Αποτελέσματα αναζήτησης

Εμείς να δεις :anim_roll:

Χαλανδράρα, για χρόνια η παλιά γραμμή έστεκε εκεί, ορατή κατά μήκος της Δ. Πλακεντίας μέχρι το Γέρακα, πριν σκεπαστούν όλα με χώμα και άσφαλτο.

Ατμοσφαιρική θα την έλεγα! Από μια Αθήνα που έχασε ανεπιστρεπτί την πρότερή της εικόνα.

@Αριάδνη είναι αυτό που πόσταρες νωρίτερα. Έβαζες ένα χαρτονάκι (σαν καλούπι ας πούμε) που ήταν κομμένα επάνω του διάφορα σχέδια, Α. Βασ. αστέρια, κλπ). Ψέκαζες από επάνω, σήκωνες το χαρτόνι και από κάτω έμενε το σχέδιο. Ούτε με άζαξ δεν έβγαινε, ήθελε πρώτα βετέξ με νερό. Τώρα δεν ξέρω αν έχει...

Βρε συ εννοείται οτι κάνω πλάκα! Θεωρώ πως είναι ξεκάθαρο ότι ταυτιζόμαστε στις απόψεις μας για τις ταινίες αυτές και το βρίσκω εντυπωσιακό που βρήκα έναν άνθρωπο να σκεφτόμαστε το ίδιο για αυτό και η παραπάνω εμφατική διατύπωση!

Ο απαγχονισμός; Τον έβαζε η μάνα κάτω και τον τσεκούρωνε. :rofl: Όπως θα φαινόταν σε όλους μας να γυρίσεις σπίτι και να δεις παντού αυτό λευκό σπρέϋ σε σκόνη διακοσμημένο σε κάθε γωνια του σπιτιού και να πρέπει να το καθαρίσεις μετά..

Εντάξει, για τον Sebastian, είτε πρόκειται για τον χαμένο μου δίδυμο αδερφό ή έχει βρει και αντιγράφει στα σχόλια μου από το youtube :rofl: :thumbup:

:worship: προσυπογράφω τα παραπάνω Χ 1000._

Λογικό αν ήταν δημόσια δομή. Όταν στέλναμε τον μικρό (ενός έτους και κάτι) στο νηπιαγωγείο, μου τηλ. η νηπιαγωγός στη δουλειά μου για να έρθω να τον πάρω επειδή έκλαιγε. Όταν τον πήγα σε ιδιωτικό και έσκαγα 300 το μήνα ξαφνικά σταμάτησε να κλαίει. :lol:

και μόνο ότι κάποιος θα έκανε το ίδιο ατόπημα δεύτερη φορά, μάλλον το πρόβλημα είναι στο ίδιο..o_O

Φοινίκια! Τα ξέχασα, αυτά τα έφτιαχνε η θεία μου (μαζί με όλα τα υπόλοιπα που ανέφερα).

Ένας αληθινός σομελιέ του γλυκού δεν είναι δυνατόν να κάνει διακρίσεις, οπότε θα συμφωνήσω με Chris27. Με μισή καταγωγή από την Πόλη, μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου κάθε Χριστούγεννα το τραπέζι του σαλονιού και το σκρίνιο ήταν γεμάτα από: Ροξάκια Μπακλαβαδάκια Ισλί Φωλίτσες (με καρύδι) και ασφαλώς...

Ταυτίζομαι με τις απόψεις πλην του Φιλιππίδη ο οποίος - προσωπικά - μου κάνει επιπέδου Σεφερλή.

Έχει και γάλα βλάχας μέσα και σεμεδάκι επάνω στο ψυγείο, όλα λιτά, θνητά και ανθρώπινα.

Εδώ το νου σας! :gun: Ο γιός του είναι καλός μου φίλος ενώ ο ίδιος (ο Ν. Ξανθόπουλος) είναι εξαιρετικός και αξιοπρεπέστατος.

Εμένα, αν ήταν στο χέρι μου, το πολύ να στόλιζα το πειρατικό της Playmobil. και άβαταρ δεν αλλάζω γιατί αφενός μου αρέσει και αφετέρου βαριέμαι :fafoutis: To τρώω όλο μόνος μου, κατέβα υπόγειο, ανέβασέ τα όλα επάνω, ετοίμασε το δέντρο, βάλε σωστά τα λαπμάκια (μετά από 3-4 φορές δοκιμών...

Πολύ φάση 'καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία', λίγο μιζεράμπλ κρεβάτι/κουβέρτα και γενικά όλο το κόνσεπτ. Από την άλλη δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το λιτό του θέματος και τη μη ανάγκη επίδειξης και μεγαλομανίας.

Το πόσες αναμνήσεις μου ξυπνάει αυτό το κουτί όταν το βλέπω.. :cry:

Ναι, οπωσδήποτε._ (sexy και πλούσιος λέει..)