Αποτελέσματα αναζήτησης

Ίσα-ίσα που μας αρέσει... αφου όλες θέλουμε να είμαστε οι πρωταγωνίστριες.... :dribble:ποιος τη χάρης σου τέτοια ζήτηση...:biglaugh:

Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο δεν μου είχε περάσει από το μυαλό... ξέρεις από σεβασμό για τη συγγραφέα και το δημιουργημά της....:[ Σε βρίσκω πάντως....... με πολύ δημιουργική σκέψη .... να το πώ.... και ιδιαίτερα αποτελεσματική....:biglaugh:

Τόσα δράματα ... και είμαστε ακόμα στο δεύτερο κεφάλαιο.. τι να πω τώρα... τα σενάρια σας τείνουν να ξεπεράσουν και την ίδια την ιστορία που παρεπιπτόντως είναι πολύ όμορφη...:biglaugh:

Συμφωνώ απόλυτα... με ιδιαίτερα αδυναμία στην ΙΟΝ αμυγδάλου... η πρώτη αγάπη και παντοτινή...Όσο για την Crunch σαν ιδέα σε ξένιζε και όμως δεν ήταν καθόλου άσχημη σας πληροφορώ... ;)

:wait2: Τι να πώ τώρα από πιτσιρίκι μαζί με τον αδελφό μου πέρναμε όλα τα τεύχη του Αστερίξ... Πάντοτε υπήρχαν στοιχεία και χαρακτηριστικά που παρέπεμπαν σε κάποια γνώριμη κατάσταση ή πρόσωπο....ίσως αυτό να ήταν και το μυστικό της επιτυχίας του συγκεκριμένου κόμιξ... Άλλα τέτοια ανάλυση τι να...

Χριστινάκι πολύ όμορφο .....η αλήθεια είναι ότι αυτή η εναλλακτική ιστορία είναι πρόκληση καθώς ξεκινάει χωρίς την απώλεια του Άντονυ... Οι γνωστές απορείες.... :what:ξέρεις τώρα πως θα ήταν η ζωή της Κάντυ αν δεν είχε πεθάνει ο Άντονυ και δεν είχε γνωρίσει ποτέ τον Τέρρυ.... Πάντως...

Λοιπόν εγώ κοπάνες άρχισα να κάνω από τη στιγμή που οι κολλητές αποφάσισαν τον πρώτο μήνα της Α΄ Λυκείου ότι το Γενικό δεν ήταν για αυτές και ότι στο Τεχνικό θα περνούσαν πιο εύκολα την χρονιά. Τώρα καταλαβαίνετε τι ήττα έπαθα.... και φυσικά για να μπορέσουμε να βρεθούμε έπρεπε να κάνω κοπάνα...

Πολύ όμορφα και τα δύο βιντεάκια, σε ταξιδεύουν πραγματικά στο παρελθόν.... :D :D:D

Στο δημοτικό κατά κύριο λόγο μας έφτιαχνε η μητέρα μου κολατσιό, όχι τιποτα τρομερό συνήθως κάποιο τοστ ή σάντουιτσ της αρεσκείας μας. Στο γυμνάσιο -λύκειο (γιατί ήταν μαζί) είχαμε το χαρτζηλίκι μας και ανάλογα τρώγαμε από το κιλικείο του σχολείου σάντουιτς, κρουασάν, γαριδάκια, πατατάκια κ.α...

Μόνο ένα πράγμα θέλω να πώ ... "Όχι άλλο κάρβουνο ... Ήμαρτον... Ας μας λυπηθεί κάποιος". Το 4 το είδα προχθές με το ζόρι καθώς είχαμε καλεσμένους στο σπίτι που είχαν έρθει για το δούμε όλοι μαζί.... δεν βλεπόταν....ήταν για κλάματα :cry: Πάντως ο άνθρωπος είναι σταθερός στις αξίες του... για...

Αύτο το θέμα πέρα του ότι μου άνοιξε την όρεξη μου θύμισε τρομέρα πρωινά με τους παπούδες... :P :P:P Χειροποίητη μυζιθρούλα της γιαγιάς πανω σε φέτες χωριάτικο ψωμί με φρέσκια ντομάτα, ελίτσες παραγωγής της και μια πρέζα ριγανίτσα. Ψωμί με ζάχαρη και νερό ή με μέλι και φυσικά το all time...

Πραγματικά πολύ όμορφη σειρά, θυμάμαι ότι την παρακόλουθουσαμε ανελλειπώς όλη η οικογένεια... :D :D:D

Λοιπόν όλο αυτό το thread μου έχει θυμήσει τον πρώτο χρόνο που παιζόταν η ανατομία ενός εγλήματος και από τις πρώτες υποθέσεις που είχε παρουσιάσει τότε ήταν του Φραντζή και του Παπαχρόνη με αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας βέβαια.... Τώρα μια δολοφονία που συζητήθηκε πολύ ήταν αυτή του συγγραφέα...

Χριστίνα πολύ όμορφο το τέλος σου... :clap: :clap: Ανυπομονώ για την επόμενη ιστορία που θα γράψεις... ;)

Η αλήθεια είναι ότι το τραγούδι μας δεν ήταν κάτι αξιόλογο ούτε η παρουσία του Ρουβά μπορεί να συγκριθεί με αυτή της Κωνσαντινούπολης... Βέβαια ο άνθρωπος έδωσε τον καλύτερο του εαυτό με βάσει αυτού που είχε... και πάλι καλά να λέμε και ευχαριστημένοι να είμαστε με την εβδομη θέση... Ο Νορβηγός...

Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα (νομίζω ότι έγραψα σωστά) γιατί το λατρεύω το happy end έστω και αν στην περιπτωσή μας είναι Τερρυκό.... #) #)

Η αλήθεια είναι ότι πραγματικά η ταίνια παραποιεί γεγονοτά και δεν περιέχει καθόλου κάποιους από τους κύριους ήρωες της ιστορίας του βιβλίου για χάρη συντομίας... σκέψου είναι διάρκειας 214 λεπτά. Αλλά δεν μπορούμε και να μην την αναφέρουμε, καθώς μιλάμε για μια ταινία σταθμό στην ιστορία του...

Λοιπόν κυρίες μου με έχετε στεναχωρήσει, όχι φυσικά για το βιβλίο που αποτελεί ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία,και έχω ακριβώς το ίδιο στη βιβλιοθήκη μου αλλά φυσικά γιατί αγνοείται την ταινία.... Γιατί δεν μιλάμε για μια απλή ταινία, μιλάμε για ταινία 11 όσκαρ και εν έτει 1959 ρεκόρ που έφτασε...

Λορένα θυμησέ μου κάτι γιατί δεν είμαι σίγουρη, κλειδί είχαν ή δεν είχαν γιατί και εγώ δεν θυμάμαι αν τους είχαμε ανοίξει ποτέ.... Βέβαια επειδή δεν είμασταν όπως ανέφερα της αποταμίευσης δεν μας ενδιέφερε και ιδιαίτερα.... ;)

Εμένα ο κουμπαράς μου ήταν ο κλασικός του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, ξέρετε εκείνος ο μεταλλικός ορθογώνιος κουμπαράς που έγραφε στην μια πλευρά το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Ο δικός μου ήταν σε χρώμα κόκκινό και του αδελφού μου σε πράσινο χρώμα... Υπάρχουν ακόμα στη βιβλιοθήκη στο σπίτι των...