Αποτελέσματα αναζήτησης

Είχε όντως νοσηλευτεί λόγω (κατά πάσα πιθανότητα) διπολικής διαταραχής, αλλά από τα άρθρα των εφημερίδων δεν προκύπτει ότι η αιτία θανάτου του ήταν απόρροια των ψυχολογικών προβλημάτων του (π.χ. δεν προκύπτει ότι αυτοχειριάστηκε). Όπως φαίνεται μάλλον πέθανε από την άνοια (αν όντως ίσχυε ότι...

Το τραγούδι που σημάδεψε τα φοιτητικά καλοκαίρια μου

1.78 είναι ύψος μοντέλου. Όταν το μέσο ύψος των Ελληνίδων ήταν μεταξύ του 1.50 και του 1.60 το πολύ (στις δεκαετίες 50, 60) και π.χ. η Μάρω Κοντού με 1.71 θεωρούνταν πολύ ψηλή, η Παπά ήταν αληθινή Καρυάτιδα.

Το τραγούδι αυτό ακούγεται στην κωμωδία "Ο Περίεργος και ο πρώτος ματάκιας". Είναι διασκευή του Time of the Seasons των The Zombies: Q Και το επόμενο τραγούδι είναι το πρωτότυπο της επιτυχίας "Gloria" της Laura Branigan: Ωραίο θέμα πάντως, τώρα που είμαι χωμένη μέσα στους Ιταλούς (λόγω...

Αυτή τη στιγμή: Gloria με τη (μακαρίτισσα) Laura Branigan

Υπέροχη σειρά σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά από τον σπουδαίο Γρηγόρη Γρηγορίου. Μοναδικές ερμηνείες, βλέπεται ευχάριστα ακόμα και σήμερα. Περιττό να πω βέβαια και για την μουσική των τίτλων της διεθνούς πλέον Ελένης Καραΐνδρου

Ε, με τα γαλλικά είχα μια σχέση εξάρτησης και μίσους. Αν δεν ήταν καθηγήτριες σαν την Bertin ή σαν μια μεταφράστρια (αείμνηστη πλέον) που είχα στο Sorbonne 2, θα τα είχα αφήσει πολύ νωρίς, καθώς ήμουν περισσότερο των γερμανικών γλωσσών. Βέβαια στην πορεία τα γαλλικά μου δώσανε ψωμί να φάω, δε λέω.

Το je lis tu lis το έκανα με την...mother (μας δίδασκε εμάς τις τρεις αδελφές και την ξαδέλφη μου). Τη methode Orange την έκανα στο (αλήστου μνήμης) Παράρτημα Πατησίων του Γαλλικού Ινστιτούτου. Όσο για το διπλανό βιβλίο, δεν το είχα (είχα πλέον τελειώσει τα γαλλικά το 1991, όταν πήρα το Sorbonne...

Εγώ αντιθέτως προτιμώ τα γερμανικά. Η μουσικότητα και ο ρυθμός είναι υπερτιμημένα. Κι εγώ παίζω μουσική και τραγουδάω, ενώ από συγκυρία της τύχης βρέθηκα να δουλεύω στο ιταλικό σχολείο της Αθήνας (όπου μιλάω κάθε μέρα ιταλικά). Τα αγγλικά μου άρεσαν από μικρή, τα προτιμούσα γιατί ακριβώς δεν...

Το Bescherelle το είχα και εγώ στο Γαλλικό Ινστιτούτο (πολύ μεγάλη βοήθεια για τα ανώμαλα ρήματα). Το Sans Frontières 3 και το αντίστοιχο Perfectionnement τα είχα στα Supérieur 2 &3 του Γαλλικού Ινστιτούτου (σε επίπεδα τότε αντίστοιχα με το Γ1 και Γ1+) στα τέλη της δεκαετίας του 80 και αρχές...

Ο Ηλίας Ζερβός (aka "Νίκος Γρέβιας", ο "αλογομούρης" δικηγόρος του Κατακουζηνού του "Κων/νου και Ελένης") ήταν θείος ενός από τους τωρινούς μαθητές μου, ο οποίος ήταν πολύ στενοχωρημένος γιατί του είχε ιδιαίτερη αδυναμία.

Πάει κι αυτή... Δεν ήταν και τόσο μεγάλη...

Δεν ξέρω αν κανείς έχει προσέξει ότι στη δισκογραφία του Σπανού υπάρχει ένα τραγούδι που έχει δύο βερσιόν, η κάθε μία με διαφορετικό σετ στίχων. Η ερμηνεύτρια είναι η ίδια, εν προκειμένω μια νεότατη Δήμητρα Γαλάνη. Πρόκειται φυσικά για το "Μη μου μιλάς γι' αγάπη" όπου οι στίχοι είναι του Κώστα...

Μια και αναφέρεσαι στα τραγούδια του: ένα από τα πιο χαρακτηριστικά του τραγούδια, αναβίωσε τα τελευταία τρία χρόνια λόγω της διασκευής που έγινε για την ταινία "Ευτυχία". Ο λόγος φυσικά για το "Όνειρο Απατηλό" γραμμένο από τους Κώστα Καλδάρα και Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου το 1967. Οι πιο νέοι...

Σωστά. Ο Χατζηφωτίου, με το "Πεντάλεπτό" του, αλλά και με την κοσμική του στήλη στα αλήστου μνήμης "Επίκαιρα" (μια στήλη που συνέχισε η κόρη του, που έγραφε ως Μανίτα Τριάρχου) έδειξε το σαβουάρ-βιβρ τρεις ή και τέσσερις δεκαετίες πριν από τον εκδότη που αναφέρεις. Να το λέμε κι αυτό, για να το...

Συμφωνούμε σε αυτό. Εμένα μ' ενοχλεί αυτός ο επιδεικτικός ελιτισμός γι' αυτό και δεν τον συμπαθούσα ιδιαίτερα. Θυμάμαι πάντως ότι η μακαρίτισσα η γιαγιά μου (που δεν θα την έλεγες και ελιτίστρια) παρακολουθούσε ανελλιπώς στη δεκαετία του 70 το "Πεντάλεπτό" του στην τότε ΕΡΤ (ή στην τότε ΥΕΝΕΔ...

Από τις λίγες που μπορούν να ισχυριστούν ότι είχαν μία σημαντική διεθνή καριέρα. Εκτός όμως από καλή ηθοποιός ήταν και καλή τραγουδίστρια, όπως προκύπτει από τις ηχογραφήσεις που είχε κάνει με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου. Σαν αποχαιρετισμό λοιπόν στην Irene nostra, αφήνω τα "Σαράντα Παλικάρια", τα...

Ο "Δον Καμίλλο" ήταν από τα πιο ωραία έργα που παρουσιάστηκαν στο "Θέατρο της Δευτέρας". Ήμουν μικρή (στο Δημοτικό), αλλά το θυμάμαι σαν τώρα.

Και εγώ ως 20+ των 90ς

Είχε ήδη αρκετά προβλήματα υγείας, ο κορωνοϊός ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα