Mικρές κυρίες - Little Women (TOEI anime, 1980)

[αριαδνη]

[edit]Αυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο επειδή ο Λογαριασμός YouTube με τον οποίο σχετίζεται έχει τερματιστεί εξαιτίας πολλαπλών ειδοποιήσεων για παραβιάσεις πνευματικών δικαιωμάτων που έχουν υποβληθεί από τον ενάγοντα:


TOEI ANIMATION CO.,LTD.[edit]




παιδιά το θυμάται κανείς αυτό το παιδικό πάλι από την δεκαετία του 80', είναι η ιστορία της Τζο του 15χρονου αγοροκόριτσου που ζει εν μέσω της εποχής του αμερικανικού εμφυλιου! φυσικά ειναι και η ιστορία των αλλων τριων αδελφών της, η καθεμία με τα ταλέντα και τις αποψεις της, η μεγαλύτερη Μεγκ με την κοκεταρια της :flower: και τα ονειρα της για πλούσια ζωή, η ντροπαλή Μπεθ με την αγάπη της για το πιάνο αλλά και η φαντασμένη Ειμυ με το ταλέντο της στην ζωγραφική και φυσικά η 'συγγραφεας' τζοζεφιν η δευτερη στην σειρά που τα βραδάκια οργανώνει θεατρο με την συμμετοχή των κοριτσιών και αναστατωνει ολόκληρο το σπίτι!

όλα θα αλλάξουν για την οικογένεια όταν απεναντι τους θα έρθει να μείνει ο κυριος Λορενς με τον εγγονό του τον Λορι που θα γίνει φίλος αμέσως με τα κορίτσια! πάντα ξεχώριζα την μητερα τους, ήταν τοσο δυναμική!

Να πω πως τα γεγονότα της σειρας δεν είναι φανταστικά αλλά πολλά από αυτά η συγγραφέας τα είχε προσωπικά βιώματα! κριμα που στο τελος δεν παντρευεται τον Λορι αλλά ένα φτωχό καθηγητή τον Φρεντερικ, όταν ο Φρεντερικ της λεει : δεν έχω τιποτα να σου δώσω εκτος από την καρδιά μου, η Τζο του απαντα : αυτό είναι αρκετό!!

 

[serano915]

Αριάδνη θέλεις να παίξουμε ένα παιχνίδι; Να βάζεις στο μυαλό σου ένα παιδικό ή ένα βιβλίο και να προσπαθώ να μαντέψω αν είναι ένα από τα αγαπημένα μου... Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα! Κάθε θέμα που ανοίγεις είναι για κάτι που μου αρέσει πάαααρα πολύ!

Άλλο ένα αγαπημένο βιβλίο (της Λουίζα Μέι Άλκοτ), παιδικό και εξαιρετική ταινία με την Γουινόνα Ράιντερ και τον Κρίστιαν Μπέιλ (σας έχω πει ότι τρελαίνομαι για ταινίες εποχής !

Φυσικά λατρευα τη Τζο, αν και εγώ στενοχωρήθηκα που τελικά δεν παντρεύτηκε με τον Λόρι αλλά με τον Φρέντερικ. Με τον οποίο όμως ταίριαζαν περισσότερο και τους ένωνε βαθιά αγάπη, ενώ με τον Λόρι ένα απλό εφηβικό φλέρτ... Παρ'όλα αυτά την Έϊμυ δεν τη χώνευα από την αρχή και τελικά επιβεβαιώθηκα!!! (χεχε) Βέβαια θα μου πεις ίσως δεν θα έπρεπε να της το κρατάω μανιάτικο αφού ούτε η Τζο δεν της το κράτησε, αλλά εδώ η Τζό συγχώρησε την θεία της, την Έϊμυ δεν θα συγχωρούσε; Ουφ... Δεν ξέρω, πείτε το παιδικό απωθημένο! Την Έϊμυ δεν τη χωνεύω!

Πάντως ο Λόρι, είχε δεν είχε, έγινε του σογιού τελικά... Τι να πεις!

