Αστεία περιστατικά στο σχολείο

[BETTY BOOP]

Ένα αστείο περιστατικό που θυμάμαι από το Δημοτικό σχολείο, ήταν όταν μια μέρα, βρέθηκε το τμήμα μου στην αυλή μαζί με ένα άλλο τμήμα άλλης τάξης και οι μαθητές άφησαν σε μια μεριά της αυλής τις τσάντες τους. Ξαφνικά η τσάντα μου μπερδεύτηκε με την τσάντα ενός άλλου μαθητή, με τον οποίο είχαμε την ίδια ακριβώς τσάντα, αλλά πηγαίναμε σε διαφορετικές τάξεις. Εκείνη τη στιγμή, όταν το ανακάλυψα, έκπληκτη, άνοιξα την ξένη τσάντα και πήρα ένα τετράδιο για να δω τα στοιχεία του άλλου μαθητή. Πήγα με το τετράδιο στο γραφείο των δασκάλων, ανέφερα το περιστατικό, προσπαθώντας να είμαι ψύχραιμη και σε λίγη ώρα το θέμα είχε τακτοποιηθεί. Εξάλλου και ο μαθητής το είχε ανακαλύψει, όταν πηγαίνοντας στο σπίτι του, είδε ότι δεν είχε τη τσάντα του ...

Εσείς, θυμάστε αστεία περιστατικά από τη σχολική ζωή;

 

[Σώτος Σώτος]

Θυμάμαι που στα πρώτα χρόνια του δημοτικού παίζαμε όλο ξύλο εμείς τ' αγόρια, κάθε διάλειμμα γινόμασταν ένα κουβάρι...

Επίσης θυμάμαι μια φορά που ήμουν απογευματινός, δούλευε η μάνα μου, ντυνόμουν μόνος μου και ξέχασα να βάλω παπούτσια!!!!

Έτσι πήγα με τις παντόφλες μου μέχρι το προαύλιο του σχολείου, με βλέπει ένας συμμαθητής, αρχίζει την καζούρα και τρέχω πίσω στο σπίτι σε 3' για να βάλω παπούτσια!!!

 

[ΦΖΠ1]

Να πας σχολείο πρωί ενώ είχες απόγευμα. Μου είχε συμβεί τις εποχές της διπλής βάρδιας, φυσικά μια φορά όλο κι όλο.

 

[RIO]

Είχα βρει έρημη την τάξη μου και δεν μπορούσα να καταλάβω, τι έχει γίνει. Τελικά πήγα ρώτησα στην Διευθύντρια και με τα πολλά έμαθα, ότι πρώτη ώρα είχαμε γυμναστική και όχι μαθηματικά όπως νόμιζα...

 

[perlastar]

Έχω πολύ καλή μνήμη για τα ωραία σχολικά χρόνια και θυμάμαι αρκετά τέτοια περιστατικά:

Κάναμε πρόβα για παρέλαση στην αυλή και ένα κορίτσι είχε βάλει κάτι παπούτσια με τακούνια και πήγαινε περίεργα. Ο γυμναστής, ο οποίος ήταν γνωστός για τα νεύρα του, την πλησίασε από πίσω, της έδωσε μία φάπα και της φώναξε "Ξυλόκοτα, ε ξυλόκοτα!"

Ο ίδιος γυμναστής, πάλι σε πρόβα παρέλασης, ενώ μας έδινε κάποιες οδηγίες για το πώς να βαδίσουμε, ένα κορίτσι δίπλα του φτερνίστηκε απότομα, αλλά το έκανε πνιχτά κι εκείνος νόμισε ότι γέλασε μαζί του. Έτσι, πριν καταλάβει τι έγινε, ρίχνει αμέσως και σ'αυτήν μία φάπα!

Ένα κορίτσι είχε τη συνήθεια να σπρώχνει πίσω την καρέκλα της την ώρα του μαθήματος, ισορροπώντας την μόνο στα δύο πίσω πόδια. Μιά φορά που το έκανε, έπεσε ανάποδα μαζί με την καρέκλα κι ακούστηκε ένα μεγάλο "μπαμ" στην τάξη.

Αυτό το έπαθα εγώ μαζί με τη διπλανή μου: Κάναμε άσκηση σεισμού και είχαμε μπει κάτω απο τα θρανία. Εκεί είχαμε πιάσει κουβέντα κι όταν ήταν να βγούμε, επειδή μιλούσαμε δεν προσέξαμε καθόλου πώς βγήκαμε, με αποτέλεσμα να ρίξουμε κάτω όλο το θρανίο! Τα άλλα παιδιά, όπως μας είπαν μετά, είδαν εμάς να ανεβαίνουμε, και το θρανίο να πέφτει...

Στο Λύκειο, την ώρα των Αρχαίων, κάναμε σαν ένα μικρό σκετς με τους αρχαίους φιλόσοφους κι εγώ μαζί με ένα άλλο παιδί έπρεπε να βγούμε έξω από την τάξη και να χτυπήσουμε την πόρτα για να μπούμε, υποτίθεται στο σπίτι του Σωκράτη. Βγήκαμε λοιπόν έξω, αλλά ακουστήκαμε στη διπλανή αίθουσα που έκαναν Μαθηματικά. Βγήκε ο Μαθηματικός να δει τι συμβαίνει και βλέπει εμάς τους δύο να χτυπάμε την πόρτα της τάξης φωνάζοντας "Δάσκαλε Σωκράτη, δάσκαλε Σωκράτη!"¨Εκείνος δεν είχε ιδέα τι γινόταν και μας φώναξε "Έίστε τρελοί;"

Είχαμε κάποτε έναν δάσκαλο πολύ θρήσκο. Μία μέρα, την ώρα της ζωγραφικής, μας είχε δώσει σε φωτοτυπίες να χρωματίσουμε μια εικόνα της Αγίας Ειρήνης. Μας τα μοίρασε, αλλά επειδή είχε μία δουλίτσα, μας είπε να μην αρχίσουμε, αλλά να περιμένουμε να μας δείξει τι χρώματα να βάλουμε, γιατι οι εικόνες θέλουν συγκεκριμένα χρώματα. Εμείς όμως τα διαβολάκια δεν περιμέναμε κι αρχίσαμε, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί κι ό,τι έντονο μπορείς να φανταστείς. Κάποιος της έβαλε και κόκκινο στα χείλη για κραγιόν! Ε, όταν ήρθε ο καϋμένος ο δασκαλάκος έπαθε σοκ κι άρχισε να φωνάζει, "Όχι τέτοια χρώματα στην Αγία βρε παιδιά, την καταστρέψατε την Αγία!"

 

[Fred Madison]

Πρώτη Λυκείου είχαμε καθηγήτρια εντελώς αλλοπαρμένη και γενικώς ολίγον ψώνιο μιας και ήταν αδελφή πολύ γνωστής καραρετρό "σεξοβόμβας" ηθοποιού του 80. Την ώρα που μας έκανε μάθημα και πήγαινε πάνω κάτω μέσα στην αίθουσα ανάμεσα στα θρανία παρατηρήσαμε

πως σιγά σιγά στο κάτω μέρος του φουστανιού της άρχισε να φαίνεται κάτι που δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν. Όλο και περισσότερο και περισσότερο μέχρι που τελικά είδαμε πως ήταν η κομπινεζόν της που δε ξέρω πως αλλά είχε αρχίσει να γλιστρά προς τα κάτω.

Αυτή δεν έπαιρνε χαμπάρι παρόλο που γενικά είχαμε ψοφήσει στα γέλια προσπαθώντας όσο μπορούσαμε πιο πνιχτά. Τελικά το κατάλαβε όταν... το πάτησε κανονικότατα σκόνταψε και σχεδόν έπεσε κάτω. Ε εντάξει μέσα στην αίθουσα έγινε πανικός.

Άλλο, τρίτη γυμνασίου στο σχολείο που ήμουν εκτός από τα μεγάλα παράθυρα στη μια πλευρά του τοίχου στον απέναντι (τοίχο) που ήταν και η πόρτα προς το προαύλιο στο επάνω μέρος υπήρχαν στενόμακρα παράθυρα αρκετά ψηλά όμως (πάνω από το ύψος της πόρτας) απλά για να μπαίνει λίγο φως και από εκεί.

Όταν για κάποιο λόγο στο τμήμα μου δεν είχαμε μάθημα πηγαίναμε σε αίθουσες που έκαναν μάθημα και δυο μαντραχαλέοι πιάναμε έναν τρίτο τον πετούσαμε ψηλά να φτάσει στο ύψος των παραθύρων αυτών και αυτός κουνούσε πάνω κάτω τα χέρια του και καλά σαν να πετάει. Αυτοί που έκαναν μάθημα έβλεπαν από μέσα ένα άτομο να εμφανίζεται για λίγο κουνώντας πάνω κάτω τα "φτερά" του. Μια φορά το είχαν κάνει άλλοι την ώρα που έκανα εγώ μάθημα. Το να βλέπεις αυτό το θέαμα ήταν τρομερά αστείο. Βέβαια το κάναμε δυο τρεις φορές όλες κι όλες και μετά τρεχάλα γιατί έβγαινε έξω ο καθηγητής...

 

[Wally]

Τα πρωτα που μου ερχονται στο μυαλο...

Καπου στο Λυκειο καθομουν με εναν τυπο που ειχε ετρωγε συνεχως αηδιες. Εφερνε στην ωρα του μαθηματος τσιπς, γαριδακια, σουβλακια. Μπροστα ειχαμε εναν ηπιο τυπο στου οποιου το μπουφαν ο τυπας σκουπιζοταν απο τις λιγδες στο στυλ "σε χτυπαω στη πλατη", "εισαι ωραιος" και τετοια. Το αστειο ειναι οτι στον επομενο χορο του σχολειου, ο ηπιος εσκασε μυτη με το μπουφαν και το μερος ηταν τσιτα στο μπλου λάιτ. Λιγδα και γαριδιλα εβδομαδων εκανε μπαμ απο δυο οικοδομικα τετραγωνα μακρια. Περναγε και ανοιγαμε δρομο. Dude

Καπου στο Γυμνασιο ειχα βρει μια αποτυχημενη φωτογραφια του πιανιστα Σγουρου απο καποιο εξωφυλλο σταυρολεξικου περιοδικου. Ειχα κοψει μονο το κεφαλι και το ειχα ειχα κολλησει σε μακρια καλαμακια απο σουβλακι. Οταν καποιος εκανε αναγνωση σε αποσταση εως και τριων θρανιων απο εμενα, του εβαζα υποβρυχιως τον τηλεσκοπικο Σγουρο μπροστα του και του φευγαν γελια, σαλια, μιξες (και ενιοτε εφευγε και απο την ταξη).

