο εκαστοτε μαγαζατορας που συνεχως τα εβαζε ολα στο hard η χαλουσε τα κουμπια και τον μοχλο η κατεβαζε τον γενικο κλπ γιαυτο και καθε μερα μαλωνα και γεινοταν χαμος.Ηθελαν οι παντες να μην εχουν ιδεα και συνεχως να ταιζουν τα ηλεκτρονικα αν καποιος τα ηξερε καλα και τα τερματιζε ηταν ο χειροτερος εχθρος τους.Γιαυτο λοιπον και γω καθε μερα ημουνα ετοιμος για μαχη

 

[Getta Robo]

metalcandyman οντως εχει καποιες -πλεον- πολυ εμφανεις αδυναμιες, και σε καμια περιπτωση δεν στεκεται τοσο καλα οσο τοτε, ουτε μπορει στη πραγματικοτητα να διακριθει αναμεσα σε ποσα αντικειμενικα καλυτερα παιχνιδια του ειδους. Η παρουσιαση εδω ειναι καθαρα για λογους νοσταλγιας και παιδικου απωθημενου, σκεψου πως ελαχιστο καιρο πριν γινω 18, εκλεισε η επιχειρηση οπου ειχε το X-Men, και μου ειχε κατσει καπως αποτομα η ολη ιστορια.

Συνηθιζω τα παιχνιδια να τα "πειραζω" και να τα παιζω στον υψηλοτερο βαθμο δυσκολιας, και οντως το X-Men ειναι πολυ δυσκολο σε αυτο το επιπεδο. Οι εχθροι πρακτικα εμφανιζοντε στους ιδιους αριθμους με το τετραπλο/εξαπλο παιχνιδι και κανουν την ολη κατασταση πολυ δυσκολη!

 

[Metalcandyman]

Φιλε Getta καταλαβαινω απολυτα το υφος του review και το εγραψα εξαλου πως ειναι εξαιρετικο και μαλιστα και σε συνδιασμο με την παιδικη αναμνηση.Απλα εκανα μια περιγραφη της δεικης μου εμπειριας με το παιχνιδι σε σχεση με αλλα αντιστοιχα beat em ups της εποχης η και παλαιοτερα γιατι γουσταρω να τα αναλυω γενικοτερα.