retrofan
RetroMasteR
- Joined
- 14 Δεκ 2009
- Μηνύματα
- 1.204
- Αντιδράσεις
- 342
Τι σου κερδίζει άραγε πιο εύκολα τον τίτλο της ιερόσυλης; Να κλέψεις θαυματουργή εικόνα από μοναστήρι ή να πεις ότι προτιμάς το remake της Casablanca από την ίδια την Casablanca; 
Ναι λοιπόν! Το ομολογώ! Θυσιάζω και Μπόγκι και πιανίστα Σαμ και Ίνγκριντ στα πιο όμορφά της για τον Robert Redford και την Lena Olin στην ταινία του Sydney Pollack "Havana".
Προβολή συνημμένου 133995
Ο Jack Weil (Robert Redford) είναι επαγγελματίας χαρτοπαίκτης. Τη δεκαετία του 50΄, ένας άνθρωπος του είδους του δύο φυσικούς προορισμούς είχε στην αμερικανική ήπειρο. Το Λας Βέγκας και την Αβάνα, την πρωτεύουσα της Κούβας, αγαπημένο θέρετρο της εποχής με κάθε είδους απολαύσεις να προσφέρονται στους τουρίστες ενώ ο λαός καταπιεζόταν από τη διεφθαρμένη δικτατορία του στρατηγού Μπατίστα.
Τα Χριστούγεννα του 1958, στο πλοίο που τον μεταφέρει από το Μαϊάμι πίσω στην Κούβα, ο Jack δέχεται να βοηθήσει μια γοητευτική γυναίκα, την Roberta (Bobby) Duran (Lena Olin). Η Bobby του ζητάει να οδηγήσει αυτός το αυτοκίνητό της και να το βγάλει από το φέρυ μποτ. Ο Jack δέχεται, λίγο για τα χρήματα που του προσφέρει, λίγο για να κρατήσει το φλερτ. Καταλαβαίνει ότι μπλέκει όταν ανακαλύπτει στο όχημα κρυμμένους ραδιοπομπούς και σιγουρεύεται ότι η Bobby είναι επικίνδυνη γνωριμία όταν, την ίδια μέρα, έρχεται να τον συναντήσει συνοδευόμενη από τον άντρα της, τον Arturo Duran (Raul Julia), γόνο πλούσιας οικογένειας με γνωστές σχέσεις με τους επαναστάτες που ακόμα κρύβονται στα δάση της Sierra Maestra.
Και παντρεμένη και αντικαθεστωτική; Το πράγμα παραείναι μπλεγμένο κι ο Jack το εγκαταλείπει κι επιστρέφει στους συνηθισμένους στόχους του. Να βρει δυο πρόθυμες για όλα τουρίστριες για τη νυχτερινή του διασκέδαση και να πείσει τον ιδιοκτήτη του καζίνο Joe Volpi (Alan Arkin) να του ετοιμάσει, για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, ένα καρέ για πόκερ χωρίς χρηματικούς περιορισμούς. Το παιχνίδι που ονειρεύεται μια ολόκληρη ζωή.
Σε μια σκηνή που τρέχει παράλληλα, με ένα υποβλητικό mambo ως μουσική υπόκρουση, ο Jack επιδίδεται σ' ένα ερωτικό τρίο ενώ, την ίδια στιγμή, το ζεύγος Duran συλλαμβάνεται από τη μυστική αστυνομία. Το άλλο πρωί, οι εφημερίδες γράφουν ότι ο Arturo είναι νεκρός και ο Jack προσπαθεί να μάθει τι απέγινε η Bobby.
Τις πέντε μέρες που ακολουθούν μέχρι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 1959 (εκείνο το βράδυ ο Κάστρο μπήκε με τους αντάρτες του στην Αβάνα), ο Jack καταφέρνει να πετύχει (μέσω των χαρτοπαικτικών του γνωριμιών) την απελευθέρωση της Bobby, να της προσφέρει άσυλο, να ερωτευτούν, να σχεδιάσουν να φύγουν μαζί μετά το "μεγάλο παιχνίδι" και τελικά να την αποδώσει στον ως εκ θαύματος ζωντανό σύζυγό της και στην νέα Κούβα που αυτός και οι σύντροφοί του σχεδιάζουν.
Το μόνο που του μένει είναι να εγκατασταθεί στην απέναντι όχθη και, γνωρίζοντας ότι η επικοινωνία με την Αβάνα του καθεστώτος Κάστρο δεν υπάρχει και τα πλοία δεν κάνουν πια το δρομολόγιο, να πηγαίνει κάθε απόγευμα στην παραλία του Μαϊάμι, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η Bobby θα κάνει την εμφάνισή της. Όπως μας λέει η φωνή του, βρισκόμαστε ήδη στο 1963, η Αμερική με τη σειρά της αρχίζει να βράζει και όλα είναι πιθανά.
Το απίστευτο ατού αυτής της ταινίας; Ο Robert Redford. Νομίζω ότι σε κανένα άλλο φιλμ δεν υπήρξε τόσο γοητευτικός όσο στην Αβάνα. Κάθε ρυτίδα του είναι σα να του προσθέτει πόντους . Ο δε τυποποιημένος ρόλος του τυχοδιώκτη που τα έχει ζήσει όλα και διαθέτει αισθήματα κάτω από την σκληρή επιφάνεια, του ταιριάζει γάντι.
Στα συν η ατμοσφαιρική μουσική του Dave Grusin και η πολύ καλή (όπως πάντα) Lena Olin, που ξεφεύγει από το πρότυπο της όμορφης που ζητά προστασία και δίνει βάθος στον ρόλο της και στο δίλημμά της.
Η σκηνή της εισόδου των ανταρτών στην εορταστική Αβάνα με τα πλήθη να πανηγυρίζουν και τους "προύχοντες" να τρέχουν μέσα στα σμόκιν και τις τουαλέτες για να γλιτώσουν, παρότι καλογυρισμένη, αντιγράφει φανερά τον "Νονό 2" και δεν έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Πολλά προσφέρουν όμως οι άκρως ενδιαφέροντες τρίτοι ρόλοι που υποστηρίζονται από αξιόλογους ηθοποιούς. Ο Alan Arkin ως ιδιοκτήτης καζίνο που βλέπει αποστασιοποιημένα όλες τις πλευρές κι όλα τα πρόσωπα, ο Richard Farnsworth ως ο μόνιμα εγκατεστημένος στην Αβάνα καθηγητής (κλείσιμο στο μάτι στον Έρνεστ Χεμινγουέι) και ο Daniel Davis ως δημοσιογράφος περιοδικού για εξωτικές κουζίνες και στην πραγματικότητα πράκτορας της CIA. Πολύ καλή η τελική συνάντησή του με τον Jack λίγο πριν εγκαταλείψουν και οι δυο την Κούβα.
-Έχω ένα καινούριο βιβλίο στα σκαριά Jack. Θα γράψω για την κουζίνα της Ινδοκίνας.
-Ινδοκίνα; Πού πέφτει αυτό το πράγμα; Ξέρω και δεν ξέρω.
-Είναι πολύ μακριά Jack. Πολύ μακριά ...
Και μ' αυτή την αδιόρατη υπόσχεση - απειλή, το Βιετνάμ αρχίζει να πλησιάζει...
Το τρέιλερ της ταινίας
Bobby -Τι ξέρεις για την Κούβα;
Jack -Ό,τι ξέρω για όλα τα μέρη. Ποιος κάνει κουμάντο. Πώς ν' αποφεύγω τους μπελάδες. Δεν είναι αρκετά;
Bobby -Όχι κύριε Weil, δεν είναι αρκετά.
Joe Volpi -Κοίτα αυτούς τους κακομοίρηδες. Θ' αλλάξουν αυτόν τον ηλίθιο τον Μπατίστα για ποιον; Για κάποιον άλλον ηλίθιο.
Jack -Τι γίνεται Joe; Ανησυχείς;
Joe Volpi -Έφτυσαν τον Νίξον. Οι Νοτιοαμερικανοί! Φτύνουν τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Και οι New York Times νομίζουν ότι ο Κάστρο είναι ο Ιησούς Χριστός το κέρατό μου! Νεώτερός μου ο Κάστρο.
Jack -Θέλεις ν' αλλάξεις τον κόσμο Bobby; Άλλαξε τον δικό μου.
Bobby -Δεν πανηγυρίζεις.
Jack -Δεν ήταν ο δικός μου αγώνας. Πώς είναι;
Bobby -Είναι μια χαρά. Είναι μαζί τους.
Jack -Κι εσύ το ίδιο.
Bobby -Ναι. Αλλά σκέφτηκα ότι θα σε έβρισκα εδώ.
