Rygar
Apple Lover
- Joined
- 14 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 8.559
- Αντιδράσεις
- 4.315
Οταν ημουν 5 ή 6 χρονών η μάνα μου μού παρουσίασε ένα φορητό πικαπ και κάτι δίσκους. Ανάμεσά τους ήταν και ένας δίσκος που έδειχνε εναν κακό τύπο με ενα πούρο στο στόμα και κάτι αλλους πιστολάδες. Αφου έμαθα να βαζω τους δίσκους στο πικάπ, κόλλησα κυριολεκτικά με αυτό το τραγούδι:
(A few dollars more)
Το έβαζα να παίζει ανελλιπώς. Οκ μ'αρεσε το The good the bad and the ugly, αλλά αυτό είναι το κάτι άλλο. Πόσο μουσική ιδιοφυία πρέπει να είναι κάποιος για να μπορέσει να φανταστεί κάτι τέτοιο.
Μεγαλώνοντας άρχισαν να μ'αρέσουν κι άλλα:
Και αυτό:
...το οποίο ως 6 χρονος δεν είχα ώριμο αυτί για να το εκτιμήσω.
Και ένα σωρό άλλα....θα σας δώσω χώρο να τα βάλετε εσείς.
Ο ανθρωπος αυτός λοιπόν μας άφησε πλήρης ημερών στα 91 του χρόνια. Για μένα προσωπικά, ό,τι ηταν ο Μότσαρτ ή ο Μπετόβεν, ήταν ο Μορικόνε για τον 20ο αιώνα. Θα τον έχω πάντα στ'αυτιά μου.
Χαίρομαι που μπορώ πλέον να εκτιμήσω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, από iron maiden σε βιβάλντι και μετά Ζαμπέτα και μετά....
Πηγή: Wikipedia
Το έβαζα να παίζει ανελλιπώς. Οκ μ'αρεσε το The good the bad and the ugly, αλλά αυτό είναι το κάτι άλλο. Πόσο μουσική ιδιοφυία πρέπει να είναι κάποιος για να μπορέσει να φανταστεί κάτι τέτοιο.
Μεγαλώνοντας άρχισαν να μ'αρέσουν κι άλλα:
Και αυτό:
Και ένα σωρό άλλα....θα σας δώσω χώρο να τα βάλετε εσείς.
Ο ανθρωπος αυτός λοιπόν μας άφησε πλήρης ημερών στα 91 του χρόνια. Για μένα προσωπικά, ό,τι ηταν ο Μότσαρτ ή ο Μπετόβεν, ήταν ο Μορικόνε για τον 20ο αιώνα. Θα τον έχω πάντα στ'αυτιά μου.
Χαίρομαι που μπορώ πλέον να εκτιμήσω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, από iron maiden σε βιβάλντι και μετά Ζαμπέτα και μετά....
Πηγή: Wikipedia
Τελευταία επεξεργασία:
