Αγάπη μου Ουάουα (1970)

[johnalepou]

Η παράσταση που κατείχε (πριν το ΣΕΣΟΥΑΡ ΓΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ) το ρεκόρ μακροβιότητας (7 χρόνια νομίζω)- H φωτό προέρχεται από το site του θεατρικού μουσείου

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΟΥΑΟΥΑ - 1967/1973

"Cherie Noir"



Ένας συγγραφέας περνά μια σοβαρή κρίση, καθώς τα οικονομικά του δεν πάνε καλά, όπως και η σχέση με τη γυναίκα του. Το ταλέντο του μοιάζει να τον εγκαταλείπει και οι πάντες απομακρύνονται από κοντά του. Η μόνη που στέκεται στο πλευρό του είναι μια κοπέλα από κάποια αφρικανική χώρα, που έχει έρθει στην Ελλάδα για σπουδές, και προκειμένου να τα βγάλει πέρα εργάζεται ως οικιακή βοηθός στο σπίτι του. Αυτή, με την αφέλεια που τη χαρακτηρίζει και την καλοσυνάτη συμπεριφορά της, κατορθώνει να ανατρέψει το κλίμα που επικρατεί, και ξαναφέρνει στο σπίτι τη χαρμόσυνη ατμόσφαιρα.

Συγγραφέας

CABEAU FRANCOIS

Θίασος ΑΝΑΛΥΤΗ ΚΑΚΙΑ - ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Σκηνοθεσία : ΜΠΟΥΧΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

Σκηνικά : ΑΝΕΜΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μετάφραση : ΜΟΥΣΑΙΟΣ ΠΛΑΤΩΝ

Διανομή

ΕΡΡΙΚΟΣ ΝΟΡΩ : ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ

ΣΟΛΑΝΖ : ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΠΕΑΤΑ

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΛΗΤΗΡΑΣ : ΔΟΞΑΡΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΡΟΜΠΕΡ : ΛΟΥΚΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ : ΑΝΑΛΥΤΗ ΚΑΚΙΑ

ΒΟΗΘΟΣ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥ : ΝΑΖΟΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : ΠΑΓΚΡΑΤΗΣ ΝΙΚΟΣ

 

[V.I.Smirnov]

Έχω ακούσει την ραδιοφωνική ηχογράφηση και έχω δει και την ταινία.

Πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, ήμουν μικρός. Δεν θυμάμαι να την ξαναείδα.

Στην ταινία πρωταγωνιστούσε ο Ρηγόπουλος.

Θυμάμαι μια σκηνή όπου η αφρικάνα χαρίζει ένα διαμαντένιο περιδέραιο στην σύζυγο του συγγραφέα σα να μην ήταν τίποτε.

Κι εκείνη που ως τότε "ξύνιζε" και γκρίνιαζε, άλλαξε στάση αμέσως.

Θυμάμαι επίσης πως αντιδρούσε όταν ο συγγραφέας-Ρηγόπουλος φώναζε την αφρικάνα.

Παρεμπιπτόντως, το "Αγαπημουουαουά" ήταν το όνομά της. Έτσι, μονοκόμματο...

 

[Λορένα]

Αρκετα μικρη θυμαμαι που την ειχα δει (σαν ταινια) καμποσες φορες. Ηταν ωραια ταινια, και πρεπει να ηταν και πολυ ωραια θεατρικη παρασταση

 

[demis]

Πολύ ωραία παράσταση, που άφησε εποχή! Τον συγχωρεμένο τον Ρηγόπουλο μάλιστα, όπως αργότερα παραδέχτηκε, τον κούρασε ιδιαίτερα το πολύχρονο ανέβασμά της.

Σε ευχαριστούμε πολύ που μας την θύμισες. Πάντα επίκαιρο το θέμα της μοναξιάς και της αποξένωσης, αλλά και της ελπίδας για επικοινωνία και ριζική αλλαγή στις ζωές μας.

 

[caprice]

Διαβάζω στη διανομή ότι το ρόλο του συγγραφέα είχε ο Μπάρκουλης. Έψαξα λίγο στο διαδίκτυο και διάβασα ένα άρθρο του Φασουλή που αναφέρεται στο Ρηγόπουλο ότι βγήκε στη σκηνή και (ξ)έχασε τα λόγια του. Αυτός ήταν ο λόγος που τον αντικατέστησε ο Μπάρκουλης. Εφόσον ισχύει κάτι τέτοιο, ξέρουμε αν ο Ρηγόπουλος επέστρεψε και ποιό ήταν το χρονικό διάστημα που στη θέση του έπαιζε ο Μπάρκουλης;

Merci bien

 

[johnalepou]

Πολυ ωραια η πληροφορια που αλιευσες,εγω προσωπικα δεν ξερω δυστυχως να σου απαντησω,παντως η διανομη αυτη που εχω βαλει πιο πανω ειναι του 1970, ενω το εργο παιχτηκε απο το 1967 μεχρι το 1973.Δηλαδη ειναι η τεταρτη σεζον του εργου οπως γραφει και στο εξωφυλλο του προγραμματος

 

[georgeikos]

μονο την ταινια εχω δει λογω ηλικιας αλλα μου αρεσε!!! ηταν πολυ καλοι και οι δυο τους!!! φανταζομαι οτι στο θεατρο θα ηταν καλυτερο!!!

 

[Domenica]

Και εγώ μονο την ταινια εχω δει αλλά νομιζω πως γυρίστηκε λογω επιτύχιας της παράστασης. Πρέπει μάλλον τοτε να ηταν πολύ δημοφιλής διότι άρεσε τρελλά στους δικούς μου που ειχαν δει και την παράσταση και μιλαγαν για αυτήν χρόνια μετά λες και ειχαν δει τον Ολιβιέ να παίζει Αμλετ. Προσωπικά την θεωρώ πολύ μέτρια αν και διασκεδαστική και πλεόν καλτ. Ισως η παράσταση να ηταν καλύτερη.

 

[Danailicious]

Και εγώ ψάχνω καιρό για να δω τη ταινία κάπου στο internet. Η tv δεν την αγαπάει ιδιαίτερα.

 

[elephadas]

Πω πω τι μου θυμίσατε! Ήταν η πρώτη θεατρική παράσταση που είχα δει, μαθητής στο Δημοτικό ακόμη ή ίσως πρώτη Γυμνασίου. Ήταν ήδη διάσημη γιατί κρατούσε χρόνια όταν πήγαμε να τη δούμε οικογενειακώς, με γονείς και αδερφή. Οπότε φαντάζεστε πόσο μου εντυπώθηκε! Τον συγγραφέα τον έπαιζε ο Ρηγόπουλος ακόμη. Φυσικά μου άρεσε αφάνταστα, αλλά δεν μπορώ να κρίνω πόσο καλή παράσταση ήταν. Όμως σκέφτομαι ότι για να κάνει τέτοια τεράστια επιτυχία και μάλιστα την προτηλεοπτική εκείνη εποχή, με καταπληκτικούς ηθοποιούς και θιάσους, θα πρέπει πράγματι να ήταν καλή.

Μερικές παρατηρήσεις: Η Σολάνζ / Μπεάτα Ασημακοπούλου ήταν ερωμένη του συγγραφέα, όχι σύζυγος (αλλά συζούσαν). Δεν ξέρω αν στην κινηματογραφική εκδοχή (που κάπου πρέπει να την έχω) τους κάνανε νόμιμο ζευγάρι για να μην προσβάλλουν τα χρηστά ήθη της εποχής. Και το όνομα της "υπηρέτριας" (δεν εξηγώ γιατί το "υπηρέτρια" το βάζω σε εισαγωγικά για να μη χαλάσω την υπόθεση) ήταν "Αγαπημού" μόνο ("το "μου" κολλητά στο "αγάπη" όπως εξηγούσε ο Ρηγόπουλος στην έξαλλη Ασημακοπούλου). Το "Ουαουα" ήταν κάτι σαν επώνυμο.

Θυμάμαι σε μια συνέντευξή της τότε η Αναλυτή είχε πει ότι μια φορά της είχε τελειώσει η καφέ μπογιά και μη έχοντας με τι να βαφτεί είχε πασαλειφτεί με νεσκαφέ!

 

[peterpapas]

εκεινη την εποχη μια αλλη παρασταση που τραβηξε χρονια[οχι συνεχομενα] ηταν [ο ευκλειδης και το κλειδι του.]του λακη μιχαηλιδη.με την διαφορα οτι αλλαζε τιτλους και ηθοποιους.εκτος απο τον χρονη εξαρχακο.αργοτερα εγινε και ταινια.η γνωστη ..γκαρσονιερα για 10.

