Αποτελέσματα αναζήτησης

Μετρούσαμε και τα "διπλά" αυτοκόλλητα που κολλούσαμε στα διάφορα άλμπουμ (πχ Τόλμη και γοητεία :P ) και συνήθως ήταν πάαααααρα πολλά! "Πόσες φορές έχεις τον Θόρν;" " 7 " #)

Jamesdx, πολύ όμορφο γραμματάκι, πραγματικά! -αν και μας έκανες την καρδιά περιβόλι :cry: :cry: , ειδικά σε αυτό το σημείο: Υ.Γ: Καλώς όρισες στην παρέα μας!

Τι γλυκός άνθρωπος! :)

Misspepper είναι κουκλί!!! :heartcloud: Ευχαριστώωωωωωωω! :D Τέλεια miss! Θα περιμένω το μάνγκα λοιπόν!!! ;) (Να μου στείλεις και το σκίτσο με Terry- Anthony- Albert, για να κάνω διάφορες διαπραγματεύσεις!!! :diablotin: ) Δε ζητάω πολλά, ε;;;; :o Kambia, δυο μέρες τώρα ψάχνω για...

Φοβερή δουλειά DINO!! :thumb: Αυτό με την ισοπέδωση των κτηρίων της Νέας Υόρκης, ήταν όντως παιχνίδι σε υπολογιστή;;; :xm: (Ξύπνησε η ΣΙΑ μέσα μου!!! :P )

Πόσο κάνει εφτά + πέντε; Ένδεκα ή έντεκα;;; :wink: Πάντα λάθος απαντούσα... :P

Πολύ ωραία η παρουσίαση και των δυο σας παιδιά! :thumb: Juanita θα συμφωνήσω ότι η ερμηνεία του Πάουελ στο "Ιησούς από τη Ναζαρέτ" είναι από τις καλύτερες! Λίγο άσχετο αλλά σε αυτή τη σειρά (της οποίας παρεμπιπτόντως ούτε και εγώ έχω δει ποτέ το τελευταίο επεισόδιο) συμμετέχει και "ο δικός...

Επειδή τα μαλλιά του Τζον-Τζον μου ξέβαφαν (μάλλον από την πολλή χρήση- τον έκανα και μπάνιο να φανταστείτε :P ), θυμάμαι ότι τα έβαφα με μαύρο βερνίκι παπουτσιών!!! ::)

Πολλά συγχαρητήρια παιδιά! Πάντα τέτοια! :thumb:

Αμάν βρε Juanita!!! :award: Όσο για τα υπόλοιπα... Επειδή όποιος έχει καεί στο χυλό, φυσάει και το γιαούρτι... θα περιμένω τη συνέχεια για να σχολιάσω!! :flower: Καλώς μας ήρθες dolly77!!! :D

Είχα την "τύχη" να συναντήσω μόνο πλασιέ σχολικών βοηθημάτων! Θυμάμαι την επιμονή τους να πουλήσουν τα βιβλία- φυλλάδια... Μάλιστα ζητούσαν να συζητήσουν με τον ίδιο το μαθητή και όχι τόσο με το γονιό! :wink: Και βέβαια μας επισκέπτονταν κάθε χρόνο!! (Μια φίλη μου που είχε απηυδήσει τους είπε...

mets... Απλά υπέροχο! :bow2: Περιμένουμε και άλλα διηγήματά σου!! :flower: (Ο λαός απαιτεί!!) (Τη συνταγή τη θέλω και εγώ! :please: Και γρήγορα παρακαλώ, πριν καπαρώσει κάποια άλλη τον Terry μου!!! #) )

Θα έλεγα ότι η σκέψη της mets με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΑ σύμφωνη... #) Juanitaki και το δεύτερο μέρος είναι υπέροχο! :clap:

Θυμάμαι ότι κάθε δόντι που μου έφευγε- όταν δεν το κατάπινα :P - το έβαζα σε ένα ποτήρι με νερό για να έρθει λέει τη νύχτα ένα ποντίκι να το πάρει. Σε αντάλλαγμα αυτό, άφηνε λεφτά! (Μη βαράτε- ήμουν μικρό και ανόητο... :darkglasses: ) Όταν κάποια στιγμή ψυλλιάστηκα τι συνέβαινε, πήρα το...

10. Έχουν το ίδιο όνομα (Ελένη) :thumb:

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή, το έργο αυτό είχε προβληθεί 1 ή 2 φορές και ήταν η χειρότερή μου γιατί αφενός δεν καταλάβαινα τι γινόταν και αφετέρου το τέλος δεν ερχόταν ποτέ! Έτσι δεν είχα τις καλύτερες αναμνήσεις... Τελικά με έπεισε ένας φίλος μου να την παρακολουθήσω με το εξής επιχείρημα...

Βρε miss, μ' αρέσει που είσαι απρόβλεπτη!! :D Αφού σε έχει πιάσει τέτοιος συγγραφικός οίστρος, να ρίξω μια πρόταση που είμαι σίγουρη ότι θα ενθουσιάσει και το Juanitaki! "Το γράμμα του George προς τη Rosemary"... Τι λες;;;

Αχ βρε Miss... Και εγώ συμπαθώ την Άννυ! Ήταν αυτή που ενημέρωσε την Candy για τον ερχομό του Terry στο Σικάγο... :wub: Η Άννυ μαζί με τον Archie βοήθησαν την Candy στα ορυχεία... Και το σπουδαιότερο: Ήταν εκείνη που έτρεξε να παρηγορήσει τη μικρή μας όταν πέθανε ο Άντονυ... :( (και αυτό...

Συμπληρώνω: Μήπως γιατί στο πρόσωπο της Candy βλέπουμε πολλές φορές τον εαυτό μας; :flower: Τώρα βέβαια ίσως και να μην είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο αυτό το πάθος μας για την Candy... αλλά τι να κάνουμε; Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας... Υ.Γ: Είμαι η nessie και είμαι καλά!!! #)

Misspepper... Με συγκίνησες... :cry: Είναι τόσο ρεαλιστική η περιγραφή σου! Καλά τα λέει η Juanita, ότι μας μεταφέρεις στο μέτωπο του πολέμου... Ο Stear ήταν πάντα τόσο γλυκός και καλοκάγαθος. Δεν του άξιζε αυτό το τέλος... (Ας μην αρχίσω πάλι το γνωστό τροπάριο..)