Άγρια Βλαστάρια - Les roseaux sauvages - Wild Reeds (1994) / Les Plus Bel Age (1995)

[Rinus Cesar]

Οι δύο ταινίες, για τις οποίες άνοιξα το παρόν τόπικ χρονολογούνται η μεν "Άγρια Βλαστάρια" το 1994, η δε Le Plus Bel Age [δεν θυμάμαι με ποιο τίτλο προβλήθηκε στην Ελλάδα] το 1995 !!! Δηλαδή ... είναι "μέσα στο χρονικό όριο" του Retromaniax, το οποίο, αν δεν απατώμαι, φθάνει μέχρι το 1995 !!! Ευτυχώς, δηλαδή, καθόσον πρόκειται για δύο πολύ - πολύ αγαπημένες ταινίες, για τις οποίες ... θέλω πολύ να μιλήσω

Ο λόγος που οι ταινίες αυτές είναι πολύ αγαπημένες μου ... δεν είναι άλλος από την πρωταγωνίστριά τους, την γοητευτική Elodie Bouchez : ένα κορίτσι που το θεωρώ πραγματικά "της γενιάς μου" [μας], γεννηθείσα το 1973 !!! Εδώ στο retromaniax έχω γράψει, κατά καιρούς, για διάφορες ... retro τηλεοπτικές "καψούρες" μου απ' τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια !!! Όμως, η Elodie Bouchez είναι, πραγματικά, το κορίτσι που με έκανε να νιώσω τα πιο έντονα "σκιρτήματα", τόσο βλέποντας τα "Άγρια Βλαστάρια", όσο και βλέποντας την επόμενη ταινία της !!! Για ποιο λόγο ??? Μα ... επειδή, ακριβώς, δεν έχει την "κινηματογραφική λάμψη" που συναντάς σε ένα σωρό σταρς του Χόλυγουντ !!! Θα μπορούσε να είναι άνετα "το κορίτσι της διπλανής πόρτας" !!! Γι' αυτήν ταιριάζει ο "σαββοπουλικός στίχος" που λέει : "μορφή από χώμα κι ουρανό" !!! Και ... αυτό το "γήινο" που διαθέτει αυτό το κορίτσι αναδεικνύεται με τον πλέον όμορφο και πειστικό τρόπο !!!

Προβολή συνημμένου 133080

Επίσης, αυτά τα μάτια της .... με την υποφώσκουσα θλίψη, που αντικατοπτρίζει τα "ερωτικά μπερδέματα" και τους "ερωτικούς προβληματισμούς" της ηλικίας της [τα τελευταία χρόνια της εφηβείας και τα πρώτα της νιότης] ... Ίσως το πιο ωραίο γυναικείο βλέμμα που έχω δει στον κινηματογράφο ...

Ας πιάσουμε μία μία τις ταινίες :

1/ Άγρια Βλαστάρια, σε σκηνοθεσία Αντρέ Τεσινέ !!! Αυτή η ταινία εστιάζεται, κυρίως, στη ζωή τεσσάρων νέων απαιδιών που είναι μαθητές στο Λύκειο κάποιας μικρής επαρχιακής πόλης της Γαλλίας περί τα τέλη των 50ς !!! Τρία αγόρια και ένα κορίτσι [η Elodie ως επαρχιωτοπούλα μαθήτρια "Μαϊτέ"] .... Κυρίως, όμως, η ταινία δείχνει την "ερωτική / σεξουαλική" αφύπνιση αυτών των παιδιών, την οποία παρουσιάζει με τον πλέον τρυφερό και ευγενικό τρόπο !!! Ακόμη και η στιγμή που ένα από τα 3 αγόρια της σειράς "ανακαλύπτει" ότι , τελικά, του αρέσουν τα αγόρια και όχι τα κορίτσια, προβάλλεται με ιδιαίτερη λεπτότητα και τρυφερότητα !!! Δεν θα διηγηθώ περισσότερα απ' την υπόθεση της ταινίας !!! Θα αναφέρω μόνο ότι είναι πλημμυρισμένη από εξαιρετικούς διαλόγους [αν και.... μού φάνηκαν πολύ "ανεβασμένοι" για 16χρονους] και, φυσικά, με καταπληκτικές εικόνες από τη Γαλλική επαρχία [είναι ωραία χώρα η Γαλλία, πώς να το κάνουμε ... ] ... Οι δε σκηνές στο τέλος της ταινίας, όπου η Elodie Bouchez γεμίζει με απανωτά & αγχωμένα φιλιά και δάκρυα τα μάγουλα του συνομήλικου φίλου της ... και μετά το μακρινό πλάνο στο δάσος που δείχνει τους 2 νεαρούς - με τη Μαϊτέ ανάμεσά τους - να παίρνουν το δρόμο της επιστροφής για το χωριό ... και μετά να πέφτουν οι "τίτλοι τέλους" υπό τους ήχους του Runaway του Del Shannon [R.i.p.] .... συγκαταλέγονται στις πιο "δυνατές" σκηνές που έχω δει στο σινεμά !!! Αφού, όταν είδα την ταινία [το 1994], για πολλές μέρες το μυαλό μου δεν έκανε άλλο από το ... να ανακαλεί συνεχώς αυτές τις σκηνές !!! Δείτε το σχετικό βιντεάκι [αν και ... άλλη η μαγεία της μεγάλης οθόνης] :