 

[katerinak]

Πω πω τι μου θυμίσατε! Ήταν η πρώτη θεατρική παράσταση που είχα δει, μαθητής στο Δημοτικό ακόμη ή ίσως πρώτη Γυμνασίου. Ήταν ήδη διάσημη γιατί κρατούσε χρόνια όταν πήγαμε να τη δούμε οικογενειακώς, με γονείς και αδερφή. Οπότε φαντάζεστε πόσο μου εντυπώθηκε! Τον συγγραφέα τον έπαιζε ο Ρηγόπουλος ακόμη. Φυσικά μου άρεσε αφάνταστα, αλλά δεν μπορώ να κρίνω πόσο καλή παράσταση ήταν. Όμως σκέφτομαι ότι για να κάνει τέτοια τεράστια επιτυχία και μάλιστα την προτηλεοπτική εκείνη εποχή, με καταπληκτικούς ηθοποιούς και θιάσους, θα πρέπει πράγματι να ήταν καλή.
Μερικές παρατηρήσεις: Η Σολάνζ / Μπεάτα Ασημακοπούλου ήταν ερωμένη του συγγραφέα, όχι σύζυγος (αλλά συζούσαν). Δεν ξέρω αν στην κινηματογραφική εκδοχή (που κάπου πρέπει να την έχω) τους κάνανε νόμιμο ζευγάρι για να μην προσβάλλουν τα χρηστά ήθη της εποχής. Και το όνομα της "υπηρέτριας" (δεν εξηγώ γιατί το "υπηρέτρια" το βάζω σε εισαγωγικά για να μη χαλάσω την υπόθεση) ήταν "Αγαπημού" μόνο ("το "μου" κολλητά στο "αγάπη" όπως εξηγούσε ο Ρηγόπουλος στην έξαλλη Ασημακοπούλου). Το "Ουαουα" ήταν κάτι σαν επώνυμο.

Θυμάμαι σε μια συνέντευξή της τότε η Αναλυτή είχε πει ότι μια φορά της είχε τελειώσει η καφέ μπογιά και μη έχοντας με τι να βαφτεί είχε πασαλειφτεί με νεσκαφέ!

ενδιαφερουσες οι πληροφοριες σου στην κινηματογραφικη εκδοχη ηταν νομιμο ζευγαρι προφανως για το λογο που αναφερεις

 

[katerinak]

πηγη

 

[n.g.s]

Μέσα στα 7 χρόνια που κράτησε αυτή η επιτυχία, αν δεν κάνω λάθος, δεν ήταν μόνο ο ρόλος του Ερρίκου που άλλαξε χέρια. Δεν θυμάμαι, ωστόσο, τι και πώς. Θα το ψάξω. Κι απ' ότι θυμάμαι, ο Κώστας Ρηγόπουλος δεν επέστρεψε, από τη στιγμή που έφυγε.

Αυτό, επίσης, που έχω διαβάσει είναι ότι το έργο δεν σταμάτησε γιατί δεν πήγαινε καλά, μετά από επτά χρόνια, αλλά επειδή η Κάκια Αναλυτή δεν άντεχε άλλο να παίζει τον ίδιο ρόλο. θα ψάξω για περισσότερες πληροφορίες και θα ενημερώσω, αν βρω κάτι.

 

[elsint17]

στο βιβλιο του κωστα ρηγοπουλου περιγραφεται αυτο σαφως και αναλυτικα ,με λιγα λογια καποια μερα ο ρηγοπουλος επαθε αυτο που εμεις οι ηθοποιοι ονομαζουμε σεντονι,δεν συμβαινει σπανια αλλα ο κωστας ρηγοπουλος,ηθοποιος εξαιρετικου ηθους αφενος ,αφετερου τον ειχε κουρασει ο ρολος,και ετσι αντικατασταθηκε απο τον αντρεα μπαρκουλη.ουδεποτε επανηρθε,αυτο εγινε την τριτη χρονια της παραστασης

 

[natasaki]

Διάβασα τώρα το βιβλίο του Κώστα Ρηγόπουλου, «Το παραμύθι της ζωής μου». Και ψάχνοντας στο νετ για πληροφορίες για το έργο έπεσα σ' αυτό το νήμα. Είπα να συμπληρώσω λοιπόν τις πληροφορίες, για όποιον άλλο ψάξει στο μέλλον ?
Λοιπόν, τον πρώτο χρόνο παίχτηκε στο θέατρο Βεργή, και εκτός από τους Αναλυτή-Ρηγόπουλο ήταν η Ρίτα Μουσούρη, ο Τάκης Ασημακόπουλος, ο Κυριάκος Λαζαρίδης, ο Νίκος Παγκράτης και η Κατερίνα Χέλμη. Τους πρώτους δύο μήνες δεν έκανε μεγάλη επιτυχία, ωστόσο, όπως αναφέρει ο ίδιος ο Ρηγόπουλος, εμφανίστηκαν στην εκπομπή της Τατιάνας Μαμάκη «Το θέατρο στην τηλεόραση», "διαφημίζοντας" με κάποιον τρόπο την παράσταση. Δευτέρα προβλήθηκε, από την Τρίτη και μετά δεν πρόφταιναν να κόβουν εισιτήρια, είχαν θέατρο γεμάτο κάθε βράδυ.

