Να σας πω την οπτική μου στο θέμα. Ως παιδί που σέβεται τον εαυτό του, είχα ξεκινήσει να ασχολούνται με το αντικείμενο gaming όταν ήμουν Δημοτικό. Αυτή η φάση, διήρκεσε μέχρι τη χρονιά (η την αμέσως προηγούμενη) που ήταν να δώσω πανελλαδικές και το είχα αφήσει το αντικείμενο.
Μετά, έτυχε με την τότε φοιτητοπαρέα να ασχοληθώ πάλι και μου ξαναήρθε η όρεξη να ασχοληθώ και πάλι με το αντικείμενο, είχα αγοράσει μάλιστα PS3 & XONE για να παίξω όσα παιχνίδια δεν είχα παίξει τα χρόνια που είχα αποχή από το αντικείμενο. Κάπου είχα χορτάσει βέβαια με το gaming, είχαν προκύψει και αλλαγές στη ζωή μου τότε (γκομενικής φύσεως) και το άφησα, μετά πήγα στρατό επομένως, διήρκεσε κάμποσο και αυτή η φάση αποχής.
Μετά, σκάει και η καραντίνα λόγω κοβιντ, ήταν ένας τρόπος να περνάει ο χρόνος στο σπίτι και το ξαναέπιασα, μέχρι όπου το παράτησα οριστικά και αμετάκλητα. Επειδή ξεκίνησα να δουλεύω, πλέον η δουλειά, δεν μου αφήνει πολλά χρονικά περιθώρια η μάλλον, δεν μου αφήνει πολλή όρεξη για να ασχοληθώ με το αντικείμενο.
Έφτασα και στο σημείο όπου επειδή δεν είχα την ανάλογη διαύγεια, να εκνευρίζομαι λόγω της ελλιπούς συγκέντρωσης και επειδή πολύ απλά έφτασα στο σημείο να σπαζομαι επειδή δεν μπορώ να παίξω όπως θέλω, είπα να το αφήσω μια και καλή το αντικείμενο καθώς, σκοπός είναι να διασκεδάζω, αν είναι να στεναχωριέμαι, χάνει το νόημα του.
Φορές έχω σκεφτεί με κάτι προσφορές & black Friday να πάρω καμιά κονσόλα, προτιμώ όμως στη φάση που βρίσκομαι να είμαι παρών στην κανονική ζωή, όχι στην ψηφιακή. ...