Θυμαμαι οταν πρωτοδοκιμασα πεπονι. Αμυδρα θυμαμαι οτι ηξερα τι ηταν το καρπουζι, και το πεπονι μου εμοιαζε σαν ενα καρπουζι με λευκο χρωμα. Ακομη και σημερα μου φαινεται περιεργο να μην ειχαμε στο σπιτι δοκιμασει ξανα πεπονι, αν η ολη αναμνηση ηταν σαν να αγοραστηκε για πρωτη φορα γιατι ρωτησα πως το λενε. Αλλα ημουν και πολυ μικρη, και ισως να μην θυμομουν οτι το ειχα δοκιμασει και την προηγουμενη χρονια
Τελος παντων.. η γευση του ηταν πολυ διαφορετικη απο το καρπουζι, και μου πηρε λιγη ωρα για να διαπιστωσω οτι τελικα μου αρεσει.
Ακομη μια αναμνηση ειναι τα σοκολατακια με σχημα ελιας, που μου προσφεραν σε μια επισκεψη και πηρα ενα απο ευγενεια, γιατι οι ελιες δεν μου αρεσαν (μου καναν πλακα, λεγοντας πως ειναι ελιες). Οταν το δοκιμασα, δεν εμοιαζε με ελια και οταν αρχισα να γευομαι καταπληκτη την σοκολατα, μετανιωσα που ειχα παρει μονο ενα.
Το σπραιτ που μου ειπαν οτι ειναι νερο, αν και προσεξα οτι για νερο εχει πολλες φυσαλιδες μεσα. Αρχικα ηταν για φτυσιμο, αλλα τελικα μου αρεσε πολυ
Αλλη μια γευστικη δοκιμη, ηταν ο γυρος (πιτα με κρεας χοιρινο, ντοματα, τζατζικι ισως και πατατες). Το γυραδικο που ανοιξε λιγο μετα που πηγα Γυμνασιο στην κοντινη πολη, ακριβως στην σταση που περιμεναμε το πουλμαν για το σπιτι, καθε μεσημερι εφτιαχνε γυρο και μεις (ολα τα παιδια που στεκομασταν εκει) βλεπαμε τους γυρους να ετοιμαζονται απο τις τζαμαριες. Οι πρωτοι που δοκιμασαν ηταν τα αγορια. Ημουν απο τα τελευταια κοριτσια που τολμησε. Ειχα ξεχασει να ρωτησω τι βαζαν μεσα (νομιζα οτι ειναι σαν τα τοστ (κασερι και αλλαντικο), τελικα ζητησα να βαλουν οτι βαζουν συνηθως (κρεας, ντοματα και τζατζικι). Θυμαμαι οτι το κρεας δεν μου αρεσε, η πιτα μου φανηκε περιεργη, και το δε τζατζικι εσταζε απο κατω και θα λερωνε ρουχα και παπουτσια, και τελικα το πεταξα στα σκουπιδια. Εκανα πολλα χρονια να ξαναφαω αλλα πλεον βαζω αλλα υλικα.
Εμεινα εκπληκτη οταν αντικρισα σαλατα με πατζαρια. Δεν ηξερα οτι ενα λαχανικο βγαζει τοσο κοκκινο χρωμα (σπιτι δεν το τρωγαμε.. αργοτερα μπηκε στο μενου)
Σε ενα τσιπουραδικο που πηγαμε στο λυκειο, ειδα κατι μεζεδακια στριφογυριστα που εμοιαζαν με κρεας. Μου αρεσε η εμφανιση τους και ρωτησα πως τα λενε. Μου ειπαν "γαρδουμπες". Χωρις να ρωτησω τι ακριβως ειναι αυτο, εβαλα μια στο στομα, αλλα δεν μπορουσα να την μασησω, ηταν πολυ μαλακη. Οταν ξαναρωτησα (με την γαρδουμπα στο στομα) τι ειναι αυτο, και μου ειπαν "εντερο απο ζωα" μου ηρθε αναγουλα απο την αηδια, σηκωθηκα με τροπο και οσο πιο γρηγορα μπορουσα πηγα και την εφτυσα σε μια χαρτοπετσετα. Απο τοτε.. μου εγινε μαθημα να ρωταω απο τι ακριβως αποτελειται ενα φαγητο που δεν ειναι εμφανη τα υλικα του, και ιδιαιτερα φαγητα ζωικη προελευσης.
Τελος.. σε ενα απο τα πρωτα μου ξενυχτια, καταληξαμε με την παρεα σε πατσατζιδικο. Μεχρι τοτε.. ακουγα αλλα δεν ηξερα τι ακριβως ειναι, αν και πατσα καναμε καμια φορα σπιτι μας τα χριστουγγενα, χρονια πριν αλλα εγω δεν ετρωγα. Ολοι παραγγειλαν πατσα-σουπα. Εγω.. ζητησα να μαθω τι αλλο περιεχει το μενου
Κατι.. "κοιλια σουπα" ακουσα, κατι "ποδαρακια σουπα" μεχρι αρκετα πιατα μετα και ενω αηδιαζα ολο και πιο πολυ, μου ειπε οτι εχει μακαρονια με κιμα. Ανακουφισμενη παραγγειλα αυτο (αν και δεν ηθελα τιποτα, και ουτε ηταν της ωρας, 4 το πρωι). Ομως.. αλιμονο τα μακαρονια ηταν χοντρα, ο κιμας βρωμαγε, το μαγαζι βρωμαγε (απο τα φαγητα), εγω καθισα διπλα στο ανοιχτο παραθυρο να παιρνω ανασα γιατι θα εκανα εμετο απο την αηδια, το πιατο μου εμεινε ανεγγιχτο, οι διπλανοι μου ειχαν βουτηξει στον πατσα και ζητουσαν και δευτερο πιατο, και αυτη ηταν η μια και μοναδικη μου επισκεψη σε αναλογο μαγαζι, τα δε φαγητα του που σερβιριζονται εκει.. ουτε να τα ακουσω