Bambinella
Extra Galactic RetroEntity!
- Joined
- 18 Mαϊ 2010
- Μηνύματα
- 18.120
- Αντιδράσεις
- 32.925
Ημουν παιδι του δημοτικου οταν η μαμα εβγαλε για πρωτη φορα μπροστα μου ενα ξυλινο κουτι απο τη ντουλαπα της.
Το ακουμπησε πανω στο τραπεζι του καθιστικου και μου εγνεψε με το βλεμμα να παω κοντα της. Εγω πλησιασα γεματη περιεργεια κι εκεινη ανοιξε το χρυσαφι κουμπωμα του κουτιου αφηνοντας το περιεχομενο του εκτεθειμενο μπροστα στα λαιμαργα παιδικα μου ματια.
Το πρωτο πραγμα που προσεξα ηταν πως το κουτι ειχε μεσα διαφορα πραγματα εντελως ασχετα μεταξυ τους. Το δευτερο ηταν μια γλυκεια ευωδια που μπηκε στα ρουθουνια μου και με γεμισε ευχαριστηση. Μα τι ηταν αυτο που μυριζε ετσι ωραια; Δε χρειαστηκε να ψαξω πολυ γιατι το κουτι δεν ηταν τοσο μεγαλο που να μην ξερω που να πρωτοκοιταξω. Σε μιαν ακρη του ειδα ενα λευκο μπουκαλακι αποσμητικου σε στικ. Το καπακι του ελειπε και μεσα διακρινοταν το μισοτελειωμενο του περιεχομενο. Ηταν ενα γαλαζιο σαπουνακι, οπως λεγαμε τοτε τα αποσμητικα αυτου του ειδους, λιγακι στραπατσαρισμενο. Το πηρα στα χερια μου και το μυρισα. Τι υπεροχη ευωδια! Θαλασσια αυρα, φρεσκαδα και ζεστασια μαζι ανακατεμενα με εντονη θηλυκοτητα! Για μενα τοτε που ημουν μικρουλα, ηταν τελειο! Εβαλα λιγο στο χερι μου, το κρατησα κοντα μου για να δω τη συσκευασια του και το ξαναβαλα στη θεση του λιγο πριν η μαμα κλεισει το κουτι. Ομως αυτη η ωρα ευτυχως αργουσε ακομα και ειχα μπροστα μου κι αλλους θησαυρους προς εξερευνηση.
Ενω συνεχιζα να κραταω στα μικρα μου χερια το αποσμητικο γαλαζιο σαπουνακι, η μαμα πηρε στα δικα της ενα δαχτυλιδι με μια τεραστια οβαλ τυρκουαζ πετρα. Ηταν τοσο τεραστια, που ακομα και τη δεκαετια του '70 που συνεβησαν οσα περιγραφω, θα ηταν δυσκολο να φορεθει ενα τετοιο δαχτυλιδι χωρις να θεωρηθει η κατοχος του κακογουστη.
Διπλα στο δαχτυλιδι υπηρχε ενα ασπρο κολιε που οι χαντρες του μεγαλωναν οσο πλησιαζαν στο κεντρο του στηθους. Το πηρα και το φορεσα κι ενιωσα πολυ ομορφα. Σαν δεσποινις που θα πηγαινε σε δεξιωση....
Δυο κομματια απο εμπριμε υφασματα τραβηξαν την προσοχη μου και αναρωτηθηκα τι τα ηθελε η μαμα μεσα στο κουτι. Οταν τη ρωτησα δεν πηρα σαφη απαντηση η δε θυμαμαι τι μου ειπε.
Ενα μαυρο πλαστικο βραχιολι με αυξομειουμενο μεγεθος ηταν το επομενο αντικειμενο μου. Το κρατησα λιγακι, αλλα δεν μου αρεσε αρκετα και γρηγορα το εβαλα στη θεση του. Αργοτερα θυμηθηκα οτι αυτο το βραχιολι το ειχα δει στο χερι της μητερας μου καποια φορα.
