ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

[ΤΑΚΗΣ]

Χαίρετε

Ο γράφων δεν υπήρξε θαυμαστής και λάτρης του πρόσφατα αποβιώσαντα Αγγελόπουλου, έχει δει μόνο δύο ταινίες του στις οποίες θα αναφερθεί.

Η ''Αναπαράσταση'', ταινία του 1970, βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Σε χωριό της Θεσπρωτίας, ο σύζυγος, μετανάστης στη Γερμανία, επέστρεψε σπίτι του. Μόνο που αντί για την οικογενειακή θαλπωρή, βρεθηκε θαμμένος στο κήπο, μαζί με κρεμμύδια, καθώς η σύζυγος είχε βρει εραστή και το ντουέτο τον έβγαλε απο τη μέση.

ο Αγγελόπουλος μετέφερε τη δράση στα Ζαγοροχώρια, (Βίτσα-Μονοδένδρι)τα οποία εκείνη την εποχή, πριν γίνουν must προορισμός, ήταν πάμφτωχα και με τον πληθυσμό να ελαττώνεται λόγω της μετανάστευσης. Ο σκηνοθέτης δεν εδωσε έμφαση στα γεγονότα, αλλά στις περιρρέουσες συνθήκες: μέσα απο τη ταινία, που μοιάζει περισσότερο με ντοκιμαντέρ, εστιάζει στη φτώχια και την εγκατάλειψη της υπαίθρου, στη μεγάλη πληγή της μετανάστευσης. Η εξέλιξη είναι (σχετικά) γρήγορη, η απρόμαυρη φωτογραφία προσδίδει δραματικότητα.

Κάντε μια προσπάθεια, αξίζει, για κάτι διαφορετικό.

 

[Domenica]

Και οτι ετοιμαζομουν να ανοιξω και εγω θρεντ! Αριστουργημα ψυχρου ρεαλισμου που απομυθοποιει πληρως την γραφικη Ελλαδα (ο Αγγελοπουλος ηταν εξπερ σε αυτο το σπορ μαζι με τον Κακογιαννη που ομως εμεινε στην ιστορια για το αντιθετο). Ουτε υπεροχα τοπια, ουτε καλοι ανθρωποι ουτε καν καταραμενη ξενιτια με τους χωριανους να υμνουν τις συνθηκες εργασιας στα Γερμανικα εργοστασια. Το φιναλε ειναι σοκαριστικο, τελικα την πληρωνουν τα παιδακια που πεφτουν θυματα των απληστων συγγενων. Η φονισσα μοιαζει η καλυτερη απο ολους τους συγκριτικα.

 

[Dimitrissss]

Η ταινία αυτή θεωρείται η απαρχή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Η κάμερα βγήκε από τα στούντιο και τα πλατώ, και γυρίστηκε ταινία σε φυσικούς χώρους (μετρημένες στα δάχτυλα οι ελληνικές ταινίες που ως τότε είχαν εξ' ολοκλήρου εξωτερικά γυρίσματα - υπήρξαν βέβαια ταινιάρες που στηρίχθηκαν στο τεράστιο ταλέντο των συντελεστών τους, αλλά σχεδόν όλες ήταν τηλεοπτικών και όχι κινηματογραφικών προδιαγραφών).

Πολύ ενδιαφέρον το γεγονός της αντίστροφης αφήγησης: Πρώτα βλέπουμε την αναπαράσταση του εγκλήματος (εξ ου και ο τίτλος της ταινίας), μετά τον φόνο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτός έγινε, καθώς και όλα τα χαρακτηριστικά της μικρής κοινωνίας και τις περριρέουσες συνθήκες όπως πολύ σωστά ο Τάκης ανέφερε.

Θα δώσω μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία της ταινίας, για όσους ενδιαφέρονται: Το πραγματικό έγκλημα που έκανε η σύζυγος με τον εραστή της, είχε συμβεί στις 5 Απριλίου 1968 στο Πολυνέρι Θεσπρωτίας και η εξαφάνιση του θύματος καταγγέλθηκε δέκα μέρες αργότερα. Οι δράστες ομολόγησαν στις 28 Απριλίου 1968. Αρχές Δεκεμβρίου έγινε η δίκη στην Κέρκυρα, και καταδικάστηκαν και οι δύο σε ισόβια κάθειρξη. Στα τέλη της δεκαετίας του '80 αποφυλακίστηκαν. Η σύζυγος λίγο καιρό αργότερα σκοτώθηκε σε τροχαίο, ενώ τα ίχνη του εραστή της χάθηκαν.

Ο Αγγελόπουλος πήγε στην Κέρκυρα και διάβασε ολόκληρη την δικογραφία, ενώ πήγε και στο Πολυνέρι Θεσπρωτίας προκειμένου να μιλήσει με τους συγχωριανούς του θύματος. Τα γυρίσματα έγιναν στα χωριά Βίτσα και Μονοδέντρι Ιωαννίνων καθώς και στην πόλη των Ιωαννίνων από τον Νοέμβριο του 1969 ως τον Φεβρουάριο του 1970, αλλά στην ταινία το όνομα του χωριού είναι «Τυμφαία» (ονομασία ανύπαρκτου χωριού).

Η σύζυγος: Ηθοποιός: Τούλα Σταθοπούλου. Όνομα στην ταινία: Ελένη Γούση. Πραγματικό όνομα δολοφόνου: Αγγελική Πάντου.

Ο εραστής: Ηθοποιός: Γιάννης Τότσικας. Όνομα στην ταινία: Χρήστος Γκίκας. Πραγματικό όνομα δολοφόνου: Κώστας Τζώρτζης

Το θύμα: Ηθοποιός: Μιχάλης Φωτόπουλος. Όνομα στην ταινία: Κώστας Γούσης. Πραγματικό όνομα του θύματος: Χαρίσης Πάντος

Στην πρώτη της προβολή στην Αθήνα και τον Πειραιά (σεζόν 1970-71), η ταινία έκοψε μόλις 12.869 εισιτήρια, λογικό όταν δεν υπάρχει κανένας γνωστός ηθοποιός, τη στιγμή που η Βουγιουκλάκη την ίδια εποχή με το «Υπολοχαγός Νατάσα» σάρωνε τα πάντα στο διάβα της ξεπερνώντας τα 750.000 εισιτήρια!

Η «Αναπαράσταση» βραβεύτηκε με πέντε βραβεία (ανάμεσά τους καλύτερης ταινίας) στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1970, βραβεύτηκε ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς (1971) στη Γαλλία, και απέσπασε ειδική μνεία από την Διεθνή Ομοσπονδία Κριτικών Κινηματογράφου στο Φεστιβάλ του Βερολίνου.