«Μια μέρα στο όνειρο» - Μια πολύ ...ρετρό ιστορία από μένα!

[perlastar]

Kι εγώ ανατρίχιασα και συγκινήθηκα με την αφήγηση αυτή, μπράβο! Βασικά ήταν σαν να παίρνει μορφή αυτό που είχα στο μυαλό μου καιρό, γιατί είχα σκεφτεί ακριβώς αυτό, πώς θα ήταν να ξυπνούσα μία μέρα και να βρίσκομαι στο γλυκό παρελθόν της παιδικής μου ηλικίας. Δεν είχα σκεφτεί βέβαια ποτέ να κάτσω να το γράψω. Ήταν υπέροχο και πολύ δυνατό κείμενο.

Αυτή είναι η ειρωνεία της ζωής, ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δεν την εκτιμάει όσο πρέπει. Όταν ήμασταν παιδιά βιαζόμασταν να μπούμε στον κόσμο των ενηλίκων και τώρα που μεγαλώσαμε θέλουμε πάλι να γίνουμε παιδιά. Το ταξίδι αυτό στο χρόνο που περιγράφει ο Σώτος, θα μας έκανε όλους να χαρούμε πάρα πολύ τις στιγμές που γινόμαστε ξανά παιδιά, ακριβώς επειδή έχουμε γευτεί την ενηλικίωση και ξέρουμε το "μέλλον" τη στιγμή που γυρνάμε στο παρελθόν. Όταν όμως ζούσαμε εκείνες τις στιγμές σαν παιδιά, δεν τις εκτιμούσαμε, λέγαμε πότε θα τελειώσει αυτή η ρουτίνα του σχολείου να γίνω κι εγώ σαν τους μεγάλους, να πηγαίνω στη δουλειά, να είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω κι επίσης παίρναμε ως δεδομένο πολλά πράγματα όπως παλιά παιχνίδια, βιβλία κτλ χωρίς να σκεφτούμε ποτέ ότι ο κόσμος αλλάζει και πολλά πράγματα θα χαθούν.

 

[Σώτος Σώτος]

Βασικά ήταν σαν να παίρνει μορφή αυτό που είχα στο μυαλό μου καιρό, γιατί είχα σκεφτεί ακριβώς αυτό, πώς θα ήταν να ξυπνούσα μία μέρα και να βρίσκομαι στο γλυκό παρελθόν της παιδικής μου ηλικίας. Δεν είχα σκεφτεί βέβαια ποτέ να κάτσω να το γράψω.
Αυτή είναι η ειρωνεία της ζωής, ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και δεν την εκτιμάει όσο πρέπει. Όταν ήμασταν παιδιά βιαζόμασταν να μπούμε στον κόσμο των ενηλίκων και τώρα που μεγαλώσαμε θέλουμε πάλι να γίνουμε παιδιά. Το ταξίδι αυτό στο χρόνο που περιγράφει ο Σώτος, θα μας έκανε όλους να χαρούμε πάρα πολύ τις στιγμές που γινόμαστε ξανά παιδιά, ακριβώς επειδή έχουμε γευτεί την ενηλικίωση και ξέρουμε το "μέλλον" τη στιγμή που γυρνάμε στο παρελθόν. Όταν όμως ζούσαμε εκείνες τις στιγμές σαν παιδιά, δεν τις εκτιμούσαμε, λέγαμε πότε θα τελειώσει αυτή η ρουτίνα του σχολείου να γίνω κι εγώ σαν τους μεγάλους, να πηγαίνω στη δουλειά, να είμαι ελεύθερος να κάνω ότι θέλω κι επίσης παίρναμε ως δεδομένο πολλά πράγματα όπως παλιά παιχνίδια, βιβλία κτλ χωρίς να σκεφτούμε ποτέ ότι ο κόσμος αλλάζει και πολλά πράγματα θα χαθούν.

Perlastar κατ' αρχήν ποτέ δεν είναι αργά να το γράψεις κι εσύ. Ευχαρίστως να διαβάσουμε και το δικό σου ταξίδι στο παρελθόν!!!

Επίσης είναι πολύ εύστοχο το σχόλιό σου σχετικά με το οτι δεν εκτιμούμε αυτό που έχουμε. Είναι φαίνεται στη φύση του ανθρώπου. Αν όμως δούμε πιο σφαιρικά τα πράγματα θα ανοίξουν οι ορίζοντές μας, θα διακρίνουμε τι πραγματικά έχει μεγάλη σημασία και τι όχι, θα βάλουμε σωστές προτεραιότητες στη ζωή μας και θα αλλάξουμε τρόπο σκέψης και διαχείρισης της καθημερινότητας. Έτσι θα αλλάξει και ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στους αγαπημένους μας, θα νιώσουμε πιο "γεμάτοι" συναισθηματικά, και επίσης θα δώσουμε περισσότερα σ΄αυτούς που το αξίζουν...