 

[αριαδνη]

αυτη τη σκηνή serano μου, την έχω δει άπειρες φορές και από μεσα μου έβριζα την Τζο που δεν ήθελε τον Λορι( για μενα ήταν ο τελειος συγγραφικός χαρακτήρας , γίνεται να μην θέλεις τέτοιο αγόρι !

Μετά από χρόνια έμαθα οτι ο χαρακτηρας του Λορι δεν ήταν φανταστικός αλλά υπήρχε ένα αγόρι στην Νεα Υορκη στο μικρό ξενοδοχείο που έμενε η Λουιζα καλόκαρδο, γεμάτο ζωή, από εκεί η συγγραφέας θα εμπνευστεί τον Θιοδορ! Η καλή μας Αλκοτ ήθελε την Τζο να την αφήσει λογοτεχνική χήρα όπως έλεγε αλλά μετά από χιλιάδες γράμματα διαμαρτυρίας προς την ίδια , αποφάσισε να δημιουργήσει το χαρακτήρα του Φρεντερικ και η Τζο να μην είναι μόνη πλέον! Η ίδια η Λουιζα νομίζω δεν παντρευτηκε ποτέ αλλά ήταν νοσοκόμα την περίοδο του εμφυλίου και της αποδόθηκαν και τιμές για την προσφορά της στον πόλεμο!

Η Γουινόνα Ραιντερ φανταστική στο ρόλο, και η Σαραντον στο ρόλο της κυριας Μαρτς η κάθε αδελφή είχε και από ενα ελλάτωμμα που επρεπε να ξεπεράσει, η Τζο τον θυμό, η Ειμυ την φιλαυτία, η Μπεθ την ντροπαλότητα και η Μεγκ τα ' μεγαλοπιάσματα' με τον καλό κόσμο! Η Μεγκ παντρευεται τελικά τον Τζον Μπρουκ, η Μπεθ πεθαίνει από οστρακιά( κλάμα που είχα ριξει) και η Τζο με τον Φρεντερικ δημιουργουν το δικό τους σχολείο α, και η Ειμυ στο τελος νυμφεύεται τον Λορι

 

[retrofan]

Παρ'όλα αυτά την Έϊμυ δεν τη χώνευα από την αρχή και τελικά επιβεβαιώθηκα!!! (χεχε) Βέβαια θα μου πεις ίσως δεν θα έπρεπε να της το κρατάω μανιάτικο αφού ούτε η Τζο δεν της το κράτησε, αλλά εδώ η Τζό συγχώρησε την θεία της, την Έϊμυ δεν θα συγχωρούσε; Ουφ... Δεν ξέρω, πείτε το παιδικό απωθημένο! Την Έϊμυ δεν τη χωνεύω!

Γι' αυτή τη μικρή κακομαθημένη δε μιλάμε; Κάντα δύο τα απωθημένα από την παιδική ηλικία serano

Οι "μικρές κυρίες" (που εγώ το διάβασα ως "οι τέσσερις κόρες του Δόκτωρ Μαρς" και "ο Δόκτωρ Μαρς παντρεύει τις κόρες του" από τις εκδόσεις Άγκυρα) μου είχαν αφήσει πικρή αίσθηση. Πώς να το κάνουμε, θεωρούσα τη Τζο "ριγμένη":xm:

Η μοναδική που είχε ενδιαφέρον και τσαγανό (η μεγάλη η Μεγκ "νοικοκυρούλα", η Μπεθ άρρωστη συνέχεια, η Έιμυ "βολεψάκιας") και τίποτα δεν της πήγε εύκολο. Ονειρευόταν συνέχεια το ταξίδι με τους θείους στην Ευρώπη, το είχε σίγουρο, για να πάρουν στο τέλος την μικρή, αξιοπρεπή Έιμυ.

