Παράπονο δεν έχω. Χρόνια τώρα μαζευόμαστε, τρώμε, πίνουμε, τα λέμε, γελάμε, έχουμε κοινές αναφορές αλλά σχεδόν πάντα κ ά τ ι (μου) λείπει. Μπορεί το γέλιο μου να ρέει σαν το γάργαρο νερό, όμως πάλι διψασμένη μένω. Γνωστό τοις πάσι ότι δεν είμαι και ο ευκολότερος άνθρωπος του κόσμου εξάλλου (που...