Με πολύ λύπη πληροφορήθηκα σήμερα τον θάνατο του αγαπημένου ηθοποιού (και φίλου) Άκη Φλωρεντή. Ήλπιζα να ήταν μια μακάβρια παραπληροφόρηση, αλλά ένα τηλέφωνο στο σπίτι του, σύντομα με προσγείωσε στην πραγματικότητα.
Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια, ένα νεανικό πείσμα, με έβαλε να τον αναζητήσω και να του πάρω συνέντευξη. Με αρκετό κόπο τον εντόπισα και η συνέντευξη έγινε. Έκτοτε, γίναμε σχεδόν φίλοι. Του έστελνα τις παλιές ταινίες του, με έπαιρνε να δει αν είμαι καλά. Θυμάμαι πολύ έντονα, που είχαμε πάει σπίτι του με τον Pooky, να του φτιάξουμε τον υπολογιστή ( επισκευάσαμε το "κομπιούτερ του θανάτου" λέγαμε τότε, γελώντας ). Ή όταν μας είχε καλέσει στο χώρο που δούλευε, να μας κάνει ένα αποκλειστικό σώου. Μου φαίνεται λες και ήταν χτες, όταν βλέπαμε μαζί την ταινία του «ΤΟ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» στην επετειακή προβολή που είχε οργανωθεί.
Εκτός από συμπαθέστατος ηθοποιός, ο Άκης ήταν ένας πολύ γλυκός και ζεστός άνθρωπος, που σεβόταν την εργασία του και αγάπαγε τους «οπαδούς» τους. Σε κάθε τηλέφωνό του, δεν ξέχναγ ενα στείλει τα χαιρετίσματά του σε όλο το φόρουμ.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, θα τον θυμόμαστε για πάντα μέσα από τις ταινίες του και μέσα από τις όμορφες στιγμές που μας χάρισε ...