Ένας άνθρωπος με τον οποίο είχα δεθεί απίστευτα σε συναισθηματικό επίπεδο καθώς, τα τραγούδια του, επί χρόνια, συνόδευαν οικογενειακές εκδρομές και διαδρομές και ήταν μια από τις πρώτες μου μουσικές επιρροές, μια φωνή η οποία με έκανε να εκτιμήσω το Ελληνικό Λαϊκό τραγούδι, η μουσική του είχε μια αγνότητα, μια αθωότητα, δεν ήταν λουσμένη με τόνους καψουρας και ίσως γι'αυτό η παιδική μου ψυχή όταν πρωτοάκουσε τα κομμάτια του, τα αφομοίωσε. Ξεκάθαρα αποτελεί ένα κομμάτι του είναι μου, ξυπνάνε μνήμες πολλές τα τραγούδια και με την είδηση του θανάτου του, νιώθω ότι ένα κομμάτι του είναι μου, έχει φύγει μαζί του.
Το "Γιε μου, Γιε μου", μπορεί να τσίνιζα κάθε φορά που μου το αφιέρωνε ο πατέρας μου, ειδικά όταν ήμουν μικρότερος αλλά τώρα που έχω αντιληφθεί το νόημα και το περιεχόμενο του κομματιού, με συγκινεί αφάνταστα πολύ, μπαίνω στη θέση του πατέρα και είναι πραγματικά συγκλονιστικό τραγούδι. "Στου Προφήτη Ηλία τα Σοκάκια", "Να 'χα Τα Χρόνια σου", "Έξω φυσάει και βρέχει", "Μ' ένα όνειρο τρελό", "Πειραιώτισσα", "Γεννήθηκα Φτωχόπαιδο, Μεγάλωσες Κυρά", τι να πρωτοθυμηθώ και τι να ξεχάσω. Γενικά, δεν έχω βιώσει πολλές φορές αγαπημένος μου καλλιτέχνης να αποδημεί εις Κύριον και πραγματικά η φυγή αυτής της εμβληματικής μορφής, με έχει συγκλονίσει....
www.ertnews.gr
www.in.gr
www.discogs.com
www.lifo.gr
