Υπερβολές στις ελληνικές ταινίες

[Bambinella]

Το στοιχειο της υπερβολης ειναι κατι που εστω και σε μικρο βαθμο το συναντουμε πολυ συχνα στον κινηματογραφο.

Στις παλιες ελληνικες ταινιες, οι κωμωδιες και τα μελο εχουν το προβαδισμα αφου ετσι υπερβολικα ειναι απο τη φυση τους. Η υπερβολη δε με πειραζει, δε με ενοχλει, την επιζητω στο σινεμα και τη θεωρω αναποσπαστο κομματι του. Αν ηθελα καθαρο ρεαλισμο και τιποτε αλλο, τοτε δε θα εβλεπα ταινιες, θα εβλεπα ντοκυμανταιρ.

Ωστοσο, υπαρχουν καποιες ταινιες που εχουν αυτο το στοιχειο λιγακι παραπανω και με αυτες θα ασχοληθουμε εδω. Θα ξεκινησω με τις δυο που μου ερχονται πρωτες στο νου:

Ο Δημος απ' τα Τρικαλα. Ο τροπος που ο Κωστας Χατζηχρηστος προσπαθει να ξεγελασει τη γυναικα του και να την κανει να πιστεψει οτι εχει διδυμο αδελφο, ειναι εντελως τραβηγμενος. Ειδικα η σκηνη οπου ο πρωταγωνιστης αλλαζει ρολους καθε πεντε δευτερολεπτα στο χωλ του σπιτιου του, ειναι μεν χαριτωμενη, αλλα και κυριολεκτικα απιστευτη. Και το χειροτερο ειναι πως η γυναικα του ολα αυτα δειχνει να τα πιστευει.

Καλως ηρθε το δολλαριο. Η Νικη Λιναρδου ειναι μια γυναικα της νυχτας, αλλα το σεναριο μας την παρουσιαζει σχεδον σαν Αρσακειαδα. Και να πω οτι εκει στο καμπαρε της Τρουμπας οπου εργαζεται, χορευει η τραγουδαει, ενταξει θα ηταν καπως πιο πειστικο. Η Νικη ομως πηγαινει στο μαγαζι για καταναλωση ποτων, παρεα στους πελατες και ο,τι ηθελε προκυψει. Αρα το να φευγει καθε βραδυ ολομοναχη οπως λεει καποια στιγμη ο μαγαζατορας, ειναι μαλλον εκτος πραγματικοτητος.

 

[RIO]

Στο με φόβο και πάθος (1972), όπου ο Νίκος Κούρκουλος -ανακριτής Φαναριώτης μέσα με μια νύχτα συναντάει πρώτα τον γιατρό , μετά την οικογένεια του υποτιθέμενου διαρρήκτη, ύστερα πηγαίνει στο σπίτι των Βιάσκων βγάζει έναν καταγγελτικό ρόλο , μετά τον δέρνουν οι μπράβοι και τον παρατούν στις γραμμές του τραίνου .... όμως το πρωί επιστρέφει στο αρχοντικό τους στην τρίχα, μαζί με τη αστυνομία. Όχι και άσχημα για μια νύχτα. Ποιος Τσακ Νόρις τώρα...

Επίσης στο Αιχμάλωτοι του μίσους (1972). Η Λάσκαρη πηγαίνει στο σπίτι όπου o Φον Ζίρεχ συναντάει του εμπόρους όπλων. Απλά ανοίγει την πόρτα και τους κρυφακούει. Ούτε φύλακες ούτε τίποτα. Μετά πάλι σαν βολτούλα μπαίνει σε ένα από τα καράβια του ( πάλι δεν υπάρχουν φρουροί) και εκεί της επιτίθενται κάτι τύποι σαν χίπιδες! Φωσκολικός σουρεαλισμός...

 

[Bambinella]

Ποιος Τσακ Νόρις τώρα...

Ο Κλεαρχος, η Μαρινα και ο κοντος. Υπερβολικη και πολυ σαχλη θεωρω τη σκηνη οπου ο Βασιλης Αυλωνιτης βρισκεται στο ξενοδοχειο του στα Καμενα Βουρλα και επιχειρει να τηλεφωνησει στη γυναικα του, Γεωργια Βασιλειαδου. Εκεινη βρισκεται ακριβως πισω του και του μιλαει υποτιθεται απο την Αθηνα ενω αυτος δε λεει να το παρει χαμπαρι. Ουτε τη διαφορα στη φωνη καταλαβαινει, ουτε την ανασα της στο μαγουλο του νιωθει, ουτε το τηλεφωνο που ακομα συνεχιζει να καλει ακουει.

