patousaki
Retro Member
- Joined
- 10 Αύγ 2010
- Μηνύματα
- 113
- Αντιδράσεις
- 27
...Ε, ναι λοιπόν! Είδα το θέμα με την προπαίδεια, και μου ήρθε συνειρμικά αυτή η κολασμένη ανάμνηση... :eeek:
Προβλήματα πρακτικής αριθμητικής...
Τα θυμάστε καθόλου?
Αυτά με τα αυτοκίνητα που ξεκινάνε από διαφορετικούς προορισμούς, Αθήνα το ένα, Θεσσαλονίκη το άλλο και τρέχουν με χ ταχύτητες, ...πού στην ευχή θα συναντηθούν... (στα Καμμένα Βούρλα για καφεδάκι και γαλακτομπούρεκο είναι not an option για απάντηση!) :nono:
Αυτά με κάτι δεξαμενές με βρύσες που τρέχουν, και τρέχουν τα νερά, και πότε θα γεμίσει...
Εγώ τα θυμάμαι ως οντότητες, εννοείται ότι δε θυμάμαι πώς τα έλυνα! Ίσως γιατί δεν τα έλυνα...
Και δώσ' του το "κλειδί της πρακτικής αριθμητικής" του Τόγκα, (το οποίο επιφυλάσσομαι να αναρτήσω σε φωτο, δεδομένου ότι στοιχειώνει τη βιβλιοθήκη στο πατρικό μου). Και πάρε τα εγκεφαλικά ο μπαμπάκας μου που πάσχιζε να με ξεστραβώσει -μάταια...
Είχε βλέπετε ξεστραβώσει προηγούμενες γενιές από πιτσιρίκια στο σόι, την αδελφούλα μου, και όφειλε να ξεστραβώσει και 'μένα!
Καθόμασταν, μολύβι και χαρτί, έλεγε-ξανάλεγε, εξηγούσε-ξαναεξηγούσε ...ντουβάρι λέμε εγώ!
"Λύσε παιδί μου την άσκηση"... εκατοντάδες πράξεων, προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί, το χάος... και απογοητευμένος μου έλεγε όταν το αποτέλεσμα αριθμητικά-ως δια μαγείας ήταν σωστό...
"...αυτό είναι σα να σου ζητάω να μου δείξεις τη μύτη σου και εσύ να κάνεις έτσι..." και έκανε με το χέρι του μια σχεδόν πλήρη περιστροφή γύρω από το κρανίο για να δείξει τη μύτη... :wait2:
Καταλήγαμε λοιπόν με τον μπαμπά έξαλλο, εμένα να κλαίω μαύρο δάκρυ, και την επομένη να τηλεφωνώ στο γραφείο του για να μου δώσει έτοιμη την απάντηση η -καλή της ώρα- γραμματέας του Σοφία που ήταν τρελό μυαλό σε κάτι τέτοια!
Και έρχονταν οι γιορτές και αντί για τα κλασσικά παιχνιδάκια που κάθε παιδί περίμενε, έσκαγε η καινούργια έκδοση προβλημάτων...
Για την ιστορία, ο μπαμπάς μου, ακόμη και τώρα, στα 76 του (γερός να είναι), λύνει -έτσι, για διασκέδαση- κάτι ασκήσεις ανωτέρων μαθηματικών, κάτι ολοκληρώματα, κάτι δυσνόητα του θανάτου και θρηνεί για τα βιβλιαράκια του των Ιησουϊτών (??? μη με ρωτάτε, δεν έχω ιδέα) που ένας συμφοιτητής του πούλησε στα παλαιοπωλεία σε φάση αφραγκίας...
"Βασανίζει" τα ανήψια μου με κάθε ευκαιρία, και ρωτάει αραιά και πού, τί θυμάμαι από αυτά που διαβάζαμε μαζί...
Προβλήματα πρακτικής αριθμητικής...
Τα θυμάστε καθόλου?
Αυτά με τα αυτοκίνητα που ξεκινάνε από διαφορετικούς προορισμούς, Αθήνα το ένα, Θεσσαλονίκη το άλλο και τρέχουν με χ ταχύτητες, ...πού στην ευχή θα συναντηθούν... (στα Καμμένα Βούρλα για καφεδάκι και γαλακτομπούρεκο είναι not an option για απάντηση!) :nono:
Αυτά με κάτι δεξαμενές με βρύσες που τρέχουν, και τρέχουν τα νερά, και πότε θα γεμίσει...
Εγώ τα θυμάμαι ως οντότητες, εννοείται ότι δε θυμάμαι πώς τα έλυνα! Ίσως γιατί δεν τα έλυνα...
Και δώσ' του το "κλειδί της πρακτικής αριθμητικής" του Τόγκα, (το οποίο επιφυλάσσομαι να αναρτήσω σε φωτο, δεδομένου ότι στοιχειώνει τη βιβλιοθήκη στο πατρικό μου). Και πάρε τα εγκεφαλικά ο μπαμπάκας μου που πάσχιζε να με ξεστραβώσει -μάταια...
Είχε βλέπετε ξεστραβώσει προηγούμενες γενιές από πιτσιρίκια στο σόι, την αδελφούλα μου, και όφειλε να ξεστραβώσει και 'μένα!
Καθόμασταν, μολύβι και χαρτί, έλεγε-ξανάλεγε, εξηγούσε-ξαναεξηγούσε ...ντουβάρι λέμε εγώ!
"Λύσε παιδί μου την άσκηση"... εκατοντάδες πράξεων, προσθέσεις, αφαιρέσεις, πολλαπλασιασμοί, το χάος... και απογοητευμένος μου έλεγε όταν το αποτέλεσμα αριθμητικά-ως δια μαγείας ήταν σωστό...
"...αυτό είναι σα να σου ζητάω να μου δείξεις τη μύτη σου και εσύ να κάνεις έτσι..." και έκανε με το χέρι του μια σχεδόν πλήρη περιστροφή γύρω από το κρανίο για να δείξει τη μύτη... :wait2:
Καταλήγαμε λοιπόν με τον μπαμπά έξαλλο, εμένα να κλαίω μαύρο δάκρυ, και την επομένη να τηλεφωνώ στο γραφείο του για να μου δώσει έτοιμη την απάντηση η -καλή της ώρα- γραμματέας του Σοφία που ήταν τρελό μυαλό σε κάτι τέτοια!
Και έρχονταν οι γιορτές και αντί για τα κλασσικά παιχνιδάκια που κάθε παιδί περίμενε, έσκαγε η καινούργια έκδοση προβλημάτων...

Για την ιστορία, ο μπαμπάς μου, ακόμη και τώρα, στα 76 του (γερός να είναι), λύνει -έτσι, για διασκέδαση- κάτι ασκήσεις ανωτέρων μαθηματικών, κάτι ολοκληρώματα, κάτι δυσνόητα του θανάτου και θρηνεί για τα βιβλιαράκια του των Ιησουϊτών (??? μη με ρωτάτε, δεν έχω ιδέα) που ένας συμφοιτητής του πούλησε στα παλαιοπωλεία σε φάση αφραγκίας...
"Βασανίζει" τα ανήψια μου με κάθε ευκαιρία, και ρωτάει αραιά και πού, τί θυμάμαι από αυτά που διαβάζαμε μαζί...