^^^
Σε τετοια ηλικια συνελαβε φυσιολογικα;
Οπως και να'χει, φυσιολογικα - αφυσικα, δεν ειναι και ο,τι καλυτερο για ενα παιδι να ειναι ακομα μικρο και να εχει μανα ηλικιωμενη και καθολου πατερα. Αυτα τα μοντερνα εγω δεν τα καταλαβαινω.
Πόσο συμφωνω! Αδιαμφισβήτητα τα παιδιά ειναι ευλογία και προσωπικό θέμα της κάθε γυναίκας. Όμως επειδή το έχω βιώσει σε συγγενικό πρόσωπο, πραγματικά είναι πολύ δύσκολο.
Επιγραμματικά: Ξαδέρφη του πατέρα μου παντρεύτηκε στα 70s σε ηλικια 40 ετων (αντίστοιχα ο άντρας της 50). Εκαναν μια κόρη μετά απο 2 χρόνια.
1) Όταν η κόρη τους ήταν 10 ετών, εκείνοι ήταν 52 και 62 ετών αντίστοιχα. Με τον 62αρη πατέρα, να έχουν αρχίσει ήδη τα προβλήματα υγειας, καρδιολογικά, αναπνευστικά κλπ, που σημαίνει ότι δεν είχαν ενέργεια-διάθεση-αντοχή να ακολουθήσουν τις ανάγκες του παιδιού τους.
2) Χάσμα γενεών, κυριολεκτικά λόγω ηλικίας και μεταφορικά λόγω νοοτροπίας. Οι γονεις, γεννημένοι στα 30s, με άλλα βιώματα σε άλλες εποχές και κοινωνίες. Αποτέλεσμα αυτού: "κολλημένοι" στην εποχή που μεγάλωσαν εκείνοι, δλδ πολύ συντηρητικοί, παλαιών αρχών, παλιάς νοοτροπίας (σ.σ. η τιμή της οικογένειας τους ήταν στην π@ρθ@νι@ της, την περιόριζαν, την ελεγχαν, απαγορευαν εξόδους- σχέσεις-γνωριμίες, ήθελαν να την παντρέψουν μόνο με προξενιό οπως παντρευτηκαν και οι ιδιοι γιατι μονο αυτο θεωρουσαν ηθικο κλπ κλπ).
3) Για να μην πω για την ψυχολογία της ίδιας της κόρης στο σχολείο ή στον περίγυρο ( σ.σ. "γιατί ο μπαμπάς σου είναι γέρος;", "υιοθετημένη θα είναι και της το κρύβουν, σιγά μην έκαναν παιδί σε αυτην την ηλικία" κλπ).
Το αποτέλεσμα η κόρη ειναι σήμερα 50plus ετών, δεν παντρεύτηκε ποτέ (αμφιβάλλω αν έκανε ποτέ και σχέση), δεν έζησε τα νειάτα της και γηροκόμησε τους γονεις της...
Θα μου πεις ακραιά η εν λόγω περίπτωση, αλλά όπως και να εχει, ειναι πρόβλημα η μεγάλη ηλικιακή διαφορά γονιών-παιδιου, μιλάμε 2 γενιές πίσω, ουσιαστικά είναι σαν παππούδες σου...