 

[RIO]

Ένα γελαστό απόγευμα (1979) O Μόσιος σαν τρομοκράτης απειλεί τον κόσμο στη αίθουσα αναχωρήσεων κρατώντας βόμβα με χρονοδιακόπτη. Αντί ο αστυνομικοί να τον πυροβολήσουν από την αρχή ( αφού έχει ακόμα μπόλικο χρόνο) απλά κάθονται και τον κοιτάνε αμήχανα...

 

[tonytony]

Πόσες και πόσες!!! Πάρα πολλές!!!

 


Η πιο εύκαιρη που μου ρχεται στο μυαλό είναι "Η αρχόντισσα και ο αλήτης" για ευνόητους λόγους. Νεαρό αγόρι υποτίθεται ο...Πίπης , με το χειλάκι έστω και ελαφρά βαμμένο , με τα νύχια βαμμένα σε ασημί χρώμα και με το πλούσιο στήθος να πετάγεται μπροστά! Και μόνο αρκετά αργότερα κατάλαβε ο Παπαμιχαήλ πως ο Πίπης είναι γυναίκα!!! Με την πρώτη ματιά φαινόταν!

 

[elephadas]

Ένα γελαστό απόγευμα (1979) O Μόσιος σαν τρομοκράτης απειλεί τον κόσμο στη αίθουσα αναχωρήσεων κρατώντας βόμβα με χρονοδιακόπτη. Αντί ο αστυνομικοί να τον πυροβολήσουν από την αρχή ( αφού έχει ακόμα μπόλικο χρόνο) απλά κάθονται και τον κοιτάνε αμήχανα...

Δεν έχω δει την ταινία, αλλά υποθέτω οι αστυνομικοί περιμένανε να φτάσουν τα μεγάλα κόκκινα φωτεινά νούμερα στο 0:00:01 πριν αντιδράσουν πάνω που το 1 πάει να γίνει 0. Πάντα έτσι δεν γίνεται σε όλες τις ταινίες που έχουν μπόμπες με ρόλόγια?

([edit] off topic [edit])

Όσο για υπερβολές, μόνο ο αλήτης Πίπης έμοιαζε με Πίπα? (θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου). Όλες οι τραβεστί σκηνές στις Ελληνικές ταινίες δεν πείθουν. Γίνεται μια Μάρω Κοντού να πείσει ότι είναι άντρας επειδή έχει ένα ψιλομουστακάκι? Κι όσο για Παράβα, Μουστάκα, Γιώργο Κάππη κλπ., σ' όσες ταινίες έχουν ντυθεί γυναικεία έτσι που μοιάζουν δεν θα ξεγελούσαν ούτε τυφλόν τα τ' ώτα τον τε νουν τα τ' όμματα. Αλλά ξεγελούν τους συνηθοποιούς τους.

 

[antonovar]

Το πεθαίνω κάθε ξημέρωμα

Μιά ταινία ορισμός της υπερβολής σε ολους τους τομείς.

το σενάριο?...απλά μόνο ο Φωσκολος θα μπορούσε να το σκεφτεί.

Μία τυπισα που για ένα one night stand 10 χρόνια πριν μυξοκλάιει και τρεχει στους προβλήτες και τα βράχια του Πειραιά σʼολη την ταινία, μπας και ερθει το περιβόητο παναμέζικο liberty με τον καλό της μέσα, και που στο τέλος εμφανιζεται μπροστά της αλλα πριν χαρει ανακαλυπτει ότι της ηρθε πίσω μειον ένα χέρι.

Μια άλλη τύπισα αδερφή της προηγούμενης που αλλαζει τους γκόμενους κάθε φορα που αλλάζει βλέμμα και με ένα απλό πονοκέφαλο, αποδεκατιζει ένα τμήμα του Λιμενικου,βοηθαει στην απόδραση καμμιά δεκαριά κρατούμενους ,και οδηγεί στην παρανομία και στο τέλος στην αυτοκτονία έναν υποτιθεται εντιμο λιμενικό.

Μία τρίτη τύπισα αδερφή και αυτή των προηγουμένων που θεωρείται αγοροκόριτσο επειδή φοράει παντελονι και ελβιέλες και σε όλη την ταινία εχοντας ένα εσωτερικό gps κυνηγάει και παντα εντοπιζει τον καλό της που προσπαθεί να χωθεί λαθραία σε καποιο καραβι για να μπαρκάρει σε μια εποχή που τα ναυτικά φυλλάδια τα μοιράζανε στα περίπτερα.

Η σκηνοθεσία της ταινίας σε ποια υπερβολή να πρωτοσταθώ?..

Ο Καζάκος κυνηγάει τον νταη του λιμανιου Αγγελο Αντωνόπουλό,που είναι ντυμένος σαν ξεπεσμένος λατερνατζης της δεκαετίας του 90,και απροσεχτος όπως ηταν πεφτει πάνω στην Καραγιάννη μπερδευονται οι αγκώνες τους και αφου χορευουν λιγη πολκα στο τέλος εχουν ερωτευθει κιόλας.

Οι ναυτικοί που έρχονται με το παναμεζικο liberty βγαίνουν από το πλοίο σαν να βγαίνουν από κανα καφενέ χωρίς ιχνος αποσκευής,και κατά μία μοιραία συμπτωση ολοι τους οι συγγεννεις εχουν αργησει και τρέχουν να τους προλάβουν στην έξοδο,και επειδή είναι απροσεχτοι στις αγκαλιες και τα φιλιά ριχνουν και μία μεγαλοπρεπη αγκωνια στο προσωπο της Βουρτση.

Ο Μουστάκας που θεωρείται ότι εχει χώρο σε μία δραματική ταινία και παιζει σαν να τον εχουν δανεισθεί απο το φως νερό τηλεφωνο που εκανε τον Αρμενη με το τρακα τρακα κρατς μπλουμ ,και ο απιστευτος σεναριογραφος και σκηνοθετης της ταινίας του φοράει ένα μεξικάνικο παντσο στα ιδια ρουχα και με το ιδιο καπελο που φοραγε, ως μεταμφίεση για να περναει απαρατήρητος!!!! από το Λιμενικό της χουντας στον Πειραια του 1969.

Καλύτερα να σταματήσω εδώ γιατι αν συνεχίσω θα παρασυρθώ και θα γεμίσω αλλες δύο σελιδες με τις υπερβολές αυτης της ταινίας.

 

[ΦΖΠ1]

Στο "Γελαστό απόγευμα" έχω μείνει με την εντύπωση ότι η βόμβα τελικά σκάει (το πλάνο "παγώνει" αλλά κοκκινίζει, μετά το εντυπωσιακό πλονζόν του Κούρκουλου, α λα Σαργκάνης, πιασμένο κι από 2-3 κάμερες...)

Ο Φώσκολος πραγματικά είναι μαιτρ της υπερβολής, ξεκινώντας ακόμα κι από τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Αλλά στη "Ζούγκλα των πόλεων", ο Πρέκας, με λιωμένο το δεξί χέρι, προκειμένου να "μη φιμωθεί", κάθεται και τσιγκλάει τη γραφομηχανή με το αριστερό, αντί να υπαγορεύσει σε μια δακτυλογράφο...

Φυσικά όμως, "la creme de la creme" είναι η αρκούδα, στην "Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου"...Εκτός συναγωνισμού Νο1 ταινία σε υπερβολές, από την αρχή μέχρι το τέλος, με αποκορύφωμα το προηγούμενο...

 

[antonovar]

Ο Φώσκολος πραγματικά είναι μαιτρ της υπερβολής, ξεκινώντας ακόμα κι από τα ονόματα των πρωταγωνιστών. Αλλά στη "Ζούγκλα των πόλεων", ο Πρέκας, με λιωμένο το δεξί χέρι, προκειμένου να "μη φιμωθεί", κάθεται και τσιγκλάει τη γραφομηχανή με το αριστερό, αντί να υπαγορεύσει σε μια δακτυλογράφο...

Χαχαχαχα ..ναι ναι και απιστευτη η σκηνή του χτυπήματος του χεριού.

Στην συγκεκριμένη σκηνή ο χειριστής του τεραστιου εκσκαφέα σηκώνει..το τεραστιο φτιάρι του μηχανήματος και αφου το κατεβάζει με φορα μεςʼτα σκοτάδια πετυχαίνει μόνο την παλάμη του Πρεκα.κατʼεντολή του πατερα Κατράκη.Και μιλάμε για τον Τσακ Νορις??.. ..ελεος και αδικία.....

 

[tzias57]

Μεγαλύτερες υπερβολές από αυτές στην ταινία "μάνα γιατί με γέννησες" του 1962 δεν έχω δει. Πρόκειται για μελο σε σενάριο Φώσκολου με πρωταγωνιστές Αναλυτή, Μπάρκουλη, Κακκαβά. Εδώ βλέπετε την υπόθεση

http://www.tainiothiki.gr/v2/filmography/view/1/1388

Η ποιο υπερβολίκή σκηνή είναι όταν ο πρόσφατα εγχειρισμένος Κακκαβάς πηγαίνει στο σπίτι του πλούσιου Μπάρκουλη που έχει κάνει ερωμένη την σύζυγο του Αναλυτή (αυτή αναγκάστηκε να υποκύψει για να βρει τα λεφτα για την εγχείρηση του άντρα της). Αφού λοιπόν ο Κακκαβάς βγάζει τις γάζες (από τα μάτια του πράγμα που δεν έπρεπε να κάνει σύμφωνα με τις εντολές του γιατρού για να μην τυφλωθεί) όχι μόνο βλέπει κανονικά αλλά βγάζει ένα μεγάλο μαχαίρι για να σκοτώσει την σύζυγο του και τον εραστή της. Τελικά την φτύνει και φεύγει. Στην συνέχεια βλέπουμε μια γυναίκα, παλιά ερωμένη του Μπάρκουλη να μπαίνει στο σπίτι και να του πετάει βιτριόλι στα μάτια για να τον εκδικηθεί. Έτσι αυτός τυφλωνεται και μένει πάμφτωχος αφού ξοδεύει όλη του την περιουσία στους γιατρούς για να γίνει καλά.

 

[johnny19818]

Το έχω αναφέρει και αλλού. Στην ταινία "Ο τρελλός τα'χει 400" μου φάνηκε υπερβολή η Σμάρω Στεφανίδου να σκέφτεται "ελαφρά τη καρδία" να πουλήσει το σπίτι που μένουν, προκειμένου ο κανακάρης της Θόδωρος Κατσαδράμης να γίνει μέγας ηθοποιός.

 

[RIO]

Τον Αράπη και αν τον πλένεις (1973) όπου ο Βουτσάς ξεγελάει τους πάντες με μια τραγική μεταμφίεση και αποκαλύπτει την σκευωρία για την κλοπή, με μια ακόμα πιο ανόητη σκηνή ψεύτικης αυτοκτονίας...

 

[BETTY BOOP]

+

όλες οι ταινίες με τον Κρις Σφέτα (=το παιδί-άσσος στο καρατε...) έχουν μια δόση υπερβολής στο σενάριο, μια ταινία που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ταινία ''Ο Μαχητής'' με την απαγωγή των μαθητών, του οδηγού και της συνοδού του σχολικού λεωφορείου πρωί-πρωί (!) από επίδοξους τύπους...αλλά ο μικρός Κρις τους τακτοποιεί μια χαρά...

 

[hannele]

Υπολοχαγός Νατάσσα:

Ορέστης (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) και Νατάσσα (Αλικη Βουγιουκλακη) γαζώθηκαν με καταιγισμό απο δεκάδες σφαίρες ... η δε Νατάσσα εφαγε και τις περισσότερες γιατί μπηκε μπροστά απο τον Ορέστη ως "ασπίδα", ο Ορέστης πεθανε αλλα η Νατάσσα...επέζησε!!! Και οχι απλά επέζησε, αλλα οπως ελεγε και η ίδια, την βρηκαν ώρες αργότερα οι Γερμανοί μισοπεθαμένη (παρα τις σφαιρες δεν ειχε πεθάνει!!) οι οποιοι την μετέφεραν και στο Νταχαου... :sealed:

Συμπέρασμα: Η Αλικη δεν πεθαίνει ποτέ στις ταινίες της!! Μια φορά πεθανε (στο "Ταξίδι") και από τότε το παθημα εγινε μάθημα....

 

[Bambinella]

Μια φορά πεθανε (στο "Ταξίδι") και από τότε το παθημα εγινε μάθημα...

Πεθανε και στο Κοριτσι με τα παραμυθια και στο Ο Μιμικος και η Μαιρη.

 

[RIO]

Και φυσικά ακόμα και αν έτρεχε στην έρημο της Αφρικής , βασανιζόταν στα υπόγεια της γκεστάπο ή στηνόταν για εκτέλεση, η εμφάνιση ήταν hollywood. Όχι παίζουμε...

 

[hannele]

Πεθανε και στο Κοριτσι με τα παραμυθια και στο Ο Μιμικος και η Μαιρη.

Τοτε ήταν ακομα στην αρχή της καριερας της, δεν ειχε γινει το "ειδωλο" Αλικη Βουγιουκλακη. Ακόμα και στο "Μιμικο και τη Μαίρη", ήταν μεν μια γνωστή ηθοποιος, αλλα οχι η εθνική σταρ. Το "στέμμα" της Αλικης ως "εθνική" ξεκινάει απο το "Ξύλο βγήκε απο τον Παράδεισο"....

Το 1962 που γυριστηκε το Ταξίδι, η Βουγιουκλακη ήδη πια "εθνική" τολμαει κατι διαφορετικό απο αυτό που την ήθελε ο κοσμος...και αυτο που εισέπραξε: "μην πατε να δείτε την ταινία γιατί στο τελος πεθαίνει!!"... :flower:

 

[Bambinella]

Mαλιστα. Αυτο εννοουσες οταν εγραψες οτι η Αλικη πεθανε μια φορα. Μια φορα ως εθνικη σταρ.

Παντως για την ιστορια, η Βουγιουκλακη χαρακτηριστηκε για πρωτη φορα Εθνικη Σταρ στις 22 Φεβρουαριου του 1959, απο την Ελενη Βλαχου στην Καθημερινη, δηλαδη καμποσους μηνες προτου καν αρχισουν τα γυρισματα της ταινιας Το ξυλο βγηκε απ' τον Παραδεισο.

 

[hannele]

Mαλιστα. Αυτο εννοουσες οταν εγραψες οτι η Αλικη πεθανε μια φορα. Μια φορα ως εθνικη σταρ.Παντως για την ιστορια, η Βουγιουκλακη χαρακτηριστηκε για πρωτη φορα Εθνικη Σταρ στις 22 Φεβρουαριου του 1959, απο την Ελενη Βλαχου στην Καθημερινη, δηλαδη καμποσους μηνες προτου καν αρχισουν τα γυρισματα της ταινιας Το ξυλο βγηκε απ' τον Παραδεισο.

Επειδη ειχε προηγηθεί η Μουσίτσα... Στο Ξύλο ομως εγινε το μεγάλο μπαμ οπου και ουσιαστικά καθιερωθηκε...

H oυσια ομως ειναι οτι απο τοτε που εγινε "εθνική", εκτος απο το Ταξίδι, δεν ξαναπεθανε

 

[hannele]

Υπολοχαγός Νατάσσα:Ορέστης (Δημήτρης Παπαμιχαήλ) και Νατάσσα (Αλικη Βουγιουκλακη) γαζώθηκαν με καταιγισμό απο δεκάδες σφαίρες ... η δε Νατάσσα εφαγε και τις περισσότερες γιατί μπηκε μπροστά απο τον Ορέστη ως "ασπίδα", ο Ορέστης πεθανε αλλα η Νατάσσα...επέζησε!!! Και οχι απλά επέζησε, αλλα οπως ελεγε και η ίδια, την βρηκαν ώρες αργότερα οι Γερμανοί μισοπεθαμένη (παρα τις σφαιρες δεν ειχε πεθάνει!!) οι οποιοι την μετέφεραν και στο Νταχαου... :sealed:

Συμπέρασμα: Η Αλικη δεν πεθαίνει ποτέ στις ταινίες της!! Μια φορά πεθανε (στο "Ταξίδι") και από τότε το παθημα εγινε μάθημα....

Και αφου οι Γερμανοί βρίσκουν μετά απο ώρες την ζωντανή Νατάσσα, την παίρνουν μαζί τους αλλα αφήνουν εκει το πτώμα του "Γερμανού αξιωματικού" Ορέστη το οποιο στην πορεία βρισκεται στα χέρια του Ταγματάρχη Σπύρου Καλογήρου ο οποιος τον κηδευει στο ποτάμι!!!!

"....τοτε στην Κατοχή που παίζαμε την ζωή μας κορώνα-γραμματα, ο Ορέστης μου ειχε ζητήσει, αν τυχαινε να σκοτωθεί, θα τον θάψω εδω (στο ποτάμι) που σε ειχε πρωτογνωρίσει, μου είχε διηγηθεί όλη την ιστορία της γνωριμίας σας..."





αν και νομιζω οτι αυτο θα επρεπε να μπει καλυτερα στο "αναπαντητες απορίες":

1) γιατί οι Γερμανοι δεν πήραν μαζί και το πτώμα του Ορεστη τον οποιον θεωρούσαν Γερμανο αξιωματικο

2) πως βρεθηκε το πτώμα του Ορέστη στα χέρια του Καλογήρου