[edit] Aυτό το βίντεο δεν είναι πλέον διαθέσιμο λόγω υποβολής αξίωσης πνευματικών δικαιωμάτων από το χρήστη Strand Releasing [edit]

2/ Les Plus Bel Age, σε σκηνοθεσία Didier Haudepin !!! Αν στην πιο πάνω ταινία είδαμε την Elodie Bouchez "μεταμορφωμένη" σε επαχριωτοπούλα μαθήτρια στη Γαλλική επαρχία στα τέλη των 50ς ... σε αυτήν την ταινία τη βλέπουμε, πλέον, μεταμορφωμένη σε μαθητριούλα [με το επίθετο "Λεγκεβέκ"] σε κάποιο λαϊκό προάστειο του Παρισιού στη σύγχρονη, με την ταινία, εποχή !!! Κι αν μού λέγανε : "ψήφισε ποια από τις δύο μεταμορφώσεις της Εlodie είναι η πιο "γοητευτική"", θα ψήφιζα .... και τις δύο :flower: :flower: #) !!! Η εν λόγω ταινία παρουσιάζει μια πολύ δραματική νεανική ιστορία, με αρκούντως τραγικό τέλος !!! Το σενάριό της είναι, μεν, "τραβηγμένο", πλην όμως .... σού κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος της ταινίας !!! Και σε αυτήν την ταινία ο σκηνοθέτης μάς φυλάει τις καλύτερες σκηνές για το τέλος, όπου τα δραματικά γεγονότα παρουσιάζονται μέσα από "θαμπή εικόνα" ... ίσως ήθελε να τους δώσει μια πιο "ονειρική [ή και εφιαλτική] υπόσταση" ... Ό,τι και να ήθελε να δείξει ο σκηνοθέτης, όσο κι αν το "στόρι" είναι, όπως προείπα, κάποιες φορές "εξεζητημένο", η ταπεινή μου άποψη είναι ότι ... όλες οι ιδέες του "τού έκατσαν" !!! Γι' αυτό προτείνω ανεπιφύλακτα στους λάτρεις του γαλλικού σινεμά να ανακαλύψουν αυτό το "κρυμμένο διαμάντι" του γαλλικού νεανικού κινηματογράφου, που, όμως, αντλεί πολλές επιρροές από τα "φιλμ νουάρ" παλαιότερων εποχών !!! Για την ώρα ... πάρτε μια γεύση από την πιο αγαπημένη μου σκηνή της ταινίας, που βρήκα στο YouTube !!! Η Elodie, μεθυσμένη, με την ψυχή της "φορτωμένη" από ερωτικά μπερδέματα, στην πίστα σε κάποιο "παρακμιακό" μπαράκι της γειτονιάς της να χορεύει "πετώντας" από τη μια αγορίστικη αγκαλιά στην άλλη .... πόσο μα πόσο γοητευτική και μοιραία ......

