Ξαφνικός Έρωτας (1984)

[ARETARA]

Ξαφνικός Έρωτας (1984)

Retrodb:http://www.retrodb.gr/wiki/index.php...84%CE%B1%CF%82

Μια ενδιαφέρουσα ταινία του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου εξετάζω στο παρόν αφιέρωμα. Είναι ο "Ξαφνικός Έρωτας" σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Το σενάριο είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα Talgo του Βασίλη Αλεξάκη.

 

Η υπόθεση - το καστ. Η Ελένη (Μπέτυ Λιβανού) περνάει στην Αθήνα μια συμβατική οικογενειακή ζωή δίπλα στον δεύτερο άντρα της, τον Κώστα (Νικήτας Τσακίρογλου). Παράλληλα εργάζεται σε μια σχολή χορού. Τα ήρεμα νερά του βίου της θα ταραχθούν όταν γνωρίζεται με τον Γρηγόρη (Αντώνης Θεοδωρακόπουλος), έναν εμπειρογνώμονα του ΟΟΣΑ που ζει στη Γαλλία και περιστασιακά βρέθηκε στην Ελλάδα. Η χημεία που θα αναπτυχθεί μεταξύ τους θα είναι καταλυτική. Ο Γρηγόρης φεύγει ξανά στην Γαλλία και μετά από λίγο προσκαλεί την Ελένη στη Λισαβώνα όπου θα βρίσκεται για ένα συνέδριο. Οι ζωές τους φαίνονται να "γεμίζουν" τελικά. Ωστόσο όλα τα εφήμερα έχουν κι ένα τέλος. Οι δύο εραστές ξαναχωρίζουν και τραβάει ο καθένας τον δρόμο του. Το ταξίδι τελείωσε όπως ξαφνικά άρχισε...

 

Σχόλια-σκέψεις για την ταινία. Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Γιώργος Τσεμπερόπουλος θέτει με απλό και κατανοητό τρόπο ζητήματα που απασχολούν την καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου. Η συμβατικότητα των ζωών μέσα και έξω από την οικογένεια. Η ρουτίνα και η τελμάτωση των σχέσεων. Η φυγή από την καθημερινότητα ως όνειρο ζωής. Ο μεγάλος έρωτας. Η απόφαση. Το ταξίδι. Και ο γυρισμός για να έχει νόημα το ταξίδι...

Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών λιτές, χωρίς φτιασίδια και περιτά στοιχεία. Θα έλεγε κάποιος ότι το σενάριο ακολουθεί απολύτως προβλεπόμενη συνέχεια χωρίς ωστόσο αυτό να είναι απαραίτητα μειονέκτημα. Ωστόσο είναι περίπου επίπεδο και άνευρο και με ελάχιστες δυνατές στιγμές. Δυο από αυτές ήταν ο χορός της Ελένης και η συνάντηση στο σιδηροδρομικό σταθμό της Λισαβώνας.

Η παρουσία της Ελένης είναι αυτή που κυριαρχεί στην ταινία και είναι η ζωή της αυτή που περνάει μέσα από τον φακό στον θεατή. Η Μπέτυ Λιβανού ανταποκρίνεται με επιτυχία και πειστικότητα στο ρόλο της. Ο Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, ένας αθόρυβος ηθοποιός με αριστοκρατικό "αέρα" όμως, αρέσει χωρίς να εντυπωσιάζει. Οι υπόλοιποι ρόλοι σχεδόν εξαφανίζονται χωρίς να εξαιρείται ακόμη και ο σύζυγος Νικήτας Τσακίρογλου που δεν αξιοποιείται από το έργο.

Η μουσική δημιουργία του Σταμάτη Σπανουδάκη χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη ακόμη και στις μέρες μας. Θυμάμαι τότε που είχε πρωτοπαιχτεί η ταινία είχε ακουστεί κατά κόρον. Πολύ καλή και η ερμηνεία της Ελένης Βιτάλη στο αντίστοιχο τραγούδι.

 

Μικρά-μικρά. Ένα φάουλ της ταινίας που οπωσδήποτε πρέπει να σημειωθεί είναι ότι αναφέρει ως την "πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση" του Αντώνη Θεοδωρακόπουλου. Ο ηθοποιός είχε παίξει 9 χρόνια πριν στην σπονδυλωτή ταινία του Τάκη Κανελλόπουλου "Το χρονικό μιας Κυριακής". Δεν γνωρίζω για ποιο λόγο έγινε αυτό, το σημειώνω πάντως.

 

Στιγμές της ταινίας.

 

1. Μετά το νυχτερινό γεύμα στους δρόμους της Λισαβώνας.

 

Ελένη: - Πως σου φάνηκαν οι Πορτογάλοι στο συνέδριο;

Γρηγόρης: - Μια χαρά είναι. Θα μπουν κι αυτοί στην Κοινότητα σαν κι εμάς, σαν τους φτωχούς συγγενείς. Χαχαχα!!!

