elephadas
MultiDimensional RetroDivinitY
- Joined
- 22 Οκτ 2010
- Μηνύματα
- 8.933
- Αντιδράσεις
- 14.625
Το άκουγα αυτό οδηγώντας και πρόσεξα λίγο περισσότερο τους στίχους του (που είναι πιο ανόητοι απ' ό,τι συνήθως, και περιέργως δεν είναι του Πωλ Μενεστρέλ που νόμιζα είχε μονοπώλιο τις μεταφορές ξένων τραγουδιών. Αλλά ίσως παρά το στυλ να ήταν πρωτότυπη μουσική του Μουζάκη, λογικά από επιθεώρηση. Χρειάστηκαν τρεις τόσο γνωστοί συγγραφείς για να τους γράψουν? Και όπως συνήθως μπερδεύουν αμερικανούς καουμπόις με αργεντίνικη πάμπα και βραζιλιάνικη σάμπα.)
Αλλά τώρα που τους άκουσα καλύτερα με βάλανε σε σκέψεις
Παραθέτω εδώ αποσπάσματα με τονισμένα κάποια σημαντικά στοιχεία.
Μια μέρα εκεί στο ράντζο μου
που έπαιζα το μπάντζο μου,
το όμορφο ρομάντζο μου, αρχίζει, το γλυκό,
συνάντησα το γόη μου,
το φίνο καουμπόι μου,
ψηλότερο απ' το μπόι μου και συμπαθητικό. |
Δυο μέρες, τρεις, δουλεύουμε ...
γλεντάμε κι αλητεύουμε κλπ κλπ
Πριν προσέξω αυτούς τους βαθυστόχαστους στίχοι, νόμιζα ότι αν και το τραγούδι το ερμηνεύουν άντρες ο χαρακτήρας είναι γυναικείος. Συνήθως το ανάποδο συμβαίνει, γυναίκες τραγουδάν "ανδρικούς" ρόλους σε τραγούδια, αλλά το αντίθετο δεν είναι ανήκουστο. Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το τραγούδι έχει ηρωίδα. Αντίθετα ο χαρακτήρας είναι ιδιοκτήτης ράντσου, παίζει μπάντζο, δουλεύει, αλητεύει, και φοράει μεγάλο καπέλο κλπ (στίχοι που παρέλειψα). Και θεωρεί το ότι ο γόης του ο φίνος καουμπόι του ήταν ψηλότερος άξιο να αναφερθεί, ενώ αν μιλούσε γυναίκα θα ήταν κάτι το απόλυτα αναμενόμενο κι ανάξιο λόγου. Όλα δηλαδή συνηγορούν ότι ο χαρακτήρας που άρχισε το ρομάντσο με τον γόη καουμπόι ήταν ήρως και όχι ηρωίς. Τι Brokeback Mountain και τέτοια... τα ελληνικά χαζοτράγουδα της δεκαετίας του 50 ήταν στην κοινωνική πρωτοπορία δεκαετίες νωρίτερα
Αλλά τώρα που τους άκουσα καλύτερα με βάλανε σε σκέψεις
Παραθέτω εδώ αποσπάσματα με τονισμένα κάποια σημαντικά στοιχεία.Μια μέρα εκεί στο ράντζο μου
που έπαιζα το μπάντζο μου,
το όμορφο ρομάντζο μου, αρχίζει, το γλυκό,
συνάντησα το γόη μου,
το φίνο καουμπόι μου,
ψηλότερο απ' το μπόι μου και συμπαθητικό. |
Δυο μέρες, τρεις, δουλεύουμε ...
γλεντάμε κι αλητεύουμε κλπ κλπ
Πριν προσέξω αυτούς τους βαθυστόχαστους στίχοι, νόμιζα ότι αν και το τραγούδι το ερμηνεύουν άντρες ο χαρακτήρας είναι γυναικείος. Συνήθως το ανάποδο συμβαίνει, γυναίκες τραγουδάν "ανδρικούς" ρόλους σε τραγούδια, αλλά το αντίθετο δεν είναι ανήκουστο. Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι το τραγούδι έχει ηρωίδα. Αντίθετα ο χαρακτήρας είναι ιδιοκτήτης ράντσου, παίζει μπάντζο, δουλεύει, αλητεύει, και φοράει μεγάλο καπέλο κλπ (στίχοι που παρέλειψα). Και θεωρεί το ότι ο γόης του ο φίνος καουμπόι του ήταν ψηλότερος άξιο να αναφερθεί, ενώ αν μιλούσε γυναίκα θα ήταν κάτι το απόλυτα αναμενόμενο κι ανάξιο λόγου. Όλα δηλαδή συνηγορούν ότι ο χαρακτήρας που άρχισε το ρομάντσο με τον γόη καουμπόι ήταν ήρως και όχι ηρωίς. Τι Brokeback Mountain και τέτοια... τα ελληνικά χαζοτράγουδα της δεκαετίας του 50 ήταν στην κοινωνική πρωτοπορία δεκαετίες νωρίτερα
