Αυτό με την άμμο που πέφτει σαν "φαρδιά κλεψύδρα", θυμάμαι ότι το έβρισκες στους δρόμους, από κάποιους συγκεκριμένους πλανόδιους !
Από πιατάκια με βάση, έχω ακόμα κάποια ομολογουμένως εντυπωσιακά -όσο και συλλεκτικά ακόμη, τα Rhosental, με θεματολογία "Χίλιες και μια νύχτες". Ο Διαλυνάς ακόμα...
Τα Jax Donuts, όπως έχει ειπωθεί μεταγενέστερα, ήταν η πρώτη αλυσίδα της οικογένειας Νανούρη (και η πρώτη, ουστιαστικά, "αλυσιδοποίηση" του λουκουμά). Η οικογένεια συνεχίζει σήμερα,σε franchise φυσικά, όπως απαιτεί η εποχή, με τα "NANOU".
Συμπαθέστατος, αν και τυποποιημένος, ο Γιώργος Παπαζήσης - και προπαντός, σεμνός. Εδώ, η πρώτη εκτέλεσή του στο τραγούδι "Ο Κρητικός κι η κοπελιά" (Ζαμπέτα-Τζεφρώνη), που νομίζω ότι το σφραγίζει και με αυτό του το ταλέντο . Καλό του ταξίδι !
Τα κτιριακά γυρίσματα από το "Κορίτσι και το άλογο" έχουν γίνει στην παλιά εξοχική κατοικία του Εμμανουήλ Μπενάκη, στη Λεωφόρο Σουλίου (Κάτω Σούλι). Επίσης κάποια ίσως έχουν γίνει και στο κτήμα Καμπά, αλλά αυτό δεν το ξέρω σίγουρα...
Στα πρώτα πλάνα στο "Αγκίστρι", υποτίθεται ότι η Ηρώ για να ξεφύγει από καταδίωξη, οδηγάει αγωνιστικά το αυτοκίνητό της. Αλλά φυσικά πάλι έχουμε τον επαγγελματία ραλίστα, με ξανθιά περούκα, που μάλιστα φαίνεται πολύ πολύ άσχημα στα πλάνα...
Έχω την αίσθηση ότι έχει γίνει κάτι πολύ κιτς στην εμφάνιση του Μακάριου, έχουν πάρει δηλαδή μια παλιά συνέντευξή του, κι έχουν προσαρμόσει στις απαντήσεις, υποτιθέμενες "ζωντανές" ερωτήσεις του Λάκη Κομνηνού (νομίζω ότι δεν υπάρχει κοινό πλάνο...). Έτσι δεν είναι;
Ναι, έτσι ακριβώς. Έχει κάποια βραδινά πλάνα στον πλαϊνό διάδρομο, όπου στο βάθος φαίνεται σκεπασμένο το σήμα. Επίσης πρέπει να έχει και κάποια πλάνα στα παράθυρα του πρώτου ορόφου.
Και στο "Ορατότης μηδέν" φαίνεται αυτό το κτίριο. Αλλά έχουν σκεπάσει με ένα χαρτόκουτο το σήμα πάνω από την καγκελόπορτα ! Ενώ ρε παιδί μου, με κανα-δυο τρία σίδερα ή έστω γράμματα από χαρτόνι, θα μπορούσαν να έχουν κάνει κάποια πιο όμορφη παραλλαγή σαν σήμα, υποτίθεται, της εταιρίας Κρεούζη...
Είναι εντυπωσιακό που υπήρχε στο ψιλικατζήδικο αυτή η συρόμενη σιδεριά από τότε. Είχα την εντύπωση ότι σαν design δημιουργήθηκε δεκαετίες αργότερα, κι ότι παλιότερα υπήρχαν μόνο τα ρολά.
Να σημειώσω κάτι που δεν υπάρχει στις πολύ ωραίες παρουσιάσεις των καλύτερων δίσκων του από τον Τάσο Κριτσώλη, ότι ο δίσκος "Πατάτες", τουλάχιστον αυτός που είχα αγοράσει εγώ, περιείχε σιδερότυπο με κάτι σαν σήμα εταιρίας με μια πατάτα στη μέση. Στην κασέτα, το ίδιο σε μικρό μέγεθος.
Όσο για τη...