Ελένη: - Γιατί γελάς;

Γρηγόρης: - Ξέρεις τι θυμήθηκα;

Ελένη: - Τι;

Γρηγόρης: - Σήμερα μου λέει κάποιος: "Ξέρεις γιατί διστάζουν να μας βάλουν στην ΕΟΚ εμάς τους μεσογειακούς;"

Ελένη: - Γιατί;

Γρηγόρης: - "Για να μην τους κλέβουμε τα σταχτοδοχεία".

 

2. Λίγο πριν το τέλος.

 

Ελένη: - Παράτα τη δουλειά σου μια φορά. Αυτό δεν το λέω για μένα, για μας, το λέω για σένα.

Γρηγόρης: - Σκέφτηκες ποτέ να αφήσεις τον Κώστα;

Ελένη: - Με τον Κώστα είναι σαν να 'χουμε χωρίσει από πολύ καιρό τώρα. Δεν είμαστε οι μόνοι που είμαστε μαζί ενώ στην ουσία είμαστε χώρια...

Γρηγόρης: - Τα θέλουμε όλα δικά μας φαίνεται...

Ελένη: - Έτσι φαίνεται...

 

(Ο διάλογος συνεχίζεται αλλά επειδή θα φάω λογοκρισία, λογοκρίνομαι by myself...)

 

 

Φωτογραφίες.

 

1. Στην ταράτσα μιας τυπικής Αθηναϊκής πολυκατοικίας. Η Ελένη με το γιο της από τον πρώτο της γάμο (με το Βασίλη). Διακρίνουμε και τις τότε διατάξεις απαγωγών καυσαερίων από τους καυστήρες των πολυκατοικιών. Πόσα χρόνια έχω να τις δω...

​

2. Σκηνή κάπου κοντά στην Ομόνοια. Η Ελένη ηχογραφεί σε δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι την απάντηση στον Γρηγόρη...

​

3. Σε γλέντι. Σε πρώτο πλάνο διακρίνονται οι Νίκος Πιλάβιος (παραμυθάς) και Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, δεξιά Μπέτυ Λιβανού και Νικήτας Τσακίρογλου.

​

4. Ελένη και Γρηγόρης παρακολουθούν (Πορτογαλικές) ταυρομαχίες.

​

5. Όμορφο πλάνο από την Πορτογαλική ακτή.

​

 

[caprice]

Αναφέρεσαι σε μία αγαπημένη μου ταινία ... ξανά !!!

Θα μου επιτρέψεις λοιπόν να προσθέσω μερικά στοιχεία ακόμα στην άρτια - ως συνήθως - παρουσίασή σου.

Το μυθιστόρημα "Talgo"* του λογοτέχνη κου Βασίλη Αλεξάκη (όπως ήδη έχεις αναφέρει) ήταν το πρώτο του που μεταφράστηκε στα Ελληνικά (1982) καθώς ο κος Αλεξάκης ζει μόνιμα στη Γαλλία. Η ταινία προβλήθηκε το 1984 στην Ελλάδα κερδίζοντας το βραβείο φωτογραφίας και το βραβείο αʼ γυναικείου ρόλου. Να σημειώσω επίσης ότι στο βιβλίο το love story λαμβάνει χώρα στη Βαρκελώνη ... (μικρή λεπτομέρεια)

Συνεπιβάτες λοιπόν στο τρένο για τη Λισαβόνα κρυφοκοιτάμε τον έρωτα που ζει η Ελένη με το Γρηγόρη μακριά από την Αθήνα και το Παρίσι, μακριά από τις οικογένειες, μακριά από την καθημερινότητα. Η ψυχολογία της παντρεμένης αλλά ερωτοχτυπημένης γυναίκας που ξαφνικά βλέπει την Αθήνα πανέμορφη, επαναπροσδιορίζει την πορεία της, ψάχνει και ψάχνεται, κρύβει και κρύβεται. "Εγώ αλλιώς σε αγαπώ" αναφέρει κάποια στιγμή στο βιβλίο (αλλά το βιβλίο είναι θέμα για άλλη ενότητα).

Η ερμηνεία της Ελένης Βιτάλη στο ομότιτλο τραγούδι "Ξαφνικός Έρωτας" μοναδική για μένα και θα μου επιτρέψεις να το ανεβάσω εδώ

[video=youtube;O-B0vPFjBfk]

Θα κλείσω με τις τελευταίες γραμμές του βιβλίου "Τόσες και τόσες φορές έχω δει τα πουλιά στα σύρματα του ηλεκτρικού, πρώτη φορά πρόσεξα ότι τα σύρματα ήταν πέντε κι ότι τα πουλιά έμοιαζαν με νότες μουσικής"

*Tren Articulado Ligero Goicoechea Oriol (τραίνο ελαφρύ σπονδυλωτό των Goicoechea – εφευρέτης & Oriol – χρηματοδότης)

 

[retrofan]

Κινούμενη αυθαίρετα ανάμεσα σε ταινία και βιβλίο (δεν θα είναι κι η πρώτη φορά ), νομίζω ότι το "Ξαφνικός Έρωτας" δεν απέδωσε όπως θα έπρεπε την ομορφιά του Talgo. Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι δεν έδεσε στην συνταγή μια και τόσο η Λιβανού όσο και ο Θεοδωρακόπουλος έμοιαζαν ιδανικοί για τους ρόλους τους. Καταλήγω ν' αποδώσω τη μετριότητα (για μένα) της ταινίας στο γενικό "γκριζάρισμα" της κινηματογραφικής παραγωγής της δεκαετίας του 80΄.

Και κλείνω με δυο σημεία του βιβλίου που με άγγιξαν (περιμένοντας ν' ανοίξει ξεχωριστό θέμα, ακούς caprice; καταχρώμαι τον χώρο εδώ).

Η αρχή με την Ελένη ν' αναρωτιέται "τι σημαίνει ότι είσαι φίλος μου; Θα μου δώσεις δανεικά; Θα βάλεις μέσο να βρω κρεβάτι στο νοσοκομείο;" (ελεύθερη η απόδοση καθώς δεν έχω το βιβλίο σπίτι μου). Από την πρώτη σελίδα, μ' αυτή την εύλογη απορία που διαλύει τον μύθο του "χωρίζουμε, ας μείνουμε όμως φίλοι", το Talgo με "τράβηξε" μέσα του.

Το πώς περιγράφει ο Γρηγόρης τις διάφορες φάσεις προσαρμογής του στη Γαλλία. Από την προσπάθεια "εκγαλλισμού" του με το να τρώει για χρόνια τα μανιτάρια της πεθεράς του και μάλιστα να του αρέσουν μέχρι τις άχαρες συναντήσεις το καλοκαίρι με φίλους στην Ελλάδα όπου έπρεπε να μεταφράζει τα πάντα στη γυναίκα του, η οποία είχε αρνηθεί να μάθει ελληνικά "-Κάνει περισσότερη ζέστη απ' ότι στο Παρίσι, έτσι δεν είναι; -Ο Γιώργος λέει ότι κάνει περισσότερη ζέστη απ' ότι στο Παρίσι -Ω ναι! Πολύ περισσότερη -Συμφωνεί, πολύ περισσότερη". Διαβάζοντας αυτές τις σελίδες του Αλεξάκη ένιωσα να περιγράφει τέλεια μια απροσδιόριστη δυσφορία που αισθανόμουν εκείνη την εποχή για τους ίδιους περίπου λόγους ...

 

[Bambinella]

Ξαφνικος ερωτας;::: Καθολου ξαφνικος. Το χρονικο μιας προαναγγελθεισης ανευ ορων παραδοσης ειναι.


Η Ελενη οπως φαινεται στο εργο, ψαχνοταν απο καιρο για αυτο το κατι αλλο στη ζωη της και με το που βρηκε αντρα του γουστου της επεσε με τα μουτρα. Οπως λεει και στη φιλη της (Σοφια Σεϊρλη) δε συνεβαινε τιποτα στη ζωη της. Η γυναικα δεν αντεχε τη ρουτινα του γαμου και πειραματιζοταν με τους συζυγους της μπας και ζησει την περιπετεια που αποζητουσε. Οταν δεν της βγηκε μ' αυτους, επιασε τους εραστες. Φανταζομαι οτι μετα τον Γρηγορη δε θα εμεινε με σταυρωμενα τα χερια συνεχιζοντας να πληττει μεσα στη συζυγικη ρουτινα της. Αυτο οσους γαμους κι αν εκανε δε θα το μαθαινε και δε θα το αντεχε με τιποτα. Δε θα μαθαινε ποτε οτι ο γαμος δεν ειναι περιπετεια, ουτε ταινια δρασης. Αναμεσα στα πολλα πλεονεκτηματα του, εχει και αρκετα μειονεκτηματα. Ενα απο τα τελευταια ειναι και η ρουτινα της καθημερινοτητας. Αυτην ειτε την αποδεχεσαι και καθεσαι στα αβγα σου με τον αντρα σου, ειτε δεν την αποδεχεσαι οποτε δεν παντρευεσαι και βγαινεις καθε μερα με αλλον αναζητωντας την ενταση και την περιπετεια.


Ο τροπος που η Ελενη παραδοθηκε στο Γρηγορη ειναι ακρως εντυπωσιακος. Θα ελεγε κανεις οτι τον ερωτευτηκε προτου ακομα τον δει. Στην Ελενη συνεβη ακριβως αυτο που ηθελε να της συμβει γιατι αυτο επεδιωκε. Δεν κρατησε ουτε τα προσχηματα στο φλερτ που της εκανε. Λαγνες ματιες στην ταβερνα στην Αιγινα, ξετσιπωτος χορος υπο το βλεμμα του συζυγου της και των λοιπων θαμωνων, ψιθυροι, κρυφα τηλεφωνηματα, κι ολα αυτα με τη γνωστη καταληξη του ταξιδιου στη Λισαβωνα. Ο Γρηγορης της ειπε "Ελα" και εκεινη πηγε. Αντισταση ουδεμια, ουτε για το τυπικο του πραγματος. Πιο ευκολη ερωτικη λεια δε νομιζω να επιασε στη ζωη του ολοκληρη ο Γρηγορης, μια που η Ελενη επεσε σαν παραγινομενο συκο.


