ARETARA
Αντιδράσεις
2.275

Δημοσιεύσεις προφίλ Τελευταία δραστηριότητα Δημοσιεύσεις Σχετικά με

  • Εγώ πεθαίνω Θοδωρή,
    αύριο, φίλε, θα με χάσεις,
    μην κλαις, μωρέ, και με ματιάσεις
    και μου ξανάρθει η ζωή,
    μην κλαις, μωρέ, και με ματιάσεις
    και μου ξανάρθει η ζωή.

    Αύριο από τα κρεματόρια
    θα φύγω μέσα στον καπνό,
    θα ξεχυθώ στα καμποχώρια
    ελεύθερος στον ουρανό,
    θα ξεχυθώ στα καμποχώρια
    ελεύθερος στον ουρανό.

    Ο ουρανός είναι γυμνός,
    δεν έχει κάτι να δεις.
    Μη με ρωτάς για να σου πω
    πώς να σωθείς, πώς να σωθείς.
    Καθημερνός είν’ ο καημός
    για ένα κομμάτι ζωής,
    κι ο έρωτας ψωμί πικρό
    λάθος αν ζεις

    Όταν όλες οι αγάπες προδομένες
    μες στη φλόγα της ψευτιάς θα ’χουν καεί,
    όταν όλοι θα κλειστούν στη μοναξιά τους
    και κανείς δε θα ’χει τίποτα να πει:

    Εσύ θα είσαι το τραγούδι μου,
    εσύ θα είσ’ η μουσική μου,
    γιατί εσύ ’σαι η αλήθεια μου
    μέσα στο ψέμα της ζωής μου.
    Εσύ θα είσαι το τραγούδι μου,
    εσύ θα είσ’ η μουσική μου.

    Στα χωράφια πέρα στάχυα χρυσαφιά, του καλοκαιριού η ζωγραφιά!
    Ιστορίες είπαν γύρω απ’ τη ζωή!...
    Μια μικρή ζωή για δυο παιδιά...Δυο παιδιά!...
    Και οι δυο στο δρόμο των διακοπών, ήταν τύχη τους που βρεθήκαν
    και στο φως της ζωής χαθήκαν!...


    Πουλί που ξέρεις να πετάς
    μες στα αιθέρια του ουρανού τα μονοπάτια
    απ’ τ’ αλωνάκι της αγάπης σαν περνάς
    κι από του πόθου τα κρυστάλλινα παλάτια

    Άμα τη δεις να μην ντραπείς
    και φίλα την στο στόμα
    την αγαπάω να της πεις
    και ζω γι’ αυτήν ακόμα

    Soldier Blue (1970)

    - Why you keep looking at your watch?
    - Christina, what would you do...
    if you knew you had less than a minute to live?
    - I 'd make those seconds count...

    Είμαστε εμείς κομμένα λούλουδα κάποιου πικρού Απρίλη,
    είμαστε εμείς στο γέρμα σύννεφα στεγνά χωρίς βροχή.
    Και με της πίκρας το χαμόγελο στα χείλη
    είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.

    Είμαστε εμείς ήλιος π’ αρνήθηκε να πάει ξανά στη Δύση,
    είμαστε εμείς σαν κάτι πράγματα φτηνά χωρίς ψυχή.
    Κι όπου πηγαίνουμε οι πόρτες έχουν κλείσει,
    είμαστε εμείς κι από τη φτώχεια πιο φτωχοί.

    Θέλω πολύ
    να γίνω σαν πουλί
    και νά `μαστε μαζί
    σαν δύο περιστέρια
    Να μου μιλάς
    γλυκά να με φιλάς
    σφιχτά να με κρατάς
    μέσα στα δυο σου χέρια

    Como buscan las olas la orilla del mar,
    Como busca un marino su puerto y su hogar
    Yo he buscado en mi alma queriéndote hallar
    Y tan sólo encontré mi soledad

    Όπως τα κύματα γυρεύουν την ακτή
    όπως ο ναύτης γυρεύει το λιμάνι και το σπίτι του
    έψαξα μέσα στην ψυχή μου γυρεύοντας εσένα
    μα μόνο αυτό που βρήκα ήταν η ερημιά μου

    Και στον δρόμο περπατούν συντροφιές,
    μόνο οι δυο μας πάντα μαρμαρωμένοι.
    Τους κοιτάμε απ’ το μπαλκόνι,
    με κάποια λύπη σαν νυχτώνει
    και λες πως κάτι μες στον κόσμο τελειώνει.
    Και τα χρόνια μας χαμένα,
    στο άδικο μεγαλωμένα,
    σαν τα φιλιά στον ουρανό μας σβησμένα.

    Θα υπάρχω, θες δεν θες
    δεν ήταν όνειρο το χθες
    ούτε κι εγώ καμιά σκιά του δειλινού
    ήμουν μια ζεστή καρδιά
    κι αν δίπλα σου δεν θα 'μαι πια
    θα 'μαι ανάμνηση και καταχνιά στον νου

    Είπα θα σε βρω σ’ ένα παράθυρο ανοιχτό,
    σ’ ένα σοκάκι ξεχασμένο, μακρινό.
    Είπα θα σε βρω σε κάποιο τρένο στο σταθμό,
    στο πάρκο, μέσα στη βροχή,
    μες στα παιδιά την Κυριακή.

    Και σε βρήκα μες στα φώτα,
    στις φωνές, στους καπνούς,
    μες στην ντροπή.
    Είχες μάτια πικρά και άδεια
    σαν δυο καράβια που ’χουν πνιγεί.

    Και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
    στη μοναξιά μου σε καρτερούσα
    και σ’ αγαπούσα, ναι, σ’ αγαπούσα
    ζούσα μακριά σου πως το μπορούσα

    When I met you I decided
    I would love you deep and strong
    without caring if this true love
    is the right thing or the wrong

    Στίχοι: Μαίρη Ζαφειροπούλου, μουσική: Κώστας Καπνίσηε, ερμηνεία Irena Maleeva

    Δεν έζησες για μένα
    δεν γεννήθηκες ποτέ
    κι αν πίστεψα σε σένα
    δεν σε γνώρισα ποτέ
    Ποτέ δεν έζησες για μένα
    δεν γεννήθηκες ποτέ
    κι αν πίστεψα σε σένα
    δεν σε γνώρισα ποτέ

    Στίχοι: Βαρβάρα Τσιμπούλη, μουσική: Νίκος Λαβράνος

    Υπάρχουν δρόμοι που μας χωρίζουνε
    κι είναι αργά να μπω μες στη ζωή σου.
    Τα μάτια κλείνω να μη δακρύζουνε
    μα μες στο δάκρυ βλέπω τη μορφή σου.

    What you cannot tell, because you feel lonesome
    Like the breakwater bathing around the rock
    Capturing you and pulling you into the deep
    I can feel it, but I cannot say, what it means

    Στην παραλία της Θεσσαλονίκης...
    "- Κύριε, υπάρχει αγάπη ή μας έχουν πει ψέματα;
    - Κορίτσι μου, η αγάπη υπάρχει παντού..."
    "Ρομαντικό σημείωμα" (1978)
    Μουσική: Άλκης Κακαλιάγκος
    Σκηνοθεσία: Τάκης Κανελλόπουλος

  • Φόρτωση...
  • Φόρτωση...
  • Φόρτωση...
Πίσω
Μπλουζα