Τον Λόρι πάλι είχα την ιδέα ότι μια χαρά τον αγαπούσε αλλά έκανε πίσω γιατί κατάλαβε ότι ήταν μαζί του ερωτευμένη η Μπεθ και δεν ήθελε να τη στενοχωρήσει. Υπήρχε και περιγραφή του πώς το καταλαβαίνει και πώς παλεύει ανάμεσα στα αισθήματά της και την αγάπη της προς την, ήδη βαριά άρρωστη, αδελφή της.

Διάβαζα και περίμενα να πεθάνει η Μπεθ (όχι πως δεν με στενοχώρησε ο θάνατός της) για να σμίξει χωρίς τύψεις η Τζο με τον Λόρι ... Και τσουπ! Νάσου η Έιμυ από το πουθενά

Εντάξει, όχι πως έφταιγε μόνο αυτή. Κι ο Λόρι ψιλοφλωράκος ήταν . Ακόμα θυμάμαι την εντύπωση που μου έκανε το σημείο που επιστρέφει πια παντρεμένος στην Αμερική και πάει να βρει την Τζο, λέγοντάς της στενοχωρημένος "το έκανα, δείρε με, είμαι ασυγχώρητος, λυπάμαι" ή κάτι τέτοιο.

Κι είχα σκεφτεί εγώ τότε, παιδί πράγμα "μάααλιστα! η ατάκα που κάθε νιόπαντρη θέλει ν' ακούσει να λέει ο άντρας της"

 

[NorthStar]

Προσωπικά έχω εντελώς αντίθετη γνώμη πάνω σε αυτό θέμα. Έτσι όπως το βλέπω, δεν τίθεται κανένα θέμα συγχώρεσης μιας και η Τζο σίγουρα δεν ήθελε να παντρευτεί τον Λώρυ και η Έιμυ σίγουρα δεν τον έκλεψε από την Τζο. Και το περιστατικό με την Μπεθ (που έτσι κιʼ αλλιως ήταν παρεξήγηση) δεν ειχε καμιά σχέση με τη στάση της Τζο. Από το πρώτο κιόλας βιβλίο, τότε που η Τζο είχε κάποιο άχτι εναντίον του κυρίου Μπρουκ, την βλέπουμε να δηλώνει ξεκάθαρα στη μαμά της πως σχεδίαζε να πείσει την Μεγκ να παντρευτεί τον Λώρυ και όχι τον κύριο Μπρουκ. Η μαμά της της θυμίζει πως η Μεγκ είναι πιο μεγάλη από τον Λώρυ αλλά η Τζο επιμένει πως η διαφορά είναι πολύ μικρή. Τελικά η μαμά της την συμβουλεύει να μην ανακατεύεται σε αυτά τα πράγματα και να μην κάνει σχέδια που αφορούν άλλα άτομα. Η Τζο εκείνο τον καιρό ήταν περίπου 15 και αν έβλεπε τον Λώρυ όπως η Μεγκ τον κο Μπρουκ, κανονικά η Τζο θα έπρεπε να σχεδιάζει τον δικό της γάμο με τον Λώρυ !

Αργότερα, μετά το γάμο της Μεγκ στο δεύτερο βιβλίο, όταν η Τζο παρερμήνευσε τα σχόλια της Μπεθ για τον Λώρυ, το πρώτο πράγμα που της μπήκε στο μυαλό ήταν πως να κάνει τον Λώρυ να ερωτευτεί την Μπεθ και αμέσως αποφάσισε να φύγει μερικούς μήνες. Όσο καλή αδελφή κι αν είναι, εαν ήταν η ίδια ερωτευμένη με το Λώρυ αλλά έκανε αυτή την υποχώρηση για την Μπεθ, η συγγραφέας σίγουρα θα είχει καταγράψει τις πικραμένες σκέψεις της Τζο, όπως έκανε σε προηγούμενο κεφάλαιο όταν η θεία τους επέλεξε (κατά τη γνώμη μου πολύ σωστά) την Έιμυ και όχι την Τζο να την συνοδεύσει στην Ευρώπη. Σε εκείνη την περίπτωση διαβάζουμε λεπτομερώς πως η Τζο έδειχνε χαρούμενη μπροστά στην Έιμυ ενώ στην πραγματοκότητα ήταν περίλυπη μιας και περίμενε καιρό αυτήν την ευκαιρία. Σε σύγκριση με το πως ένιωσε όταν δεν πήγε στην Ευρώπη, θα έλεγε κανείς από την αντίδραση της πως δεν της καιγόταν καρφί αν η Μπεθ παντρευόταν τον Λώρυ. Επιπλέον, όταν το συζήτησε με τη μαμά της, και οι δυο συμφώνησαν πως συμφέρει την Τζο να μην παντρευτεί τον Λώρυ μιας και μοιάζανε αρκετά ωστέ να μάλωναν συνέχεια αν παντρεύονταν. Και η Τζο δήλωσε ξεκάθαρα στη μαμά της πως δεν είναι ερωτευμένη με τον Λώρυ. Το ότι τον αγαπούσε φιλικά και αδελφικά είναι σίγουρο αλλά οπωσδήποτε όχι με τον ρομαντική έννοια. Εξάλλου βλέπουμε πως όταν η Τζο επέστρεψε και ο Λώρυ της κάνει πρόταση γάμου, επί 4 σελίδες την εκλιπαρεί να πει το ναι και αυτή αρνείται συνεχώς δηλώνοντας μάλιστα πως δεν νομίζει να θέλει να παντρευτεί κανέναν και πως μάλλον θα μείνει γεροντοκόρη (πράγμα που ισχυριζόταν συχνά και στο πρώτο βιβλίο). Ακόμα και στο τέλος του κεφαλαίου που ο

Λώρυ φεύγει με τον παππού του για Ευρώπη, η Τζο επιμένει. Και στο επόμενο κεφάλαιο η συγγραφέας ξεκαθαρίζει πως η άρνηση της Τζο δεν είχει σχέση με τη Μπεθ μιας και μόλις η Τζο ανακαλύπτει ποιο ήταν πραγματικά το πρόβλημα της Μπεθ και πως στα σίγουρα δεν την απασχολούσε ο Λώρυ, όταν η Μπεθ εκφράζει την επιθυμία της να δει τον Λώρυ κουνιάδο της (εννοώντας πως θα ήθελε να τον δει παντρεμένο με την Τζο), η απάντηση της Τζο είναι πως ο μόνος τρόπος να γίνει αυτό θα ήταν να παντρευτεί η Έιμυ τον Λώρυ. Η ίδια η Τζο ισχυρίζεται πως η Έιμυ

και ο Λώρυ ταιριάζουνε και επιμένει πως σε καμιά περίπτωση δεν θα γίνει ο Λώρυ μέλος της οικογένειάς τους μέσω της ίδιας. Ορίστε, η Μπεθ επιθυμούσε να δει την Τζο και τον Λώρυ παντρεμένους και θα έλεγε κανείς πως η Τζο θα έλεγε ναι στον Λώρυ τουλάχιστον για να χαροποιήσει την αδελφή της που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα έβγαζε την χρονιά αλλά η Τζο ούτε να ακούσει κάτι τέτοιο. Τι άλλο χρειάζεται κανείς για να πειστεί πως η Τζο εννοούσε αυτό που έλεγε; Η μόνη περίσταση που δείχνει να σκέφτεται διαφορατικά είναι όταν περνάει δύσκολες μέρες λόγω της απώλειας της Μπεθ και παραδέχεται πως αν της ξαναέκανε πρόταση ο Λώρυ, ΙΣΩΣ να έλεγε ναι, όχι επειδή αγαπάει τώρα περισσότερο τον Λώρυ αλλά για να μην νιώθει τόσο μόνη. Επίσης όμως δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν έχει κανένα πρόβλημα σχετικά με τον αρραβώνα της Έιμυ και του Λώρυ και ούτε υπήρχε περίπτωση να έκανε μούτρα μιας και του έδωσε αρνητική απάντηση τόσες φορές. Το μόνο που την στενοχωρεί σε αυτήν την ιστορία είναι πως η Έιμυ κατάφερε να βρει το έτερον ήμισυ της ενώ η ίδια η Τζο δεν γνωρίζει αν υπάρχει

