Για μένα, η Μαίρη Χρονοπούλου ήταν η καλύτερη ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου. Είχε τεράστια γκάμα, έπαιξε όλα τα είδη και άφησε πίσω της μόνο καλές ταινίες. Τι να πρωτοθυμηθώ; Τα κόκκινα φανάρια, Το χώμα βάφτηκε κόκκινο, Κοινωνία ώρα μηδέν, Ο φόβος, Δάκρυα για την Ηλέκτρα, Το παρελθόν μιας γυναίκας, Μια κυρία στα μπουζούκια, Η λεωφόρος του μίσους, Όταν η πόλις πεθαίνει, Γοργόνες και μάγκες, Ορατότης μηδέν, Η ζούγκλα των πόλεων, Οι κυνηγοί, Ταξίδι στα Κύθηρα, Τα παιδιά της Χελιδόνας. Και, βέβαια, πολύ γοητευτική γυναίκα, έξω από τα πρότυπα της εποχής της, με έναν αέρα Ευρωπαίας ντίβας. Καλό της ταξίδι στο φως.