Ενας καθηγητης με επιασε μια φορα να με ρωτησει γιατι οι κοπελες του τμηματος μας βγαινουν απο την ταξη γεματες χαρτακια στο κεφαλι. Λες και εγω πιπιλαγα-σαλιωνα μανιωδως χαρτια, τα εβαζα σε μπικ-φυσοκαλαμο και τους χαλαγα την κομμωση...

Την πρωτη ωρα, της πρωτης Γυμνασιου με πεταξε η φιλολογος εξω. Γιατι? Με το που ανοιξε το στομα της να συστηθει, ηταν σαν να μιλαγε στρουμφακι με ιγμοριτιδα. Σαν τους Chipmunks. Διαλυθηκα. Τοσο που δεν μπορουσα να συνελθω. Ηρθε επανω μου ουρλιαζε και το πραγμα μου φαινοταν ακομα πιο αστειο. Toσο φωναζε, τοσο με κατεστρεφε.

Για μια βδομαδα οτι και να λεγαμε στη φιλολογο το ξεκιναμε με το "πεστε μου ειναι η τρελη ροδια". Μου ειχε γινει τοσο βιωμα που το ειπα κατα λαθος και στον διευθυντη που ηρθε να επαναφερει την ταξη.

Ειχαμε εναν ηλικιωμενο φιλολογο με μανιες εμφυλιοπολεμικες υπερ της Αριστερας. Για να χανουμε μαθημα το παιζαμε ολοι υποστηριχτες των γερμανοτσολιαδων και παθαινε μπλακ αουτ. Του γραφαμε μηνυματα στον πινακα με συνθηματα της εποχης, κρεμαγαμε κατι Σταλιν αναποδα και τρελαινοταν.

Ειχαμε βρει ενα ποντικι, το βαλαμε σε μια σακουλα και το κρεμασαμε πανω απο μια φτερη του ανεμιστηρα. Ζητησαμε απο την καθηγητρια να ανοιξει τον ανεμιστηρα γιατι σκαγαμε, ο ενας εβγαλε το πομολο, εγω ουρλιαξα 'ΠΟΝΤΙΚΙΙΙΙΙ' και στην ταξη εγινε κατι αναλογο με το παρτυ στο Blade.

Καμια φορα δεναμε με πολυ μποσικο τα πιαστρακια της ζωνης των παντελονιων των κοριτσιων που καθονταν στα μπροστινα θρανια με σπαγγο στη καρεκλα τους χωρις να το καταλαβουν. Ετσι οταν βαραγε κουδουνι, ηταν σαν να γκρεμιζοταν το σχολειο. Ενιοτε υπηρχαν και ατυχεις αποκαλυψεις.

'Ποιος ουρησε στο σφουγγαρι? Πειτε μου, ποιος ουρησε στο σφουγγαρι'

Στην πρωτη καταληψη μια πολυ ηλικιωμενη καθηγητρια αρνηθηκε να εγκαταλειψει το σχολειο. Δεν αποδεχοταν την καταληψη και εμεινε στην εδρα της. Την καναμε Χριστο για να φυγει τιποτα. Στο τελος κατσαμε και εμεις γυρω απο την εδρα και ξεκινησαμε να παιζουμε 21. Τις μοιραζαμε και φυλλα και αυτη κοιτουσε ταβανι. Μετα απο λιγο "εσπασε" και εφυγε τρεχοντας. Χαλαγε και το φυλλο...

 

[nwntas]

^

Αυτό με το ποντίκι μου θύμισε το εξής:

κάποια στιγμή στο γυμνάσιο, είχε επισκευθεί τις τουαλέτες ένα αρούρι-σχεδόν γάτα, που είχε βγει από μια τούρκικη τουαλέτα, αλλά δεν έφευγε. Είχε μείνει σχεδόν στάσιμο σε μια γωνία και κάτι έξυπνα του πετάγανε φαγητό να φάει.

 

[RIO]

Ευτραφής καθηγητής μουσικής στο γυμνάσιο, παραπάτησε και κατέβηκε κατρακυλώντας την σκάλα. Αλλού αυτός, αλλού το ακορντεόν του. Ευτυχώς που δεν έπαθε και τίποτα ο άνθρωπος...

Καθηγήτρια μπέρδεψε μαθητή με τον δίδυμο αδελφό του και ήθελε να τον βγάλει έξω από την τάξη, νομίζοντας πως την κάνουν πλάκα. Τελικά χρειάστηκαν τηλέφωνα στο σπίτι, για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση....

 

[johnny19818]

Ένα αστείο περιστατικό που θυμάμαι από το Δημοτικό σχολείο, ήταν όταν μια μέρα, βρέθηκε το τμήμα μου στην αυλή μαζί με ένα άλλο τμήμα άλλης τάξης και οι μαθητές άφησαν σε μια μεριά της αυλής τις τσάντες τους. Ξαφνικά η τσάντα μου μπερδεύτηκε με την τσάντα ενός άλλου μαθητή, με τον οποίο είχαμε την ίδια ακριβώς τσάντα, αλλά πηγαίναμε σε διαφορετικές τάξεις. Εκείνη τη στιγμή, όταν το ανακάλυψα, έκπληκτη, άνοιξα την ξένη τσάντα και πήρα ένα τετράδιο για να δω τα στοιχεία του άλλου μαθητή. Πήγα με το τετράδιο στο γραφείο των δασκάλων, ανέφερα το περιστατικό, προσπαθώντας να είμαι ψύχραιμη και σε λίγη ώρα το θέμα είχε τακτοποιηθεί. Εξάλλου και ο μαθητής το είχε ανακαλύψει, όταν πηγαίνοντας στο σπίτι του, είδε ότι δεν είχε τη τσάντα του ...
Εσείς, θυμάστε αστεία περιστατικά από τη σχολική ζωή;

Εγώ αυτό το έχω πάθει με βαλίτσα στο αεροδρόμιο!!

Στο θέμα μας τώρα. Το λύκειο μας ήταν 2όροφο. Την περίοδο των μπουγέλων, ξέρετε τότε προς το τέλος της σχολικής χρονιάς, ήταν πολύ επικίνδυνο να βρίσκεσαι στο σημείο κάτω από τον μπαλκόνι του πρώτου ορόφου καθώς από εκεί πάνω πετούσαμε τα μπουγέλα τα οποία μερικές φορές ήταν σκουπιδοσακούλες με νερό!!! Στην 3η λυκείου λοιπόν, η καθηγήτρια των Θρησκευτικών μας, μας άφησε προς το τέλος της χρονιάς λόγω εγκυμοσύνης. Τη θέση της πήρε ένας νεαρός καθηγητής. Δε θα ξεχάσω λοιπόν μια φορά όπου ο φουκαράς ο καθηγητής καθόταν στο επικίνδυνο σημείο, όπως είπα παραπάνω και ενώ έτρωγε το τοστ του (στην 1η μπουκιά κιόλας) μπραφ μια σακουλάρα νερό σκάει από τον πρώτο όροφο πάνω του. Περιττό να πω ότι το σάντουιτς έπεσε με τη μία κάτω και ο καθηγητής έγινε μούσκεμα. Μια συμμαθήτρια μου είχε επίσης μπουγελώσει μια καθηγήτρια αλλά ήταν ελαφρύ σε σχέση με το παραπάνω συμβάν το οποίο μου έχει μείνει αξέχαστο.

 

[Maddog]

Απολαυστικά ατυχήματα στο σχολείο (ακόμα χαμογελάω όταν σκέφτομαι τα σκηνικά) :

0

No kids were harmed during these events


τουλάχιστον όχι σοβαρά

1)Την ώρα του μαθήματος, λάμπα φθορισμού (ξέρετε, εκείνες οι μακριές...) φεύγει μόνη της από το ταβάνι και προσγειώνεται στο κεφάλι μαθήτριας όπου και συντρίβεται θεαματικά με μια μίνι έκρηξη που γέμισε την τάξη άπειρα κομματάκια γυαλί.

2)Συμμαθήτρια στην αυλή, εμείς μέσα στην τάξη στον 2ο όροφο: "Ελένη, ξέχασες την τσάντα σου!". Ακολουθεί εκτόξευση της τσάντας από το παράθυρο με την κοπέλα να προσπαθεί απεγνωσμένα -και αποτυχημένα- να σωθεί από την μάζα που πέφτει και τελικά να την τρώει κατακέφαλα και να ξαπλώνεται φαρδιά-πλατιά στο προαύλιο.

3)Παίζουμε ποδόσφαιρο στο προαύλιο, όπου υπάρχει και ένα γήπεδο βόλει να μοιράζεται τον χώρο με το "γήπεδο" ποδοσφαίρου. Εντάξει, το γήπεδο ποδοσφαίρου είναι μόνο στο κεφάλι μας αλλά δεν μασάμε, έχουμε συνηθίσει τον χώρο και αποφεύγουμε ενστικτωδώς τον κίνδυνο στην διάρκεια του παιχνιδιού. Συνήθως το φιλέ δεν είναι απλωμένο, οπότε έχεις να αποφύγεις μόνο τις δύο μεταλλικές κολώνες που το στηρίζουν, αλλά εκείνη την ημέρα βρίσκεται ετοιμοπόλεμο στην θέση του. Μακρινή σέντρα από εκείνη την πλευρά, ο αμυντικός πάει να την κυνηγήσει στρίβοντας επιτόπου...μόνο που έχει ξεχάσει πάνω στην βιασύνη του την ακριβή χωροταξία της επικίνδυνης ζώνης. Αποτέλεσμα, να "φυτευτεί" κανονικά πάνω στο φιλέ και να μείνει εκεί μισοκρεμασμένος σαν ψάρι στο δίχτυ. Πεντάλεπτη διακοπή για να καταφέρουμε να τον ξεκρεμάσουμε...

4)Το ίδιο υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας "γήπεδο". Το "τέρμα" της μιας πλευράς βρίσκεται στην περίφραξη του σχολείου, η οποία είναι τσιμεντένιο χαμηλό πεζούλι με φυτεμένο επάνω του ψηλό μεταλλικό πλέγμα δύο μέτρων και τον εξωτερικό χώρο να βρίσκεται περίπου ένα μέτρο χαμηλότερα από τον εσωτερικό. Μόνο που στο σημείο που παραδοσιακά βάζουμε το τέρμα λείπει ένα ολόκληρο πάνελ μετά από προηγηθέντα βανδαλισμό αγνώστων, οπότε υπάρχει κενό σημείο. Τρομερή μακρινή σέντρα-σουτ έρχεται ψηλοκρεμαστά προς το τέρμα. Ο τερματοφύλακας που δεν είναι και πρώτο μπόι προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει το γκολ πηδώντας. Αλλά είναι πραγματικά ζόρικο σουτ...καταφέρνει να αγγίξει την μπάλα, όμως παρασύρεται προς τα πίσω. Τα πόδια του βρίσκουν στο χαμηλό πεζούλι και βγαίνει εκτός ισορροπίας...Τελευταία ανάμνηση από τον τερματοφύλακα, δύο πόδια να ακολουθούν το υπόλοιπο σώμα και να ανατρέπονται στο κενό της περίφραξης. Μετά εξαφανίζονται, αφού κατέληξε "αδειασμένος" ένα μέτρο χαμηλότερα και εκτός σχολείου. Το γκολ μέτρησε κανονικά...