κάποιος κατάλληλος για αυτήν.Όταν όμως της έκανε πρόταση ο καθηγητής,είπε αμέσως το ναι που θα πει πως για εκείνον τα αισθηματά της ήταν τα ίδια με τα δικά του για εκείνη (και τα οποία η Τζο ουδέποτε είχε για τον Λώρυ). Όπως και να το κάνουμε, το πεδίο ήταν από την αρχή καθαρό για την Έιμυ και δεν υπήρχε δόλος στην όλη υπόθεση. Εξάλλου, η Έιμυ δεν αρραβωνιάστηκε τον Τζο αμέσως μόλις τον συνάντησε στην Ευρώπη και ούτε τον είχει βάλει στο μάτι από πριν. Ας μην ξεχνάμε πως ήταν πολύ μικρότερη του και μέχρι τότε δεν της είχει περάσει

καν από το μυαλό πως θα τον έβλεπε ποτε ρομαντικά.

Και μιας και ο λόγος για την Έιμυ, μπορεί μεν στο πρώτο βιβλίο να ήταν ένα κακομαθημένο, εγωκεντρικό νιάνιαρο αλλά στο δεύτερο βιβλίο είναι μια χαρά κοπέλα. Π.χ. θυμηθείτε την ανωτερότητα που έδειξε σε εκείνο το περιστατικό της φιλανθρωπικής έκθεσης. Επιπλέον, όσο κι αν συμπαθεί κανείς την Τζο, πρέπει να παραδεχτεί πως από της δύο, η Έιμυ είναι αυτή που ξέρει να φέρεται σωστά. Κατανοώ το γεγονός πως η Τζο είναι αγοροκόριτσο γιατί και εγώ από πάντα αντιπαθούσα όλους αυτούς τους βαρετούς κανόνες καλής συμπεριφοράς που επιβάλλει

το savoir vivre αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα φερθούμε κοινωνικά και πολιτισμένα σε μια δεκαπεντάλεπτη επίσκεψη που για την Τζο ήταν ολόκληρος άθλος. Kαι περιττό να πω πως δεν εγκρίνω καθόλου τα σχόλιά της για την γαλλική γλώσσα. Εαν δεν της αρέσει να τα μιλάει έιναι δικαιωμά της αλλά αυτό δε σημαίνει πως η γλώσσα είναι χαζή.

Να σημειωθεί πως εδώ υπάρχει μια αντίφαση ανάμεσα στα δυο βιβλία: η Τζο ναι μεν λέει στις θείες της πως δε μιλάει ούτε λέξη από ξένες γλώσσες και πως μισεί τα Γαλλικά ενώ στο πρώτο βιβλίο μια χαρά τα μιλούσε τα Γαλλικά με τον Λώρυ !

 

[retrofan]

North Star ομολογώ ότι θυμάσαι πολύ καλύτερα από εμένα τις λεπτομέρειες της πλοκής #)

Τα μισά απ' όσα γράφεις δεν τα θυμάμαι καθόλου και δεν είμαι καν σίγουρη ότι υπήρχαν στην εκδοχή που εγώ διάβασα (που δεν ήταν "οι μικρές κυρίες" αλλά "οι τέσσερις κόρες του δόκτωρα Μαρς" και "ο δόκτωρ Μαρς παντρεύει τις κόρες του"). Έχω την αίσθηση ότι η "Άγκυρα" μάλλον έβγαλε λίγο συντετμημένες τις ιστορίες γιατί ειλικρινά, όσο κι αν έχουν περάσει χρόνια, συζήτηση ανάμεσα σε Μπεθ και Τζο για πιθανό γάμο της Τζο με τον Λόρι θα την θυμόμουνα .

