Αποτελέσματα αναζήτησης

Μόνο ένας τόσο ταλαντούχος ηθοποιός θα μπορούσε να παίξει τόσο επιτυχημένα το ρόλο ενός γελοίου υποκειμένου όπως ο ποιητής Φαμφάρας.

Αυτό το κομμάτι ακούγεται στο βάθος μιας διάσημης σκηνής από την ταινία "Ταξίδι στα Κύθηρα" του Αγγελόπουλου: στη σκηνή αυτή ο Μάνος Κατράκης χορεύει πάνω στο τραγούδι που ερμηνεύει η Λιζέτα με τη φωνή της. Αξίζει να το δει κανείς: Κατά τ' άλλα, μ' άρεσε πολύ και το "Τώρα γι' άλλα τραγουδάμε"...

Αυτό ήταν και το σουξέ του όμως με ένα βίντεο κλιπ πρόχειρα σκηνοθετημένο από τον Γιώργο Βασιλειάδη (τον ξέρουμε γενικά;;) αλλά γι' αυτό το λόγο καλτ. Επί New Channel (και Tempo αργότερα) το ακούγαμε συνεχώς:

Εγώ το θυμάμαι. Ήμουν 16 χρόνων. Σε όλες τις εφημερίδες πάντως δέσποζε η φωτογραφία-πορτρέτο του θύματος (Ζωής Γαρμάνη-Φραντζή) με την ξανθή χαίτη και το ανύποπτο χαμόγελο

To Who Pays the Ferryman με το οποίο ξεκινούσε τις συναυλίες του

Πολλές συνθέσεις του μου άρεσαν, τον είχα δει σε πολλές συναυλίες σε Κρήτη και Αθήνα. Αφήνω σαν αποχαιρετισμό τα αγαπημένα μου τραγούδια: (Μιλώ για τα παιδιά μου, σε ερμηνεία Βίκυς Μοσχολιού) (Τούμπου τούμπου ζα, σε ερμηνεία Παύλου Σιδηρόπουλου) (Ηλεκτρικός Θησέας σε ερμηνεία Παύλου...

Εμένα μου άρεσε στο "Περί Ανέμων και Υδάτων" της Ιγερινού, όπου μαζί με τον Θανάση Βέγγο αποτελούσαν ένα αχτύπητο δίδυμο. Ο χαρακτήρας του "Μπάμπη" ήταν, αν και δεύτερος ρόλος, πολύ αγαπητός, ενώ μου έκανε εντύπωση το πόσο πειστικά έπαιζε τον Κερκυραίο, αν και ήταν από τη Μακεδονία!

Η Ζωή Λάσκαρη ήταν γεννηθείσα το 1942. Την πληροφορία αυτή τη γνωρίζω με βεβαιότητα, καθώς η αείμνηστη είχε φοιτήσει στο Calamari, δηλ. στη Σχολή Καλογραιών της Θεσσαλονίκης και ήταν συμμαθήτρια με γυναίκες που γνώριζε η μητέρα μου (γεννηθείσα το 1943) και είχανε γεννηθεί το 1942. Στην πορεία...

Αναπαύθηκε, μετά από όσα τη βρήκανε. Σαν αποχαιρετισμό αφήνω εδώ το "Θαλασσινό τριφύλλι" σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και μελοποίηση Λίνου Κόκκοτου:

Όλοι έπαιξαν κλισέ ρόλους, όχι μόνο αυτός

Αλέκος Αλεξανδράκης sans voir! Ωραίος, με υπέροχα μπλε μάτια, μελωδική φωνή, ευέλικτος σε όλα τα είδη και επίσης με κοινωνικούς προβληματισμούς (βλ. "Συνοικία το Όνειρο)

Juanita, διόλου off topic. Έχουμε περάσει πολλοί και κάναμε όλα αυτά τα ιστορικής σημασία βιβλία όπως τη Méthode Orange και τα Sans Frontières

Είχε όντως νοσηλευτεί λόγω (κατά πάσα πιθανότητα) διπολικής διαταραχής, αλλά από τα άρθρα των εφημερίδων δεν προκύπτει ότι η αιτία θανάτου του ήταν απόρροια των ψυχολογικών προβλημάτων του (π.χ. δεν προκύπτει ότι αυτοχειριάστηκε). Όπως φαίνεται μάλλον πέθανε από την άνοια (αν όντως ίσχυε ότι...

Το τραγούδι που σημάδεψε τα φοιτητικά καλοκαίρια μου

1.78 είναι ύψος μοντέλου. Όταν το μέσο ύψος των Ελληνίδων ήταν μεταξύ του 1.50 και του 1.60 το πολύ (στις δεκαετίες 50, 60) και π.χ. η Μάρω Κοντού με 1.71 θεωρούνταν πολύ ψηλή, η Παπά ήταν αληθινή Καρυάτιδα.

Το τραγούδι αυτό ακούγεται στην κωμωδία "Ο Περίεργος και ο πρώτος ματάκιας". Είναι διασκευή του Time of the Seasons των The Zombies: Q Και το επόμενο τραγούδι είναι το πρωτότυπο της επιτυχίας "Gloria" της Laura Branigan: Ωραίο θέμα πάντως, τώρα που είμαι χωμένη μέσα στους Ιταλούς (λόγω...

Αυτή τη στιγμή: Gloria με τη (μακαρίτισσα) Laura Branigan

Υπέροχη σειρά σκηνοθετημένη αριστοτεχνικά από τον σπουδαίο Γρηγόρη Γρηγορίου. Μοναδικές ερμηνείες, βλέπεται ευχάριστα ακόμα και σήμερα. Περιττό να πω βέβαια και για την μουσική των τίτλων της διεθνούς πλέον Ελένης Καραΐνδρου

Ε, με τα γαλλικά είχα μια σχέση εξάρτησης και μίσους. Αν δεν ήταν καθηγήτριες σαν την Bertin ή σαν μια μεταφράστρια (αείμνηστη πλέον) που είχα στο Sorbonne 2, θα τα είχα αφήσει πολύ νωρίς, καθώς ήμουν περισσότερο των γερμανικών γλωσσών. Βέβαια στην πορεία τα γαλλικά μου δώσανε ψωμί να φάω, δε λέω.

Το je lis tu lis το έκανα με την...mother (μας δίδασκε εμάς τις τρεις αδελφές και την ξαδέλφη μου). Τη methode Orange την έκανα στο (αλήστου μνήμης) Παράρτημα Πατησίων του Γαλλικού Ινστιτούτου. Όσο για το διπλανό βιβλίο, δεν το είχα (είχα πλέον τελειώσει τα γαλλικά το 1991, όταν πήρα το Sorbonne...