Ένας άντρας και μία γυναίκα - A Man and a Woman (1966)

retrofan

RetroMasteR
Joined
14 Δεκ 2009
Μηνύματα
1.204
Αντιδράσεις
339
Κοντινό πλάνο στο αυτάρεσκο πρόσωπο του Jean-Louis Trintignant. Καπνίζει ένα πούρο και δίνει οδηγίες στον οδηγό του. "Ας πάμε σπίτι Αντουάν ... Όχι το ξανασκέφτηκα, καλύτερα στην παραλία ... Όχι στο σπίτι ... Όχι παραλία ...". Το αμάξι στρίβει πότε δεξιά και πότε αριστερά, ακολουθώντας τις διαταγές του. Μα ποιο είναι αυτό το δύσκολο αφεντικό;

Η κάμερα απομακρύνεται. Ο Trintignant πετάει γελώντας το πούρο κι αγκαλιάζει τον επτάχρονο γιο του που κάθεται στη θέση του οδηγού. Βρίσκονται σε μια τεράστια παραλία και το χέρι του πατέρα περνάει πίσω από την πλάτη του γιου και καταλήγει στο τιμόνι, δίνοντας ωστόσο την ψευδαίσθηση στο παιδί ότι οδηγεί το τεράστιο, ανοιχτό αμάξι. Τι πιο απλό; Ένας πατέρας παίζει με τον γιο του ένα χειμωνιάτικο πρωινό στην Deauville.

Έτσι απλά εξελίσσεται και η υπόλοιπη ταινία του Claude Lelouch που σηματοδότησε τη δεκαετία του 60΄, κέρδισε τον "Χρυσό Φοίνικα" στις Κάννες το 1966 και τα Όσκαρ "Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου" και "Καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ" την ίδια χρονιά. Η ιδέα που ήρθε στον σκηνοθέτη όταν, ξυπνώντας μέσα στ' αμάξι του, ένα πρωινό στην παραλία της Deauville είδε να διαγράφονται μέσα στο ξημέρωμα οι φιγούρες μιας γυναίκας, ενός παιδιού κι ενός σκύλου και σκέφτηκε να πει την ιστορία τους, συγκίνησε όλον τον κόσμο. Το δε μουσικό θέμα του Francis Lai το σιγομουρμούρισαν και συνεχίζουν να το σιγομουρμουρίζουν γενιές και γενιές.

Ντάμπα ντα μπαντά, ντα μπάντα, ντάμπα ντα μπαντά ...


O Jean - Louis Trintignant είναι ο Jean - Louis, επαγγελματίας ραλίστας. Η Anouk Aimee είναι η Anne, βοηθός σεναριογράφου για τον κινηματογράφο. Η γυναίκα του έχει αυτοκτονήσει, ο άντρας της έχει σκοτωθεί σε ατύχημα, τα παιδιά τους πηγαίνουν στο ίδιο οικοτροφείο στην Deauville.

Μια Κυριακή η Anne χάνει το βραδινό τρένο επιστροφής στο Παρίσι. Η διευθύντρια του οικοτροφείου παρακαλεί τον Jean - Louis να την μεταφέρει με το αμάξι του. Γνωρίζονται, συζητάνε, αγγίζουν, πολύ διστακτικά και μέσα από ένα σωρό αδιάφορες κουβέντες, τα πράγματα που τους πονάνε αλλά ταυτόχρονα τους ενώνουν, αυτός της προτείνει να τη μεταφέρει στη Deauville κάθε Κυριακή.

Τα πλάνα της ταινίας πότε ασπρόμαυρα και πότε έγχρωμα. Ακολουθούν τους ήρωες στις καθημερινές τους ασχολίες, στο κομμωτήριο, στα δοκιμαστικά του αγώνα, φωτίζουν τους εσωτερικούς μονολόγους του Jean - Louis που είναι έτοιμος να προχωρήσει τη ζωή του και ελκύεται από τη μελαγχολική Anne που όμως δεν μπορεί ν' απαγγιστρωθεί από την ανάμνηση του άντρα της. "Πρέπει να ήταν υπέροχος τύπος. Τώρα βέβαια πέθανε και θα μείνει για πάντα ένας υπέροχος τύπος. Αν ζούσε πιθανότατα θα κατέληγε ένας γερο-ηλίθιος. Όμως τώρα θα μείνει για πάντα ένας υπέροχος τύπος. Ίσως βέβαια να ήταν όντως υπέροχος".

 


Ο Jean - Louis φεύγει να τρέξει στο ράλι του Μόντε - Κάρλο. Η Anne του στέλνει ένα αυθόρμητο, συγχαρητήριο τηλεγράφημα που τον κάνει να οδηγήσει όλη τη νύχτα για να την ξανασυναντήσει.

http://www.youtube.com/watch?v=XA72tjMjVAo&feature=related

Αφήνουν τα παιδιά στο οικοτροφείο. Τρώνε σ' ένα κοντινό ξενοδοχείο. Είναι τόσο απορροφημένοι από την κουβέντα τους που δεν παραγγέλνουν πολλά πράγματα. Το γκαρσόνι στραβομουτσουνιάζει.

"Νομίζω ότι δεν είναι πολύ ευχαριστημένος μαζί μας"


"Θες να τον κάνουμε ευτυχισμένο; ... Γκαρσόν! Έχετε ελεύθερα δωμάτια;"


 


Ποιος είπε ότι η ζωή ακολουθεί ευθεία πορεία; Κάτι δεν κολλάει. Το ζευγάρι χωρίζει αμήχανα. Η Anne επιστρέφει με το τρένο στο Παρίσι. Ο Jean - Louis σκέφτεται ότι "μερικές Κυριακές τελειώνουν άσχημα". Αποφασίζει όμως ν' ακολουθήσει την παρόρμησή του. Την περιμένει στο σταθμό. Η ασπρόμαυρη εικόνα παγώνει στους δυο ήρωες που αγκαλιάζονται. Όλα είναι πιθανά. Και η επανένωση και ο οριστικός χωρισμός.

Μια ταινία - σταθμός. Δύο συγκινητικές και απόλυτα αληθινές ερμηνείες, μια σκηνοθεσία χωρίς βάρος, λες κι ο κάμεραμαν απλώς ακολουθεί τους ήρωες σε κάποιες στιγμές της ζωής τους, τα σκηνικά φυσικά με την χειμωνιάτικη Deauville να περνάει στον κινηματογραφικό μύθο, η μουσική υπέροχη.

Για μένα όμως η μαγεία βρίσκεται στις λεπτομέρειες. Σ' όλα αυτά τα πράγματα που συνθέτουν το τοπίο γύρω μας και προσθέτουν μαγεία όταν μέσα μας ξυπνάει κάτι όμορφο. Στον μοναχικό άντρα με τον σκύλο του που περπατάνε κουτσαίνοντας με τον ίδιο τρόπο. Στο χέρι του Jean - Louis που σφίγγει την καρέκλα όπου κάθεται η Anne, διστάζοντας ν' αγγίξει την πλάτη της. Στην ξυριστική μηχανή που βγάζει από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου του λίγο πριν φθάσει στο Παρίσι. Στους κυνηγούς πάνω στα ποδήλατα που καταβρέχει γιατί δεν του αρέσει το κυνήγι...

Στη μαγειρική λένε ότι οι πιο απλές συνταγές δίνουν τα πιο νόστιμα πιάτα όταν τα υλικά είναι καλά. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και μ' αυτή την ταινία.

"Αυτό που λέτε δεν είναι και τόσο πρωτότυπο"


"Ω! Μα δε διεκδικώ πρωτοτυπία. Ένας γάμος, ένα παιδί, αυτά είναι πράγματα που συμβαίνουν σ' όλο τον κόσμο. Ίσως είναι ο άνθρωπος με τον οποίο τα ζεις που κάνει τη διαφορά"


 


Ένα ρομάντζο στον κινηματογράφο είναι ό,τι πιο συνηθισμένο. Είναι ο Claude Lelouch που κάνει τη διαφορά :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Την ειδα ξανα με τη Ms Wally πριν κανα μηνα.

Δεν χωραει ουτε βελονι στη παρουσιαση σου, οποτε περιοριζομαι απλα σε ενα σεμνο "Μπραβο!"
 
Retrofan, σου βγάζω το καπέλο για την άψογη παρουσίαση μιας μαγικής ταινίας, ενός αληθινού κομψοτεχνήματος, που έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές (το καλοκαίρι του 2010 ξαναπαίχτηκε στους ελληνικούς κινηματογράφους). Η καλύτερη ταινία του Κλοντ Λελούς. Η Ανούκ Εμέ και ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν δίνουν δύο αξέχαστες ερμηνείες.
 
Μπράβο retrofan! Η παρουσίαση είναι εκπληκτική!
 
Πίσω
Μπλουζα