5)Μεταλλικός σκελετός καρέκλας βρίσκεται πεταμένος εκτός προαυλίου, τα ξύλινα τμήματα δεν υπάρχουν πλέον. Κάποιος βγαίνει και τον μαζεύει. "Βαγγέλη, πιάσε!". Ο σκελετός εκτοξεύεται πάνω από την περίφραξη προκειμένου να επανέλθει εντός σχολείου. Προσγειώνεται στο τσιμέντο με το ένα πόδι και η απρόσμενη ελαστικότητα που έχει (ίσως επειδή δεν έχει τα ξύλα του;;; ) τον κάνει να γκελάρει θεαματικά και να σκάσει στα μούτρα του ατυχούς Βαγγέλη. Τον μαζεύαμε και αυτόν από το τσιμέντο μετά...

 

[nwntas]

^

Το σχολείο του τρόμου! Τι να σου κάνει ο αγιασμός μετά... Εξορκισμός!

Μου θύμισες ένα σκηνικό στον παιδικό σταθμό, όπου ενώ βλέπαμε ωραία και καλά την παράσταση κουκλοθέατρου, κάνουν μια άτσαλη κίνηση οι κοπέλες πίσω από την ξύλινη κατασκευή και παρ το το κουκλοθέατρο πανολούθε στα πιτσιρίκια από κάτω. Εμένα με πέτυχε ξόφαλτσα, αλλά σε άλλα τους ήρθε ο ουρανός σφοντύλι.

Στο γυμνάσιο, περιμέναμε την καθηγήτρια των γερμανικών να έρθει, κι ενώ πανευτυχείς που θα κάναμε κενό, να σου ξεπροβάλλει... Με έναν απίστευτο εκνευρισμό, ένας συμμαθητής, που δε θυμάμαι καν πόσες φορές είχε μείνει στην πρώτη, δίνει μια μπουνιά στο πλαίσιο του παραθύρου, αυτό έφερε μια βόλτα και κάνει μπραφ από τη δύναμη και σπάει. Έλα όμως που απο κάτω πέρναγε η καθηγήτρια... Απίστευτα κωλόφαρδοι, ούτε το παιδί, ούτε η καθηγήτρια χτύπησαν. Ο πανικός μετά στην τάξη, αλλά παρότι κάναμε μόκο, κατάλαβαν γρήγορα ποιός ήταν ο ένοχος...

Στο λύκειο είχε φύγει καρέκλα από το παράθυρο και είχε σκάσει δίπλα σε καθηγητή, που φάνηκε εξίσου τυχερός...

Στην 1η λυκείου στην ώρα της φυσικής στο άλλο τμημα, ο καθηγητής ζωγράφισε στον πίνακα μια μαθητρια με σπασμένο χέρι, θέλοντας να κάνει μια αναφορά στην ολίσθηση. Σε μια απίστευτη συμπαντική συνωμοσία, τελειώνοντας το μάθημα και βγαίνοντας στο διάδρομο, πάτησε το ζελέ από μια σπασμένη παγοκύστη που είχε πέσει στο διάδρομο από ένα παιδί του αθλητικού τμήματος. Αποτέλεσμα; Ο καθηγητής με χέρι στο γύψο.

 

[perlastar]

Τα πρωτα που μου ερχονται στο μυαλο...
Καπου στο Λυκειο καθομουν με εναν τυπο που ειχε ετρωγε συνεχως αηδιες. Εφερνε στην ωρα του μαθηματος τσιπς, γαριδακια, σουβλακια. Μπροστα ειχαμε εναν ηπιο τυπο στου οποιου το μπουφαν ο τυπας σκουπιζοταν απο τις λιγδες στο στυλ "σε χτυπαω στη πλατη", "εισαι ωραιος" και τετοια. Το αστειο ειναι οτι στον επομενο χορο του σχολειου, ο ηπιος εσκασε μυτη με το μπουφαν και το μερος ηταν τσιτα στο μπλου λάιτ. Λιγδα και γαριδιλα εβδομαδων εκανε μπαμ απο δυο οικοδομικα τετραγωνα μακρια. Περναγε και ανοιγαμε δρομο. Dude

Καπου στο Γυμνασιο ειχα βρει μια αποτυχημενη φωτογραφια του πιανιστα Σγουρου απο καποιο εξωφυλλο σταυρολεξικου περιοδικου. Ειχα κοψει μονο το κεφαλι και το ειχα ειχα κολλησει σε μακρια καλαμακια απο σουβλακι. Οταν καποιος εκανε αναγνωση σε αποσταση εως και τριων θρανιων απο εμενα, του εβαζα υποβρυχιως τον τηλεσκοπικο Σγουρο μπροστα του και του φευγαν γελια, σαλια, μιξες (και ενιοτε εφευγε και απο την ταξη).