Κοντα στο βραχιολι ηταν ενα περιεργο κερμα. Δεν ειχα δει παρομοιο αλλη φορα. Ηταν μεγαλο και ασημι κι οταν ρωτησα τη μαμα αν μπορουσα να το παρω για να αγορασω λιχουδιες, εκεινη γελασε και μου ειπε πως δε θα μου το επαιρνε κανεις γιατι ειχε περασει η αξια του. Τι κριμα! Κι εγω που λογαριαζα οτι θα αγοραζα ενα σωρο πραγματα μ' αυτο!
Ενα μικρο γυαλινο μπουκαλακι τραβηξε την προσοχη μου. Ειχε χρυσαφενιο πωμα και το περιεχομενο του εμοιαζε με σπορελαιο. Φυσικα το ανοιξα και η μυρωδια του ηταν εντονη, βαρια και λιπαρη. Η μαμα ειπε οτι αρκουσε μια σταγονα πισω απο καθε αυτι, για να μυριζεις ολο το βραδυ. Δηλαδη αυτο απαισιο πραγμα ηταν αρωμα;;; Μαλλον απο εκεινη τη μερα επαθα ψυχικο τραυμα κι απο τοτε δεν αντεχω τα πατσουλια και τα λιβανια!
Στην ακρη του κουτιου ηταν δυο φωτογραφιες. Ασπρομαυρες, βεβαια. Και οι δυο με τη μαμα. Στη μια ηταν μαζι με το μπαμπα και μεγαλη παρεα, απο καποιο γλεντι τον καιρο που ηταν αρραβωνισμενοι. Ποιοι ηταν ολοι αυτοι; Ουτε εναν δεν ηξερα! Στην αλλη φωτογραφια, η μαμα με μαγιω.
Ολοσωμο, σεμνο και διακριτικο και η μαμα καμποσα χρονια νεωτερη και αρκετα κιλα πιο αδυνατη. Ο μπαμπας που ηταν; Λες αυτος να τραβηξε τη φωτογραφια;
Το κουτι με τις εκπληξεις ειχε ακομα λιγα πραγματακια μεσα που ομως δεν μπορω να θυμηθω τι ηταν. Μαλλον δε θα ειχαν μεγαλο ενδιαφερον....
Υστερα απο λιγο η μαμα το εκλεισε και το ξαναφυλαξε στο συρταρι της ντουλαπας. Απο τοτε το εβγαζε δυο - τρεις φορες το χρονο και το κοιταζε μαζι μου. Εγω ενιωθα παντα χαρουμενη και ενθουσιασμενη, ισως οχι τοσο οσο την πρωτη φορα, αλλα ποτε δεν ελεγα οχι στο να κατσω πλαϊ της και να το εξερευνησω για αλλη μια φορα. Ηταν για μενα μια ομορφη, σπανια στιγμη που ακριβως επειδη ηταν σπανια, ηταν πολυτιμη.
Αισθανομουν ομορφα που περναγα εκεινες τις ωρες κοντα στη μητερα μου. Ερχομουν κοντα της κι ενιωθα πως την αγαπουσα και μ' αγαπουσε πιο πολυ.
Δεν ξερω τι απεγινε το κουτι εκεινο. Εχω χρονια να το δω. Δε θελω να ρωτησω τη μητερα μου γιατι φοβαμαι μηπως μου απαντησει πως δεν ξερει ουτε η ιδια που βρισκεται η μηπως μου πει πως δεν το εχει πια κι εγω θελω να εχω παντα την ελπιδα πως καποια μερα θα το βρω μπροστα μου.
Αυτο που μου εχει μεινει περισσοτερο στο νου και την καρδια απο ολα του τα αντικειμενα του ειναι το γαλαζιο αρωματισμενο σαπουνακι και η ευωδια του. Μια ευωδια που παρομοια της δεν ξαναμυρισα ποτε μεχρι τωρα.
Ακομα ερχεται στη μυτη μου, ιδια ακριβως οπως εκεινη την πρωτη φορα και αυτο που μου φερνει αυτοματα στο μυαλο -παραξενο πραγμα- δεν ειναι το κουτι με τις εκπληξεις, αλλη η αγκαλια της μητερας μου. Γλυκεια, ζεστη κι αγαπημενη.........................................