Και αφου εζησαν τρεις μερες γεματες παθος στη Λισαβωνα, η Ελενη ηθελε κι αλλο. Για την ακριβεια ηθελε το Γρηγορη για παντα (η εστω μεχρι να βαρεθει να ειναι συζυγος ενος εμπειρογνωμονα του ΟΟΣΑ και να παει γι' αλλα). Ο Γρηγορης φυσικα ηρθε σε πολυ δυσκολη θεση γιατι κανενα σκοπο δεν ειχε να αφησει συζυγο και παιδια για μια γυναικα που δεν αγαπουσε. Λυπαμαι, αλλα πιστευω οτι αυτος ο λεγομενος ξαφνικος ερωτας ηταν μονοπλευρος και μονο απο την πλευρα της Ελενης. Ο Γρηγορης ενθουσιαστηκε μαζι της, περασε ενα τριημερο ζαχαρη στη Λισαβωνα και αντε το πολυ - πολυ να λογαριαζε καμια ενδιαφερουσα εβδομαδα στην Ελλαδα υστερα απο τρεις μηνες. Δεν τον ακουσα να λεει "σ' αγαπω", αλλα και να το' λεγε σιγα τα ωα, αφου δεν της εκανε το χατηρι να τα βροντηξει ολα για χαρη της. Αν ηταν πραγματικα ερωτευμενος, δε θα λογαριαζε τιποτα. Αλλωστε, οπως παραδεχεται κι ο ιδιος καποια στιγμη, τον ενδιαφερει να κοιμηθει με πολλες γυναικες.


Της Ελενης αυτο δεν της αρεσε καθολου και ειναι του ολα η του τιποτα. Υστερα απο την αρνηση του Γρηγορη να ζησουν μαζι, τον αφηνει συξυλο ενα πρωινο και επιστρεφει στον αντρα της, ο οποιος σημειωτεον παρουσιαζεται στην ταινια με νοημοσυνη νηπιου. Ειναι δυνατον να ηταν τοσο αφελης οταν η γυναικα του φλερταρε ξεδιαντροπα μπροστα στα ματια του; Ειναι δυνατον να πιστεψε οτι οντως εκεινη πηγε σε μια φιλη της στο Παρισι, οταν αυτο ειναι κατι που διαπιστωνεται ευκολα; Τηλεφωνο δεν την πηρε ποτε στο σπιτι της φιλης της στη γαλλικη πρωτευουσα;


Ετσι η Ελενη επιστρεφει στη συζυγικη ρουτινα που αλιμονο, δεν την αντεχει καθολου, αλλα φανταζομαι παντα με τα ματια ανοιχτα για το δεκα το καλο, και στην αγκαλια του συζυγου της που την περιμενει υπομονετικα να γυρισει απο το "Παρισι".


Να τη χαιρεται!

 

[ntsmrtz]

^^

αν και δεν την έχω δει την ταινία, μετά από το λεπτομερέστατο ψυχογράφημα (για να μην πω στοχευμένα επικριτικό σχόλιο ) που έκανε η bambina για την πρωταγωνίστρια (και εν μέρει τους πρωταγωνιστές) μου έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι θέλω να δω την ταινία. "διαβάζεται" ενδιαφέρουσα

 

[ARETARA]

Ανάλυση άπειρων αστέρων, χορταστική και διόλου παχυντική.

Ο τροπος που η Ελενη παραδοθηκε στο Γρηγορη ειναι ακρως εντυπωσιακος. Θα ελεγε κανεις οτι τον ερωτευτηκε προτου ακομα τον δει. Στην Ελενη συνεβη ακριβως αυτο που ηθελε να της συμβει γιατι αυτο επεδιωκε. Δεν κρατησε ουτε τα προσχηματα στο φλερτ που της εκανε. Λαγνες ματιες στην ταβερνα στην Αιγινα, ξετσιπωτος χορος υπο το βλεμμα του συζυγου της και των λοιπων θαμωνων, ψιθυροι, κρυφα τηλεφωνηματα, κι ολα αυτα με τη γνωστη καταληξη του ταξιδιου στη Λισαβωνα. Ο Γρηγορης της ειπε "Ελα" και εκεινη πηγε. Αντισταση ουδεμια, ουτε για το τυπικο του πραγματος. Πιο ευκολη ερωτικη λεια δε νομιζω να επιασε στη ζωη του ολοκληρη ο Γρηγορης, μια που η Ελενη επεσε σαν παραγινομενο συκο.

Επειδή δεν διάβασα το βιβλίο θα ήθελα για την ιστορία να μάθω αν το σενάριο μεταβάλλει σημαντικά την πραγματικότητα του βιβλίου, δηλαδή το αν έπεσε η Ελένη τόσο εύκολα ως παραγινωμένο φρούτο. Πολύ "τηλεοπτικό" μου μοιάζει....

 

[retrofan]

Η bambi ξεσπάθωσε

Εγώ πάλι δεν νιώθω καμία επιθυμία να πετάξω την Ελένη (ή τον Γρηγόρη εδώ που τα λέμε) στην πυρά. Μεγαλώνοντας, αποκτώ περισσότερη κατανόηση για τις αδυναμίες των ανθρώπων . Άσε που έχω τη βεβαιότητα ότι η Ελένη, έχοντας παιδέψει αρκετά τον εαυτό της και τους άντρες της, θα έχει αφήσει τουλάχιστον ήσυχο τον γιο της και ως πιθανή νύφη της (κάπου τη δεκαετία του 70΄ δεν θα είχε γεννηθεί ο έφηβος στην ταινία Βασίλης; μια χαράαααα ) της χρωστάω ευγνωμοσύνη που βρήκε άλλον στόχο (πιο υποψιασμένο κι ενήλικο αν μη τι άλλο) να βγάλει τ' απωθημένα της

@Aretara απ' όσο θυμάμαι η ταινία έχει μείνει αρκετά πιστή στο πνεύμα και στην πλοκή του βιβλίου. Τώρα τα περί "παραγινωμένου" φρούτου, ο έρωτας σίγουρα ήταν ξαφνικός και φούντωσε χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς από τα ενδιαφερόμενα μέρη. Μονόπλευρο βέβαια δεν τον λες. O Γρηγόρης μια χαρά την κυνήγησε αρχικά την Ελένη με τρόπο που θα έλεγες ότι ταίριαζε γάντι σε αυτά που ζητούσε και της είχαν λείψει. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να της στέλνει σε δέμα ένα μπουκαλάκι νερό με το σημείωμα ότι είναι παρισινή βροχή και μούσκεψε το μανίκι του για να τη μαζέψει την προηγούμενη νύχτα. Ε! Πολύ θέλει ένα "καλλιτεχνικό" και λίγο αλλοπαρμένο θηλυκό;

Οι ήρωες της ταινίας (και του βιβλίου) δεν είναι απαραίτητα συμπαθητικοί αλλά είναι αληθινοί. Γιατί ο γάμος (σ' αυτό συμφωνώ με την bambi αν και δεν έχω προσωπική πείρα) δεν είναι κατοστάρι αλλά μαραθώνιος. Θέλει αντοχή, υπομονή, κουράγιο. Λίγοι τερματίζουν και πολλοί εγκαταλείπουν (ουσιαστικά ή και τυπικά) στην πορεία. Μπόλικοι από τους "λιποτάκτες" δεν αποκλείω να είναι και δικά μου αγαπημένα πρόσωπα (ήδη βλέπω τα πρώτα σημάδια σε φίλους) που θα συνεχίσω να εκτιμώ απεριόριστα για τα χίλια δυο άλλα θετικά τους στοιχεία. Αν ήμουν βέβαια η σύντροφος ενός λιποτάκτη ... :xm: Εδώ ομολογώ ότι αλλάζουν τα πράγματα. Αλλά και πάλι δεν μου κολλάει απόλυτα η λογική του "θύμα" και "θύτης", πιστεύοντας απόλυτα ότι στα ζευγάρια takes two to tango

 

[caprice]

Ένας ξαφνικός ( ; ) έρωτας στάθηκε η αφορμή για να στηθεί ένα γαϊτανάκι απόψεων αλλά κάπου έχουν μπλεχτεί λίγο οι κορδέλες του. Είναι προφανές ότι αν η ταινία είχε κρατήσει τον τίτλο του βιβλίου, ίσως όλη αυτή η κουβέντα να μην είχε εξελιχθεί τοιουτοτρόπως. Για να το «ξεμπλέξουμε» λίγο.

Ως σινεφίλ θα χαρακτήριζα την ταινία «εξόχως ανεκτή», με τις ερμηνείες αξιόλογων ηθοποιών (Λιβανού, Τσακίρογλου, Σεϊρλή, Κουμαριανού, Θεοδωρακόπουλο) να βάζουν χρώμα στο γκρίζο σκηνικό της. Δυστυχώς επιλέχθηκαν από το βιβλίο οι σκηνές που «πωλούν» και δημιουργήθηκαν επίσης σκηνές που δεν υπάρχουν σε αυτό (π.χ. ο «χορός» της Ελένης).