Ενας καθηγητης με επιασε μια φορα να με ρωτησει γιατι οι κοπελες του τμηματος μας βγαινουν απο την ταξη γεματες χαρτακια στο κεφαλι. Λες και εγω πιπιλαγα-σαλιωνα μανιωδως χαρτια, τα εβαζα σε μπικ-φυσοκαλαμο και τους χαλαγα την κομμωση...

Την πρωτη ωρα, της πρωτης Γυμνασιου με πεταξε η φιλολογος εξω. Γιατι? Με το που ανοιξε το στομα της να συστηθει, ηταν σαν να μιλαγε στρουμφακι με ιγμοριτιδα. Σαν τους Chipmunks. Διαλυθηκα. Τοσο που δεν μπορουσα να συνελθω. Ηρθε επανω μου ουρλιαζε και το πραγμα μου φαινοταν ακομα πιο αστειο. Toσο φωναζε, τοσο με κατεστρεφε.

Για μια βδομαδα οτι και να λεγαμε στη φιλολογο το ξεκιναμε με το "πεστε μου ειναι η τρελη ροδια". Μου ειχε γινει τοσο βιωμα που το ειπα κατα λαθος και στον διευθυντη που ηρθε να επαναφερει την ταξη.

Ειχαμε εναν ηλικιωμενο φιλολογο με μανιες εμφυλιοπολεμικες υπερ της Αριστερας. Για να χανουμε μαθημα το παιζαμε ολοι υποστηριχτες των γερμανοτσολιαδων και παθαινε μπλακ αουτ. Του γραφαμε μηνυματα στον πινακα με συνθηματα της εποχης, κρεμαγαμε κατι Σταλιν αναποδα και τρελαινοταν.

Ειχαμε βρει ενα ποντικι, το βαλαμε σε μια σακουλα και το κρεμασαμε πανω απο μια φτερη του ανεμιστηρα. Ζητησαμε απο την καθηγητρια να ανοιξει τον ανεμιστηρα γιατι σκαγαμε, ο ενας εβγαλε το πομολο, εγω ουρλιαξα 'ΠΟΝΤΙΚΙΙΙΙΙ' και στην ταξη εγινε κατι αναλογο με το παρτυ στο Blade.

Καμια φορα δεναμε με πολυ μποσικο τα πιαστρακια της ζωνης των παντελονιων των κοριτσιων που καθονταν στα μπροστινα θρανια με σπαγγο στη καρεκλα τους χωρις να το καταλαβουν. Ετσι οταν βαραγε κουδουνι, ηταν σαν να γκρεμιζοταν το σχολειο. Ενιοτε υπηρχαν και ατυχεις αποκαλυψεις.

'Ποιος ουρησε στο σφουγγαρι? Πειτε μου, ποιος ουρησε στο σφουγγαρι'

Στην πρωτη καταληψη μια πολυ ηλικιωμενη καθηγητρια αρνηθηκε να εγκαταλειψει το σχολειο. Δεν αποδεχοταν την καταληψη και εμεινε στην εδρα της. Την καναμε Χριστο για να φυγει τιποτα. Στο τελος κατσαμε και εμεις γυρω απο την εδρα και ξεκινησαμε να παιζουμε 21. Τις μοιραζαμε και φυλλα και αυτη κοιτουσε ταβανι. Μετα απο λιγο "εσπασε" και εφυγε τρεχοντας. Χαλαγε και το φυλλο...

Γέλασα πολύ, απλά φοβερός

 

[stayros]

1)Την ώρα του μαθήματος, λάμπα φθορισμού (ξέρετε, εκείνες οι μακριές...) φεύγει μόνη της από το ταβάνι και προσγειώνεται στο κεφάλι μαθήτριας όπου και συντρίβεται θεαματικά με μια μίνι έκρηξη που γέμισε την τάξη άπειρα κομματάκια γυαλί.

2)Συμμαθήτρια στην αυλή, εμείς μέσα στην τάξη στον 2ο όροφο: "Ελένη, ξέχασες την τσάντα σου!". Ακολουθεί εκτόξευση της τσάντας από το παράθυρο με την κοπέλα να προσπαθεί απεγνωσμένα -και αποτυχημένα- να σωθεί από την μάζα που πέφτει και τελικά να την τρώει κατακέφαλα και να ξαπλώνεται φαρδιά-πλατιά στο προαύλιο.

3)Παίζουμε ποδόσφαιρο στο προαύλιο, όπου υπάρχει και ένα γήπεδο βόλει να μοιράζεται τον χώρο με το "γήπεδο" ποδοσφαίρου. Εντάξει, το γήπεδο ποδοσφαίρου είναι μόνο στο κεφάλι μας αλλά δεν μασάμε, έχουμε συνηθίσει τον χώρο και αποφεύγουμε ενστικτωδώς τον κίνδυνο στην διάρκεια του παιχνιδιού. Συνήθως το φιλέ δεν είναι απλωμένο, οπότε έχεις να αποφύγεις μόνο τις δύο μεταλλικές κολώνες που το στηρίζουν, αλλά εκείνη την ημέρα βρίσκεται ετοιμοπόλεμο στην θέση του. Μακρινή σέντρα από εκείνη την πλευρά, ο αμυντικός πάει να την κυνηγήσει στρίβοντας επιτόπου...μόνο που έχει ξεχάσει πάνω στην βιασύνη του την ακριβή χωροταξία της επικίνδυνης ζώνης. Αποτέλεσμα, να "φυτευτεί" κανονικά πάνω στο φιλέ και να μείνει εκεί μισοκρεμασμένος σαν ψάρι στο δίχτυ. Πεντάλεπτη διακοπή για να καταφέρουμε να τον ξεκρεμάσουμε...

4)Το ίδιο υψηλών προδιαγραφών ασφαλείας "γήπεδο". Το "τέρμα" της μιας πλευράς βρίσκεται στην περίφραξη του σχολείου, η οποία είναι τσιμεντένιο χαμηλό πεζούλι με φυτεμένο επάνω του ψηλό μεταλλικό πλέγμα δύο μέτρων και τον εξωτερικό χώρο να βρίσκεται περίπου ένα μέτρο χαμηλότερα από τον εσωτερικό. Μόνο που στο σημείο που παραδοσιακά βάζουμε το τέρμα λείπει ένα ολόκληρο πάνελ μετά από προηγηθέντα βανδαλισμό αγνώστων, οπότε υπάρχει κενό σημείο. Τρομερή μακρινή σέντρα-σουτ έρχεται ψηλοκρεμαστά προς το τέρμα. Ο τερματοφύλακας που δεν είναι και πρώτο μπόι προσπαθεί απεγνωσμένα να σώσει το γκολ πηδώντας. Αλλά είναι πραγματικά ζόρικο σουτ...καταφέρνει να αγγίξει την μπάλα, όμως παρασύρεται προς τα πίσω. Τα πόδια του βρίσκουν στο χαμηλό πεζούλι και βγαίνει εκτός ισορροπίας...Τελευταία ανάμνηση από τον τερματοφύλακα, δύο πόδια να ακολουθούν το υπόλοιπο σώμα και να ανατρέπονται στο κενό της περίφραξης. Μετά εξαφανίζονται, αφού κατέληξε "αδειασμένος" ένα μέτρο χαμηλότερα και εκτός σχολείου. Το γκολ μέτρησε κανονικά...

5)Μεταλλικός σκελετός καρέκλας βρίσκεται πεταμένος εκτός προαυλίου, τα ξύλινα τμήματα δεν υπάρχουν πλέον. Κάποιος βγαίνει και τον μαζεύει. "Βαγγέλη, πιάσε!". Ο σκελετός εκτοξεύεται πάνω από την περίφραξη προκειμένου να επανέλθει εντός σχολείου. Προσγειώνεται στο τσιμέντο με το ένα πόδι και η απρόσμενη ελαστικότητα που έχει (ίσως επειδή δεν έχει τα ξύλα του;;; ) τον κάνει να γκελάρει θεαματικά και να σκάσει στα μούτρα του ατυχούς Βαγγέλη. Τον μαζεύαμε και αυτόν από το τσιμέντο μετά...

Εκτος του οτι εχω λυθει απο τα γελια... ...

Θα συμφωνησω με τον φιλτατο Νωντα...το σχολειο του τρομου!

Στο δια ταυτα...

Ενα απο τα αστεια περιστατικα που θυμαμαι ηταν στην 5η δημοτικου...και ειναι 2 σε 1.

Εχει ανακοινωθει απο τους δασκαλους οτι θα παμε εκδρομη -χαρα εμεις :d@redevil - μαζευομαστε στο προαυλιο κατα ταξεις,

ενα κοριτσακι απο την ταξη μου πανω στο συμπουρμπουλο και στον χαμο που γινοταν παει κατα λαθος σε αλλη ταξη

με αποτελεσμα κατα την αναγνωση των ονοματων απο την δασκαλα της ταξης μας (για τσεκαρισμα) την ωρα που φωναξε

το ονομα της, να ακουστει μια φωνη απο αλλη ταξη που βρισκοταν μερικα μετρα πιο κατω...

Την συνεχεια την αντιλαμβανεστε... oints:

Οταν με το καλο ξεκιναμε, κατα την πορεια (πηγαιναμε με τα ποδια) εχουμε πιασει την παρλα με ενα συμμαθητη μου

με αποτελεσμα να μην προσεχει ο κακομοιρης μπροστα του και να γινει χαλκομανια πανω σε μια κολονα!

Το γελιο που επεσε...απεριγραπτο...

 

[nasospakos]

αν ξεκινήσω να γράψω αστεία σχολικά περιστατικά πιστέψτε με θα ξημερώσει έξω. Το σχολείο μου ήταν το θρυλικότερο όλων σε φάρσες στην Πάτρα και ήταν ΟΛΟ ένα πολύ μεγάλο πολιτισμένο και ενίοτε απολίτιστο αστείο!

 

[mhtsaina]

Την πρώτη πρώτη μέρα στην Α' Δημοτικού ... Κάνουμε αγιασμό κι εγώ είμαι συνεπαρμένη. Εντελώς. Στην κοσμάρα μου. Ώσπου σε κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχω απομείνει μόνη μου στο προαύλιο του σχολείου. Δεν υπάρχει κανένας για δείγμα γύρω μου. Ο αγιασμός είχε τελειώσει, όλοι είχαν πάει στις τάξεις τους κι εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι! Δεν είχα ιδέα πού να πάω εν τω μεταξύ. Ευτυχώς που βγήκε μια δασκάλα άλλης τάξης, που με είδε από το παράθυρο της αίθουσάς της και κατέβηκε να με μαζέψει .

Επίσης: Αν και δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι συνέβη έτσι, μου το διηγήθηκε γνωστή μου και αν είναι αληθινό, αξίζει τον κόπο να καταγραφεί:

Σε παιδικό σταθμό, η "δασκάλα" φωνάζει τα ονόματα των παιδιών για να τσεκάρει τη λίστα της. Δύο από αυτά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, δεν απαντούν. Αρχίζει η γυναίκα έντρομη να τα ψάχνει μανιωδώς, πουθενά αυτά. Εν τέλει, καταλαβαίνει ότι ακούει γελάκια πίσω από το κουκλοθέατρο που υπάρχει στο χώρο και τα υπόλοιπα πιτσιρίκια στριμώχνονται γύρω του. Πηγαίνει να κοιτάξει και βρίσκει το αγοράκι και το κοριτσάκι που έλειπαν ξαπλωμένα πλάι πλάι, μόνο με τα βρακάκια τους, να γελάνε. Ξεσπώντας η νηπιαγωγός, ρωτάει έξαλλη "Τι κάνετε εκεί;" "Παίζουμε γάμο" λένε αυτά σκασμένα στο γέλιο!

 

[θανος]

ενα μονο θα πω στο λυκειο : τελευταιο θρανιο εξω ε το πηραμε και εμεις και το ριξαμε απ το παραθυρο (ευτυχως δεν περναγε κανεις απο κατω) επισης στο γυμνασιο η καθηγητρια μουσικης λεει σε ενα παιδι να παει να της παρει σερβιετες ξαφνικα ενω κανουμε διαλλειμα βγαινει στο παραθυρο και φωναζει με φτερα με φτερα ενω κουναγε τα χερια πανω κατω πεθανε ολο το σχολειο στα γελια

 

[Albert]

Τα πιο αστεία τα θυμάμαι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού,σε ώρες που το σχολείο ήταν κλειστό.Είχα την τύχη να βρίσκομαι μέσα επειδή οι γονείς ήταν στο σύλλογο γονέων κ κηδεμόνων,και έκαναν καποια απογεύματα,συμβούλια.Η αίσθηση να αλωνίζεις στο άδειο σχολείο ήταν απερίγραπτη.Μαζί με παιδιά άλλων του συλλόγου,μπαίναμε σε τάξεις κυρίως τις μεγαλύτερες του 2ου ορόφου.Σε μια,5η ή 6η,είχε μέσα έναν σκελετό,και τον ζωντανεύαμε κουνώντας χέρια και στόμα,τρομάζοντας μέσα στο σκοτάδι τα υπόλοιπα παιδιά.Επίσης ζωγραφίζαμε στους πινακες fido dido και smile,που ήταν πολύ μόδα τότε,τελειώνοντας τις κιμωλίες και την επόμενη μέρα ο δάσκαλος δεν είχε να γράψει.Όταν άλλαξα δημοτικό(για τις 3 τελευταίες τάξεις)δεν είχα την πολυτέλεια του μπαίνω στο σχολείο όταν ήταν κλειστό και τα αστεία περιορίζονται σε καμια μπάλα που θα έφαγε κατακέφαλα κανενας γυμναστής κλπ.

Στο γυμνάσιο θυμάμαι και εγώ μια καθηγήτρια με πολύ περίεργη φωνή,που δεν μπορούσε κανένας να κρατήσει τα γέλια του.Μάλιστα ντυνόταν και πολύ εκκεντρικά για σχολείο,φορούσε γούνες κλπ,και αυτός ήταν άλλος ένας λόγος να γίνεται περίγελος.

Και 2 περιστατικά που φαίνονται αστεία αλλά κρύβουν και τραγικότητα μέσα τους.

Μια γυμνάστρια που είχε επανέλθει στο σχολείο μετα απο άδεια 2 χρόνων λόγω νευρικού κλονισμού,στην αρχή της ώρας,καθόταν σαν να κάνει την ανάγκη της σε εξωτερικό χώρο,και ταυτόχρονα φώναζε''τσάντεεεες''''τσάντεεες''για να αφήσουμε τις τσάντες στις εξέδρες.

Και μια αλλη περίπτωση μιας καθηγήτριας που παλιοτερα ειχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο κα ενώ ήταν ακατάλληλη για να μπαίνει σε τάξη,αυτή έκανε κανονικά μάθημα,με αποτέλεσμα να γινεται χαμός στην τάξη.Την είχαμε μια χρονιά στην ιστορία,και απο τα πιο αστεία στα παιδικά μάτια πάντα(γιατί δεν ήταν για γέλια η περίπτωση)ήταν όταν εξέταζε.Ανοιγε κανονικά ο άλλος το βιβλίο και έκανε ανάγνωση το μάθημα,ή αν ήταν πρωτο θρανιο του το διάβαζε ο πίσω και εκείνος έλεγε αυτο που ακουγε.Και στις 2 περιπτώσεις έπαιρνε το μπράβο απο εκείνη και ένας μεγάλος βαθμός εμπαινε στον κατάλογό της.

 

[pardalotzatziki]

λόγω νευρικού κλονισμούειχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο

Ειχαμε και εμεις παρομοια πειπτωση, απορω πως τις αφηνανε και συνεχιζανε. Ας τις βαζανε να κανουν δουλεια γραφειου.

 

[RIO]

Και μεις και μάλιστα πάλι με γυμνάστρια. Την μια ερχόταν με φορέματα και καπέλα ( αντί για φόρμες), την άλλη μας διάβαζε κάτι "ποιήματα" που έγραφε...μέχρι που χειροτέρεψε και την αντικατέστησαν...