Ένα παιδί μετράει τ' άστρα (Μενέλαος Λουντέμης)

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας krios
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Το βιβλίο είναι εξαιρετικό, ομως θεωρω -κατα την γνώμη μου-  οτι δεν είναι για παιδιά. Συμφωνώ απόλυτα με τους χρήστες retrofan και domniki οτι είναι αρκετα μελαγχολικό, με πολυ κατατρεγμό και σκοτεινιά, περιγραφές ρεαλιστικές κι σκληρές για την ευαίσθητη παιδική ηλικια. Θεωρώ οτι είναι βιβλίο για μεγαλύτερες ηλικιες κι απορω κι εγώ γιατί το έχουν κατατάξει στην παιδικη λογοτεχνία. Το διάβασα 12 ετων, στην ΣΤ Δημοτικού, κι παραλίγο να σταθεί αφορμή να μην ξαναπιασω λογοτεχνικό βιβλίο στην ζωή μου. Με είχε συντρίψει το δραμα του φτωχου κι ορφανου αγοριου που όλοι το κατατρέχουν, όλοι το κακομεταχειρίζονται, κανείς δεν το θέλει κλπ. Για μηνες ειχε στοιχειωσει στο μυαλό μου η σκηνή με τον άρρωστο Μέλιο στο δωματιακι του να τον διώχνουν να φυγει, εκείνος να ικετεύει, να εκλιπαρεί "είμαι άρρωστος, σε παρακαλώ λυπησου με, μόλις γίνω καλά θα φύγω" κι να του αρνούνται. 
 
Θυμαμαι παντως οτι σχεδον επιβληθηκε ως εξωσχολικο αναγνωσμα στην εγκυκλια εκπαιδευση. Γενικα ο Λουντεμης.

Οι δασκαλοι μας το ειχαν πρωτο στη λιστα και περιμεναν και εκθεση-ρεζουμε του βιβλιου.

Μας εσωσε απο τη μαυριλα ο δασκαλος στην 6η Δημοτικου που μας γνωρισε συγγραφεις σαν τον Ρονταρι...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Τυχεροι- άτυχοι αλλά ποτέ οι δάσκαλοι του δημοτικού στο σχολείο το δικό μου δεν μας μιλήσανε για Λουντέμη! 
 
Απόσπασμα απο το λογοτεχνικο εργο του Μενελαου Λουντεμη ''ένα παιδι μετραει τ'αστρα'' περιλαμβανόταν στο τεταρτο τευχος του βιβλιου της Γλώσσας για την Δ' Ταξη. Το απόσπασμα ειχε τιτλο ''Η σπίθα δεν εσβησε''.

Ειχα διαβασει το αποσπασμα και ειχα συγκινηθει / μελαγχολήσει με τα παθηματα του μικρου Μέλιου.

Δεν έχω διαβάσει όμως ολόκληρο το βιβλίο...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εγώ βλέπω όμως πως στο παραπάνω ποστ έχεις κάνει edit, άρα μπορείς να κάνεις! Σε ποιο ποστ ακριβώς αναφέρεσαι? 
 
Μια φορά το διάβασα κι έκτοτε δεν το έπιασα ξανά στα χέρια μου. Ακόμα κι τώρα που έχουν περάσει τα χρόνια, όσο κι αν ακουστεί υπερβολικό, αποφεύγω να το διαβάσω. Μου ηταν τρομερά δυσαρεστη η αισθηση που μου αφησε η πρωτη αναγνωση. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τόσο κατατρεγμό, τόση θλίψη, τόση μαυριλα, ουτε οι ρολοι που υποδυονταν ο Βασιλακης Καίλας, ο Νίκος Ξανθόπουλος κι η Μάρθα Βούρτση στις παλιές μελό ταινίες ως ορφανοί, φτωχοί κι καταφρονεμενοι. Σε παιδικες ηλικιες δεν το συστηνω (το οτι η ιστορια περιστρεφεται γυρω απο ενα παιδι, αυτό δεν το καθιστά υποχρεωτικά κι ως παιδική λογοτεχνία). Εξαιρετικό απο λογοτεχνικής-καλλιτεχνικης πλευράς, αλλά επιμενω, βιβλιο κατάλληλο για ενήλικες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Kambia είπε:
Εγώ βλέπω όμως πως στο παραπάνω ποστ έχεις κάνει edit, άρα μπορείς να κάνεις! Σε ποιο ποστ ακριβώς αναφέρεσαι? 
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
ειναι οκ...λύθηκε το προβλημα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
BETTY BOOP είπε:
Απόσπασμα απο το λογοτεχνικο εργο του Μενελαου Λουντεμη ''ένα παιδι μετραει τ'αστρα'' περιλαμβανόταν στο τεταρτο τευχος του βιβλιου της Γλώσσας για την Δ' Ταξη. Το απόσπασμα ειχε τιτλο ''Η σπίθα δεν εσβησε''.

Ειχα διαβασει το αποσπασμα και ειχα συγκινηθει / μελαγχολήσει με τα παθηματα του μικρου Μέλιου.

Δεν έχω διαβάσει όμως ολόκληρο το βιβλίο...
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Ποιας χρονιάς άραγε;
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Η γλώσσα που είχα δεν θυμάμαι το απόσπασμα δεν πειράζει
 
εμβληματικο εργο του μενελαου λουντεμη,λατρεμενο μου βιβλιο,αυτοβιογραφικο,το καλυτερο παιδικο βιβλιο για μενα
προσωπικα το θεωρω αθανατο και αξεπεραστο
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα