Αποτελέσματα αναζήτησης

Από το στόμα σου και στου Θεού τ' αυτί καλή μου!

Φτου σου Λευκή...να μην αβασκαθείς παιδάκι μου!

Να στο πει ο παπάς στ'αυτί...δηλαδή διαβάζοντας την εξώδιο ακολουθία. Μπα που να δεις τα ραδίκια ανάποδα...αφού θα είσαι από κάτω τους. Να βρεις ζεστές τις παντόφλες κερατά...που φόρεσε ο αγαπητικός. Να πεις το ψωμί ψωμάκι παλιοαπαυτέ......δηλαδή να πεινάσεις παλιοαπαυτέ. Μπα που να σε κάψει...

Η Σοφία Ασσυχίδου, από την Ολυμπιάδα Ελασσώνας, έκανε σύντομη πορεία στο πεντάγραμμο και οι επιλογές της ήταν τέτοιες, που δεν την έκαναν πασίγνωστη. Υπήρξε η ίδια μουσικός, θεωρήθηκε από τις καλύτερες ερμηνεύτριες της γενιάς της, μια επλιδοφόρα παρουσία με φωνή ιδιάζουσα, που κινούνταν στο χώρο...

Ξέρετε όλοι πως ανέκαθεν απαντούμε οι στρεσσαρισμένοι μεγάλοι στην επίμονη ερώτηση των παιδιών, " πού θα πάτε;"-για να τους κόψουμε τη φόρα- Λοιπόν, πίστευα ακράδαντα μικρή, πως υπήρχαν κάποια πανέμορφα, σπουδαία μέρη, όπου οι μεγάλοι πήγαιναν μοναχοί τους και μας στερούσαν τη χαρά να τα δούμε...

Σήμερα που έχω πονόλαιμο, θυμήθηκα κάποιες παλιές καυτερές καραμέλες με οινοπνευματώδες ποτό. Ήταν μεγάλες, ορθογώνιες, διάφανες παστίλιες με γέμιση ουίσκυ ή κονιάκ, και κυκλοφορούσαν σε πλακέ μπάρα με χαρακτηριστικό καρώ σκοτσέζικο περιτύλιγμα (σε κκόκκινο ή πράσινο χρώμα) Όσες από αυτές...

Πολύ σέξυ ήταν ρε παιδιά και το 10 το καλό ...η Bo Derek στην ταινία "Δέκα". Bolero....και ξερό ψωμί! Η Barbara Carrera, μελαχροινή λατίνα ντίβα των 80'ς, έπαιξε στο Ντάλλας και στο"Never say never" του Bond. Τέλος, η πιο ζουμερή Ιταλιάνα εκείνης της εποχής, αναμφισβήτητα ήταν η...

Από μικρό παιδί είχα σαν αρχή να μη παρατάω ποτέ κάτι στη μέση΄έτσι πάντα διάβαζα μέχρι τέλους ακόμη και τα βιβλία που "δε με τραβούσαν". Το μόνο βιβλίο που με ταλαιπώρησε για πολλά χρόνια υπήρξε "Το λάθος" του Αντώνη Σαμαράκη, που βιαστικά το ξεκίνησα σε μικρή ηλικία και...έπαθα εμπλοκή΄δε...

Η κόρη του Μιστράλ (Mistral's daughter, 1984), ΕΤ2 Πρεμιέρα: Τετάρτη 30/12/1987 Η κόρη του Μιστράλ (Mistral's daughter), ήταν μια μίνι τηλεοπτική σειρά, παραγωγής 1984 του BBC, που μετέφερε στη μικρή οθόνη τη νουβέλα της επιτυχημένης συγγραφέως Judith Krantz. Υπήρξε μια πολύ καλογυρισμένη...

Οι Κύριλλος και Μεθόδιος απο-thrash-ύνθηκαν!

Πριν μια εισοσαετία περίπου, καλτ μορφή της συμπρωτεύουσας, που απασχόλησε τα media, υπήρξε ο Βασίλης Ζαφειρόπουλος, πολιτευτής που διεκδικούσε την είσοδό του στη βουλή με ανορθόδοξο τρόπο. Έστηνε τις μικρές του συγκεντρώσεις, έκανε πολλά ευτράπελα, θεωρούνταν γραφικός, τρελλάκιας από άλλους...

το ρετρό μας σπιτικό.. Από την αυλή ακόμα οι μονοκατοικίες του 70-80 απέπνεαν κιτς διάθεση: στα κολωνάκια της αυλόπορτας δέσποζαν τα γνωστά γύψινα λιονταράκια. Πέραση είχανε και οι πινακίδες-μούφα "Προσοχή ο σκύλος δαγκώνει". Προχωρώντας στην αυλή, βλέπαμε ένα λευκό λακαρισμένο σαλονάκι...

Χαίρομαι που διασώσατε πολλά από τα παλιά σας παιχνίδια παιδιά! Είχα πολλές κούκλες της el-greco, που τις χάρισα με τα κουτιά τους γιατί ποτέ δεν τις έπαιζα. Αυτή είναι η μόνη κούκλα που βγήκε από το κουτί της... ....και η μόνη που υπέστη βασανιστήρια.(της έχασα τα παπούτσια, της λείπει το...

Αυτές οι μυρωδιές δεν ξεχνιούνται... - Καπνισμένο δωμάτιο από μπουκωμένη σόμπα.(θυμίζει γιαγιά) - Καμμένη πορτοκαλόφλουδα στο καπάκι της σόμπας. - Η ξινή μυρωδιά του απλωμένου τραχανά. - Η βαριά μυρωδιά του διπλοβρασμένου αγελαδινού γάλακτος. - Η απεπλιστικά οξεία μυρωδιά των τούρκικων...

Βέβαια "μακρυά γαιδούρα" ήταν η επίσημη ονομασία, αλλά εμείς το παίζαμε ως "Τσανταλίνα Μανταλίνα", και (εκεί που ξέρεις) μια σωλήνα, πόσα είν' αυτάαα;

Παιδιά, υπάρχει εδώ και καιρό σχετικό θέμα: http://www.retromaniax.gr/vb/showthread.php?t=758

Αχααά thebest, από μικρός γνώριζες τη συνταγή...to be the best εε;

Τη Μετσ δεν την "παίζω", αλλά συχνάζω στο κουτί. :D

Πολύ μ' άρεσε αυτό το παιχνιδάκι Ρήγα...

Έλα να καλύψουμε τα κενά...