Όταν τέλειωσε η σεζόν, πήγαν στη Θεσσαλονίκη. Στη θέση της Κατερίνας Χέλμη είχαν την Μπεάτα Ασημακοπούλου, στης Ρίτας Μουσούρη την Κατερίνα Καραβίδα και στου Κυριάκου Λαζαρίδη τον Θάνο Παπαδόπουλο. Κι εκεί έκαναν μεγάλη επιτυχία, και το συνέχισαν και το καλοκαίρι, στο θερινό "θέατρο Αναλυτή". Τον δεύτερο χειμώνα πήραν το θέατρο Παππά, και η επιτυχία συνεχίστηκε. Τελειώνοντας πήγαν πάλι στη Θεσσαλονίκη, για ένα μήνα στο Βασιλικό Θέατρο που χωρούσε 800 άτομα, κι ήταν φίσκα κάθε βράδυ. Έκαναν και μια περιοδεία, συνέχισαν ξανά το καλοκαίρι στο Αναλυτή, χαμός πραγματικός πια.
Τρίτη χρονιά στο θέατρο Παππά ξανά, με τον ίδιο θίασο, και ο Ρηγόπουλος άρχισε να κουράζεται από τον ρόλο, να φοβάται πως θα ξεχάσει τα λόγια του, να παίρνει χάπια για να ηρεμήσει το άγχος του. μέχρι που ένα βράδυ, λίγο πριν το τέλος της σεζόν, έπαθε "μπλοκ", σεντόνι όπως λένε. Ξέχασε τα πάντα, το ανακοίνωσε στους θεατές και δεν έγινε η παράσταση. Ούτε καμιά άλλη ως το τέλος της σεζόν.

Το καλοκαίρι, ωστόσο, το συνέχισαν με τον Μπάρκουλη στη θέση του πρωταγωνιστή. Συνέχισαν την επιτυχία, πήγαν 7 μήνες περιοδεία στην επαρχία, και ταυτόχρονα έκαναν το θέατρο Αναλυτή από καλοκαιρινό, χειμερινό. Εξακολούθησαν με την Ουάουα όλο το χειμώνα, μετά έπαιξαν για λίγες μέρες στο Πειραϊκό λυρικό θέατρο και ξανά Θεσσαλονίκη. Και ξανά στο θέατρο Αναλυτή τον χειμώνα, με αλλαγές ηθοποιών (που δεν τους αναφέρει), εκτός από τον Μπάρκουλη και την Μπεάτα που ήταν σταθεροί. Το καλοκαίρι πήγαν ξανά περιοδεία, με τον Γιώργο Μούτσιο αντί για τον Μπάρκουλη. Συνέχισαν με τρελή επιτυχία για 6 χρόνια, χειμώνα-καλοκαίρι, με ελάχιστες διακοπές. Αργότερα ενέδωσαν στις πιέσεις του Δαλιανίδη και έκαναν την Ουάουα ταινία, όμως ο ίδιος λέει (και θεατές του θεατρικού της εποχής το επιβεβαιώνουν) πως η ταινία δεν είχε καμία σχέση με το έργο που έπαιζαν στο θέατρο, ήταν «η μέρα με τη νύχτα».

Σε όλο το βιβλίο, αλλά ειδικά στις σελίδες που αναφέρεται στην Ουάουα, ο Κώστας Ρηγόπουλος τονίζει με κάθε τρόπο την υπέροχη ερμηνεία της Κάκιας, αναφέρει διαρκώς πως όλη η επιτυχία οφείλεται σ' αυτήν. Και γενναία, σε όλο το βιβλίο, παραδέχεται πως η γυναίκα του έκανε μεγαλύτερη καριέρα από τον ίδιο και πως αν δεν ήταν εκείνος ίσως να είχε κάνει και μεγαλύτερη. Τρομερά γενναίο από έναν άνθρωπο, του το αναγνωρίζω.

 

[Ευπαλίνος]

Πολυ ωραια η πληροφορια που αλιευσες,εγω προσωπικα δεν ξερω δυστυχως να σου απαντησω,παντως η διανομη αυτη που εχω βαλει πιο πανω ειναι του 1970, ενω το εργο παιχτηκε απο το 1967 μεχρι το 1973.Δηλαδη ειναι η τεταρτη σεζον του εργου οπως γραφει και στο εξωφυλλο του προγραμματος

Πάντως το θεατρικό έργο παίχτηκε στην επαρχία και μετά το 1973. Εγώ το παρακολούθησα στην Αιδηψό το καλοκαίρι του 1974.

 

[lostromos74]

Σίγουρα παίχτηκε στην επαρχία, γύρω στο 1974-1975. Θυμάμαι παιδάκι την παράσταση στα Χανιά και έναν μεγάλο χαμό από κόσμο!