Το ακουμπησε πανω στο τραπεζι του καθιστικου και μου εγνεψε με το βλεμμα να παω κοντα της. Εγω πλησιασα γεματη περιεργεια κι εκεινη ανοιξε το χρυσαφι κουμπωμα του κουτιου αφηνοντας το περιεχομενο του εκτεθειμενο μπροστα στα λαιμαργα παιδικα μου ματια.
Το πρωτο πραγμα που προσεξα ηταν πως το κουτι ειχε μεσα διαφορα πραγματα εντελως ασχετα μεταξυ τους. Το δευτερο ηταν μια γλυκεια ευωδια που μπηκε στα ρουθουνια μου και με γεμισε ευχαριστηση. Μα τι ηταν αυτο που μυριζε ετσι ωραια; Δε χρειαστηκε να ψαξω πολυ γιατι το κουτι δεν ηταν τοσο μεγαλο που να μην ξερω που να πρωτοκοιταξω. Σε μιαν ακρη του ειδα ενα λευκο μπουκαλακι αποσμητικου σε στικ. Το καπακι του ελειπε και μεσα διακρινοταν το μισοτελειωμενο του περιεχομενο. Ηταν ενα γαλαζιο σαπουνακι, οπως λεγαμε τοτε τα αποσμητικα αυτου του ειδους, λιγακι στραπατσαρισμενο. Το πηρα στα χερια μου και το μυρισα. Τι υπεροχη ευωδια! Θαλασσια αυρα, φρεσκαδα και ζεστασια μαζι ανακατεμενα με εντονη θηλυκοτητα! Για μενα τοτε που ημουν μικρουλα, ηταν τελειο! Εβαλα λιγο στο χερι μου, το κρατησα κοντα μου για να δω τη συσκευασια του και το ξαναβαλα στη θεση του λιγο πριν η μαμα κλεισει το κουτι. Ομως αυτη η ωρα ευτυχως αργουσε ακομα και ειχα μπροστα μου κι αλλους θησαυρους προς εξερευνηση.
Ενω συνεχιζα να κραταω στα μικρα μου χερια το αποσμητικο γαλαζιο σαπουνακι, η μαμα πηρε στα δικα της ενα δαχτυλιδι με μια τεραστια οβαλ τυρκουαζ πετρα. Ηταν τοσο τεραστια, που ακομα και τη δεκαετια του '70 που συνεβησαν οσα περιγραφω, θα ηταν δυσκολο να φορεθει ενα τετοιο δαχτυλιδι χωρις να θεωρηθει η κατοχος του κακογουστη.
Διπλα στο δαχτυλιδι υπηρχε ενα ασπρο κολιε που οι χαντρες του μεγαλωναν οσο πλησιαζαν στο κεντρο του στηθους. Το πηρα και το φορεσα κι ενιωσα πολυ ομορφα. Σαν δεσποινις που θα πηγαινε σε δεξιωση....
Δυο κομματια απο εμπριμε υφασματα τραβηξαν την προσοχη μου και αναρωτηθηκα τι τα ηθελε η μαμα μεσα στο κουτι. Οταν τη ρωτησα δεν πηρα σαφη απαντηση η δε θυμαμαι τι μου ειπε.
Ενα μαυρο πλαστικο βραχιολι με αυξομειουμενο μεγεθος ηταν το επομενο αντικειμενο μου. Το κρατησα λιγακι, αλλα δεν μου αρεσε αρκετα και γρηγορα το εβαλα στη θεση του. Αργοτερα θυμηθηκα οτι αυτο το βραχιολι το ειχα δει στο χερι της μητερας μου καποια φορα.
Κοντα στο βραχιολι ηταν ενα περιεργο κερμα. Δεν ειχα δει παρομοιο αλλη φορα. Ηταν μεγαλο και ασημι κι οταν ρωτησα τη μαμα αν μπορουσα να το παρω για να αγορασω λιχουδιες, εκεινη γελασε και μου ειπε πως δε θα μου το επαιρνε κανεις γιατι ειχε περασει η αξια του. Τι κριμα! Κι εγω που λογαριαζα οτι θα αγοραζα ενα σωρο πραγματα μ' αυτο!
Ενα μικρο γυαλινο μπουκαλακι τραβηξε την προσοχη μου. Ειχε χρυσαφενιο πωμα και το περιεχομενο του εμοιαζε με σπορελαιο. Φυσικα το ανοιξα και η μυρωδια του ηταν εντονη, βαρια και λιπαρη. Η μαμα ειπε οτι αρκουσε μια σταγονα πισω απο καθε αυτι, για να μυριζεις ολο το βραδυ. Δηλαδη αυτο απαισιο πραγμα ηταν αρωμα;;; Μαλλον απο εκεινη τη μερα επαθα ψυχικο τραυμα κι απο τοτε δεν αντεχω τα πατσουλια και τα λιβανια!
Στην ακρη του κουτιου ηταν δυο φωτογραφιες. Ασπρομαυρες, βεβαια. Και οι δυο με τη μαμα. Στη μια ηταν μαζι με το μπαμπα και μεγαλη παρεα, απο καποιο γλεντι τον καιρο που ηταν αρραβωνισμενοι. Ποιοι ηταν ολοι αυτοι; Ουτε εναν δεν ηξερα! Στην αλλη φωτογραφια, η μαμα με μαγιω.
Ολοσωμο, σεμνο και διακριτικο και η μαμα καμποσα χρονια νεωτερη και αρκετα κιλα πιο αδυνατη. Ο μπαμπας που ηταν; Λες αυτος να τραβηξε τη φωτογραφια;
Το κουτι με τις εκπληξεις ειχε ακομα λιγα πραγματακια μεσα που ομως δεν μπορω να θυμηθω τι ηταν. Μαλλον δε θα ειχαν μεγαλο ενδιαφερον....
Υστερα απο λιγο η μαμα το εκλεισε και το ξαναφυλαξε στο συρταρι της ντουλαπας. Απο τοτε το εβγαζε δυο - τρεις φορες το χρονο και το κοιταζε μαζι μου. Εγω ενιωθα παντα χαρουμενη και ενθουσιασμενη, ισως οχι τοσο οσο την πρωτη φορα, αλλα ποτε δεν ελεγα οχι στο να κατσω πλαϊ της και να το εξερευνησω για αλλη μια φορα. Ηταν για μενα μια ομορφη, σπανια στιγμη που ακριβως επειδη ηταν σπανια, ηταν πολυτιμη.
Αισθανομουν ομορφα που περναγα εκεινες τις ωρες κοντα στη μητερα μου. Ερχομουν κοντα της κι ενιωθα πως την αγαπουσα και μ' αγαπουσε πιο πολυ.
Δεν ξερω τι απεγινε το κουτι εκεινο. Εχω χρονια να το δω. Δε θελω να ρωτησω τη μητερα μου γιατι φοβαμαι μηπως μου απαντησει πως δεν ξερει ουτε η ιδια που βρισκεται η μηπως μου πει πως δεν το εχει πια κι εγω θελω να εχω παντα την ελπιδα πως καποια μερα θα το βρω μπροστα μου.
Αυτο που μου εχει μεινει περισσοτερο στο νου και την καρδια απο ολα του τα αντικειμενα του ειναι το γαλαζιο αρωματισμενο σαπουνακι και η ευωδια του. Μια ευωδια που παρομοια της δεν ξαναμυρισα ποτε μεχρι τωρα.
Ακομα ερχεται στη μυτη μου, ιδια ακριβως οπως εκεινη την πρωτη φορα και αυτο που μου φερνει αυτοματα στο μυαλο -παραξενο πραγμα- δεν ειναι το κουτι με τις εκπληξεις, αλλη η αγκαλια της μητερας μου. Γλυκεια, ζεστη κι αγαπημενη.........................................
please ρωτα την μαμα, πια τωρα που το μοιράστηκες μαζι μας, είναι κάτι και σαν δική μας απορια!