Θα ήθελα να παραθέσω ένα από τα πρώτα μηνύματα που έγραψα σ' αυτό εδώ το φόρουμ όταν πρωτομπήκα στις 19/4/2012. Η ακόλουθη προτροπή μου ισχύει ακόμη:

"Αυτό που θέλω να πω σε όσους έχουν πλέον δικά τους παιδιά είναι το εξής:


Δώστε όλη σας τη δύναμη, την ψυχή και τον χρόνο στα παιδιά σας. Μη στερήσετε από αυτά το πολυτιμώτερο πράγμα που έχουν στην οικογένεια: ΕΣΑΣ. Θυμηθείτε τα δικά σας παιδικά χρόνια, τι ζητούσατε από τους γονείς σας και τι τελικά πήρατε. Μάθετε από τα λάθη που ίσως έκαναν οι γονείς σας και αποφύγετε να κάνετε τα ίδια στα δικά σας παιδιά.


Μόνο έτσι τα παιδιά σας στο μέλλον θα θυμούνται με νοσταλγία και συγκίνηση τα δικά τους παιδικά χρόνια."

Καλώς ήρθατε στο Retromaniax...

Έτσι, αυτό είναι το Retromaniax!!!!

Τι γροθια ηταν αυτη? Με τσακισες. Ευγε. Καταπληκτικο κειμενο.
Ποσοι απο εμας δεν λαχταραμε να συναντησουμε εναν Emmett Brown και την Delorean...

Σ' ευχαριστώ Wally. Συμφωνώ για τον Emmett Brown και την Delorean. Αρκεί να μη συναντήσουμε τον Beef!!!!!!!

Όταν κάποια πιο απλά πράγματα σε κάνουν να δακρύζεις,τέτοια κείμενα που σε ταξιδεύουν στην αθωότητα,αξίζουν πολλά παραπάνω!Ναι,έκλαψα,ταξίδεψα,αναπόλησα...

Μπορεί οι αναμνήσεις να ήταν λίγο διαφορετικές,αλλά για ένα περίεργο λόγο νιώθεις ότι τις έχεις ζήσει!

Βλέπεις τα κοινά είναι πολλά...

Σε ευχαριστούμε!

Πράγματι πολλά τα κοινά... Ίδια γενιά είμαστε πάνω κάτω όλη η ομήγυρη... Κι εγώ σ' ευχαριστώ mmaker!

 

[stayros]

Καταφερες με ενα "μαγικο" τροπο,να με κανεις

να "ταξιδεψω" -εστω και για λιγο - πισω σε χρονια αγαπημενα και ανεμελα.... :wub:

Οι αναμνησεις αν και διαφοροποιουνται - αναλογα με τι εχει ζησει ο καθενας - τελικα καταληγουν

να εχουν ενα κοινο σημειο συνευρεσης και ανταλλαγης....το retromaniax!!!

Να 'σαι καλα Σωτο,σε ευχαριστω πολυ για αυτο το μινι flashback!!! :thanx2: :thanx2:

 

[Ajax87]

Αν και δεν αντικατοπτριζει ακριβως την εποχη που ημουν μικρος υπηρχαν καποια "κοινα" με την δικη μου εποχη (αρχες 90's) και την χαρικα την ιστορια σου. Μπραβο !!

Οι αναμνησεις αν και διαφοροποιουνται - αναλογα με τι εχει ζησει ο καθενας - τελικα καταληγουν

να εχουν ενα κοινο σημειο συνευρεσης και ανταλλαγης....το retromaniax!!!

 

[angel_grig]

Eξαιρετικο ποστ Σωτο!!! :thanx2: Θα ηθελα να γυριζα και εγω πισω αλλα για συντομο διαστημα,γιατι και τοτε υπηρχαν δυσκολιες....

 

[Alucard]

Σώτος, σ' ευχαριστούμε πολύ για το κείμενο.

 

[playmofreak]

μπραβο φίλε...εκανα το κειμενό σου εικόνα κ ταξίδεψα σε εκείνα τα όμορφα χρόνια...τώρα κοιτάω τα γόνατα μου και θυμάμαι το κάθε "παράσημο" ξεχωριστα.

 

[atrus42]

Σώτο, ακόμη κλαίω...!!!

Ειδικά έχω κολλήσει στη φράση: Πιο δίπλα στέκεται η μαμά, νέα, όμορφη και χαμογελαστή...

Και τί δε θα έδινα να ξανάβλεπα, έστω και για λίγο, τους γονείς μου νέους...!!!

Φίλε μου να έχεις πάντα πνευματική και ψυχική διαύγεια σού εύχομαι, για να μάς χαρίζεις πάντα τέτοια όμορφα κείμενα...!!!

Ο Θεός μαζί σου...!!!

 

[BETTY BOOP]

Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω...Απίθανο και νοσταλγικό κείμενο!

 

[Σώτος Σώτος]

Καταφερες με ενα "μαγικο" τροπο,να με κανεις να "ταξιδεψω" -εστω και για λιγο - πισω σε χρονια αγαπημενα και ανεμελα.... :wub:

Χαίρομαι Σταύρο που το κατάφερα. Αυτός ήταν εξ αρχής οσκοπός, να ταξιδέψουμε στα χρόνια που δεν ξανάρχονται...

 

Αν και δεν αντικατοπτριζει ακριβως την εποχη που ημουν μικρος υπηρχαν καποια "κοινα" με την δικη μου εποχη (αρχες 90's) και την χαρικα την ιστορια σου. Μπραβο !!

Αίαντα είσαι από τους τυχερούς, κάτι πρόλαβες από την ανέμελη εποχή!

Eξαιρετικο ποστ Σωτο!!! :thanx2: Θα ηθελα να γυριζα και εγω πισω αλλα για συντομο διαστημα,γιατι και τοτε υπηρχαν δυσκολιες....

Ευχαριστώ Angel_grig. Όντως υπήρχαν δυσκολίες καιτότε, κανένας δεν πέρασε εντελώς ανέφελα παιδικά χρόνια, αλλά προτιμούμε ναθυμόμαστε τις ωραίες αναμνήσεις, έτσι δεν είναι;

μπραβο φίλε...εκανα το κειμενό σου εικόνα κ ταξίδεψα σε εκείνα τα όμορφα χρόνια...τώρα κοιτάω τα γόνατα μου και θυμάμαι το κάθε "παράσημο" ξεχωριστα.

Παράσημά παντού, όχι μόνο στα γόνατα... αγκώνες, σαγόνι, κεφάλι κλπ.

Σώτος, σ' ευχαριστούμε πολύ για το κείμενο.

Εγώ ευχαριστώ Alucard για την παρέα σας.

 

Σώτο, ακόμη κλαίω...!!! Ειδικά έχω κολλήσει στη φράση: Πιο δίπλα στέκεται η μαμά, νέα, όμορφη και χαμογελαστή...

Και τί δε θα έδινα να ξανάβλεπα, έστω και για λίγο, τους γονείς μου νέους...!!!

Φίλε μου να έχεις πάντα πνευματική και ψυχική διαύγεια σού εύχομαι, για να μάς χαρίζεις πάντα τέτοια όμορφα κείμενα...!!!

Ο Θεός μαζί σου...!!!

Φίλε Atrus, ειλικρινά εκτιμώ πολύ τα καλά σου λόγια. Σ' ευχαριστώ θερμά. Χαρά μου να μοιράζομαι τις αναμνήσεις μου μαζί σας!

Ά, να μην το ξεχάσω πάλι. Στο "πάρτι της ταράτσας" άκουσα και μερικά ακόμη μνημειώδη κομμάτια, κρίμα είναι να μην τα αναφέρω :

[video=youtube;Eotbo-DsPTo]

 

[Uskoke]

Ναι, μην ανησυχείς! Κι εγώ nerd ήμουν! (κάποιοι ισχυρίζονται ότι είμαι μέχρι και σήμερα! )
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πέρασα υπέροχα όταν ήμουν παιδί!

Ναι, Μαριάνα, εγώ έπαψα να είμαι νερντ στον στρατό.Πάντως τώρα είμαι μουσμούτης (όπως με αποκαλεί η αδερφή μου). Κι εγώ πέρασα υπέροχα όταν ήμουν παιδί!

 

[Σώτος Σώτος]

.Μια μερα να μπορουσα να πηγαινα πισω... και τι στον κοσμο.

Μια μέρα να μπορούσα να πήγαινα πίσω...

Μια μέρα, μόνο μια μέρα...

Και τι στον κόσμο...

 

[SEBASTIAN]

Σώτο ήταν υπέροχη, νοσταλγική και τόσο περίτεχνα διατυπωμένη η περιγραφή του ονείρου σου που κυριολεκτικά με συγκλόνισε με συγκίνησε και χωρίς υπερβολή αξίζεις άπειρα συγχαρητήρια για αυτό το νοσταλγικό ταξίδι που τόσο όμορφα ταυτίστηκα μαζί του γιατί από την περιγραφή σου, τα χρόνια και τα γεγονότα που αναφέρεσαι π.χ. τραγούδια, σήριαλ, ταινίες ταυτίζονται απόλυτα με την δική μου χρονική περίοδο που νοσταλγώ αφάνταστα. Οι δεκαετίες '70 και '80 είναι οι καλύτερες από όλες τις πλευρές. Τυχεροί όσοι τις ζήσαμε γιατί είναι ταυτισμένες με τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια. Οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν αυθεντικές. υπήρχε πραγματική φιλία, αληθινά συναισθήματα, οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά μεταξύ τους, υπερτερούσε το εμείς και όχι το εγώ. Η σύγκριση με το τώρα όπου επικρατεί ο ατομικισμός, η δηθενιά , η υποκρισία και η διπροσωπία στις ανθρώπινες σχέσεις και ο άκρατος εγωισμός, προκαλεί θλίψη και αποτροπιασμό. Αξίζει και πρέπει όλοι εμείς της γενιάς αυτών των δεκαετιών να κρατήσουμε μέσα μας σας ανεκτίμητο θησαυρό αυτές τις υπέροχες αναμνήσεις που είναι συνυφασμένες με τα καλύτερα μας χρόνια.