Αποτελέσματα αναζήτησης

Επειδή πριν λίγα χρόνια έζησα σε πολυκατοικία με θυρωρό, συμφωνώ με την άποψη του sebastian από πάνω. Δεν περίμενα ότι θα με ενοχλούσε τόσο, αλλά αυτή η spooky αίσθηση ότι ήμασταν όλοι υπό συνεχή παρακολούθηση με χαλούσε πάρα πολύ. Μέχρι τη στιγμή που δεν άντεξα και τα "έσπασα" μαζί του...

Οδός Τζώρτζ, επί της πλ. Κάνιγγος :)

Τι ερώτημα είναι πάλι τούτο..? Δεν γίνεται σύγκριση.. Η Μόνικα ήταν είναι και θα είναι η μοναδική.

Καλλιρόης & Ιγγλέση

Λυκούργου & Αθηνάς

Χαϊδάρι, μονή Δαφνίου.

Είμαστε στη συμβολή των Καματερού, Αριστοτέλους και Χαλκοκονδύλη κοιτάζοντας προς πλ. Βάθης

Συμμετέχω για να μείνει η διαφήμιση. Πάμε και την ερώτηση. Αν ήσουν 80s μοτοσυκλέτα? :)

:sick::sick: που τον θυμήθηκες αυτόν τον εφιάλτη.. ευτυχώς έχει σπάσει η μόδα του

Ακριβώς. Όπως παρομοίως ακούω πολύ συχνά στον καθημερινό λόγο το "στο τέλος της ημέρας" το οποίο προέρχεται από το "in the end of the day" το οποίο για τους αμερικανούς είναι ψωμοτύρι στην καθημερινή τους έκφραση. Πλέον και δική μας. Ως προς τα ανόητα -για εμάς- έθιμα εκείνο που με ενοχλεί είναι...

Μάλλον... δεξιά οι δύο δρόμοι που χωρίζουν και πάει ο καθένας στον προορισμό του είναι η Κηφισίας (αριστερά) και η Μεσογείων (δεξιά). Από τον προσανατολισμό και τη γεωμορφολογία καταλήγω ότι σε πρώτο πλάνο βλέπουμε τον Λυκαβηττό, αριστερά φαίνονται λίγο τα τουρκοβούνια και στο βάθος η Πάρνηθα...

Από διαμέρισμα παλιάς πολυκατοικίας σε "δύσκολή" περιοχή της Αθήνας.

^ Ωχ.. κάτι λείπει :)

^ Αμαλίας, έξω από τον Άγιο Παύλο

:geek::love: Τα βλέπω με καθυστέρηση, κάνει και ζέστη... Η εικόνα μου βγάζει ένα 70ς vibe που λατρεύω, θα την ήθελα παγχρωματική και με λίγο ζουμάρισμα.

Το 2017 χρησιμοποίησα τελευταία φορά κτελ για μετάβαση στο Αίγιο. Η προτελευταία (αν μπορεί να θεωρηθεί ως μία) ήταν από τον Ιούνιο του 2000 έως τον Φεβρουάριο του 2001 όπου πηγαινοερχόμουν καθημερινά στη Χαλκίδα. (είχε παιχθεί και ένα ωραίο φλερτ με μια κοπέλα αλλά βαριέμαι να γράφω & δεν είναι...

Πλ. Λαυρίου

Νομίζω για το δικό μου δεν χρειάζονται συστάσεις... Ομορφιά, κάλλος & χάρη προσωποποιημένη.

Το πρώτο μου μεθύσι, δεν το θυμάμαι... Θυμάμαι το "χειρότερο" όμως που έχω κάνει (το 2000 ήταν) και ακόμα γελάω και "αναρωτιέμαι" για το πως/που/πότε/γιατί μιας σειράς περιστατικών εκείνο το βράδυ..

Πλ. Θεάτρου