Ως αναγνώστρια θα πω ότι αν το (αυτοβιογραφικό ; ) βιβλίο του κου Αλεξάκη είχε μία ραχοκοκαλιά, τα οστά της θα ήταν δύο από τις ακόλουθες φράσεις σε διαφορετικά χρονικά σημεία:

«Πιστεύω ότι είχα ανάγκη να ερωτευτώ εκείνο τον καιρό, ότι ήμουν κάπως ερωτευμένη μαζί σου πριν ακόμα σε γνωρίσω. Είχε ήδη στηθεί μέσα μου το σκηνικό του έρωτα κι έψαχνα να βρω έναν άξιο πρωταγωνιστή. Δεν θέλω να πω ότι θα ερωτευόμουν οποιονδήποτε.» Ελένη (σκέψεις της μετά το τέλος της σχέσης).

- «Μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς! Από τότε που συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν, νομίζω ότι δεν έπαψα ούτε στιγμή να τις σκέφτομαι (…) Με κυβερνά το … [αυτολογοκρίνομαι] μου, αυτή είναι η αλήθεια Ελενάκι. Διαρκώς γι΄αυτό δουλεύω, ψάχνω να του βρω θύματα». Γρηγόρης (σε ερώτηση της Ελένης γιατί κοιτάει συνεχώς τις γυναίκες)

Στα "περί έγγαμου βίου" συμφωνώ σε αρκετά σημεία με τη Bambinella. Θέλω όμως να πω ότι τα στεγανά μίας άμυνας πολλές φορές διαπιστώνονται μόνο μέσα από μία επίθεση. Αν «νικήσεις» τα στεγανά σου ήταν ερμητικά κλειστά. Αν παραδοθείς αμαχητί ή υποκύψεις αγωνιζόμενη (-ος) το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: αυτό της ήττας. Είτε η άμυνα «έμπαζε» είτε ο «ο εχθρός» είχε χαράξει καλύτερη στρατηγική είτε οι συγκυρίες (δεν) βοήθησαν, κ.λπ. Είναι αρκετοί επίσης αυτοί που επιλέγουν να σταθούν σε ένα ύψωμα και να παρακολουθούν τη μάχη. Αυτό το γράφω για τον άντρα της Ελένης και τη γυναίκα του Γρηγόρη.

Η Ελένη θα μπορούσε άνετα να είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας και δεν θα ήθελα να της την κλείσω στα μούτρα επειδή υπέκυψε στα «θέλω της» (εδώ συμφωνώ με τη retrofan). Τη συμπονώ επειδή εγώ που είμαι απέξω βλέπω ότι δεν μπορούσε να δει καθαρά. Τίποτα παραπάνω. «Θύμα» πάντως δεν την λες εύκολα. Ο Γρηγόρης είναι αυτός που είναι, η αλήθεια είναι ότι δεν (της) το έκρυψε. Μήπως η «λύτρωση» από την καθημερινότητα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται) των δύο αυτών ανθρώπων ήταν η σχέση αυτή καθεαυτή; Ανεξάρτητα από την έκβασή της και οι δύο βίωσαν «το τέλος» με τον τρόπο που οι ίδιο διάλεξαν.

Κλείνοντας θα πω ότι στο βιβλίο ο Γρηγόρης είναι αυτός που τηλεφωνεί πρώτος στην Ελένη. Εκείνη όμως ήδη είχε ταχυδρομήσει τα τεύχη του Μικρού Ήρωα / Ταγκόρ / Γκαούρ / Ταρζάν που του είχε αγοράσει.

 

[Rinus Cesar]

1. Στην ταράτσα μιας τυπικής Αθηναϊκής πολυκατοικίας. Η Ελένη με το γιο της από τον πρώτο της γάμο (με το Βασίλη). Διακρίνουμε και τις τότε διατάξεις απαγωγών καυσαερίων από τους καυστήρες των πολυκατοικιών. Πόσα χρόνια έχω να τις δω...

 

 


.... και ... αυτός είναι ο αγαπημένος μου ήρωας από την ταινία : ο Βασίλης που περνάει την εφηβεία του !!! Και μάλιστα ... με τον τρόπο που την περνούσαμε πολλοί από εμάς "τους έφηβους των 80ς" : Μπλουζίτσα χεβιμεταλλάδικη [νομίζω ότι η μπλούζα που φοράει λέει επάνω DIO !!! ... επίσης, αν θυμάμαι καλά, αυτό που απεικονίζεται στη μπλούζα του εγώ, όταν ήμουν περίπου στην ίδια ηλικία με τον Βασίλη, το είχα σε κονκάρδα ] + με τις ώρες δίπλα στο πικάπ, όπου ... άλλαζε τον έναν μετά τους άλλους τους δίσκους με χέβι μέταλ και χαρντ ροκ [τα ίδια ακριβώς ... έκανα κι εγώ στην εφηβεία μου #) !!] !!! Επίσης, πολύ ωραία η σκηνή όπου ο Βασίλης, στο μικρό καμαράκι στην κορυφή της πολυκατοικίας, ανταλλάσσει τα πρώτα του φιλιά με συνομήλική του κοπελίτσα [και, αν θυμάμαι καλά, η μαμά Λιβανού απομακρύνεται διακριτικά] !!! Και την ίδια στιγμή ... το βινύλιο στο πικάπ παίζει Temple Of The King από Rainbow !!!

Εκτός από την παραπάνω σκηνή .... ελάχιστα έχω συγκρατήσει από την ταινία !!! Δεν θα έλεγα ότι μού άρεσε ιδιαίτερα .... Θυμάμα, μάλιστα, ότι την είχα δει πριν λίγα χρόνια σε θερινό σινεμά [εκείνη τη χρονιά η ταινία επαναπροβλήθηκε μετά από πολλά χρόνια] όπου ήμασταν ... μόλις 4 θεατές !!!

 

[retrofan]

Πολλά πράγματα της πλοκής χάνονται στα βάθη της μνήμης μου. Πάει καιρός που είδα την ταινία και που ξεφύλλισα για τελευταία φορά το βιβλίο. Να 'σαι καλά caprice που ξεδιάλυνες μερικά πράγματα! Σα να θυμόμουν αμυδρά ότι προκλητικός χορός δεν υπάρχει στο βιβλίο αλλά δεν ήμουν σίγουρη.

Το πώς αντιλαμβάνεται κάποιος ένα έργο έχει να κάνει με τα βιώματά του. Εμένα ας πούμε, το ξαναλέω, ο Γρηγόρης μου φάνηκε "κοντινός", άρα αναγκαία πιο συμπαθητικός, εξαιτίας της συνθήκης της ζωής του να έχει μείνει στη Γαλλία, να έχει κάνει οικογένεια εκεί και ξαφνικά, κάπου κοντά στη μέση ηλικία, ν' αρχίσει τα σούρτα - φέρτα στην Ελλάδα σ' ένα ταξίδι επιστροφής σε πρόσωπα, ήχους και γεύσεις της παιδικής του ηλικίας που ούτε η γυναίκα του ούτε τα παιδιά του μπορούσαν να καταλάβουν. Η Ελένη μου φάνηκε ως ένα κομμάτι αυτού του "πισωγυρίσματος" (κι ίσως μόνο εγώ έδωσα τέτοια ερμηνεία στον δεσμό τους ).

Τον ένιωσα κάπως εγκλωβισμένο από πράγματα που ίσως δεν είχε επιλέξει αυτός. Κι εδώ πιθανότατα να κάνω λογικό άλμα γιατί ομολογώ ότι δεν θυμάμαι πώς το Talgo παρουσιάζει τους λόγους που οδήγησαν τον Γρηγόρη να παραμείνει στη Γαλλία. Επειδή όμως έχω διαβάσει άλλα έργα του Αλεξάκη (όπου είναι σαφέστερο έως απόλυτα ξεκάθαρο ότι πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος ο συγγραφέας), είχα στον νου μου ως δεδομένο ότι κάθε ήρωας του Αλεξάκη έχει το εξής βιογραφικό: πρώτη άφιξη στη Γαλλία κάπου τη δεκαετία του 60΄, σπουδές για αρκετά χρόνια, επιστροφή στην Ελλάδα λίγο πριν τη δικτατορία, ξαναμάζεμα των μπογαλακίων και πίσω στη Γαλλία μια που το κλίμα δε μας σηκώνει πια, πεποίθηση ότι ο δρόμος του επαναπατρισμού είναι κλειστός για πολύυυυ καιρό, δημιουργία δεσμών (επαγγελματικών και οικογενειακών) στη Γαλλία, μοίρασμα ανάμεσα στις δύο χώρες με αίσθημα του δεν ανήκω ούτε εδώ ούτε εκεί.

Τον είχα συναντήσει αυτόν τον χαρακτήρα. Σε διάφορες ηλικίες και σε διάφορα στέκια. Στην εκκλησία κι ας μην ήταν θρησκευόμενος, στην κοινότητα κι ας μην του άρεσαν οι μηχανορραφίες, στους πολιτικούς συλλόγους κι ας είχαν περάσει χρόνια από την επταετία και το κλίμα "πολιτικολογώ επί παντός επιστητού" των Ελλήνων φοιτητών, στο μοναδικό ρεμπετο-μπουζουκζίδικο κι ας "φώναζε" παρακμή και χάλια μουσική. Είχα πάει σπίτι του κι είχα "δει" την ασυνεννοησία που φέρνει ο χρόνος στα περισσότερα (μην τους παίρνω κι όλους στον λαιμό μου) ζευγάρια που δεν μοιράζονται κοινούς κώδικες για να πολεμήσουν λίγο καλύτερα τη ρουτίνα. Και είχα θυμηθεί τον ήρωα από τα "Δέντρα" της Λυμπεράκη που έλεγε ότι πήγαινε στα ελληνικά μαγέρικα μόνο και μόνο για ν' ακούσει να παραγγέλνουν στα ελληνικά το ψωμί ή τη σούπα.

