Αν η μουσική είναι μαθηματικά (που το πιστεύω) αυτή η μελωδία είναι ανώτερα μαθηματικά.
George Frideric Handel, Suite No. 7, g minor, HWV 432
Το κομμάτι ονομάζεται Passacaglia (τραγούδι του δρόμου) και κυκλοφόρησε από τον Handel το 1720 στο Λονδίνο. Το κομμάτι με τη μορφή την οποία το ακούμε...
Η πρώτη εκτέλεση στην ταινία "Αθήνα, πόλη χαμόγελο" (1966) του Λάμπρου Λιαρόπουλου. Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης, μουσική: Μάνος Λοΐζος, ερμηνεία: Γιάννης Πουλόπουλος.
Η Άννα Βαγενά με τον Λουκιανό Κηλαηδόνη στο φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1972 όπου η Άννα είχε κατακτήσει το βραβείο Α' γυνακείου ρόλου για την ερμηνεία της στο Προξενιό της Άννας. Πηγή.
Ξεκάθαρα από τον απότομο - αυθόρμητο τρόπο που απαντάει η Άννα στο αφεντικό της προκύπτει ότι δεν είπε τίποτε στη γριά. Ισχύει όμως επίσης και η δήλωση του Θόδωρου Μανωλόπουλου (Ανδρέας Ρηγόπουλος) ότι τα σκέφτηκε. Δεν είναι ανόητη, γνωρίζει τη θέση της.
Εξαιρετική η ερμηνεία του Ρηγόπουλου...
Αντιγράφω από σχόλιο:
Η Άννα στην πρώτη σκηνή της ταινίας κατεβαίνει τα σκαλιά του Αγίου Νικολάου οδού Αχαρνών.
Έπειτα διασχίζει την οδό Αχαρνών στο ύψος του ΗΣΑΠ Κάτω Πατησίων
και περνά μπροστά από το περίπτερο που βρίσκεται η καφετέρια Αχίλλειον και ο παλιός κινηματογράφος Όσκαρ...
Είναι γενικός κανόνας (που επιβεβαιώνεται απλά από τις όποιες εξαιρέσεις) ότι οι ισχυροί "χαϊδεύονται" γενικά από την εξουσία. Στην έννοια της ισχύος συμπεριλαμβάνεται και η δημοφιλία όπως αυτή των καλλιτεχνών.
Ισχυρίζονταν ότι είχαν τα όπλα για προστασία από τη "νύχτα". Μπορεί να ήταν και έτσι. Τώρα βέβαια αν είχαν νόμιμη άδεια οπλοκατοχής (και οπλοφορίας ίσως) είναι ένα άλλο ζήτημα που ίσως αυτό διαλεύκανε η έρευνα.
Ο Σταμάτης Κόκοτας και ο Τόλης Βοσκόπουλος, μάλλον στην αστυνομία περί τον Μάϊο του 1982 όπου συνελλήφθησαν για παράνομη οπλοκατοχή. Δικηγόρος και των δύο ήταν ο νεαρός τότε Αλέξης Κούγιας. Οι δύο δημοφιλείς τραγουδιστές αθωώθηκαν. Περισσότερα εδώ. Για τους άλλους δύο δεν έχω άποψη εκτός του ότι...
Δεν είναι μόνο που θα πάρεις
μαζί σου τώρα τη ζωή μου,
δεν είναι μόνο που θα γίνει
πικρό τραγούδι η φωνή μου
Εκείνο που με καίει πιο πολύ
είναι τ’ αμέτρητα, τ’ αμέτρητα γιατί
Γιατί σε πίστεψα, γιατί σε διάλεξα,
γιατί σ’ αγάπησα, γιατί,
γιατί σε πόνεσα, γιατί σε λάτρεψα,
γιατί με πρόδωσες...