[video=youtube_share;Fy08SGGcdew]

 

[atanasio]

Πολύ όμορφες και οι δύο ταινίες. Η Ελοντί Μπουσέ είναι, όντως, υπέροχη. Είναι πολύ καλή και στην "Ονειρεμένη ζωή των αγγέλων".

 

[retrofan]

@rinus για την Ντίνα Τριάντη ξεκινούσα στην Ελοντί κατέληξα

Πού το ξέθαψες το "Le plus bel age"; Νόμιζα πως μόνο εγώ το είχα ξεχωρίσει . "Άστυ", χειμώνας του 1995, εγώ και πέντε ακόμα θεατές ... Ο τίτλος νομίζω πως ήταν "Η ομορφότερη ηλικία".

Ταινία που μου έκανε εντύπωση χωρίς να μπορώ ακριβώς να ξεχωρίσω τον λόγο. Όπως πολύ εύστοχα έθεσες, το εξεζητημένο πολύ απλά "έκατσε".

Τα άδυτα των γαλλικών "grandes ecoles" (η αφρόκρεμα της γαλλικής ανώτατης εκπαίδευσης σε μια χώρα όπου το να περνάς στο πανεπιστήμιο είναι μπανάλ αλλά το να πετυχαίνεις τις εξετάσεις κάποιου "μεγάλου σχολείου" κλειδί στην επιτυχία) εξερευνούνται μέσα απ' αυτό το ψυχολογικό - κοινωνικό θρίλερ -;- καθώς η νεαρή Ντελφίν προσπαθεί να εξιχνιάσει τον θάνατο της καλής φοιτήτριας που είχε γνωρίσει λίγες μέρες πριν στη βιβλιοθήκη της σχολής της.

Το τραγούδι της ντίσκο (υπάρχει στο βιντεάκι που μας έβαλες ) όταν βγαίνει προς άγραν του Μπερτράν ακόμα μου δημιουργεί την επιθυμία να χορέψω ("et tu tapes, tapes, tapes, c' est ta facon d' aimer").

Και βέβαια το μότο της ταινίας συνοψίζει απόλυτα μια από τις βασικές δικές μου σκέψεις

"Υπήρξα 20 χρονών. Δεν θ' αφήσω κανέναν να πει ότι ήταν η καλύτερη ηλικία της ζωής μου"

 

[Rinus Cesar]

@
Πού το ξέθαψες το "Le plus bel age"; Νόμιζα πως μόνο εγώ το είχα ξεχωρίσει . "Άστυ", χειμώνας του 1995, εγώ και πέντε ακόμα θεατές ... Ο τίτλος νομίζω πως ήταν "Η ομορφότερη ηλικία".

Ταινία που μου έκανε εντύπωση χωρίς να μπορώ ακριβώς να ξεχωρίσω τον λόγο. Όπως πολύ εύστοχα έθεσες, το εξεζητημένο πολύ απλά "έκατσε""

Χμμμ, παρατηρώ ότι έχεις ιδιαίτερη αγάπη στον γαλλικό κινηματογράφο !!! Έτσι, αν μού έρθει ξανά "φλασιά" εδώ στο retromaniax να ανοίξω τόπικ και για άλλη γαλλική ταινία, θα σε ενημερώσω και με π.μ. !!!

Φυσικά, σου προτείνω να δεις και τα "Άγρια Βλαστάρια", η οποία αποτέλεσε τον "πρόδρομο" για την Le plus bel age΄[και την οποία θεωρώ ακόμη καλύτερη ταινία] !!! Θυμάμαι ότι όταν είχα δει και τις 2 ταινίες, οι θεατές στο σινεμά δεν συμπληρώναμε ... διψήφιο αριθμό !!! Πάντως, πριν κάποια χρόνια είχα πάει στο Σινε Ζέφυρος στα Πετράλωνα με μια φίλη μου και, βλέποντας τις παλιές αφίσες από ταινίες που πουλούσαν έξω από το ταμείο του σινεμά, ένιωσα την ανάγκη να κάνω ένα δώρο στη φίλη μου !!! Και η αφίσα που διάλεξα, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, ήταν από τα "Άγρια Βλαστάρια" !!!