Ο "Γρηγόρης" με είχε τρομάξει σ' ένα πολύ προσωπικό επίπεδο κι είχε συμβάλλει πολύ στο να πάρω τις δικές μου αποφάσεις. Πώς λοιπόν να είμαι αυστηρή μ' έναν χαρακτήρα που είχα λυπηθεί;

Για την Ελένη τα είπαμε. Ταλαιπωρεί τους γύρω αλλά ταλαιπωρεί τον εαυτό της χίλιες φορές περισσότερο. Ως γυναίκα την "καταλαβαίνω" χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ με την στάση της.

Αλλά τελικά τα "μπερδεμένα" ζευγάρια βγάζουν τα καλύτερα έργα τέχνης. Και το talgo σίγουρα ανήκει σε αυτά.

 

[ARETARA]

Μπλουζίτσα χεβιμεταλλάδικη [νομίζω ότι η μπλούζα που φοράει λέει επάνω DIO !!! ... επίσης, αν θυμάμαι καλά, αυτό που απεικονίζεται στη μπλούζα του εγώ, όταν ήμουν περίπου στην ίδια ηλικία με τον Βασίλη, το είχα σε κονκάρδα ] + με τις ώρες δίπλα στο πικάπ, όπου ... άλλαζε τον έναν μετά τους άλλους τους δίσκους με χέβι μέταλ και χαρντ ροκ [τα ίδια ακριβώς ... έκανα κι εγώ στην εφηβεία μου #) !!] !!! Επίσης, πολύ ωραία η σκηνή όπου ο Βασίλης, στο μικρό καμαράκι στην κορυφή της πολυκατοικίας, ανταλλάσσει τα πρώτα του φιλιά με συνομήλική του κοπελίτσα [και, αν θυμάμαι καλά, η μαμά Λιβανού απομακρύνεται διακριτικά] !!! Και την ίδια στιγμή ... το βινύλιο στο πικάπ παίζει Temple Of The King από Rainbow !!!

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να σημειώσω ότι το όνομα Βασίλης αναφερόταν στον πρώτο σύζυγο της Ελένης που φαίνεται και στην πρώτη παρακάτω φωτογραφία (δεν τον αναγνώρισα). Ο γιος τους λέγεται Γιώργος και όσο για την μπλούζα και την κοπέλα παραθέτω τις σχετικές φωτογραφίες και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

 

[Rinus Cesar]

Ο γιος τους λέγεται Γιώργος και όσο για την μπλούζα και την κοπέλα παραθέτω τις σχετικές φωτογραφίες και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.

 

 

 


Σε ευχαριστώ πολύ για τις διευκρινίσεις !!! Επίσης ... άπαιχτες οι φωτογραφίες από την πιο αγαπημένη μου σκηνή από την ταινία !!! Όσο για τη μπλούζα ... νομίζω ότι είναι Dio .... ίσως όμως και να είναι από Black Sabbath [κάποιος από τους ... χεβμεταλλάδες συμφορουμίτες ίσως μπορέσει να μας διαφωτίσει ] !!! Πάντως, αυτό που απεικονίζει θυμάμαι ότι .... είχε μπει και στο δικό μου το σπιτικό εκεί στα 80ς, είτε σε "κονκάρδα", είτε σε t-shirt [αν και δεν θυμάμαι αν ήταν στη δική μου "γκαρνταρόμπα" ή στου αδελφού μου !!! ] !!!

Γενικώς ... όλα τα ποστ που έχετε γράψει γι' αυτήν την ταινία είναι πολύ ωραία !!! :flower: :flower: :flower:

 

[ARETARA]

Μερικές σκηνές της ταινίας στο video που ακολουθεί.

 

[ARETARA]

Μια διαφημιστική αφίσα της ταινίας. Πηγή.

 

[panp]

Δεν ξέρω γιατί, αλλά από την ταινία κράτησα μόνο το...τραγούδι ! Τόσο η Λιβανού που ήταν πια "μεστωμένη" και όχι όσο παλαιότερα ερωτεύσιμη, όσο και ο low profile (για να μην πω "αντιερωτικός") Θεοδωρακόπουλος δε μου έβγαλαν κανένα πάθος, το πάθος τουλάχιστον που θα δικαιολογούσε ο τίτλος της ταινίας. Πράγματι, καθόλου "ξαφνικός" έρωτας, όπως έιπε και η Bambinella, όταν στην εποχή που γυτρίστηκε η ταινία, από τον τίτλο περίμενες να δες κάτι σαν τις...9 1/2 βδομάδες, wannabe !

 

[katerinak]

απ το περιοδικο Μανινα του 1984 (συμφωνα με τον πωλητη)

 

[tonytony]

 

[ARETARA]

Το τρέιλερ της ταινίας.

 

[BETTY BOOP]

1@ARETARA[/USER]

Ποιος υποδυοταν το γιο της Ελενης απο τον πρωτο γαμο με το Βασιλη;

 

[ARETARA]

1@ARETARA[/USER]
Ποιος υποδυοταν το γιο της Ελενης απο τον πρωτο γαμο με το Βασιλη;

Στους τίτλους αναφέρεται ως Τσε, προφανώς είναι ψευδώνυμο, λαμβανομένης υπόψη και της ηλικίας του.