Jack -Περίεργο. Δεν ήξερα καν ότι έφευγα μέχρι πριν από 20 λεπτά.
Bobby -Με περιμένες;
Jack -Όλη μου τη ζωή.
Ναι λοιπόν! Το ομολογώ! Θυσιάζω και Μπόγκι και πιανίστα Σαμ και Ίνγκριντ στα πιο όμορφά της για τον Robert Redford και την Lena Olin στην ταινία του Sydney Pollack "Havana".
Ο Jack Weil (Robert Redford) είναι επαγγελματίας χαρτοπαίκτης. Τη δεκαετία του 50΄, ένας άνθρωπος του είδους του δύο φυσικούς προορισμούς είχε στην αμερικανική ήπειρο. Το Λας Βέγκας και την Αβάνα, την πρωτεύουσα της Κούβας, αγαπημένο θέρετρο της εποχής με κάθε είδους απολαύσεις να προσφέρονται στους τουρίστες ενώ ο λαός καταπιεζόταν από τη διεφθαρμένη δικτατορία του στρατηγού Μπατίστα.
Τα Χριστούγεννα του 1958, στο πλοίο που τον μεταφέρει από το Μαϊάμι πίσω στην Κούβα, ο Jack δέχεται να βοηθήσει μια γοητευτική γυναίκα, την Roberta (Bobby) Duran (Lena Olin). Η Bobby του ζητάει να οδηγήσει αυτός το αυτοκίνητό της και να το βγάλει από το φέρυ μποτ. Ο Jack δέχεται, λίγο για τα χρήματα που του προσφέρει, λίγο για να κρατήσει το φλερτ. Καταλαβαίνει ότι μπλέκει όταν ανακαλύπτει στο όχημα κρυμμένους ραδιοπομπούς και σιγουρεύεται ότι η Bobby είναι επικίνδυνη γνωριμία όταν, την ίδια μέρα, έρχεται να τον συναντήσει συνοδευόμενη από τον άντρα της, τον Arturo Duran (Raul Julia), γόνο πλούσιας οικογένειας με γνωστές σχέσεις με τους επαναστάτες που ακόμα κρύβονται στα δάση της Sierra Maestra.
Και παντρεμένη και αντικαθεστωτική; Το πράγμα παραείναι μπλεγμένο κι ο Jack το εγκαταλείπει κι επιστρέφει στους συνηθισμένους στόχους του. Να βρει δυο πρόθυμες για όλα τουρίστριες για τη νυχτερινή του διασκέδαση και να πείσει τον ιδιοκτήτη του καζίνο Joe Volpi (Alan Arkin) να του ετοιμάσει, για το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, ένα καρέ για πόκερ χωρίς χρηματικούς περιορισμούς. Το παιχνίδι που ονειρεύεται μια ολόκληρη ζωή.
Σε μια σκηνή που τρέχει παράλληλα, με ένα υποβλητικό mambo ως μουσική υπόκρουση, ο Jack επιδίδεται σ' ένα ερωτικό τρίο ενώ, την ίδια στιγμή, το ζεύγος Duran συλλαμβάνεται από τη μυστική αστυνομία. Το άλλο πρωί, οι εφημερίδες γράφουν ότι ο Arturo είναι νεκρός και ο Jack προσπαθεί να μάθει τι απέγινε η Bobby.
Τις πέντε μέρες που ακολουθούν μέχρι το βράδυ της Πρωτοχρονιάς του 1959 (εκείνο το βράδυ ο Κάστρο μπήκε με τους αντάρτες του στην Αβάνα), ο Jack καταφέρνει να πετύχει (μέσω των χαρτοπαικτικών του γνωριμιών) την απελευθέρωση της Bobby, να της προσφέρει άσυλο, να ερωτευτούν, να σχεδιάσουν να φύγουν μαζί μετά το "μεγάλο παιχνίδι" και τελικά να την αποδώσει στον ως εκ θαύματος ζωντανό σύζυγό της και στην νέα Κούβα που αυτός και οι σύντροφοί του σχεδιάζουν.
Το μόνο που του μένει είναι να εγκατασταθεί στην απέναντι όχθη και, γνωρίζοντας ότι η επικοινωνία με την Αβάνα του καθεστώτος Κάστρο δεν υπάρχει και τα πλοία δεν κάνουν πια το δρομολόγιο, να πηγαίνει κάθε απόγευμα στην παραλία του Μαϊάμι, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή η Bobby θα κάνει την εμφάνισή της. Όπως μας λέει η φωνή του, βρισκόμαστε ήδη στο 1963, η Αμερική με τη σειρά της αρχίζει να βράζει και όλα είναι πιθανά.