Σου δίνω δίκιο σε όλα όσα λες αλλά κρατάω τις παιδικές προτιμήσεις μου .

Προφανώς η Άλκοτ ήθελε την Τζο να μην καταλήγει με τον Λόρι (την ήθελε μάλιστα να μένει και μόνη της, όπως είπε κι η Αριάδνη, ίσως γιατί κι η ίδια η Άλκοτ δεν παντρεύτηκε ποτέ και προάσπιζε το δικαίωμα των γυναικών στην επιλογή) αλλά πειράζει που εγώ ήθελα ; Ο Λόρι ήταν ο μοναδικός ερωτευμένος χαρακτήρας της ιστορίας που ικανοποιούσε τη δίψα μου για ρομάντζο (της εποχής του τότε και του τώρα και γενικώς ). Η ιστορία του Τζον Μπρουκ με τη Μεγκ δεν μου έδωσε παρά μόνο μια - δυο σκηνές κι αμέσως παντρευτήκανε, τον Γερμανό καθηγητή δεν τον σχολιάζω καν (απορώ τι του βρήκε η Τζο; ), ο Λόρι όμως είχε όλα τα στοιχεία για να με συγκινήσει. Ήταν νέος, ωραίος, πλούσιος κι ερωτευμένος. Η προθυμία του να βοηθήσει την Έιμυ στον φιλανθρωπικό χορό κι όταν η Τζο τον ευχαρίστησε, η απάντησή του "για σένα θα ήθελα να κάνω πολύ περισσότερα πράγματα, αν με άφηνες ...", η πρόταση γάμου, η απελπισία του με την άρνησή της ...

Η ζωή είναι γεμάτη γκρίζες ζώνες και μη αμοιβαία αισθήματα. Στην παιδική μου ηλικία όμως αυτό δεν ήθελα να το παραδεχτώ. Ήθελα το αγόρι να βρίσκει το κορίτσι, να παιδεύονται λίγο και να καταλήγουν μαζί . Ήθελα αυτή την κεφάτη φιλία να μετουσιωθεί με τα χρόνια σ' έναν γλυκό έρωτα. Ήθελα το "αγοροκόριτσο" να πάθει την πλάκα της συνειδητοποιώντας ότι βλέπει "αλλιώς" τον παιδικό της φίλο. Ήθελα το παραμύθι μου .

Άσε που η Έιμυ με τον Λόρι δεν με πείσανε ποτέ ως ζευγάρι (εδώ που τα λέμε ούτε η συγγραφέας μπήκε στον κόπο ν' ασχοληθεί με το ρομάντζο τους το οποίο παρουσιάστηκε με συνοπτικότατες διαδικασίες). Δεν θυμάμαι παρά μόνο μια σκηνή μεταξύ τους (μπορεί όμως να με γελάει κι η μνήμη μου), παντρεμένοι πια, να συζητάνε "σοβαρά" κατά πόσον ο Λόρι αισθάνεται πληγωμένος από την απόφαση της Τζο να παντρευτεί τον καθηγητή.

Πολύ πικρή αίσθηση μου άφησε η κατάληξη της Τζο και του Λόρι. Ρεαλιστική ίσως, αλλά πικρή ...

 

[αριαδνη]

επιτελους βρηκα το δευτερο βιβλίο :flower:

 

[spirtoulis]

Εγώ διαβάζω από εκδόσεις ΡΕΚΟΣ το πρώτο βιβλίο , το οποίο έχει μία αξιοπρεπή μετάφραση και δεν είναι διασκευή και έχει 23 κεφάλαια.

 

[αριαδνη]

εγω το βρήκα από την αγκυρα σε νεα έκδοση διοτι πριν δυο χρόνια δεν υπήρχε, πανω και η ρετροφαν και η νορθσταρ εχουν δώσει ρεσιτάλ επεξήγησης

 

[spirtoulis]

Αν το πιστεύεις και εγώ σήμερα το γκουγκλαρα και είδα αυτή την έκδοση που αναφέρεις. Το παιδικό είναι πιστό στο βιβλίο?

 

[αριαδνη]

Αν το πιστεύεις και εγώ σήμερα το γκουγκλαρα και είδα αυτή την έκδοση που αναφέρεις. Το παιδικό είναι πιστό στο βιβλίο?

για να 'μια ειλικρινης πολλά επεισόδια δεν ειδα. οσα ειδα όμως ηταν πιστα( αν εξαιρέσεις πως η τζο ηταν καταξανθη και η πιο ωραια της οικογενειας ) σπιρτούλι εσυ ειδικα θα λάτρευες το παιδικό! πολύ καλό όπως η κάντυ! αχ η τζο τυφλή ηταν ως προς τον Λώρι, κριμα μας χαλασε την σούπα :xm:

 

[αριαδνη]

Mετα βλέπουμε την Τζο στα 25-27 της ως διευθύντρια σχολείου 12 παιδιων , ορφανων απο το δρομο ενω η ίδια έχει δυο μικρά αγόρια τον Τέντυ και τον Ρομπ! Το αγοροκόριτσο γίνεται μια καλή νυκοκοιρά όπου μαθαίνει και την ανηψιά της Νταίζυ την κόρη της Μεγκ να μαγειρεύει στην κουζινα του σχολείου! Ποιός η η Τζο που ήθελε να γυρίσει τον κόσμο και να γράφει μα δεν μου φαίνεται πως είναι καν η τζο που αγαπήσαμε πως αλλαξε τόσο!

 

[petran79]

Mετα βλέπουμε την Τζο στα 25-27 της ως διευθύντρια σχολείου 12 παιδιων , ορφανων απο το δρομο ενω η ίδια έχει δυο μικρά αγόρια τον Τέντυ και τον Ρομπ! Το αγοροκόριτσο γίνεται μια καλή νυκοκοιρά όπου μαθαίνει και την ανηψιά της Νταίζυ την κόρη της Μεγκ να μαγειρεύει στην κουζινα του σχολείου! Ποιός η η Τζο που ήθελε να γυρίσει τον κόσμο και να γράφει μα δεν μου φαίνεται πως είναι καν η τζο που αγαπήσαμε πως αλλαξε τόσο!

υπάρχει και η ποιοτική ιαπωνική σειρα κινουμενων σχεδιων των μικρών κύριων, που δυστηχώς δεν προβλήθηκε ποτέ εδώ, έστω αν και πάλι αλλάζουν κάπως το βιβλίο. Εμένα μου άρεσε το βιβλίο, αλλά δεν μπήκα στο κουράγιο να διαβάσω το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της Αλκοτ.

Σε ότι αφορά τις Μικρές Κυρίες:
εγω πρώτα είδα τη σειρά του 1987 που σε ότι αφορά τον τεχνικό και μουσικό τομέα είναι κλάσεις ανώτερη της Τοει, αν και μερικές αλλαγές δεν μου άρεσαν, όπως πχ τη σωματική τιμωρία στην εισαγωγή αλλα και αργότερα την τιμωρία της Ειμυ στο σχολείο. Στο βιβλίο τέτοια δεν θα γινότανε και αυτό το θεωρώ πισωγύρισμα από τους παραγωγούς. Μπορώ να πω η της Τοει είναι πιστότερη σε αυτό.
Αλλά μπορώ να πω έχει τους καλύτερους και πιο ζωντανούς χαρακτήρες που είδα σε σειρά κινουμένων σχεδίων. Ευτυχώς είχα τότε παραγγείλει το ταιβανεζικο dvd που είχε ιαπωνική φωνή και αγγλικούς υπότιτλους με μέτρια μετάφραση μεν αλλά διαβάζονταν.
Και οπως της Τοει, μόνο το πρώτο βιβλίο διασκευάζει και ευτυχώς γιατί τέτοια Μπεθ όπως της δώσανε ζωή εδώ, δεν θα άντεχα να έχει αυτήν την κατάληξη

εκανα και μετάφραση να πάρετε γέυση.