"Έφυγε" ο Mark Reale [Riot]

Van_M

RetroN00b
Joined
10 Ιαν 2008
Μηνύματα
31
Αντιδράσεις
5
Ο κόσμος του Heavy Metal είναι φτωχότερος καθώς έφυγε από τη ζωή ο Mark Reale, ιδρυτής και αρχηγός των θρυλικών νεοϋορκέζων Riot, σε ηλικία μόλις 56 ετών. Έπασχε σε όλη τη διάρκεια τη ζωή του από τη νόσο του Crohn, η οποία του δημιούργησε σοβαρότατες επιπλοκές και οι οποίες εν τέλει του στοίχισαν τη ζωή.

Ο Mark Raele δημιούργησε τους Riot το 1975 στην πόλη της Νέας Υόρκης και παρότι δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν δημοφιλείς στα mainstream ακροατήρια, κατάφεραν να κυκλοφορήσουν 15 άλμπουμ-διαμάντια της Heavy Metal και να αναγνωρίζονται ως μία από τις πιο καινοτόμες και επιδραστικές μπάντες στους Heavy Metal κύκλους. Αξίζει να σημειωθεί πως οι Riot είναι η μοναδική μπάντα, οι οπαδοί της οποίας έκαναν διαδήλωση (!!!) έξω από τα γραφεία της τότε εταιρίας τους Capital Records, ως έκφραση διαμαρτυρίας στο ότι η τελευταία απέρριψε και αρνήθηκε να κυκλοφορήσει το άλμπουμ που είχε ετοιμάσει το γκρουπ, χαρακτηρίζοντας το "μη εμπορικό".... Για την ιστορία, η ανταγωνίστρια Elektra παρενέβη, παίρνοντας τους Riot από την Capital, και κυκλοφόρησε εν τέλει το άλμπουμ το όνομα του οποίου ήταν .... Fire Down Under!

Το συγκεκριμένο άλμπουμ απoτελεί μουσικό ογκόλιθο, μία από τις ποιοτικότερες δουλειές στο κλασσικού Heavy Metal της δεκαετίας του 80 αλλά και γενικότερα, και περιέχει το κομμάτι Swords and Tequila το οποίο βασίζεται στην αυθεντική εκδοχή πιο "κλεμμένου" κιθαριστικού riff στην Metal! Άλλα σημαντικότατα άλμπουμ του γκρουπ είναι τα Thundersteel (στο οποίο παρατηρείται μία στροφή προς τον Epic-Power metal ήχο), Insishmore και του περσινού Immortal Soul το οποίο γράφτηκε με την επανασυνδεμένη σύνθεση της εποχής Thundersteel και με τον σπουδαίο Tony Moore στα φωνητικά.

Από το μικρόφωνο των Riot έχουν περάσει συνολικά 4 τραγουδιστές, οι:

Guy Speranza


Rhett Forrester



Tony Moore


και Mike DiMeo

από τους οποίους, οι 2 πρώτοι δυστυχώς δεν ζουν καθώς, ο Rhett Forrester δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ληστείας το 1994 και ο Guy Speranza πέθανε από καρκίνο στο πάγκρεας το 2003.

Η μπάντα έχει επισκεφθεί την Ελλάδα συνολικά 3 φορές

Τον Μάιο του 1998 μάζι με τους epic metallers Virgin Steele, στα πλαίσια προώθησης του επιτυχημένου album Inishmore. Στο τέλος της συναυλίας έλεγαν όλοι ότι οι VS ήταν εξαιρετικοί... αλλά οι Riot ήταν αυτοί που έκλεψαν την παράσταση!

Τον Απρίλη (νομίζω) του 2000 έχοντας κυκλοφορήσει το album Sons of Society το προηγούμενο έτος. Μια συναυλία η οποία έγινε σε πολύ φτωχό συναυλιακό χώρο, στο club Bug στο Γκάζι, τον οποίο και έμοιαζαν ικανοί να κατεδαφίσουν!

Τον Απρίλη του 2006 στα πλαίσια προώθησης του Army of One το οποίο όμως είχε ηχογραφηθεί 3 χρόνια νωρίτερα και για το οποίο δεν έβρισκαν εταιρία να το κυκλοφορήσει (!!!). Την εποχή της επίσκεψης τους ο τραγουδιστής του cd, Mike DiMeo είχε ήδη αποχωρήσει και η μπάντα είχε στις τάξεις της τον Mike Tirelli (Jack Starr, Holy Mother, Messiah's Kiss) σε ρόλο session vocalist. Προσωπικά την συναυλία την παρακολούθησα στην Θεσσαλονίκη στο μικροσκοπικό bar Rock Bottom (νυν Harley) με τιμή εισόδου μόλις 12 ευρώ(!). To group βγήκε με σημαντική καθυστέρηση λόγω των διοργανωτικών προβλημάτων αλλά μας έδειξε από το πρώτο δευτερόλεπτο ότι δεν αστειεύεται! Τα έδωσε όλα για συνολικά 2 ώρες και είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το τέλος του live ο Mark Reale πραγματικά τρέκλιζε, έτοιμος να πέσει κάτω!

Δισκογραφία:

Rock City (1977)

Narita (1979)

Fire Down Under (1981)

Restless Breed (1982)

Born In America (1983)

Thundersteel (1988)

Riot Live (1989)

The Privilege of Power (1990)

Riot In Japan Live!! (1992)

Nightbreaker (1993)

The Brethren of the Long House (1996)

Inishmore (1998)

Shine On (1998)

Sons of Society (1999)

Through the Storm (2002)

Army of One (2006)

Immortal Soul (2011)

Καλό ταξίδι, δάσκαλε του Metal


IMMORTAL SOUL

Προβολή συνημμένου 44795
 
Πολυ κριμα ενας ενας οι κορυφαιοι φευγουν.Θα σε θυμομαστε για παντα μεγαλε MARK και τα κομματια σου θα μας συντροφευουν και θα μας θυμιζουν το μεγαλειο σου.

 
Κατά σύμπτωση, σχετικά πρόσφατα, ένας φίλος μου έδωσε ν' ακούσω το Fire Down Under, το οποίο μου είχε αρέσει πάρα πολύ. Καθαρός, metal ήχος που ακούγεται πολύ-πολύ ευχάριστα...

Μάλιστα είχα ξεχωρίσει το ομώνυμο "Fire Down Under", το "Outlaw", το "Run for your life", το "No lies" & το "Flashbacks".

Πολύ στεναχωρήθηκα με την είδηση, αν και κάπου διάβασα ότι τις τελευταίες 2 εβδομάδες ο άνθρωπος ήταν σε κώμα.

R.I.P.....
 
respect...RIP...

παει κι ο Μαρκ..

Δεν γνωριζα οτι πηγε με τετοιο τροπο ο Rhett Forrester


 
Στο παρόν ποστ θα γράψω ό,τι είπα, και "επί προσωπικού επιπέδου", στον προλαλήσαντα Δων Δωκκενίδη στην πρόσφατη συνάντησή μας του Retromaniax για την κοπή της πίτας μας, όταν συστηθήκαμε και πιάσαμε κουβεντούλα : "Riot, Yesterday & Tomorrow, Sampson και, σίγουρα, κι άλλοι .... Αυτές οι μπάντες ξεκίνησαν τη σταδιοδρομία τους περί το 1977 / 1978, εποχή που μεσουρανούσε η πανκ μουσική [σε Αγγλία και Αμερική φυσικά, γιατί στην Ελλάδα το πανκ ... "πέρασε και δεν ακούμπησε", τουλάχιστον στα χρόνια της ακμής του] .... Κι όμως ... δεν ακολούθησαν τη "μόδα" που έρρεπε προς το "πανκ" !!! Έπαιξαν αυτό που γουστάρανε : Χέβι μέταλ και χαρντ ροκ !!! Και τελικά ... δικαιώθηκαν [άσχετα αν στα 80ς άλλοι ήταν που "περπάτησαν" στις .... "χέβι μέταλ στράτες" που αυτοί άνοιξαν]" !!!

Γι' αυτό .... R.i.p. στον κιθαρίστα των Riot .... επειδή καλλιτέχνες που δεν ακολουθούν μόδες, αλλά .... αυτό που "λέει η ψυχούλα τους" είναι πολύ - πολύ ψηλά στην εκτίμησή μου, οποιοδήποτε είδος μουσικής κι αν παίζουν .....

Αγαπημένο μου τραγούδι τους : Το Warrior από τον πρώτο δίσκο τους : Η κιθαρίτσα του Reale "κελαηδάει" πολύ γλυκά :

 
Από την πρώτη εμφάνιση στη χώρα μας, στο Club Μύλος της Θεσσαλονίκης.

http://www.youtube.com/watch?v=fMQROa83bEY

Από την τρίτη και τελευταία επίσκεψη, στο Club Underworld της Αθήνας, με τον Mike Tirelli στο μικρόφωνο.

 
..Παιρνω μια καλη πασα απο τον συντροφο Rinus και επανερχομαι.

Ολα αυτα τα γκρουπ των 20ρηδων εκει στα μεσα της δεκαετιας του 70 ειναι υπευθυνα για τη θριαμβικη πορεια του Χεβυ Μεταλ στις επομενες 10ετιες,μεχρι τις μερες μας.

Αυτο το τιμιο παιξιμο,οι "ρηχοι" τιτλοι τραγουδιων,στιχοι ακομα πιο..."ρηχοι"σε νοηματα(....)τα εξωφυλλα που"προσεβαλλαν την αισθητικη"πολλων..Η μουσικη που μισησαν ολοι(ΟΛΟΙ..)οι κριτικοι και λατρεψαν οι οπαδοι.

Ειναι αξιοθαυμαστη η ομοιοτητα στα ακουσματα με το κινημα του NWOBHM.Eιναι η εποχη που και στις δυο πλευρες του ατλαντικου κατι τετοιοι τυποι με τα γκρουπακια τους εκοβαν τον ομφαλιο λωρο με τη ροκ μουσικη και γινοταν το αποπαιδι της,που κατακριθηκε και λοιδωρηθηκε οσο δεν πηγαινε..

Ανθρωποι που ποτε δεν εγιναν ζαμπλουτοι απο τη μουσικη,ουτε πηραν γκραμμυ,ουτε γραφτηκαν σε καμμια χρυση βιβλο της μουσικης,ουτε η ζωη τους θα γινει ταινια.

Αλλα....αν εισαι μεταλλας,ΞΕΡΕΙΣ...

Αυτο το f***in feeling,δε βγαινει μονο του,θελει πρωτομαστορες.
 
[edit] Greeklish [edit]

 


Καλώς όρισες. Διάβασε σε παρακαλώ τους
κανονισμούς
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πίσω
Μπλουζα