Το απίστευτο ατού αυτής της ταινίας; Ο Robert Redford. Νομίζω ότι σε κανένα άλλο φιλμ δεν υπήρξε τόσο γοητευτικός όσο στην Αβάνα. Κάθε ρυτίδα του είναι σα να του προσθέτει πόντους
. Ο δε τυποποιημένος ρόλος του τυχοδιώκτη που τα έχει ζήσει όλα και διαθέτει αισθήματα κάτω από την σκληρή επιφάνεια, του ταιριάζει γάντι.Στα συν η ατμοσφαιρική μουσική του Dave Grusin και η πολύ καλή (όπως πάντα) Lena Olin, που ξεφεύγει από το πρότυπο της όμορφης που ζητά προστασία και δίνει βάθος στον ρόλο της και στο δίλημμά της.
Η σκηνή της εισόδου των ανταρτών στην εορταστική Αβάνα με τα πλήθη να πανηγυρίζουν και τους "προύχοντες" να τρέχουν μέσα στα σμόκιν και τις τουαλέτες για να γλιτώσουν, παρότι καλογυρισμένη, αντιγράφει φανερά τον "Νονό 2" και δεν έχει το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Πολλά προσφέρουν όμως οι άκρως ενδιαφέροντες τρίτοι ρόλοι που υποστηρίζονται από αξιόλογους ηθοποιούς. Ο Alan Arkin ως ιδιοκτήτης καζίνο που βλέπει αποστασιοποιημένα όλες τις πλευρές κι όλα τα πρόσωπα, ο Richard Farnsworth ως ο μόνιμα εγκατεστημένος στην Αβάνα καθηγητής (κλείσιμο στο μάτι στον Έρνεστ Χεμινγουέι) και ο Daniel Davis ως δημοσιογράφος περιοδικού για εξωτικές κουζίνες και στην πραγματικότητα πράκτορας της CIA. Πολύ καλή η τελική συνάντησή του με τον Jack λίγο πριν εγκαταλείψουν και οι δυο την Κούβα.
-Έχω ένα καινούριο βιβλίο στα σκαριά Jack. Θα γράψω για την κουζίνα της Ινδοκίνας.
-Ινδοκίνα; Πού πέφτει αυτό το πράγμα; Ξέρω και δεν ξέρω.
-Είναι πολύ μακριά Jack. Πολύ μακριά ...
Και μ' αυτή την αδιόρατη υπόσχεση - απειλή, το Βιετνάμ αρχίζει να πλησιάζει...
Το τρέιλερ της ταινίας
Bobby -Τι ξέρεις για την Κούβα;
Jack -Ό,τι ξέρω για όλα τα μέρη. Ποιος κάνει κουμάντο. Πώς ν' αποφεύγω τους μπελάδες. Δεν είναι αρκετά;
Bobby -Όχι κύριε Weil, δεν είναι αρκετά.
Joe Volpi -Κοίτα αυτούς τους κακομοίρηδες. Θ' αλλάξουν αυτόν τον ηλίθιο τον Μπατίστα για ποιον; Για κάποιον άλλον ηλίθιο.
Jack -Τι γίνεται Joe; Ανησυχείς;
Joe Volpi -Έφτυσαν τον Νίξον. Οι Νοτιοαμερικανοί! Φτύνουν τον αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών. Και οι New York Times νομίζουν ότι ο Κάστρο είναι ο Ιησούς Χριστός το κέρατό μου! Νεώτερός μου ο Κάστρο.
Jack -Θέλεις ν' αλλάξεις τον κόσμο Bobby; Άλλαξε τον δικό μου.
Bobby -Δεν πανηγυρίζεις.
Jack -Δεν ήταν ο δικός μου αγώνας. Πώς είναι;
Bobby -Είναι μια χαρά. Είναι μαζί τους.
Jack -Κι εσύ το ίδιο.
Bobby -Ναι. Αλλά σκέφτηκα ότι θα σε έβρισκα εδώ.
Jack -Περίεργο. Δεν ήξερα καν ότι έφευγα μέχρι πριν από 20 λεπτά.
Bobby -Με περιμένες;
Jack -Όλη μου τη ζωή.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή: